Վարժեցնողներ միշտ էլ կգտնվեն: Կարևորը վարժվող գտնվի:
Եթե մարդը իր տիեզերական, աստվածային, բնատուր սկզբից հեռու չգնա, ապա նրան շեղել հնարավոր չի այնպես, ինչպես հնարավոր չի շեղել 100 տարեկան կաղնուն իր տեղից:
Սակայն հերիք է փորձես ուտել հեևթական խնձորը, /կամ կուտը ՝ ինչպես դու անվանեցիր/, ապա վրա է հասնում սատանան /այսինքն քեզ շեղողը/, ու շեղում:
Կա մի կարևոև առանձնահատկություն շեղված ծառի և շեղված մարդու միջև:
Մարդը իր կյանքը հեշտացնելու համար ստեղծում է տարբեր խմբավորումներ՝ ընտանիք, ցեղ, ազգ... ու վերջի վերջո դառնում դրանց խաղալիքը, վարժ գազանիկը:
............
Իսկ ճիշտը ՝ իսկզբանե շատ հասարակ, պրիմիտիվ մի բան չանելն էր:
Չպոկել խնձորը:
Պոկեցինք, ու տեսա՞նք թե ընդամենը մի տիեզերական ակնթարթ հետո, այսինքն այս պահին, կյանքը ինչքան բարդացավ… Ու հա էլ բարդանալու է, քան դեռ մենք շարունակում ենք խնձորի այգու բերքահավաքը:
Ուղեղ ունենք, բայց Խելք չունենք,այդքան մի բան:
dvgray-ի խոսքերից
Վարժեցնողներ միշտ էլ կգտնվեն: Կարևորը վարժվող գտնվի:
Մեջբերել
Էջանիշներ