Սև և կարմիր քառակուսիներ

[Տրիբուն]

Օրինակ Էնգրը, էս նկարի վրա մի տարի աշխատել է, իրոք որ տիտանական աշխատանք է կատարված;

Բայց որ Մալևիչը մի քանի ամիս չարչարվելուց հետո, չասել ասողի իսպանական կաֆել է ստացել, այն էլ մի կտոր ընդամենը, դա պատկերացնելը իմ երևակայութությունից վեր է:

[Ձայնալար]

Օրինակ Էնգրը, էս նկարի վրա մի տարի աշխատել է, իրոք որ տիտանական աշխատանք է կատարված;

Բայց որ Մալևիչը մի քանի ամիս չարչարվելուց հետո, չասել ասողի իսպանական կաֆել է ստացել, այն էլ մի կտոր ընդամենը, դա պատկերացնելը իմ երևակայութությունից վեր է:

Տրիբ, իսկ համամիտ չե՞ս, որ կարաս 10 տարի չարչարվես մի նկարի վրա ու արդյունքում մետլախից ավելի վատ նկար ստացվի (տեխնիկապես լինելով կատարյալ կամ չլինելով կատարյալ) ու կարաս մի քանի ժամում լավ գործ ստեղծես:

[Տրիբուն]

Տրիբ, իսկ համամիտ չե՞ս, որ կարաս 10 տարի չարչարվես մի նկարի վրա ու արդյունքում մետլախից ավելի վատ նկար ստացվի (տեխնիկապես լինելով կատարյալ կամ չլինելով կատարյալ) ու կարաս մի քանի ժամում լավ գործ ստեղծես:

հականում եմ միտքդ

իրոք էնգրի մոտ տեխնիկական կատարողականը արտակարգ բարձր մակարդակի վրա է, եթե կարելի է ընդհանապես այսպես արտահայտվել, միայն առանձին դետալները նկարի ինչ ասես արժեն, բայց պարտադիր չէ, որ այս նկարը բոլորին դուր գա

բայց ի՞նչ է նշանակում լավ կամ վատ նկար Ձայնո ջան

[Elmo]

Երկու աշխարհահռչակ նկարներ, որոնց հեղինակն է Կազիմիր Մալեվիչը
Ռուսերեն երկու հոդվածներ՝ սև քառակուսի և կարմիր քառակուսի
Ինձ հետաքրքիր է ձեր կարծիքն այս նկարների մասին

Ավելի հիմար բան, քան էդ քառակուսիները, ու ավելի կեղծ գնահատականներ քան էդ քառակուսիներին են տվել, անհնար է պատկերացնել: Սենց որ գնա, կարող ա հայտնաբերեն, կներեք,իհհարկե, բայց պետք ա ասեմ, որ մալևիչը փոքր ժամանակ տակը չիշիկ անելուց էլ ա գլուխգարծոց-լաքաներ թողել սավանի վրա: Այ դրա համար էլ արվեստագետները սովամահ են լինում, որովհետև ամեն ինչ ռասկռուտկի հարց ա: Ռասկռուտկա կանեն, ուզում ա ՇպռՕտը լինես, կդառնաս աստղ, չանեն՝ Արձագանք ստուդիան էլ լինես, չես դառնա: Աշխարհում էլ ա տենց:

[Տրիբուն]

իսկ ասենք ինչպես կվերաբերվեիք այն բանին, որ մի կոմպոզիտոր մի նոտայով գործ գրեր.. կամ երկու, այնպես ինչպես սևի ու սպիտակի համադրումն է Մալևիչի մոտ, ասենք .. դոոոոոոոոոոոո, կամ ռեեեեեեեեեեե, կամ երկուսը միասին, ու մոնոտոն

էլի երևի պիտի ենթադրություններ անեինք, որ սա անվերջություն ներկայացնելու փորձ է:

[Վարպետ]

Տրիբ, իսկ համամիտ չե՞ս, որ կարաս 10 տարի չարչարվես մի նկարի վրա ու արդյունքում մետլախից ավելի վատ նկար ստացվի (տեխնիկապես լինելով կատարյալ կամ չլինելով կատարյալ) ու կարաս մի քանի ժամում լավ գործ ստեղծես:

Հա բայց մեր դեպքում ընդունի, որ մի քանի ամիս չարչարվելուց հետո մետլախից վատ գործ ա ստեղծվել

[Chuk]

իսկ ասենք ինչպես կվերաբերվեիք այն բանին, որ մի կոմպոզիտոր մի նոտայով գործ գրեր.. կամ երկու, այնպես ինչպես սևի ու սպիտակի համադրումն է Մալևիչի մոտ, ասենք .. դոոոոոոոոոոոո, կամ ռեեեեեեեեեեե, կամ երկուսը միասին, ու մոնոտոն

Քուանշ
Իսկ ինչու՞ մոնոտոն
Մեկ էլ տեսար եղավ անմոնոտոն ու բավական հետաքրքիր, հուզիչ, խորը

[Տրիբուն]

Հա բայց մեր դեպքում ընդունի, որ մի քանի ամիս չարչարվելուց հետո մետլախից վատ գործ ա ստեղծվել

նորմալ երկրներում, միջին կարգի հոսքագիծը, ժամում մի հազար հատ սրանցից ստանում ա

Ավելացվել է 1 րոպե անց

Քուանշ
Իսկ ինչու՞ մոնոտոն
Մեկ էլ տեսար եղավ անմոնոտոն ու բավական հետաքրքիր, հուզիչ, խորը

դու մենակ դո-ին նայի, ինքը չի կարա մոնոտոն չլինի, ինքը մենակ դո-յա, ոնց որ էնի մենակ քառակուսի ա

դաշնամուր կա՞ տանը, մի հատ դոն ու ռեն իրար հետ սեղմի ու կանգնի մեկ հինգ րոպե, տես մոտդ ի՞նչ կարգի հուզմունք ա առաջացնում

[Ձայնալար]

բայց ի՞նչ է նշանակում լավ կամ վատ նկար Ձայնո ջան

Միանգամից ասեմ, չեմ կարա սահմանեմ: Արվեստաբանները նկարի մասին էջերով գրում են՝ շատ դեպքերում տուֆտում են , ես նայում եմ ու կամ հավանում եմ կամ չէ: Մաքսիմում երկու երեք բառ գտնեմ նկարագրելու համար՝ ուրախ ա, կամ անկեղծ ա, կամ կեղծ ա, տրամադրություն կա, տենց ախմախ ոչինչ չասող ֆրազներով ավարտվում ա զգացածս բառերով արտահայտելու իմ կարողությունը:

[Chuk]

դու մենակ դո-ին նայի, ինքը չի կարա մոնոտոն չլինի, ինքը մենակ դո-յա, ոնց որ էնի մենակ քառակուսի ա

դաշնամուր կա՞ տանը, մի հատ դոն ու ռեն իրար հետ սեղմի ու կանգնի մեկ հինգ րոպե, տես մոտդ ի՞նչ կարգի հուզմունք ա առաջացնում

Ափսոս որ օրինակդ անտեղի ա, որտև անգամ ինտերնետում տեղադրված տարբերակից պարզ ա, որ էդ նկարում մոնոտոն դո չի, այլ խառնված են նաև ռեմիֆասոլ-ները
Ուրիշ հարց, թե էդ համադրությունից ինչ ա ստացվել:
Մի բան պարզ ա: Էդ նկարի վրա «ճշգրիտ քառակուսի» չի ու միագույն սև չի: Էնպես որ էս տեսությունդ մոռացանք, անցանք առաջ, հա՞

[Վարպետ]

Քուանշ
Իսկ ինչու՞ մոնոտոն
Մեկ էլ տեսար եղավ անմոնոտոն ու բավական հետաքրքիր, հուզիչ, խորը

Չուկ, արդեն համը հանում ես, զգում ես?

[ars83]

Քո ասածը ադիտիվ գունային մոդելն է, իսկ առօրյաում մենք գործ ունենք սուբտրակտիվ գունային մոդելի հետ, որ նկարագրածիդ ճիշտ հակառակն է: Այս մոդելում հակառակը, գույների բացակայությունը սպիտակն է, իսկ գույների խառնուրդը՝ սևը: Նկարչության մեջ ևս, բնականաբար. օգտագործվում է սուբտրակտիվ գունային մոդելը

Հենց նոր զրուցում էի այս մոդելների մասին ֆիզիկոս աշխատակցիս հետ, փաստորեն ես Նյուտոնյան տեսակետի կողմնակից եմ (ադիտիվ): Ինչքանով հասկացա, մոդելները համարժեք են:
RGB մոդելում սևը 000-ն է, չէ՞ (այսինքն՝ գույնի բացակայությունը):
Ի՞նչ ի նկատի ունես, երբ ասում ես՝ «գործնականում», որտե՞ղ է կիրառվում ադիտիվ մոդելը (եթե կարող ես կարճ բացատրի, եթե չէ՝ ազատ ժամանակ փորփրեմ ինտերնետում: Որ մի երկու հղում տաս, շնորհակալ կլինեմ):

Հետաքրքիր ընկալման հարց է, բայց Նա (գործընկերս) համարում է, որ սպիտակ թուղթը կլիներ «հրավեր» դիտողին՝ նկարելու (ստեղծագործելու), քանի որ ինքն ընկալում է սպիտակը՝ որպես գույնի բացակայություն: Իսկ ինձ համար սևն է այդպիսի հրավեր, քանի որ ես ընկալում եմ սևը՝ որպես գույնի բացակայություն:

[Տրիբուն]

Միանգամից ասեմ, չեմ կարա սահմանեմ: Արվեստաբանները նկարի մասին էջերով գրում են՝ շատ դեպքերում տուֆտում են , ես նայում եմ ու կամ հավանում եմ կամ չէ: Մաքսիմում երկու երեք բառ գտնեմ նկարագրելու համար՝ ուրախ ա, կամ անկեղծ ա, կամ կեղծ ա, տրամադրություն կա, տենց ախմախ ոչինչ չասող ֆրազներով ավարտվում ա զգացածս բառերով արտահայտելու իմ կարողությունը:

սկզբունքորեն բերածդ սահմանումների հետ համաձայն եմ

հիմա նայում ենք Էնգրի նկարին, ու ամեն մեկս մի տեսակի եզրակացության ենք հանգում - ուրախա, տխուր ա, մանրամասն ա, գույների համադրությունը հետաքրիր ա, իրական ա, լույսի ու ստվեի լավ համադրում կա կամ չկա, ու էլի եսիմ ինչ

հիմա նայում ենք քառակուսուն, ու ոշշշշ մի բան, քանի որ նկար չկա, ու սկսում ենք հորինել - անվերջություն ա, տակը բան կա չենք տեսնում, մահ ա, կյանք ա, նոր խոսք ա, արվեստի վերջն ա, սև ջհանդամ ա ...

[Chuk]

Հենց նոր զրուցում էի այս մոդելների մասին ֆիզիկոս աշխատակցիս հետ, փաստորեն ես Նյուտոնյան տեսակետի կողմնակից եմ (ադիտիվ): Ինչքանով հասկացա, մոդելները համարժեք են:
RGB մոդելում սևը 000-ն է, չէ՞ (այսինքն՝ գույնի բացակայությունը):
Ի՞նչ ի նկատի ունես, երբ ասում ես՝ «գործնականում», որտե՞ղ է կիրառվում ադիտիվ մոդելը (եթե կարող ես կարճ բացատրի, եթե չէ՝ ազատ ժամանակ փորփրեմ ինտերնետում: Որ մի երկու հղում տաս, շնորհակալ կլինեմ):

Հետաքրքիր ընկալման հարց է, բայց Նա (գործընկերս) համարում է, որ սպիտակ թուղթը կլիներ «հրավեր» դիտողին՝ նկարելու (ստեղծագործելու), քանի որ ինքն ընկալում է սպիտակը՝ որպես գույնի բացակայություն: Իսկ ինձ համար սևն է այդպիսի հրավեր, քանի որ ես ընկալում եմ սևը՝ որպես գույնի բացակայություն:

Հետո առանձին թեմայում, լա՞վ:
Շատ հետաքրքիր թեմա է, ի դեպ
Ու սենց անկապ թեմա չի էլի, որ երկու րոպեում ստից գրեմ

[Տրիբուն]

Ափսոս որ օրինակդ անտեղի ա, որտև անգամ ինտերնետում տեղադրված տարբերակից պարզ ա, որ էդ նկարում մոնոտոն դո չի, այլ խառնված են նաև ռեմիֆասոլ-ները
Ուրիշ հարց, թե էդ համադրությունից ինչ ա ստացվել:
Մի բան պարզ ա: Էդ նկարի վրա «ճշգրիտ քառակուսի» չի ու միագույն սև չի: Էնպես որ էս տեսությունդ մոռացանք, անցանք առաջ, հա՞

հոպ ապեր, անունը սև քառակուսի ա, մնացածը քո ենթադրություններն են, մեկ էլ քառակուսու մաշվածության արդյունքում առաջացած տարբեր տեսակի գունային էֆեկտները, որոնք քո մոտ ասոցացվում են ոչ ճշգրիտ ու ոչ լիարժեք սև քառակուսու հետ