Անարգվածը

[Հայկօ]

Ուրեմն ուշադիր կարդա գրածս: Գրածիդ մյուս հատվածներին չեմ պատասխանում: Ոչ մի տեղ չեմ ասել վիրավորելու մասին: Տոնայնության մասին՝ տհաճ ու վերից խոսող տոնայնության մասին շարունակում եմ պնդել: Քո գրառման մեջ զուտ կարծիքի շարադրում չկա՛ր:

Քո գրածներն էլ եմ ուշադիր կարդում, իմ գրածներն էլ, ու նորից կասեմ, որ «վերից վար» տոնայնություն չկար ու չէր էլ կարող լինել: Նախ՝ որովհետև նման մտադրություն չեմ ունեցել, հետո՝ ամեն երկրորդ տողի վրա կա՛մ նշել եմ, որ դա իմ կարծիքն է, կա՛մ գրել եմ «գուցե - երևի»: Ինչու՞ ես ընկալում կամ փնտրում այն, ինչ չկա:

Չասացիր, թե «չափից դուրս սենտիմենտալ եք»-ի մեջ ինչ վատ բան կար:

Ի դեպ՝ չեմ ուզում արհեստականորեն երկարացնել այս անդուր խոսակցությունը, կամ էլ փորձել ինքնամոռաց պատասխանել ամեն ինչի:

[ars83]

Ես դիսերտացիա չեմ գրել, որ մեջը նորություն եք փնտրում: Ուղղակի այ էս կարգի կարծիքների հետ չեմ կարող հաշտվել: Վերցրեք շատ հայտնի հեղինակների ստեղծագործություններ, ինչ նորույթ եք տեսնում դրանց մեջ:
Վերցրեք Նար-Դոսի «Թե ինչ եղավ, երբ շաքարամանից երկու կտոր շաքար պակասեց»-ը ու նույն սկզբունքով դատեք. հա ինչ, մարդը խփեց, կնգան սպանեց, կնիկն էլ էշ էր, որ մարդուն մինչեւ էտ քնի մեջ չէր խեղդել:
Գալաթեա ջան քո ստեղծագործություններից քանիսու՞մ ես նոր բան առաջ քաշել:
Եթե նոր բան էս փնտրում, պիտի ֆանտաստիկա կարդաս, այլ ուղի չեմ տեսնում

Պահո՜ Էս հեղինակն էլ է այսպես վերաբերվում արտահայտած կարծիքների՞ն: Մորֆեուս ջան, դու քո գրածը գրել ես, մարդկանցից յուրաքանչյուրն էլ ցանկացած կարծիք կարող է արտահայտել գրածի մասին, սկսած՝ «հիմարություն է»-ից, վերջացրած «հզոր գործ է»-ով: «Չհաշտվելը» ո՞րն է: Դու ակնկալում ես, որ բոլոր կարդացողները միակարծի՞ք լինեն: Մարդը շատ հստակ կարծիք է արտահայտել՝ բնավ չնվազեցնելով կատարածդ աշխատանքի արժեքը: Ես, օրինակ, կուրախնայի, եթե տարբեր կարծիքներ տեսնայի իմ գրածի մասին…

[Գալաթեա]

Հետաքրքիր է, թե որտեղ քրեական օրենսգրքից քաղվածք տեսար: Կամ ո՞րն է տարբերությունը քաղվածք անել քրեական օրենսգրքից, թե առօրյա կյանքից կամ ասենք ավետարանից:

Մորֆ, նայի։

Դու նկարագրում ես մի իրավիճակ, որի հետ հոգեբանորեն շատ ծանր է համակերպվել։
Բոլորս էլ գիտենք, որ գործիդ միջի պապաշային գնդակահարությունն էլ է քիչ։
Բոլորս էլ մարդ ենք, ունենք արժանապատվության ու էլեմենտար ինքնասիրության զգացում։

Ու երբ մեզ դեմ են տալիս ամբարոյականի որդի մի "հայրիկ"-ի, որի օրակարգի գերխնդիրն իր դստեր կյանքը գարշահոտելն ու փալաս դարձնելն է, ու մի աղջիկ, որը ինքնակամ փալաս է դառնում ու իր պայքարի միակ ձևը մոր նկարը դեմ տալն է, բնականաբար առաջանում է հակազդեցություն...ու թերահավատություն էդ քո "անտարբեր"-ների ու "միևնույնն է"-ների հանդեպ։ Ինձ մոտ համենայն դեպս, հասկանում ե՞ս։

Եթե քո կարծիքը ինձ համար միեւնույն լիներ, ես էլ քեզ պես կվարվեի՝ իմ պարտքը չէի համարել պատասխանելը:

Բայց դու ախր հաշվի չես առնում է կարծիքը...դու հակադրվում ես, առանց փորձելու՝ հասկանալ դիմացինին։
Դու Ակումբում ստեղծագործություն ես դրել...դա կատակ բան չի ախր

[Morpheus_NS]

Մորֆեուս, մի ընդհանրացրու, խնդրում եմ:
Ես խոսում եմ կոնկրետ այս մի գրածիդ մասին ու գտնում եմ, որ ունեմ իրավունք արտահայտելու իմ կարծիքը: Ցավագին ընկալում տվյալ դեպքում քեզանից է զգացվում:
Մինիմալիզմին ես միայն կողմ եմ, եթե այն չի հասնում.... քխմմմ..... գլխառադ անելուն:

Իհարկե իրավունք ունես արտահայտելու քո կարծիքը ու դա անելու համար ես քեզնից շնորհակալ եմ: Պարզապես այն, ինչը դու թերություն ես համարում, առկա է նաեւ իմ մնացած ստեղծագործություններում:
Իսկ ինչ վերաբերում է ցավագին ընդունելուն, ապա կարծում եմ, որ բնական է, որ մարդ առնվազն իրեն երջանիկ չի զգա, եթե իր ասելիքը դիմացինի կողմից բացասական գնահատականի է արժանացել: Իհարկե բոլոր կարծիքներից ես կաշխատեմ օգտակար բաներ քաղել ու հուսով եմ, որ կարծիքներ էլի կլինեն՝ թե՛ դրական, թե՛ բացասական:

[Chuk]

Չասացիր, թե «չափից դուրս սենտիմենտալ եք»-ի մեջ ինչ վատ բան կար:

Ասեցի, ուշադիր չէիր: Վերից խոսելու տոնայնությունը ու դիմացինին պիտակելը: Անկախ նրանից դա լավ պիտակ է, թե վատ: Էլի եմ կրկնում, մեզնից յուրաքանչյուրն իր կարծիքն է արտահայտում: Բայց ես չեմ գրում, որ սա վատ ստեղծագործություն է, այլ գրում եմ, որ ինձ չհուզեց: Իսկ դու գրում ես, որ ոմանք (ես չգիտեմ էլ ինձ մեջները մտցրել էիր թե չէ, սա շեշտում եմ, որ հասկանաս, որ որպես վիրավորանք չի ընկալվել) սենտիմենտալ են:

[Morpheus_NS]

Պահո՜ Էս հեղինակն էլ է այսպես վերաբերվում արտահայտած կարծիքների՞ն: Մորֆեուս ջան, դու քո գրածը գրել ես, մարդկանցից յուրաքանչյուրն էլ ցանկացած կարծիք կարող է արտահայտել գրածի մասին, սկսած՝ «հիմարություն է»-ից, վերջացրած «հզոր գործ է»-ով: «Չհաշտվելը» ո՞րն է: Դու ակնկալում ես, որ բոլոր կարդացողները միակարծի՞ք լինեն: Մարդը շատ հստակ կարծիք է արտահայտել՝ բնավ չնվազեցնելով կատարածդ աշխատանքի արժեքը: Ես, օրինակ, կուրախնայի, եթե տարբեր կարծիքներ տեսնայի իմ գրածի մասին…

Ես էլ իմ կարծիքն եմ արտահայտել իր կարծիքի մասին: Իսկ տարբեր կարծիքներ իհարկե պետք է լինեն եւ ցանկալի են: Ուղղակի, որ անընդհատ ասում նոր բան, նոր բան, չեմ հասկանում, թե էտ նորույթը ասես ինչ ձեւով պիտի լիներ:

[impression]

Իհարկե իրավունք ունես արտահայտելու քո կարծիքը ու դա անելու համար ես քեզնից շնորհակալ եմ: Պարզապես այն, ինչը դու թերություն ես համարում, առկա է նաեւ իմ մնացած ստեղծագործություններում:
Իսկ ինչ վերաբերում է ցավագին ընդունելուն, ապա կարծում եմ, որ բնական է, որ մարդ առնվազն իրեն երջանիկ չի զգա, եթե իր ասելիքը դիմացինի կողմից բացասական գնահատականի է արժանացել: Իհարկե բոլոր կարծիքներից ես կաշխատեմ օգտակար բաներ քաղել ու հուսով եմ, որ կարծիքներ էլի կլինեն՝ թե՛ դրական, թե՛ բացասական:

ու ոչ մեկ վրադ հոտած պոմիդորներ չի շպրտել

[Morpheus_NS]

Մորֆ, նայի։

Դու նկարագրում ես մի իրավիճակ, որի հետ հոգեբանորեն շատ ծանր է համակերպվել։
Բոլորս էլ գիտենք, որ գործիդ միջի պապաշային գնդակահարությունն էլ է քիչ։
Բոլորս էլ մարդ ենք, ունենք արժանապատվության ու էլեմենտար ինքնասիրության զգացում։

Ու երբ մեզ դեմ են տալիս ամբարոյականի որդի մի "հայրիկ"-ի, որի օրակարգի գերխնդիրն իր դստեր կյանքը գարշահոտելն ու փալաս դարձնելն է, ու մի աղջիկ, որը ինքնակամ փալաս է դառնում ու իր պայքարի միակ ձևը մոր նկարը դեմ տալն է, բնականաբար առաջանում է հակազդեցություն...ու թերահավատություն էդ քո "անտարբեր"-ների ու "միևնույնն է"-ների հանդեպ։ Ինձ մոտ համենայն դեպս, հասկանում ե՞ս։


Բայց դու ախր հաշվի չես առնում է կարծիքը...դու հակադրվում ես, առանց փորձելու՝ հասկանալ դիմացինին։
Դու Ակումբում ստեղծագործություն ես դրել...դա կատակ բան չի ախր

Լավ, էս գրառմանդ չպատասխանեմ, որ էլի չասես, թե հաշվի չեմ առնում կարծիքդ ու հակադրվում եմ՝ առանց փորձելու՝ հասկանալ դիմացինին

[Հայկօ]

Chuk, եթե նույնիսկ ես հենց քեզ սենտիմենտալ ասեի, կամ դու՝ ինձ, չեմ կարծում, որ դա որպես վիրավորանք կընդունվեր, որովհետև այդ բառն իր մեջ ոչ մի վիրավորանք չի պարունակում, այլ միայն՝ հայեցակետի սահմանում:

«Ոմանցը» գրել եմ հենց միայն այն պատճառով, որ կոնկրետ անուն չի եղել տալու, քանի որ պատասխանողներից ոչ ոք չէին համապատասխանում իմ գրածին: Նույն կերպ՝ օգտագործածս երկրորդ դեմքը կոնկրետ ոչ ոքի չէր վերաբերվում, այլ հայերենին հատուկ ընդհանրացնող, օրինակ բերող բնույթ ուներ:

Եթե ես ասում եմ, որ վերից վար խոսելու մտադրություն չի եղել, ինչու՞ ես շարունակում նման բան փնտրել գրածիս մեջ:

[ars83]

Ես էլ իմ կարծիքն եմ արտահայտել իր կարծիքի մասին: Իսկ տարբեր կարծիքներ իհարկե պետք է լինեն եւ ցանկալի են: Ուղղակի, որ անընդհատ ասում նոր բան, նոր բան, չեմ հասկանում, թե էտ նորույթը ասես ինչ ձեւով պիտի լիներ:

Մորֆեուս ջան, քո համար քո գրածը նորո՞ւյթ է: Ինձ թվում է՝ կարևորը դա է: Չեմ կարծում որ որևէ գրող կամ կոմպոզիտոր նստում պտրում է իրենց առաջ եղածների բոլոր ստեղծագործությունները, որպեսզի հանկարծ չկրկնվի: Հա, թող ոչ մի նորույթ չլինի մեջը, հետո՞ ինչ, կարևորը, որ սա Մորֆեուսի գրածն է: Դա է գնահատելի, անհատի ներաշխարհից դուրս եկածը: Ըստ իս

[ars83]

Նայում եմ սենտիմենտալիզմ բառի նշանակությունը, չեմ հասկանում, թե ինչ վիրավորական կամ վատ նշանակություն կարող է այն ունենալ.

сентиментализм

1. Художественное направление (в России в конце 18 и нач. 19 в.), характеризующееся вниманием к душевной жизни человека, чувствительностью и идеализированным изображением людей, жизненных ситуаций, природы.

2. Сентиментальное (во 2 знач.) отношение к чемун. (книжн.).
| прил. сентименталистский, ая, ое.


СЕНТИМЕНТАЛЬНЫЙ, ая, ое; лен, льна.

1. полн. ф. Основанный на принципах сентиментализма (в 1 знач.). Сентиментальная повесть.

2. Слащавый, а также такой, к-рым легко растрогать, умилить. С. стишок. С. романс.

3. Способный легко растрогаться, расчувствоваться. С. человек

Հայերեն բառարան չունեմ, ցավոք

[Chuk]

Chuk, եթե նույնիսկ ես հենց քեզ սենտիմենտալ ասեի, կամ դու՝ ինձ, չեմ կարծում, որ դա որպես վիրավորանք կընդունվեր, որովհետև այդ բառն իր մեջ ոչ մի վիրավորանք չի պարունակում, այլ միայն՝ հայեցակետի սահմանում:

Հայկօ, քանի անգամ հայերենով ասեցի, որ վիրավորանքի մասին չի խոսքը, որ էդտեղ վիրավորանք չկա:

Իսկ հիմա, որպեսզի հասկանալի լինի, ես գրառմանդ կպատասխանեմ այն ոճով, ինչ դու էիր գրել: Սա ընդամենը նույն ոճն է, որպեսզի վերջապես ըմբռնեք թե ինչի մասին եմ խոսում:

Չափից դուրս սենտիմենտալ եք, ժողովու՛րդ:

Բնավ էլ հարկավոր չէ «բնականաբար» առաջացող համակրանք կամ հարազատացում փնտրել: Նման բան, ըստ իս, նախատեսված չի էլ եղել: Ու սա էլ բարոյախրատական պատմվածք չէ, ոչ էլ առակ ու քարոզ: Պարզապես՝ «Կյանք» դիմակահանդեսից մի դրվագ է, որ գուցե չի սազում ոմանց վարդագույն ակնոցին, գուցե տհաճ է շատերի նուրբ քիմքի համար, բայց շատ ավելի ռեալ է, քան բոլոր «անձրևի տակ քայլող աղջիկներն» ու «սիրահարված պատանիները» միասին վերցրած:

Ուլուանա. չեմ կարծում, որ աղջկա նկատմամբ համակրանքը այս պատմվածքում կարող էր պայմանավորված լինել ինչ-որ «գեղեցիկ, համեստ, փխրուն, դժբախտ, գունատ, տխուր» որոշիչներով: Ինչ որ կար, արդեն իսկ չափազա՛նց է, ոչ թե բավարար: Մի՞թե հենց բուն ֆաբուլան քեզ համար բավարար ինֆորմացիա չէր, մի՞թե անպայման ինչ-որ «զարդեր-զանգուլակներ» էին պետք:

Ստեղածագործական-գրական կողմի մասին. ինձ թվում է՝ «հեղինակի խոսքի» ժամանակները վաղուց անցել են: Հասկացեք այն, ինչ կարող եք հասկանալ, և ոչ՝ կուրորեն հետևեք հեղինակի գծած սցենարին: impression-ի ասած բացատրելն ու նկարագրելն էստեղ անտեղի կլիներ, իմ կարծիքով: Morpheus_NS-ը տեղ է թողել բոլորիդ համար՝ պատկերացնելու ու զգալու այդ ապրումներն ու զգացածը՝ յուրաքանչյուրդ՝ յուրովի՛: Այն, ինչ մեկի համար վախենալու է, մյուսի համար կարող է ծիծաղելի լինել. իսկ այստեղ, քանի որ կոնկրետ զգացում նշված չէ, դուք զգում եք այն, ինչը վախենալու / հոգեցունց / հուզիչ է հենց ձե՛զ համար:

Հայկօ՛, քեզ չափից ավելի սառը ու ճիշտ դատողի տեղ ես դրել:

Իհարկե նման ստեղծագործությունում պարտադիր պետք է համակրանք կամ հարազատացում փնտրել: Իմաստ չունի նման բան գրել, եթե խնդրի լուծում չես առաջարկում, բազում կյանքի դրվագներ շարադրելը դեռ գրական ստեղծագործություն չէ: Նկարագրված դրվագը ինչքան էլ որ հաճելի լինի ոմանց քիմքին, ինքն իրենով ոչնչով առավել չէ, քան «անձրևի տակ քայլող աղջիկներն» ու «սիրահարված պատանիները» միասին վերցրած:

Ի՞նչ զանգուլակների մասին ես խոսում, ուրեմն ֆանտազիան դրանից էն կողմ չի՞ գնում: Գրական ստեղծագործությունը հարուստ դարձնելու այնքան միջոցներ կան:

Նույն հաջողությամբ տեղ թողնում են մտածելու հազարավոր «մեծական պատմվածքները», որոնց գրական որակի մասին կգերադասեմ չխոսել: Ես էլ կարող եմ գրել, որ իմ տան պատուհանի գոգին ծաղիկներ են դրված ու մտածելու շատ բան կլինի, արդյոք ջրվում են, արդյոք դրանց արև կպնում է և այլն: Բայց դա դեռ գեղարվեստական ստեղծագործություն չէ, քանի դեռ համապատասխան ասելիքը, համն ու հոտը չեմ տվել:

[Morpheus_NS]

Մորֆեուս ջան, քո համար քո գրածը նորո՞ւյթ է: Ինձ թվում է՝ կարևորը դա է: Չեմ կարծում որ որևէ գրող կամ կոմպոզիտոր նստում պտրում է իրենց առաջ եղածների բոլոր ստեղծագործությունները, որպեսզի հանկարծ չկրկնվի: Հա, թող ոչ մի նորույթ չլինի մեջը, հետո՞ ինչ, կարևորը, որ սա Մորֆեուսի գրածն է: Դա է գնահատելի, անհատի ներաշխարհից դուրս եկածը: Ըստ իս

Դե ես էլ էտ եմ ասում էլի

[Հայկօ]

Հայկօ՛, քեզ չափից ավելի սառը ու ճիշտ դատողի տեղ ես դրել:

Chuk, այ էս «ինչ-որ բանի տեղ դնելը» արդեն իր մեջ վիրավորանք ունի: Քանի որ ենթադրում է հակառակը: Պետք չէ:

Իհարկե նման ստեղծագործությունում պարտադիր պետք է համակրանք կամ հարազատացում փնտրել: Իմաստ չունի նման բան գրել, եթե խնդրի լուծում չես առաջարկում, բազում կյանքի դրվագներ շարադրելը դեռ գրական ստեղծագործություն չէ: Նկարագրված դրվագը ինչքան էլ որ հաճելի լինի ոմանց քիմքին, ինքն իրենով ոչնչով առավել չէ, քան «անձրևի տակ քայլող աղջիկներն» ու «սիրահարված պատանիները» միասին վերցրած:

Իմ կարծիքով՝ գրական ստեղծագործություն է: Լուծում թող դետեկտիվում առաջարկեն:

Ի՞նչ զանգուլակների մասին ես խոսում, ուրեմն ֆանտազիան դրանից էն կողմ չի՞ գնում: Գրական ստեղծագործությունը հարուստ դարձնելու այնքան միջոցներ կան:

Իսկ իմ գրածից պարզ չէ՞ր, որ ասածս հենց դա էր, ու որ իմաստը հենց ֆանտազիայի՝ դրանից էն կողմ գնալն էր: Գրել էի, չէ՞, որ նման որոշիչները չէ, որ պիտի պատմվածքին ուժ տան. բուն չոր-ցամաք ֆաբուլան՝ սյուժեն, արդեն իսկ հերիք է:

Նույն հաջողությամբ տեղ թողնում են մտածելու հազարավոր «մեծական պատմվածքները», որոնց գրական որակի մասին կգերադասեմ չխոսել: Ես էլ կարող եմ գրել, որ իմ տան պատուհանի գոգին ծաղիկներ են դրված ու մտածելու շատ բան կլինի, արդյոք ջրվում են, արդյոք դրանց արև կպնում է և այլն: Բայց դա դեռ գեղարվեստական ստեղծագործություն չէ, քանի դեռ համապատասխան ասելիքը, համն ու հոտը չեմ տվել:

Մի՛ չափազանցրու. այս դեպքը պատուհանագոգի ծաղիկներից շատ տարբեր է: Իսկ ասելիքն ու համն ու հոտը յուրաքանչյուրի համար տարբեր են:

[Chuk]

Հայկօ, խիստ ցավում եմ որ անցար տող առ տող հակադրվելուն, այլ ոչ թե իմ ասածը ընկալելուն: Ինչևէ, նորից ասեմ, որ ես ասել էի, որ ընդամենը քո ոճով եմ պատասխանում ու դա իմ կարծիքը չէր, ես իմ կարծիքը առաջին գրառմանս մեջ շարադրել էի:

Այնուամենայնիվ դու այս գրառումովդ ևս ապացուցեցիր, որ ընդամենը կա ձգտում հակադրվելու ու հակառակ տեսակետը ոտնահատակ ոչնչացնելու: Մինչդեռ բազմազան կարծիքների գոյությունը այս բաժնի ամենամեծ առավելությունը պիտի լիներ, ոչ թե այսպիսի մանրախնչիր ու ոչինչ չասող, չտվող, անիմաստ վեճը:

Բարի քննարկումներ:
Ես հիասթափված դուրս եմ գալիս: