Հարցս ծնվեց բավականին անսպասելի ձևով, բայց դա կարևոր չէ…
ուրեմն, "հոգեվարք" բառը: ինչքան հասկանում եմ, այն բաղկացած է երկու արմատներից "հոգի" և "վարք": այսինքն հոգու վարք չէ՞: Ուրեմն ինչու են հոգեվարք անվանում մարդու մեռնելու պրոցեսը:
Հարցս ծնվեց բավականին անսպասելի ձևով, բայց դա կարևոր չէ…
ուրեմն, "հոգեվարք" բառը: ինչքան հասկանում եմ, այն բաղկացած է երկու արմատներից "հոգի" և "վարք": այսինքն հոգու վարք չէ՞: Ուրեմն ինչու են հոգեվարք անվանում մարդու մեռնելու պրոցեսը:
Իմ կարծիքով երկրորդ արմատը «վարք»-ի հետ կապ չունի: Ավելի խելքին մոտ ա էս տարբերակը`
Հոգեվարք=հոգին վար իջնել, իսկ «ք»-ն մնացել ա գրաբարից, չնայած ինքը հոգնակիակերտ վերջածանց ա եղել, բայց աշխարհաբարում շատ գրաբարից եկած բառեր ընդունել են «ք» վերջավորությունը: Օրինակ` քառասունք, խաղողօրհներք, բաժինք.....
Շինարար (05.11.2009)
Ժողովուրդ ջան ո՞րն է ճիշտ
ի՞նչ լեզվից եք թարգմանում, թե՞ ո՞ր լեզվից եք թարգմանում
Իմ անգրագետ կարծիքով՝ երկուսն էլYeghoyan-ի խոսքերից
Ժողովուրդ ջան ո՞րն է ճիշտ
ի՞նչ լեզվից եք թարգմանում, թե՞ ո՞ր լեզվից եք թարգմանում
Yeghoyan (06.11.2009)
«Ինչ»-ն ավելի անորոշ ա: «Որ»-ը մի քիչ որոշակիություն ունի: Մի քիչ դժվար ա պատկերացնելը բայց:
Ես ավելի կողմնակից եմ «որ» տարբերակին:
Էս վերջին գրառումները, չգիտես ինչու, աչքիցս վրիպել էին... Նոր տեսա։
Ժողովուրդ ջան ո՞րն է ճիշտ
ի՞նչ լեզվից եք թարգմանում, թե՞ ո՞ր լեզվից եք թարգմանումՄիայն ավելացնեմ, որ «որը» գործածելիս հիմնականում հասկանում ենք որոշակի, սահմանափակ քանակով ինչ–որ բաներ, որոնց մեջից պետք է ընտրել մեկը, իսկ «ինչը»՝ երբ այդպիսի որոշակիություն ու ընտրության սահմանափակություն չկա։ Սակայն շատ դեպքերում անորոշն ու որոշակին հստակ սահմանազատելը դժվար է, հետևաբար մեծ մասամբ երկուսն էլ համարժեքաբար կարող են գործածվել։ Իսկ տվյալ դեպքում համաձայն եմ, որ նախընտրելի է «որը», քանի որ նույնիսկ եթե համարենք, որ աշխարհում այնքան լեզուներ կան, որ դրանք բոլորը չեն կարող հայտնի լինել, այսինքն՝ թիվը որոշակի համարելը դժվար է, ապա, միևնույն է, նման հարց տալով՝ մենք մտքում նկատի ենք ունենում ընդամենը մի քանի լեզու, այսինքն՝ դրանք ենք դիտարկում որպես հնարավոր տարբերակներ (ոչ թե աշխարհի բոլոր լեզուները) և ուզում ենք իմանալ, թե այդ լեզուներից ո՛ր մեկի մասին է խոսքը։
Հա, մեկ էլ չմոռանամ ասել, որ սա պնդում չէ, այլ կարծիք, թեև քիչ թե շատ համոզված։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Հարցս ծնվել է հայկական հեռուստատեսության շնորհիվ:
Վերջերս հենց հայկական ալիք եմ նայում, րոպեն մեկ ավելնորդ բառն եմ լսում, որը մինչ այդ երբեք չէի լսել: Բառը գործածողներն էլ էնպիսի լուրջ ու գրագետ մարդկանց տպավորություն են թողնում, որ ակամայից սկսում ես կասկածել
Ո՞րն է ճիշտ' ավելորդ թե՞ ավելնորդ
Il y a des gens qui augmentent votre solitude en venant la troubler...
Սա հա՞րց էր, թե՞ հարց ու պատասխան
Lionne_en_Chasse (12.11.2009), Դատարկություն (12.11.2009)
Ճիշտը հաստատ «ավելորդն» է. ն–ն ավելորդ է։Բայց լավ էլ տարածված սխալ է, զարմանալի է, որ առաջին անգամ հեռուստատեսությամբ ես լսել։
Ի դեպ, նույն շարքից է «անձեռնոցիկ» սխալ ձևը, մինչդեռ ճիշտը «անձեռոցիկն» է։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Kuk (12.11.2009), Lionne_en_Chasse (12.11.2009), Դատարկություն (12.11.2009), Կաթիլ (30.11.2009), Շինարար (12.11.2009)
Անկեղծ ասած, արդեն սկսել էի կասկածել: Ես հայերենի մասնագետ չեմ ( ցավոք սրտի), բայց բնազդաբար զգում եմ որոշ բաներՍա հա՞րց էր, թե՞ հարց ու պատասխան
Իրոք, նույն շարքից են ,,, նոր գլխի ընկաՃիշտը հաստատ «ավելորդն» է. ն–ն ավելորդ է։
Ի դեպ, նույն շարքից է «անձեռնոցիկ» սխալ ձևը, մինչդեռ ճիշտը «անձեռոցիկն» է։
Շնորհակալություն
Il y a des gens qui augmentent votre solitude en venant la troubler...
Ես այս անձեռոցիկ բառի զոհն եմ, համալսարանի ընդունելության քննությունների ժամանակ զուտ արտագրության ժամանակ սխալ էի արտագրել՝ ն-ով, արդյունքում ստացա տասնինը, վերջում ընդամենը մի բալ պակասեց, ու ընդունվեցի վճարովի… Ու դասի չգնացիԱյսպես, մի ն տառի պատճառով… Եթե դա լիներ տեստի հարցի մեջ, ես անշուշտ ճիշտ կգրեի, բայց արտագրության ժամանակ էլ չես խորանում ու գրում ես այնպես, ինչպես տպավորված է: Այդպես, եթերից հնչող սխալ խոսքը կարող է շատ ճակատագրական հետևանքներ ունենալ, իրոք, առաջին անգամ հիմա մտածեցի, թե որքան կարևոր է, որ այն մարդիկ, ովքեր մեծ լսարան ունեն, ում խոսքը տպավորվում է, ճիշտ հայերենով խոսեն: Շնորհակալություն, Lionne_en_Chass, այս հարցը բարձրացնելու համար, և շնորհակալություն, Ուլուանա, անձեռոցիկ բառը հիշեցնելու համար:
Էօր պարզեցի, որ "ստորագրել" բառը կազմված է "ստորև" և "գրել" բառերից
Եթե ճիշտ եմ պարզել, ապա նորից հիշեցի, որ հաճախ պետական պաշտոնյաները /և ոչ միայն/ օգտագործում են "Ստորագրեք վերևում" ձևը:
Բայց արդյոք տաֆտալոգիա չի՞ ստացվում եթե բացենք արմատների "ստորև գրեք վերևում":
Եվ մի հարց էլ, արդյո՞ք ճիշտ է լեզվաբանորեն, ասել "Եթե ճիշտ եմ պարզել…" :
Եվ մի հարց էլ, ու վերջ: Արդյո՞ք ճիշտ է լեզվաբանորեն ասել "արդյո՞ք ճիշտ է լեզվաբանորեն" :
Այս գրառումը գտնվում է «Զվարճալի» բաժնի « «Նայիրի», բառարան, զվարճանքի աղբյուր» թեմայում, եւ նրան այս պահի դրությամբ 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել: Չգիտեմ, թե հատկապես ինչն է այդտեղ զվարճալի, ուղղակի` որպեսզի գրառումը թյուրիմացություն չառաջացնի, տեղեկացնեմ, որ «Փնտռել» ձեւը սխալ չէ: Գրաբարում եւ արեւմտահայերենում հենց այդ ձեւն է օգտագործվել/օգտագործվում:
Այն կարելի է գտնել «Նոր Բառագիրք Հայկազեան Լեզուի»-ի երկրորդ հատորում, որպես «Փնդռել կամ Փնտռել»:
Մի տարածված սխալի մասին եմ ուզում գրել։ Որքան նկատել եմ, «–ույթ»–երի ու «–ություն»–ների խնդիրը հայերենում լուրջ է։ Շատ եմ հանդիպել սովորույթ–սովորություն, ավանդույթ–ավանդություն և նմանատիպ այլ բառազույգերի շփոթությանը։ Փորձեմ բացատրել տվյալ բառերի իմաստները, որպեսզի տարբերությունն էլ պարզ լինի։
Սովորությունը որևէ գործողություն կատարելու հակումն է, որը ձեռք է բերվել որոշակի ժամանակի ընթացքում` պարբերաբար կամ հաճախակի կրկնելու արդյունքում. օրինակ՝ ուշ քնելը, վաղ արթնանալը, ծխելը, եղունգներ կրծելը, առանց հացի ճաշ ուտելը և նմանատիպ բաները սովորություններ են, ռուսերեն՝ привычка։
Սովորույթը որևէ ժողովրդի, հասարակության կամ հասարակական որևէ խմբի մեջ արմատավորված, որոշակի վարքի ընդունված կարգն է։ Ռուսերեն՝ обычай։ Օրինակ, հայերի՝ Նոր տարվա օրերին միմյանց տներ այցելելը կամ Նոր տարին սեփական օջախում նշելը սովորույթ է։ Իրար հանդիպելիս տղաների համբուրվելը սովորույթ է։
Ընդհանրացնելով՝ կարելի է ասել, որ սովորությունն ավելի շուտ անձին բնորոշ երևույթ է, իսկ սովորույթը՝ մարդկանց խմբերին։
Ավանդությունը սերնդեսերունդ բանավոր փոխանցվող պատմություն է, լեգենդ, ռուսերեն՝ предание, сказание, легенда։
Ավանդույթը հնուց եկած որոշակի սովորույթների, հավատալիքների, տոների, ծեսերի ու արարողակարգերի պահպանումն է կոնկրետ երկրի, ժողովրդի, ընտանիքի կամ այլ հասարակական խմբի կողմից, ռուսերեն՝ традиция։
Ավանդույթի ու սովորույթի միջև սահմանը ոչ միշտ է հստակ, դրանք հաճախ կարող են գործածվել մեկը մյուսի փոխարեն, քանի որ ընդհանուր հիմք ունեն, այնուամենայնիվ, ավանդույթն ընդհանուր առմամբ ավելի շատ պատմական, մշակութային, կրոնական հիմք ունի ու հաճախ նաև հանդիսավորություն է ենթադրում, մինչդեռ սովորույթն ավելի կենցաղային, առօրեական բնույթի է։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Ինչպե՞ս գրական ասենք թայ, օրինակ՝ կոշիկի թայ, մի թայ կոշիկ, այսինքը՝ զույգի մի հատը:
Շնորհակալություն:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ