Յուրաքանչյուր ազգ ունենում է տարբեր տիպի երաժշտություններ: Սա մի կողմ դնենք. եթե կա այդ ոճի պահանջարկը, ապա պիտի լինի նաև առաջարկը:
Բայց բացի դրանից ես չեմ կարծում, որ աշխարհը մեզ Թաթայով ու Արամ Ասատրյանով ա ճանաչում, նրանք ավելի շատ լոկալ լսելիության երգիչներ են: Իսկ Սայաթ Նովա ճանաչողներ տարածաշրջանում կան, Կոմիտաս ճանաչողներ աշխարհում կան, Արամ Խաչատրյան ճանաչողներ կան:
Բայց եթե անգամ դրանով էին ճանաչելու, ապա թող ճանաչեին:
Վերջին հաշվով ես ինչ-որ երգչի լսելիս չեմ մտածում, թե հարևանս կամ Պողոսն իմ մասին ինչ է մտածելու: Հիմա ասենք ես Չիկ Կորեա եմ սիրում, ու դու կարող է ինձ համարես անճաշակ (ենթադրենք): Հետո՞ ինչ: Նույն ձևի թող ասենք Ֆրանսիան էլ Հայաստանին անճաշակ համարի, հետո ի՞նչ:
Էջանիշներ