Երբ փոքր էի` մոտ հինգ տարկան, պարբերաբար նույն երազն էի տեսնում. ես տատիկիս տան բակում, քալում-քայլում էի, մեկ էլ պահի տակ սկսում եմ թռչել, ու միշտ նույն տեղում էր տեղի ունենում թռիչքս…
մի անգամ էլ հայտնվեցի այդ նույն տեղում, ու զգացի որ ոտքերս գետնին չեն, բայց քայլում էի… օդում… մինչև հիմա այդպես էլ չհասկացա` դա ներշնչանքի արդյունք էր, թե էլի երազ էր… ազատության շունչ էր…
հետո դադարեցին այդ երազներս…
Էսօր էլի տեսա նույն երազը… ես էի, քայլում էի նույն տեղով, ոտքերս գետնին չէին, փոքրիկ բալիկ էի… ու նույն ազատության շունչը…
Երևի այդպես էլ չսովորեցի մեծ լինել…
Գուցե պետք էլ չի…
Մեջբերել
Էջանիշներ