Անարգվածը

[impression]

Հայկօ ջան, երեք հատ հաջողված նախադասության օրինակներ կբերե?ս

[Ծով]

Կարծում եմ, որ Հայկօի գրառման մեջ գերազանցում էր:
Ցավում եմ, որ թեմայի համար քննարկման տեղ է դառնում հենց այս թեման, սակայն ինձ վրդովեցնում է ստեղծագործական թեմաներում բացասական կարծիք արտահայտողների նկատմամբ որոշակի վերաբերմունքը, հակաճառելու մոլի ձգտումը, որը բերում է հիմնականում նրան, որ ինչ թեմա բացում ենք «վա՜յ ինչ լավ ա» տիպիից բացի բան չենք կարդում:

Ստորագրում եմ...երկար ընդմիջումից հետո ինքս էլ հազիվ ուզեցի ավելին անել, քան ուղղակի կարդալը, ընդ որում լրիվ անկեղծ, բայց հավեսս փախնում ա...չնայած, էս դեպքում ինձ համար կարևորը հեղինակի վերաբերմունքն էր ու, կարծում եմ, ոչ մի գրառում, հարցադրում կամ կարծիք չի շրջանցվել հեղինակի կողմից, ու դա գնահատելի ա...
Մեկ էլ.

«այսպես պետք է լիներ, այնպես չէր» նորմա՞լ է

Նույնիսկ դա նորմալ է, որովհետև ես մտածում եմ, որ ստեղծագործողը գրելուց հետո / եթե/ իր գործը հանձնում է ընթերցողին, ինչ-որ տեղ դարձնում է նրա սեփականությունը և վերջինիս սուբյեկտիվ վերաբերմունքի ու թեկուզ ինչ-որ տեղ չարդարացված սպասելիքների կարիքը կարող է ունենալ եթե ոչ ստեղծագործողը, ապա գոնե ստեղծագործությունը...

[Հայկօ]

Հայկօ ջան, երեք հատ հաջողված նախադասության օրինակներ կբերե?ս

...

…նույնիսկ կարդալ չգիտեր:

- Դրել եմ, որ տեսնի:

- Շնորհակալությու՛ն, հայրի՛կ:

Ի դեպ՝ գործի՝ հաջողված լինելու համար առանձին նախադասությունները կարևոր են, բայց ոչ անհրաժեշտ :

[Morpheus_NS]

Հայկօ ջան, երեք հատ հաջողված նախադասության օրինակներ կբերե?ս

Նախադասության հաջողված լինելը ինչպե՞ս ես գնահատում:

[Գալաթեա]

Ճիշտն ասած չէի պատրաստվում կարծիք գրել, բայց տեսնելով թե ինչ տժժոցի ա էս թեմայում որոշեցի այնուհանդերձ արտահայտվել Պակաս չմնամ, էլի։

Այս գործը առաջին կարդացողներից մեկն էի երևի..ու..հուսով եմ ոչ ոք ինձ չի գամի անարգանքի սյունին, բայց առաջին միտքս սա էր՝ հա ի՞նչ։ Ինչն էր էստեղ նորությու՞ն։ Որ պապան իր աղջկան էն բանից ա՞ անում։ Կամ տղուն։ Կամ երկուսին միասին։ Թե՞ որ աղջիկը դա թույլ ա տալիս անլեզու հայվանի պես։ Նույն հաջողությամբ նա կարող էր թույլ չտալ։ Ասենք "առաստաղը գլխավերևում օրորվելու" պահին դանակը մտցներ հոր մի տեղը...ցանկացած, ըստ հեղինակի կամ ընթերցողի հայեցողության։

Իմ կարծիքով սա ոչ թե ստեղծագործություն է, այլ փաստի արձանագրում։
Ցավալի փաստի, հա, բայց փաստի։

[Երվանդ]

Կարեկցանքն իսպառ կորցրած՝ բարոյական գնահատակա՞ն ես դնում աղջկան, թե՞ դու էլ ես մեր «նախասեռական ամուսնականներից»:

Բառերիդ հետևի արա, էս անգամ ներում չի լինի, համարի վերջի զգուշացում:

[Chuk]

Chuk, եթե նկատել ես...

Եթե նկատե՞լ եմ
Ահա թե ինչ եմ նկատել.

Չափից դուրս սենտիմենտալ եք, ժողովու՛րդ:

Նկատել եմ, որ դու չես որոշողը իմ կամ ստեղծագործությունը մյուս չհավանածների սենտիմենտալության աստիճանը:

Բնավ էլ հարկավոր չէ «բնականաբար» առաջացող համակրանք կամ հարազատացում փնտրել

Նկատել եմ, որ դու չես որոշողը ես կամ էլ ստեղծագործությունը մյուս չհավանողները «բնականաբար» առաջացող համակրանք կամ հարազատացում պե՞տք է փնտրեն, թե՞ ոչ:

Ու եթե ինչ-որ մեկը ստեղծագործությունը չի հավանել ու բարձրաձայնում է այդ մասին, բնավ հարկավոր չէ հակադրվել ու համոզել, որ չէ, գիտես ինչ կա, դու չես հասկացել կամ սխալվել ես: Եթե դու մեջը տեսնում ես այն, ինչը քո դուրը գալիս, բարին քեզ հետ: Դա լավ է: Բայց դու պարզապես չես կարող ինձ համոզես որ ես էլ այն հավանեմ կամ էլ ապացուցես, որ սխալ եմ արել, որ չեմ հավանել: Անգամ հզորագույն գրական ստեղծագործություններն ունեն թե հավանողներ, թե չհավանողներ: Անշուշտ կարելի է հակադրվել ու ասել, որ գիտես, իսկ ինձ այսինչ կամ այնինչ պատճառներով դուր է գալիս, բայց ոչ թե պիտակել ու էդ տոնով խոսել:

[Morpheus_NS]

Ճիշտն ասած չէի պատրաստվում կարծիք գրել, բայց տեսնելով թե ինչ տժժոցի ա էս թեմայում որոշեցի այնուհանդերձ արտահայտվել Պակաս չմնամ, էլի։

Այս գործը առաջին կարդացողներից մեկն էի երևի..ու..հուսով եմ ոչ ոք ինձ չի գամի անարգանքի սյունին, բայց առաջին միտքս սա էր՝ հա ի՞նչ։ Ինչն էր էստեղ նորությու՞ն։ Որ պապան իր աղջկան էն բանից ա՞ անում։ Կամ տղուն։ Կամ երկուսին միասին։ Թե՞ որ աղջիկը դա թույլ ա տալիս անլեզու հայվանի պես։ Նույն հաջողությամբ նա կարող էր թույլ չտալ։ Ասենք "առաստաղը գլխավերևում օրորվելու" պահին դանակը մտցներ հոր մի տեղը...ցանկացած, ըստ հեղինակի կամ ընթերցողի հայեցողության։

Իմ կարծիքով սա ոչ թե ստեղծագործություն է, այլ փաստի արձանագրում։
Ցավալի փաստի, հա, բայց փաստի։

Ես դիսերտացիա չեմ գրել, որ մեջը նորություն եք փնտրում: Ուղղակի այ էս կարգի կարծիքների հետ չեմ կարող հաշտվել: Վերցրեք շատ հայտնի հեղինակների ստեղծագործություններ, ինչ նորույթ եք տեսնում դրանց մեջ:
Վերցրեք Նար-Դոսի «Թե ինչ եղավ, երբ շաքարամանից երկու կտոր շաքար պակասեց»-ը ու նույն սկզբունքով դատեք. հա ինչ, մարդը խփեց, կնգան սպանեց, կնիկն էլ էշ էր, որ մարդուն մինչեւ էտ քնի մեջ չէր խեղդել:
Գալաթեա ջան քո ստեղծագործություններից քանիսու՞մ ես նոր բան առաջ քաշել:
Եթե նոր բան էս փնտրում, պիտի ֆանտաստիկա կարդաս, այլ ուղի չեմ տեսնում

[impression]

Մորֆեուս ջան, կներես, որ հա շարունակում եմ, ուղղակի չեմ ուզում կարծես, թե աչքիցս վրիպել են բազմակի նշված միևնույն էր-ները, անտարբեր էր-ները, ոչինչ չէր զգում-ները: Բավականին ուշադիր եմ կարդացել: Սակայն, իմ ասածն էլ հենց դա էր, որ միայն քո նշածները բավական չէին, որ լրիվ պատկերացնեինք աղջկա հոգում կատարվողը: Այն, որ իր համար միևնույն էր, կարելի էր արտահայտել տարբեր հետաքրքիր ձևերով: Կարելի էր նրա անտարբերությունը համեմատել ինչ-որ բանի հետ, օգտագործել բառեր կամ նախադասություններ, որոնցում ոչ մի անգամ էլ չնշեիր, որ նրա համար միևնույն էր, բայց ասենք. Ողջ ընթացքում նա անթարթ աչքերով նայում էր առաստաղին, անգամ արդեն չէր էլ ատում ականջի տակ ծանր շնչող տղամարդուն... և այլն և այլն...

[Հայկօ]

Նկատել եմ, որ դու չես որոշողը իմ կամ ստեղծագործությունը մյուս չհավանածների սենտիմենտալության աստիճանը:

Chuk, կարծիքը դատավճռի հետ ես խառնում: Ես որևէ բանի աստիճանը որոշել կարող եմ, սահմանել չեմ կարող: Հետո՝ ի՞նչ վիրավորական բան տեսար «սենտիմենտալ» բառի մեջ:

Նկատել եմ, որ դու չես որոշողը ես կամ էլ ստեղծագործությունը մյուս չհավանողները «բնականաբար» առաջացող համակրանք կամ հարազատացում պե՞տք է փնտրեն, թե՞ ոչ:

Նորից նույնը: Եթե գրել եմ «հարկավոր չէ փնտրել», դա ինչ-որ կերպ բռնանու՞մ է ձեր մտքի ազատության վրա: Ինչ-որ կերպ անարգու՞մ է ձեր ազատ կամքի իրավունքը: Թե՞ անպայման պետք էր ավելացնել՝ «իմ կարծիքով» պետք չէ փնտրել:

Որտե՞ղ եմ գրել, որ «չէ, գիտես ինչ կա, դու չես հասկացել կամ սխալվել ես»:

Պիտակելու ու «էդ տոնի» պահը լրիվ անտեղի էր: Ես ինձ որևէ ոչ կոռեկտ բան թույլ չեմ տվել, ոչ մի անձնական վիրավորանք չեմ հասցրել:

[Գալաթեա]

Ես դիսերտացիա չեմ գրել, որ մեջը նորություն եք փնտրում: Ուղղակի այ էս կարգի կարծիքների հետ չեմ կարող հաշտվել: Վերցրեք շատ հայտնի հեղինակների ստեղծագործություններ, ինչ նորույթ եք տեսնում դրանց մեջ:
Վերցրեք Նար-Դոսի «Թե ինչ եղավ, երբ շաքարամանից երկու կտոր շաքար պակասեց»-ը ու նույն սկզբունքով դատեք. հա ինչ, մարդը խփեց, կնգան սպանեց, կնիկն էլ էշ էր, որ մարդուն մինչեւ էտ քնի մեջ չէր խեղդել:
Գալաթեա ջան քո ստեղծագործություններից քանիսու՞մ ես նոր բան առաջ քաշել:
Եթե նոր բան էս փնտրում, պիտի ֆանտաստիկա կարդաս, այլ ուղի չեմ տեսնում

Մորֆեուս ջան, իմ ստեղծագործությունները հիմնականում օրագրային բնույթ են կրում, բայց եթե անդրադառնում ենք հենց իմ /քիչ, ոչ օրագրային/ գրածներին, ես հա, նոր երկիր չեմ հայտնաբերում, բայց նաև քրեական օրենսգրքից քաղվածքներ չեմ մեջբերում

Ու երբ ինձ ասում են, որ "գիտես ինչ, Գալաթեա ջան, չի դզում գրածդ" պարտքս չեմ համարում յուրաքանչյուր գրառման յուրաքանչյուր տողին պատասխանել՝ ապացուցելու համար որ ես ճիշտ էի, իսկ չհավանողներս՝ սխալ։

[Morpheus_NS]

Մորֆեուս ջան, կներես, որ հա շարունակում եմ, ուղղակի չեմ ուզում կարծես, թե աչքիցս վրիպել են բազմակի նշված միևնույն էր-ները, անտարբեր էր-ները, ոչինչ չէր զգում-ները: Բավականին ուշադիր եմ կարդացել: Սակայն, իմ ասածն էլ հենց դա էր, որ միայն քո նշածները բավական չէին, որ լրիվ պատկերացնեինք աղջկա հոգում կատարվողը: Այն, որ իր համար միևնույն էր, կարելի էր արտահայտել տարբեր հետաքրքիր ձևերով: Կարելի էր նրա անտարբերությունը համեմատել ինչ-որ բանի հետ, օգտագործել բառեր կամ նախադասություններ, որոնցում ոչ մի անգամ էլ չնշեիր, որ նրա համար միևնույն էր, բայց ասենք. Ողջ ընթացքում նա անթարթ աչքերով նայում էր առաստաղին, անգամ արդեն չէր էլ ատում ականջի տակ ծանր շնչող տղամարդուն... և այլն և այլն...

Եթե նման համեմատություններ ես փնտրում, ապա իմ ստեղծագործություններից շատերը դու չես հավանի: Ես ամեն ինչ չափից դուրս պարզ եմ գրում ու գտնում եմ, որ հենց այդ պարզության մեջ է գեղեցկությունը: Չեմ սիրում ճոխացումները, ասելիքի զարդարումը տարբեր գույներով: Ես իմ խոսքը ուղիղ եմ ասում, որպեսզի ընկալելի լինի եւ քեզ եւ նրանց ովքեր հեռու են գրականությունից:
Շատ եմ ցավում, որ իմ գրածում դու հաջողված ոչինչ չես տեսնում, բայց պարզ գրելը իմ ոճն է, միշտ այսպես եմ գրել:

[Chuk]

Պիտակելու ու «էդ տոնի» պահը լրիվ անտեղի էր: Ես ինձ որևէ ոչ կոռեկտ բան թույլ չեմ տվել, ոչ մի անձնական վիրավորանք չեմ հասցրել:

Ուրեմն ուշադիր կարդա գրածս: Գրածիդ մյուս հատվածներին չեմ պատասխանում: Ոչ մի տեղ չեմ ասել վիրավորելու մասին: Տոնայնության մասին՝ տհաճ ու վերից խոսող տոնայնության մասին շարունակում եմ պնդել: Քո գրառման մեջ զուտ կարծիքի շարադրում չկա՛ր:

[impression]

Մորֆեուս, մի ընդհանրացրու, խնդրում եմ:
Ես խոսում եմ կոնկրետ այս մի գրածիդ մասին ու գտնում եմ, որ ունեմ իրավունք արտահայտելու իմ կարծիքը: Ցավագին ընկալում տվյալ դեպքում քեզանից է զգացվում:
Մինիմալիզմին ես միայն կողմ եմ, եթե այն չի հասնում.... քխմմմ..... գլխառադ անելուն:

[Morpheus_NS]

Մորֆեուս ջան, իմ ստեղծագործությունները հիմնականում օրագրային բնույթ են կրում, բայց եթե անդրադառնում ենք հենց իմ /քիչ, ոչ օրագրային/ գրածներին, ես հա, նոր երկիր չեմ հայտնաբերում, բայց նաև քրեական օրենսգրքից քաղվածքներ չեմ մեջբերում

Հետաքրքիր է, թե որտեղ քրեական օրենսգրքից քաղվածք տեսար: Կամ ո՞րն է տարբերությունը քաղվածք անել քրեական օրենսգրքից, թե առօրյա կյանքից կամ ասենք ավետարանից:

Ու երբ ինձ ասում են, որ "գիտես ինչ, Գալաթեա ջան, չի դզում գրածդ" պարտքս չեմ համարում յուրաքանչյուր գրառման յուրաքանչյուր տողին պատասխանել՝ ապացուցելու համար որ ես ճիշտ էի, իսկ չհավանողներս՝ սխալ։

Եթե քո կարծիքը ինձ համար միեւնույն լիներ, ես էլ քեզ պես կվարվեի՝ իմ պարտքը չէի համարել պատասխանելը: