«Վաճառվում է» Հայաստանը

[Արիացի]

Հենց հիմա ուզում եմ: Ու՞ր ա էդ ծրագիրը, ո՞նց գրանցվեմ որ կահավորված տուն տան ու հետն էլ լեզու սովորացնեն: Ազգությունս էլ եմ փոխում, լեզուս էլ եմ մոռանում, նախապապերիս էլ արմատներս էլ:
Որ սաղ կյանքս էս տրաքած երկրի ռեզիդենտ եմ ու տուն չէ, սեփական 1 ք/մ հող էլ չունեմ ոչի՞նչ:
Ասում ես էլի ո՞վ ա գժվել տենց բան անի: Հենց էդ ծրագրի մասին լուրջ բան իմանաս, խաբար արա, ամենայն անկեղծությամբ եմ ասում: Անձնագիրս էլ կճղեմ եռագույնն էլ կայրեմ, գերբն էլ կծռեմ:
Ով տուն ու տեղ ա տալիս, էն էլ հայրենիք ա:

Վազգ, տենց ծրագրեր շատ կան: Ես կոնկրետ չգիտեմ, բայց հենց էդ ծրագրերով մեր մոտից լիքը մարդ հրաժարվել ա Հայաստանից ու փախստականի կարգավիճակով գնացել Գերմանիա ու Ֆրանսիա: Դե բայց փախստական մի տարի ես ապրում, հետո քաղաքացիություն բան տալիս են, ամեն ինչ ապահովում ու հանգիստ քո համար ապրում ես քաղաքակիրթ եվրոպայում: Անձամբ ես երկու ընտանիք ճանաչում եմ: Ուղղակի մի փոքր պրոբլեմ կա, որը էդքան էլ մեծ նշանակություն չունի. դրանից հետո Հայաստան վերադառնալ չես կարող, քանի որ հայտնվում ես հետախուզության մեջ:

[Elmo]

Վազգ, տենց ծրագրեր շատ կան: Ես կոնկրետ չգիտեմ, բայց հենց էդ ծրագրերով մեր մոտից լիքը մարդ հրաժարվել ա Հայաստանից ու փախստականի կարգավիճակով գնացել Գերմանիա ու Ֆրանսիա: Դե բայց փախստական մի տարի ես ապրում, հետո քաղաքացիություն բան տալիս են, ամեն ինչ ապահովում ու հանգիստ քո համար ապրում ես քաղաքակիրթ եվրոպայում: Անձամբ ես երկու ընտանիք ճանաչում եմ: Ուղղակի մի փոքր պրոբլեմ կա, որը էդքան էլ մեծ նշանակություն չունի. դրանից հետո Հայաստան վերադառնալ չես կարող, քանի որ հայտնվում ես հետախուզության մեջ:

Ապեր էսքանից հետո Հայաստան գամ ի՞նչ անեմ: Արտագախթից են խոսում, այ հարայ, գնացին, պրծան էս արին էն արին,սաղ տները դատարկ ա, բայց ջահել ընտանիքները դրսում են:
Ծրագրավորող տղա ես, երկրի ամենալավ վարձատրող ֆիրմայում ես աշխատում, քանի՞ տարի պետք ա սոված մնաս, որ տուն կարանաս առնես: 100՞ 200՞:
Բա ծալեմ սենց երկրի դրոշը, ինձ պետք ա՞ հետ գամ: Մենակ շրագրի տեղն ասա, հենց հիմա տվյալներս ուղարկեմ:

[Լեռնցի]

Գնացողներին ու պոտենցիալ գնացողնեին, Բարի Ճանապարհ,
Մնացողներին` Տղերք, Եկեք տեսնենք ինչ ենք անում:

[Elmo]

Գնացողներին ու պոտենցիալ գնացողնեին, Բարի Ճանապարհ,

Մերսի Արթուր ջան: Տեղն ասա, ո՞նց են գնում:
Տառապելով գնալու տեղը չասես: Էն Ոթերի ասած առոք փառոք տարբերակից ասա: Մենք գնանք, որ վարձով տները էժանանա էլի: Պոտենցյալ պահանջարկ ենք ապահովում:

[Արիացի]

Ապեր էսքանից հետո Հայաստան գամ ի՞նչ անեմ: Արտագախթից են խոսում, այ հարայ, գնացին, պրծան էս արին էն արին,սաղ տները դատարկ ա, բայց ջահել ընտանիքները դրսում են:
Ծրագրավորող տղա ես, երկրի ամենալավ վարձատրող ֆիրմայում ես աշխատում, քանի՞ տարի պետք ա սոված մնաս, որ տուն կարանաս առնես: 100՞ 200՞:
Բա ծալեմ սենց երկրի դրոշը, ինձ պետք ա՞ հետ գամ: Մենակ շրագրի տեղն ասա, հենց հիմա տվյալներս ուղարկեմ:

Վազգ, հավատա, շատ երկրներ սոցիալապես ավելի վատ պայմաններում են գտնվում քան Հայաստանը, բայց չգիտես ինչի էդ երկրներից մարդիկ չեն փախնում: Ուղղակի հայերի մոտ չգիտես խի բուռն հակում կա էս երկիրը լքելու, որի բացատրությունը ես չեմ կարում գտնել, բայց դա հաստատ սոցիալական վիճակը չի: Նույն բանն ա նկատվել նաև 19-րդ դարի երկրորդ կեսին, երբ արևմտահայաստանից հայերը սկսեցի փախնել եվրոպա ու ամերիկա: Թե արդյունքում ինչ ստացվեց, մենք գիտենք:

Ղրիմում հանդիպեցի մի հայի: Ասում ա. <<Ստեղ կյանք չկա, ոչ մի գործարան չի աշխատում, հենց սենց տաքսի եմ քշում, որ ապրեմ մի կերպ>>, ասեցի <<Բա արի Հայաստան, աչքիս մեր մոտ մի քիչ ավելի լավա վիճակը>>, չի կարող գալ, քանի որ ամեն ինչ իրա ծնողները ծախել ու գնացել են ու էդ մարդը հարազատ չունի իր հայրենիքում: Ոչ մի երկրում էլ մեղր չեն բաժանում, ուղղակի մարդ մի քիչ պետք ա կապվածություն ունենա իր հողին ու իր արմատներին, ունենա մի քիչ համբերություն, ունենա մի քիչ հավատ, որ վաղ թե ուշ ամեն ինչ կընկնի իր տեղը և ամեն ինչ լավ կլինի ու ունենա մի քիչ էլ ուժ այդ լավին հասնելու մեջ իր ներդրումը կատարելու համար: Ես դեռևս ունեմ այս բոլորը, դրա համար ես մնում եմ: Գնացողներին չեմ մեղադրում ուղղակի ցավում եմ, որ ևս մեկը լքում ա էս հիանալի երկիրը:

[Լեռնցի]

Մերսի Արթուր ջան: Տեղն ասա, ո՞նց են գնում:
Տառապելով գնալու տեղը չասես: Էն Ոթերի ասած առոք փառոք տարբերակից ասա: Մենք գնանք, որ վարձով տները էժանանա էլի: Պոտենցյալ պահանջարկ ենք ապահովում:

Ու թե հիմա, իմ բալի՛կս, ես քո գլխին ճառ եմ կարդում,
Ապա միայն նրա համար, որ շատ հաճախ կյանքում մարդու
Եթե իր մեծ բաժինն ունի ժամանակը, ինքը դարը,
Բայց և այնպես քիչ չի ազդում նաև ընտրած ճանապարհը:
Գուցե քեզ հետ նույնը լինի, որ պատել է հաճախ ինձ է՛լ.
Հաճախ շուրջս աչք ածելով, այն մարդկանց եմ ես նախանձել,

Որոնց կյանքը հեշտ է անցնում – ասես կյա՜նք չէ, այլ խճուղի`
Անխոչընդո՜տ և անարգելք, քանոնի պես հա՜րթ ու ուղիղ.
Դպրոց, հետո ինչ-որ մի ԲՈՒՀ, մի ազդեցիկ զանգահարող,–
Եվ տաք տեղն է ապահովված…
Այդպես ապրել դու չե՜ս կարող:
Չէի ուզի, որ քո կյանքը հարթ խճուղու նման լիներ:
Դու մի՛ անցիր ասֆալտ ճամփով, գերադասի՛ր ճամփա շինել:

և շարունակությունը

Ազնի՛վ եղիր ամեն ինչում – ո՞վ է կայնքում սովից մեռել:
Ճշտի համար աքսոր չկա – ստի հանդեպ ինչու լռել:
Իսկ մեր շուրջը դեռ կան մարդիկ, որ երբ պետք է, մեջք են ծռում,
Երբ որ պետք է, հռհռում են, պե՞տք է` ժպտո՛ւմ, պե՞տք է` լռո՛ւմ,
Պե՞տք է` իրենց մատն են տնկում… Դու մի՛ եղիր կյանքում տհաս`
Դու հասկացի՛ր հենց այս գլխից, մի՛ մոռացիր երբեք, տղա՛ս.
Ազնըվությունն այն է միայն, որ չի փոխվում` ոնց էլ խուռ տաս,–
Նա մի ճերմակ երես ունի, ոչ թե յոթ-ութ գունեղ աստառ…
*
Մի՛ տրտնջա: Դու հիշո՞ւմ ես. «Ձախորդ օրեր… կուգան-կերթան»…
Մի՛ տրտնջա: Եթե լավից ետ ես ընկել` ինքդ հասիր…
Մի՛ տրտնջա, բայց և կյանքը գրքի նման դու մի՛ կարդա,
Գրքի նման` քեզնից հեռու, ինչ-որ օտար մարդկանց մասին…
Հպա՛րտ եղիր, բայց ոչ գոռոզ (դատարկ մարդն է գոռոզանում,
Հայրդ խելոք ու տխմարին դրանով էր զանազանում):
Հորդ նման հպա՛րտ զգա, որ ոչ մեկի տուն չես քանդել,
Ոչ մի ազնիվ խոսք չես կտրել, ոչ մի ազնիվ միտք չես բանտել,
Որ շիտակ ես քայլել կյանքում և լռել ես եթե հաճախ,
Ապա միայն նրա համար, որ առևտուրը մանարծախ
Հաճախ միայն զիզի-բիզի զանգուլակ է նետել շուկա,
Իսկ դու զուրկ ես զիզի-բիզուց, կեղծ դրամ էլ մոտըդ չկա…
*Դու փոքր ես դեռ, դեռ չգիտես, թե ոնց պիտի կյանքին նայել:
Դու փոքր ես դեռ: Երբ մեծանաս, դառնաս արդեն հասուն ջահել,
Խորհուրդներն իմ և՛ հնացած, և՛ ավելորդ թվան գուցե –
Կյանքում այնժամ էլ չլինեն նման բացեր, նման խոցեր:
Է՛հ, տա Աստված: Ես էլ կյանքում ուրիշ ոչինչ չեմ երազում
(Կույրը, տղա՛ս, ինչպես գիտես, երկու աչք է միայն ուզում):
Խորհուրդներն իմ թող հնանան… Ծաղիկն է լոկ այդպես մեռնում,
Երբ ամռանը ծառի վրա հասուն միրգ է արդեն դառնում:
Հանուն գալիք վառ խարույկի ես պատրաստ եմ այսօր ծխալ,
Հանուն վաղվա ճշմատության թող որ այսօր լինեմ սխալ…

[Elmo]

Սասուն ջան ես էս երկրից հաց չեմ ուզում: Չեմ ուզում չաշխատել ու արպրել: Լավ էլ գիտես մսանագետ մարդ եմ, աշխատում եմ ու իմ հացի փողը առնում: Հալա մի բան էլ ավել:
Ես իմ հայրենի հողի վրա սեփական 4 պատ եմ ուզում իրա տանիքով: Ձրի չեմ ուզում, ուզում եմ առնեմ, բայց ոչ 60 000 դոլլարից սկսած: Որ չոր աշխատավարձով նայենք, սկի պրեզիդենտի աշխատավարձը չի հերիքի տուն առնի: Բա լավ ո՞նց անենք: Մի սենյականոց տան մեջ ծնվել մեծացաել եմ ու հիմա իմ ընտանիքով չեմ կարա նույն տան մեջ ծնողներից հետ միասին ապրեմ: Արդեն փոքր ա: Նորն էլ գնել չեմ կարող:
Եթե մի երկիր ինձ տնով ապահովի, ես էդ երկրի քաղաքացին եմ ուրեմն: Իմ ուժն ու եռանդը կներդնեմ էդ երկրի զարգացման համար:
Սահման պահելուց ես հո չե՞մ նվնացել, թե վայ թաք տղա եմ, կարճատես եմ, չեմ կարա ....:
Գնացել բարեխիղճ ծառայել եկել եմ չէ՞: Բա ու՞ր ա իմ պատպանած երկրի իմ բաժին տունը:

[Elmo]

Դու մի՛ անցիր ասֆալտ ճամփով, գերադասի՛ր ճամփա շինել:

Ընգեր: դու էլ ինձ որպես ակումբի պերսոնաժ չէս ճանաչում էլի:
էն որ օրեկան 150 դրամով էի ապրում ու 14 ժամ ոտի վրա վազվզելով ուսման վարձ էի ճանկռում, չէի տրտնջում:
Էն որ ուղիղ 1,5 տարի հողի տակ էի քնում, ու գիշերները ցրտին սահմանի վրա կանգնած էի էլի չէի տրտնջում: Որ բռնած հագիս շորորից մինչև կենցաղային տեխնիկա ու ամենօրյա հացը ամենօրյա ներվային աշխատանքով վաստակել եմ, էլի չեմ տրտնջում: Օրեկան տոննայով գիրք կարդալուց էլ չեմ տրտնջում:

Ընդամենը 4 պատ գնելու հնարավորություն եմ ուզում: Որ թոշակի անցնելուց ծերանոցում չլինեմ:

[Արիացի]

Սասուն ջան ես էս երկրից հաց չեմ ուզում: Չեմ ուզում չաշխատել ու արպրել: Լավ էլ գիտես մսանագետ մարդ եմ, աշխատում եմ ու իմ հացի փողը առնում: Հալա մի բան էլ ավել:
Ես իմ հայրենի հողի վրա սեփական 4 պատ եմ ուզում իրա տանիքով: Ձրի չեմ ուզում, ուզում եմ առնեմ, բայց ոչ 60 000 դոլլարից սկսած: Որ չոր աշխատավարձով նայենք, սկի պրեզիդենտի աշխատավարձը չի հերիքի տուն առնի: Բա լավ ո՞նց անենք: Մի սենյականոց տան մեջ ծնվել մեծացաել եմ ու հիմա իմ ընտանիքով չեմ կարա նույն տան մեջ ծնողներից հետ միասին ապրեմ: Արդեն փոքր ա: Նորն էլ գնել չեմ կարող:
Եթե մի երկիր ինձ տնով ապահովի, ես էդ երկրի քաղաքացին եմ ուրեմն: Իմ ուժն ու եռանդը կներդնեմ էդ երկրի զարգացման համար:
Սահման պահելուց ես հո չե՞մ նվնացել, թե վայ թաք տղա եմ, կարճատես եմ, չեմ կարա ....:
Գնացել բարեխիղճ ծառայել եկել եմ չէ՞: Բա ու՞ր ա իմ պատպանած երկրի իմ բաժին տունը:

Վազգ տուն չունենալը դեռևս պատճառ չի երկրից բողոքելու: Հիմա էլ սովետ չի, որ պետությունը աշխատանքով ու տնով պարտավորվի մարդուն ապահովել: Իսկ քո ասած 60000-ն էլ պետությունը չի որոշում այլ շուկայական ազատ տնտեսական հարաբերությունները: Տուն առնելն էլ իմ սուբյեկտիվ կարծիքով տենց մեծ բարդություն չի ներկայացնում: Վերջ ի վերջո, հեսա նորից վարկերը բացելու են: Կարելի ա ընդհանրապես նույնիսկ տարածք առնել ու տուն սարքել քո միջոցներով: Պապս իրա տունը գյուղում 10 տարում ա սարքել, քանի որ իրա կյանքի նպատակն ա եղել հայրենի գյուղում տուն ունենալ ու ամեն ինչ արել ա դրան հասնելու համար: Մի խոսքով ձևեր կան: Մի քիչ դժվար են, մի քիչ խոչնդոտներ կան, բայց կան:

[Elmo]

Սասուն ջան հենց դու կարանաս առնես, ինձ կասես որ հնարավոր ա ՕԿ՞:

[Արիացի]

Սասուն ջան հենց դու կարանաս առնես, ինձ կասես որ հնարավոր ա ՕԿ՞:

Անպայման

[Լեռնցի]

Ընգեր: դու էլ ինձ որպես ակումբի պերսոնաժ չէս ճանաչում էլի:
էն որ օրեկան 150 դրամով էի ապրում ու 14 ժամ ոտի վրա վազվզելով ուսման վարձ էի ճանկռում, չէի տրտնջում:
Էն որ ուղիղ 1,5 տարի հողի տակ էի քնում, ու գիշերները ցրտին սահմանի վրա կանգնած էի էլի չէի տրտնջում: Որ բռնած հագիս շորորից մինչև կենցաղային տեխնիկա ու ամենօրյա հացը ամենօրյա ներվային աշխատանքով վաստակել եմ, էլի չեմ տրտնջում: Օրեկան տոննայով գիրք կարդալուց էլ չեմ տրտնջում:

Ընդամենը 4 պատ գնելու հնարավորություն եմ ուզում: Որ թոշակի անցնելուց ծերանոցում չլինեմ:

Էլմո ջան, համաձայն եմ և հպարտ եմ, որ չես տրտնջացել:
Դու տան գների մասին, վերջին անգամ երբ ես հետաքրքվել?
Հիմա 10.000.000 -ով չորս պատ հաստատ կարաս գնես:
Ծայրամասերում, ավելի էժան սեփական տներ:
Եթե քո նշածների մեջով դու անցել ես, սրա մեջով էլ կանցնես... Էլ մի ընկիր սարեր, ձորեր, նույն ոգով, շարունակիր ճամփա շինել !

[Elmo]

Հիմա 10.000.000 -ով չորս պատ հաստատ կարաս գնես:

10 000 000 դրամը գիտե՞ս քանի տարվա աշխատավարձս ա: մոտավորապես 55 ամսվա

[Բիձա]

Մերսի Արթուր ջան: Տեղն ասա, ո՞նց են գնում:
Տառապելով գնալու տեղը չասես: Էն Ոթերի ասած առոք փառոք տարբերակից ասա: Մենք գնանք, որ վարձով տները էժանանա էլի: Պոտենցյալ պահանջարկ ենք ապահովում:

Ելմօ յան,
մի գուցե այս տարբերակներին արդեն ծանոթ ես, բայց ես իմ իմացածն ասեմ. Այլ ազգերի երիտասարդներ միայն այսպես են անում.
Հենց այս սխեմայով են ԱՄՆ հասել հիմա բարգավաճող բոլոր լավ մասնագետները.
Ամերիկյան ֆիրմաներն ու համալսարանները ցանկացած պահի լավ մասնագետների պահանջարկ ունեն. Հարցը նրանց քո որակներով շահագռգռելու մեջ է. Եթե ունես լավ CV, ապա ինտերնետում գտնում ես երրորդ դիվիզիոնի համալսարանների ցուցակը /դրանք ամերիկյան հարյուր ամենաթույլ համալսարաններն են: գտնում ես այն դեպարտմենտները, որոնց կարող ես տպավորել քո CV-ով ու բոլորին էլ ուղարկում ես մի նամակ որ ուզում ես գաս, ասենք master kam PhD դառնալու համար սովորելու. Նույն ձևով ման ես գալիս, գտնում ես մի հիսուն միջին կամ վատ որակի ֆիրմաներ, որոնց կհետաքրքրես./Հետո մի կես տարվա մեջ դրանց թողնում, մի շատ ավելի լավ տեղ ես գտնում/.
Հարյուր հիսուն տեղ դիմելիս առաջարկ ստանալու հավանականությունը 1.00 է.
Անգլերեն պարապիր ու դիմի. գնա այն ուղով, որով աշխարհն է գնում, հաստատ տեղ կհասնես.

[davidus]

Կարելի ա ընդհանրապես նույնիսկ տարածք առնել ու տուն սարքել քո միջոցներով:

տարածք առնելն ու տուն սարքելը էժան հաճույք չի..... առանց ավելորդ թիթիզությունների ու բոբոլոզների 2 հարկանի սեփական տուն սարքելը նստում ա 100.000-ի կարգի` տարածքը չհաշված.... սեփական տուն սարքելը նոր-նոր կայացող ընտանիքների բան չի /եթե իհարկե օգնող չկա/.... հիպոթեկային վարկը լավագույն լուծում ա երևի