Լ. Տեր-Պետրոսյան քաղաքական գործիչը: Մեր գնահատականները և սպասելիքները...

[voter]

Ահավոր հարգում եմ ՀՀ առաջին նախագահին… 91-94 թվականները համարում եմ ոչ թե մթի ու ցրտի տարիներ, այլ Հերոսական Հաղթանակի տարիներ: Ոչ մի այլ ժողովուրդ իր երկրի պատերազմի տարիները չի անվանել «մութ ու ցուրտ», դա «վայել» է միայն հազարամյա քաղաքակրթությամբ հպարտացող հայերին..........չմոռանանք նաև , որ այդ տարիներին Հայաստանում կար էներգետիկ ճգնաժամ(որի մեղավորը Լ.Տ.Պետրոսյանը չէր), 300 000 փախստականներ, մենք գտնվում էինք շրջափակման մեջ, և , եթե այդ տարիներին Լ.Տ.Պետրոսյանի կողմից չկատարվեր այդքան մեծ աղմուկ հանած հողի սեպականածնորհումը, ապա մենք կապրեինք նաև սովի տարիներ.........Կարծում եմ նա ոչ մի դեպքում արժանի չէ քամահրանքի և քննադատությունների իր արած գործի համար................

ԼՏՊն այդ տարիներին ընդունելությունների էր գնում տարբեր երկրներ ու ժողովրդին թվում էր թե նա է ղեկավարը Երկրի, քանի որ որպես սիմվոլ ներկայացնում էր մեզ ամեն տեղ։

Նման ձևով շատ հեշտ է վարկանիշ ձևավորել, ցանկացած եկրում արտաքին գործերի նախարարը ու շատ ճամփորդող նախագահը բարձր վարկանիշ է վայելում։

Ժամամանը ցույց տվեց, թե իրականում ով էր հայաստանի ՆԵՐՔԻՆ գործերով զբաղվում ու երբ այդ մարդկանց ԼՏՊն այլևս որպես սիմվոլ պետք չեր, նա ոչինչ չկարողացավ անել, քանի որ ներքին իրավիճակի վրա ազդեցություն չուներ – ստիպված էր հրաժարական տալ...

Հիմա նույն կերպ այդ մարդուց ՍԻՄՎՈԼ են սարքել , պայքարի սիմվոլ։ Բայց այդ պայքարի արդյունքում ինչ է փոխվելու, բացարձակապես անհայտ է։

Այսօրյա իշխանություներին հանելը բավարար չէ, նույնիսկ եթե դրանք վատն էն անտանելի, փոխարենը ինչ որ բան պետք է առաջարկվի, իսկ առօրյա դրությամբ բացի ԼՏՊի անձից ոչինչ չի առաջարկվում ժողովրդին։

Եթե ժողովուրդը ԱՆՁ է ընտրելու առանց վերլուծելու ինչ է բերում այդ անձը, ապա դա անգիտակից ընտրություն է, կարելի է ասել և հիպնոսացված։

Ինձ հետաքրքիր է հիմա ամեն ինչ պիտի վերագրենք ԼՏՊին, արդեն սեփականաշնորհումն էլ ԼՏՊն ճիշտ է արել, որ անձամբ զբաղվել է, բա այդ դեպքում կարելի է իմանալ ինչու են Վազգեն Մանուկյանին դրանում մեղադրում՞ http://www.akumb.am/showthread.php?p=572198&postcount=2

Ավելացվել է 7 րոպե անց

Սև փիառը բանսարկությունն է, որը լուրջ մեղադրանք իր մեջ չի պարունակում:
Որոշակի տրամաբանական սցենարով կազմված մեղադրանքը, որն ունի հիմքեր և պահանջում է հստակ և հիմնավորված պատասխաններ, իրականում սև փիառի տարատեսակ չէ: Առաջին նախագահի հնչեցրած հարցադրումները, իրականում, բավականին լուրջ մեղադրանքներ են, որոնց պատասխանները առ այսօր չեն տրվում: Լավագույն դեպքում հայհոյախառն արտահայտություններ ենք լսում:

Սա այն դեպքում, երբ առաջին նախագահի նկատմամբ հնչած մեղադրանքները սովորաբար մերկապարանոց են, իսկ նա, այնուամենայնիվ, դրանց տալիս է բավական սպառիչ պատասխաններ, անկախ նրանից, թե այդ պատասխանները մեզնից ում որքանով են բավարարում:

Եթե չափազանցությունների գիրկը չընկնենք, կտեսնենք, որ Տեր-Պետրոսյանի կողմից երկիրը վարկաբեկող հայտարարություններ չեն եղել, առավելագույն դեպքում եղել են երկիրը վարկաբեկող իրողությունների բարձրաձայնումներ: Եթե ուշադիր լինենք, կտեսնենք, որ առաջին նախագահը խոսում է ոչ միայն իր հակառակորդների վատ կողմերի ու սխալների մասին, այլև իր ապագայի ծրագրերի մասին, հստակ անելիքներ առաջարկելով, նորից անկախ նրանից, թե մեզնից ում այդ ծրագրի դրույթներից որն ինչքանով է բավարարում:

Իսկ ինչ վերաբերվում է սև փիառին, ապա էլի ուշադիր լինելու դեպքում կտեսնենք, որ դրանով զբաղվում են գրեթե բոլոր քաղաքական գործիչները, ընդ որում արդեն ավելի քան 15-16 տարի, ընդ որում նաև ու հատկապես հենց Լևոն Տեր-Պետրոսյանի դեմ, ընդ որում նույնիսկ այն ժամանակ, երբ նա հեռացել էր մեծ քաղաքականությունից ու վերադառնալու հայտ չէր ներկայացրել: Այնպես որ այս հարցում առաջին և երկրորդ փնտրելու խնդիր եկեք մեր առջև չդնենք:

Խոսք չունեմ, ԼՏՊն լավ կատարում է իր միակ դերը, որը հայ իրականության մեջ նրան մնացել է – բացահայտել առօրյա իշխանությունների իսկական էությունը։

Բայց դրա համար ՄԵԴԱԼ հանձնել նրան, նախագահի պաշտոնը նվիրելով – խելոք բան չեմ համարում։

Դա ԼՏՊի պարտականությունն էր այն օրվանից, որ նա քաղաքական գործիչ էր ու առավել ևս եթե չեր խորշում իր հրաժարականի ելույթում նշել ինչ իշխանություն ու կուսակցություն է գալիս «պատերազմի» ապա դա պիտի շարունակեր, դառնալով ընդդիմություն այս իշխանությանը, չթողնելով նրանց հանգիստ կյանք, քննադատելով...

Եթե նա անձնուրաց անձնավորություն էր պիտի չխորշեր հնարավոր բարդություններից, կյանքի համար վտանգավորությունից, քննադատեր, ինչպես Մանուկյանն էր անում կամ նույնիսկ Գեղամյանը ու արել է։

ԼՏՊն հիմա ինչ ՎՃԱՐ է պահանջում իր քննադատությունների համար – մինչև հայ ժողովուրդը իրեն շնորհակալություն չհայտնի չընտրի, ԼևՈՆ չգոռա չի բարեհաճում մարդկային արժեքների ոտնահարումների մասին խոսել։

Սախարովը մեծ գործիչ էր ու ահռելի մեծ հարգանք ուներ բոլորի մոտ առանց կասկածի, քանի որ նա անձնուրաց սովետական ռեժիմի ամենավատ տարիներին պայքարում էր։

ԼՏՊն նման սիմվոլ չի եղել ու չի դառնա...

[Վիշապ]

ԼՏՊն այդ տարիներին ընդունելությունների էր գնում տարբեր երկրներ ու ժողովրդին թվում էր թե նա է ղեկավարը Երկրի, քանի որ որպես սիմվոլ ներկայացնում էր մեզ ամեն տեղ։

Նման ձևով շատ հեշտ է վարկանիշ ձևավորել, ցանկացած եկրում արտաքին գործերի նախարարը ու շատ ճամփորդող նախագահը բարձր վարկանիշ է վայելում։

Համաձայն չեմ այս տեսակետի հետ, Օսկանյանին շատ հաճախ ցույց են տալիս թե հանդիպել է սրան–նրան, ամպագոռգոռ ազգային ազատագրական մտքեր է արտահայտել ու ինչքան էլ եթերով նրան ազագյին սիմվոլ ներկայացնեն, նրա վարկանիշը իմ աչքին չի բարձրանում։ Ցուցադրաբար՝ թե գործ են անում, ու դրանով փորձում են վարկանիշ ստեղծել, դա ժամանակավոր վարկանիշ է, ի վերջո իրական վարկանիշը ստեղծվում է կատարվածից, ոչ թե ցուցադրածից։

Ժամամանը ցույց տվեց, թե իրականում ով էր հայաստանի ՆԵՐՔԻՆ գործերով զբաղվում ու երբ այդ մարդկանց ԼՏՊն այլևս որպես սիմվոլ պետք չեր, նա ոչինչ չկարողացավ անել, քանի որ ներքին իրավիճակի վրա ազդեցություն չուներ – ստիպված էր հրաժարական տալ...

Ներքին իրավիճակի վրա ազդեցությունը պահպանվում է այնքան ժամանակ, քանի համակիրներդ շատ են, հենց համակիրներդ քչանում են, ազդեցությունդ թուլանում է, ու եթե ստալինյան սինդրոմով նախագահը չի տառապում, զիջում է դիրքերը։ Չեմ ուզում խորանալ թե ինչու համակիրները քչացան, համենայն դեպս միշտ չի, որ մեծամասնությունը ճիշտ է։

Հիմա նույն կերպ այդ մարդուց ՍԻՄՎՈԼ են սարքել , պայքարի սիմվոլ։ Բայց այդ պայքարի արդյունքում ինչ է փոխվելու, բացարձակապես անհայտ է։

Այսօրյա իշխանություներին հանելը բավարար չէ, նույնիսկ եթե դրանք վատն էն անտանելի, փոխարենը ինչ որ բան պետք է առաջարկվի, իսկ առօրյա դրությամբ բացի ԼՏՊի անձից ոչինչ չի առաջարկվում ժողովրդին։

Եթե ժողովուրդը ԱՆՁ է ընտրելու առանց վերլուծելու ինչ է բերում այդ անձը, ապա դա անգիտակից ընտրություն է, կարելի է ասել և հիպնոսացված։

Սկզբի համար ինչպե՞ս պիտի առաջարկվի, եթե ոչ խոսքերով։ Համենայն դեպս Լևոնը խոսքեր ասում է, այն էլ ոչ քիչ, և ոչ էլ դատարկ։ Նա ծրագիր է առաջարկում, և ոչ թե կանգնում ու ժպտում թե տեսեք ես ինչ լավ անձ եմ, կամ լավ տղա եմ։

Ինձ հետաքրքիր է հիմա ամեն ինչ պիտի վերագրենք ԼՏՊին, արդեն սեփականաշնորհումն էլ ԼՏՊն ճիշտ է արել, որ անձամբ զբաղվել է, բա այդ դեպքում կարելի է իմանալ ինչու են Վազգեն Մանուկյանին դրանում մեղադրում՞ http://www.akumb.am/showthread.php?p=572198&postcount=2

Ամեն ինչ հազիվ թե կարելի է նախագահին վերագրել, նա մենակ չի կառավարում երկիրը։

Խոսք չունեմ, ԼՏՊն լավ կատարում է իր միակ դերը, որը հայ իրականության մեջ նրան մնացել է – բացահայտել առօրյա իշխանությունների իսկական էությունը։

Բայց դրա համար ՄԵԴԱԼ հանձնել նրան, նախագահի պաշտոնը նվիրելով – խելոք բան չեմ համարում։

Դա ԼՏՊի պարտականությունն էր այն օրվանից, որ նա քաղաքական գործիչ էր ու առավել ևս եթե չեր խորշում իր հրաժարականի ելույթում նշել ինչ իշխանություն ու կուսակցություն է գալիս «պատերազմի» ապա դա պիտի շարունակեր, դառնալով ընդդիմություն այս իշխանությանը, չթողնելով նրանց հանգիստ կյանք, քննադատելով...

Եթե նա անձնուրաց անձնավորություն էր պիտի չխորշեր հնարավոր բարդություններից, կյանքի համար վտանգավորությունից, քննադատեր, ինչպես Մանուկյանն էր անում կամ նույնիսկ Գեղամյանը ու արել է։

ԼՏՊն հիմա ինչ ՎՃԱՐ է պահանջում իր քննադատությունների համար – մինչև հայ ժողովուրդը իրեն շնորհակալություն չհայտնի չընտրի, ԼևՈՆ չգոռա չի բարեհաճում մարդկային արժեքների ոտնահարումների մասին խոսել։

Սախարովը մեծ գործիչ էր ու ահռելի մեծ հարգանք ուներ բոլորի մոտ առանց կասկածի, քանի որ նա անձնուրաց սովետական ռեժիմի ամենավատ տարիներին պայքարում էր։

ԼՏՊն նման սիմվոլ չի եղել ու չի դառնա...

Իսկ այս ամենը զուտ տակտիկական քայլեր են, և այդ քայլերը նախ և առաջ պիտի կատարվեն դիվանագիտորեն և ոչ թե էմոցիաներով։ Քաղաքական գործիչը պիտի իր քայլերը կատարի գնահատելով դրանց հաջողության հասնելու հավանականությունը, կուրորեն ու բացահայտ պայքարելով հաճախ հակառակ արդյունքն է ստացվում։ Հնարավոր բարդություններից երբեմն ի շահ ժողովրդի անհրաժեշտ է խուսափել։

[keyboard]

Ավելին կարող եմ ասվել հենց միայն ՀՀՇին, ԼՏՊին ու նրա թայֆային պատասխանատվության կանչելուց փրկեց Հոկտեմբերի 27ը, այլապես նրանք գնալու էին նստեին, իսկ հիմա 96-ին տանգերով մարդ ցրող, ու մարդասպանության պատրաստ տականքները ազգի փրկիչ են խաղում ու իրենց այդ մասին հիշեցնողներին «ազգի դավաճան» «սերժի ծախված» պիտակ կպցնելով, փորձում են չեզոքացնել...

Բայց ես ուրախ եմ, որ ՎՄ-ի կողմնակիցները համեմատաբար իրենց զուսպ են պահում, ցույց տալով, որ իրենք մուռ հանելու համար չէ, որ իշխանության են ձգտում այլ Հայաստանում իրվիճակը շտկելու ցանկություն ունեն, անկախ անձնական վերաբերմունքից անցյալ կամ նոր իշխանավոր անձիերին

ԼՏՊ-ին ԿՌԱԶԻ շոֆեռին գենեռալ սարքելու, մեկ էլ էն պայմանագիրը, որում նշվում էր, որ հայաստանը Ադրբեջանի դեմ տարածքային պահանջներ չունի, որից ելնելով էլ էսոր ադրբեջանցիներն ասում են դե հետ տվեք մեր հողերը,տակը ստորագրելու համար պարզապես նստելը քիչ է, նրան Պինոչետի բախտին պիտի արժանացնեն, տան ժողովրդին ու ասեն դատեք:

[voter]

ԼՏՊ-ին ԿՌԱԶԻ շոֆեռին գենեռալ սարքելու, մեկ էլ էն պայմանագիրը, որում նշվում էր, որ հայաստանը Ադրբեջանի դեմ տարածքային պահանջներ չունի, որից ելնելով էլ էսոր ադրբեջանցիներն ասում են դե հետ տվեք մեր հողերը,տակը ստորագրելու համար պարզապես նստելը քիչ է, նրան Պինոչետի բախտին պիտի արժանացնեն, տան ժողովրդին ու ասեն դատեք:

Ճիշտն ասած այն, որ Հայաստանը Ադրբեջանի նկատմամբ տարածքանի պահանջներ չպիտի ունենա, դիվանագիտորեն ճիշտ է, նույնիսկ Թուրքիայի նկատմաբ կարելի է ասել դա։ Այլապես ուղղակի դժվար կլինի հասկացնել միջազգային հանրությանը, որ մենք ագրեսոր երկիր չենք։ Պատմական ակնարկները սահմանային գծերի վերաձևումների մասին ոչ մեկին աշխարհում հետաքրքիր չեն...

Այստեղ կարող է գործել այն գաղափարը, թե հայ փախստականներին ադրբեջանից ու եղեռնից տուժածներին թուրքիայից հասանելիք կա։ Դա որոշ առումով Արման Մենլիքյանն է իր նախընտրականի թեզ սարքել - տարածքները պատկանում են ադրբեջանի կամակատարություններից տուժածներին, որպես հատուցում։ Նույն կերպ եղեռնից տուժացներին ու նրանց հետնորդներին արևմտյան հայաստանում իրավունքներ ու սեփականություն ունենալու իրավունք կարելի է ստանալ ու դա կաջակցեն շատերը։

Այպես, որ դրանք մանրունքներ են ու առավել ևս կապված արտաքին քաղաքականության հետ իսկ ինչպես հայտնի է, ոչ մի քաղաքական գործիչ իր անձով պատասխանատու չէ արտաքին հարաբերություններում առկա բաց թողումների համար ու այլապես Շեվարնաձեին առաջինը պետք էր գնդակահարել գերմանիայից սովետական զորքերը դուրս բերելու պայմանագիր կնքելու համար։

Ներքին հարցեում, սեփական ժողովրդի հետ հարաբերություններում արված հանցագործություններն են, որ կարող են վատ վերջանալ քաղաքական գործչի համար։ Այդ առումով էլ ԿՌԱԶԻ շոֆերին գեներալ սարքելը ԼՏՊին պետք էր այն օրվանից, երբ նա սկսեց գիտակցել, որ նա Հայաստանում ապահով չի կարող լինել ու ժողովրդի վրդովվմունքը կարող է իրեն հասնել, նույնպես էլ Քոչարյանը ու Սերժը իրենց շրջապատում են նման «վստահված» անձերով, որոնք իրեց համար մարդ էլ կսպանեն «կեթան կնստեն»։

Այս տեսակետից, Վանոն ԼՏՊի ամենավստահված անձն էր, քանի որ նա այդ ամոբեղջ արյունախումների համակարգը իր կառավարության տակ ուներ...

[keyboard]

Ճիշտն ասած այն, որ Հայաստանը Ադրբեջանի նկատմամբ տարածքանի պահանջներ չպիտի ունենա, դիվանագիտորեն ճիշտ է, նույնիսկ Թուրքիայի նկատմաբ կարելի է ասել դա։ Այլապես ուղղակի դժվար կլինի հասկացնել միջազգային հանրությանը, որ մենք ագրեսոր երկիր չենք։ Պատմական ակնարկները սահմանային գծերի վերաձևումների մասին ոչ մեկին աշխարհում հետաքրքիր չեն...


Այս տեսակետից, Վանոն ԼՏՊի ամենավստահված անձն էր, քանի որ նա այդ ամոբեղջ արյունախումների համակարգը իր կառավարության տակ ուներ...

Ես չեմ ասում, որ սխալ է, բայց պետք էր հաշվի առնել այն հանգամանքը, որ որոշակի հողեր մերն էին և ծախվել էին թուրքերն և հետ բերած հողերը, որոնք հիմա պահանջում են թուրքերը «օրենքով» նրանցն է, դե դա դեռ մեզանից առաջ են նրանց նվիրել, իսկ ԼՏՊ-ն դա շատ լավ գիտակցում էր, իսկ այդ պայմանագրի չստորագրելը ամենձին էլ չեր ասում, որ մենք ագրեսոր ենք: Բայց համամիտ եմ մտքերիդ....

[voter]

Ես չեմ ասում, որ սխալ է, բայց պետք էր հաշվի առնել այն հանգամանքը, որ որոշակի հողեր մերն էին և ծախվել էին թուրքերն և հետ բերած հողերը, որոնք հիմա պահանջում են թուրքերը «օրենքով» նրանցն է, դե դա դեռ մեզանից առաջ են նրանց նվիրել, իսկ ԼՏՊ-ն դա շատ լավ գիտակցում էր, իսկ այդ պայմանագրի չստորագրելը ամենձին էլ չեր ասում, որ մենք ագրեսոր ենք: Բայց համամիտ եմ մտքերիդ....

Զարմանալի զուգադիպությամբ հենց այսօր այս թեմայով տեղեկատվություն կա
http://www.panarmenian.net/news/arm/?nid=24791 այն մասին, որ թուրքիան օրենքի մակարդակով, չնայած եվրոմիության ճնշման տակ, բայց և կարծում եմ իրենց իսկ շահն էլ լավ հասկանալով, ցանկանում են ընդունել օրենք, որով քրիստոնյա փորամասնությունները իրենց օտարված ունեցվածքի համար պահանջջ կարող են ներկայացնել ու փոխհատուցում ստանալ։

Մի բանում իհարկե ԼՏՊ-ն շատ անհեռատես է համձայն եմ, որ այն ժամանակ նման պայմանագիրը անիմաստ էր ստորագերլ։ Դե ԼՏՊ-ն անցյալը, ՆԵՐԿԱՆ ու ապագան միշտ էլ խառնում է իրար ու ժամանակից շուտ ինչ որ մտքերի մասին է խոսում, որը անընդունելի է ներկայում, բայց անխուսափելի ապագայում, օրինակ բանակի կրճատումը - եթե Եվրոմիությունը մեզ հասնի կամ սևծովյան միավորում ստեղծենք ու թշնամիներ չունենանք բնական է պիտի կրճատենք, բայց դա երևի մի 20 տարի առնվազն կտևի հիմա դրա մասին խոսելը ախմախություն է...

Միգուցե պատմաբան լինելով գոնէ պիտի ժամանակները չխառներ, բայց երեվի հենց շտապում է պատմության մեջ լավ միտքը իրենով անել, այդ թվում և այն որ Հայաստանի Հանրապետությունը Երևան մայրաքաղաքով ու 3 միլիոն բնակչությամբ չի, որ պիտի հավակնի ազատագրված Արցախյան տարածքներին կամ Վանին ու Տրաբզոնին։ Դա պիտի անեն այն մարդիկ, ովքեր այնտեղ բնակվել են, կամ այդ տարածքների իշխող ղեկավարության քմահաճույքներից տուժել են...

Ժողովուրդը կգիտակցի ժամանակի ընդացքում, որ արևմտյան Հայաստանը պիտի լինի մեկ ուրիշ հայաստան, Արցախը մեկ ուրիշ այսօրվա ՀՀն մեկ ուրիշ, վիրահայությունը Ջավախքում լրիվ ուրիշ - ինչպես արաբական բազմաթիվ պետություններն են։

Ձգտել ամեն ինչ մի մեշոկի մեջ լցնել, երբ նույնիսկ մի փոքր Երևանում կարգ ու կանոն չես կարողանում հաստատել, քեզ ոչ մեկ չի թույլ տա։

Ինչքան էլ փնովենք, այսօր թուրքիա պետությունը Տրաբզոնում ու Վանում ավելի գերադասելի է Եվրոպաներին ու ԱՄՆին, քանի որ ավելի դեմոկրատական է, քան հայաստանը։

Աաստված չանի Բաքուն դառնա ավելի դեմոկրատական, հաջորդ օրը Արցախը կօտարեն ու Հայաստանին կստիպեն որ ստորագրի Արցախի լուծարումը հոգուտ դեմոկրատական ադրբեջանի, ինչպես ռուսները ստիպեցին որ անհնազանդ հայերը զիճեն ինչ հնարավոր էր, այն ժամանակվա ակտուալ նպատակին - հեղափոխությանը, ավելի նվիրված Բաքվին, Թիֆլիսին ու Թուրքիային...

Այսօրվա բոլշեվիկները - Եվրոպան ու ԱՄՆ են, ու նրանց բոլշեվիզմը, խոսքի ազատությունը ու ժողովրդավարությունն է։ Ով այդ գաղափարին իր հավատարմության երդումն է տալիս նրան էլ ամեն ինչ թույլ են տալիս...

[keyboard]

Զարմանալի զուգադիպությամբ հենց այսօր այս թեմայով տեղեկատվություն կա
http://www.panarmenian.net/news/arm/?nid=24791 այն մասին, որ թուրքիան օրենքի մակարդակով, չնայած եվրոմիության ճնշման տակ, բայց և կարծում եմ իրենց իսկ շահն էլ լավ հասկանալով, ցանկանում են ընդունել օրենք, որով քրիստոնյա փորամասնությունները իրենց օտարված ունեցվածքի համար պահանջջ կարող են ներկայացնել ու փոխհատուցում ստանալ։

Մի բանում իհարկե ԼՏՊ-ն շատ անհեռատես է համձայն եմ, որ այն ժամանակ նման պայմանագիրը անիմաստ էր ստորագերլ։ Դե ԼՏՊ-ն անցյալը, ՆԵՐԿԱՆ ու ապագան միշտ էլ խառնում է իրար ու ժամանակից շուտ ինչ որ մտքերի մասին է խոսում, որը անընդունելի է ներկայում, բայց անխուսափելի ապագայում, օրինակ բանակի կրճատումը - եթե Եվրոմիությունը մեզ հասնի կամ սևծովյան միավորում ստեղծենք ու թշնամիներ չունենանք բնական է պիտի կրճատենք, բայց դա երևի մի 20 տարի առնվազն կտևի հիմա դրա մասին խոսելը ախմախություն է...

Միգուցե պատմաբան լինելով գոնէ պիտի ժամանակները չխառներ, բայց երեվի հենց շտապում է պատմության մեջ լավ միտքը իրենով անել, այդ թվում և այն որ Հայաստանի Հանրապետությունը Երևան մայրաքաղաքով ու 3 միլիոն բնակչությամբ չի, որ պիտի հավակնի ազատագրված Արցախյան տարածքներին կամ Վանին ու Տրաբզոնին։ Դա պիտի անեն այն մարդիկ, ովքեր այնտեղ բնակվել են, կամ այդ տարածքների իշխող ղեկավարության քմահաճույքներից տուժել են...

Ժողովուրդը կգիտակցի ժամանակի ընդացքում, որ արևմտյան Հայաստանը պիտի լինի մեկ ուրիշ հայաստան, Արցախը մեկ ուրիշ այսօրվա ՀՀն մեկ ուրիշ, վիրահայությունը Ջավախքում լրիվ ուրիշ - ինչպես արաբական բազմաթիվ պետություններն են։

Ձգտել ամեն ինչ մի մեշոկի մեջ լցնել, երբ նույնիսկ մի փոքր Երևանում կարգ ու կանոն չես կարողանում հաստատել, քեզ ոչ մեկ չի թույլ տա։

Ինչքան էլ փնովենք, այսօր թուրքիա պետությունը Տրաբզոնում ու Վանում ավելի գերադասելի է Եվրոպաներին ու ԱՄՆին, քանի որ ավելի դեմոկրատական է, քան հայաստանը։

Աաստված չանի Բաքուն դառնա ավելի դեմոկրատական, հաջորդ օրը Արցախը կօտարեն ու Հայաստանին կստիպեն որ ստորագրի Արցախի լուծարումը հոգուտ դեմոկրատական ադրբեջանի, ինչպես ռուսները ստիպեցին որ անհնազանդ հայերը զիճեն ինչ հնարավոր էր, այն ժամանակվա ակտուալ նպատակին - հեղափոխությանը, ավելի նվիրված Բաքվին, Թիֆլիսին ու Թուրքիային...

Այսօրվա բոլշեվիկները - Եվրոպան ու ԱՄՆ են, ու նրանց բոլշեվիզմը, խոսքի ազատությունը ու ժողովրդավարությունն է։ Ով այդ գաղափարին իր հավատարմության երդումն է տալիս նրան էլ ամեն ինչ թույլ են տալիս...

Հոյակապ ես դատում, լիովին համամիտ եմ:
Երբ ես դպրոցի պատմության քննության էի, բոլոր հարցերն պատասխանեցի, և տնօրենս ներկա էր, իմանալով իմ «հեղափոխական» բնավորությունը մի հարց տվեց «դա 2000 թիվն էր» - «Որ քաղաքականությանն ես կողմ, Ռուսաստան-Բելոռուս, թե՞ Եվրոպա, ասասի Ռուսաստան-Բելոռուս 4 նշանակեցին դրա համար, իսկ այսօր իրենց այդ Եվրոպան մեջից քանդում է հայաստանը, կտեսնես մի քանի տարուց հարց կդնենն մի շարք օրենքներ կընդունեն, որոնք հարուստ պետություններին ավելի ու ավելի կհարստացնեն իսկ մեր պետությանը կտանեն կործանում: Չեմ ասում, որ Ռուսաստանը անթերի է սակայն հաստատ ԱՄՆ-ից ու մնացածից 10000 գլուխ լավն է:
...

Մոդերատորական: Գրառման միջի վիրավորական պիտակումներով հատվածը հեռացված է: Սովորեք արտահայտվել քաղաքակիրթ:

[Վիշապ]

Հոյակապ ես դատում, լիովին համամիտ եմ:
Երբ ես դպրոցի պատմության քննության էի, բոլոր հարցերն պատասխանեցի, և տնօրենս ներկա էր, իմանալով իմ «հեղափոխական» բնավորությունը մի հարց տվեց «դա 2000 թիվն էր» - «Որ քաղաքականությանն ես կողմ, Ռուսաստան-Բելոռուս, թե՞ Եվրոպա, ասասի Ռուսաստան-Բելոռուս 4 նշանակեցին դրա համար, իսկ այսօր իրենց այդ Եվրոպան մեջից քանդում է հայաստանը, կտեսնես մի քանի տարուց հարց կդնենն մի շարք օրենքներ կընդունեն, որոնք հարուստ պետություններին ավելի ու ավելի կհարստացնեն իսկ մեր պետությանը կտանեն կործանում: Չեմ ասում, որ Ռուսաստանը անթերի է սակայն հաստատ ԱՄՆ-ից ու մնացածից 10000 գլուխ լավն է:
...

Ինձ թվում է իրականությունից արդեն շատ եք հեռանում, ներպետական խնդրիները խառնում եք արտաքին խնդրիների հետ, ձեզ թույլ եք տալիս տալիս «սրիկա» և «հիմար» բառերը օգտագործելու ու ինքնավստահ կերպով բացատրելու որոշ երևույթներ՝ առանց խորանալու էության մեջ։ Ձեր ավելորդ ռուսամետությունը առնվազն անհասկանալի է ու անհիմն, եթե Ռուսաստանին այդպես շատ եք սիրում, կարող եք գնալ այնտեղ ապրել, իսկ պետության արտաքին քաղաքականությունը պետք է հնարավորինս հավասարակշռված լինի, ոչ թե մեկին դեմ, մյուսին՝ կողմ, հակառակ դեպքում մեծ տերությունների շահերը մի օր կփոխվեն, ձեր պետությունը կմնա բորտին…

[keyboard]

Ինձ թվում է իրականությունից արդեն շատ եք հեռանում, ներպետական խնդրիները խառնում եք արտաքին խնդրիների հետ, ձեզ թույլ եք տալիս տալիս «սրիկա» և «հիմար» բառերը օգտագործելու ու ինքնավստահ կերպով բացատրելու որոշ երևույթներ՝ առանց խորանալու էության մեջ։ Ձեր ավելորդ ռուսամետությունը առնվազն անհասկանալի է ու անհիմն, եթե Ռուսաստանին այդպես շատ եք սիրում, կարող եք գնալ այնտեղ ապրել, իսկ պետության արտաքին քաղաքականությունը պետք է հնարավորինս հավասարակշռված լինի, ոչ թե մեկին դեմ, մյուսին՝ կողմ, հակառակ դեպքում մեծ տերությունների շահերը մի օր կփոխվեն, ձեր պետությունը կմնա բորտին…

Ոչ, ներպետական հարցերը շաաաատ բանով կախված են արտաքին աշխարհի հետ: Ինչպես կանվանես մի մարդու, որի ղեկավարման ժամանակ 10 տառեկան երեղաները տանիք էին բարձրանում «լևի» լույս քաշելու, երբ հատվեցին 10000հա ից ավել անտառներ, երբ կապույտ հաց էինք ուտում այն էլ կտրորնով բաժանելուց հետո, երբ ընտանիքի անդամներց մեկը սոված էր մնում, որ երեխաները հաց ուտեն, ասա ներեղոքւթյուն խնդրեմ: Դե մնացածի մասին չեմ խոսում: Այո սիրում եմ Ռուսաստանը, ոչ թե ապրելու այլ իր ճիշտ քաղաքականության համար, եթե ուզենայի ապրեի հետ չէի էլ գա: Մի փորձեք հայրենասիրության պրովոկացիա անել, իսկ իմ պնդումները գալիս են բավականին հայտնի ու մեծ մարդկանց մտքերից ու պատմածներից: Էլ ինչպես անվանեմ այդ մարդուն պարո՞ն, շատ պատվավոր կհնչեր...
Իսկ հավասարակշռության մասին կասեմ հետևյալը հենց մեր պետությունն է քո ասածի նման մտածում, որտեղ լավ է էնտեղ է վազում չմտածելով, որ մի օր կմնա բորտին, երբ այդ հավասարակռությունը կլինի, այն ժամանակ էլ ներ պետական հարցերը կլուծի մեր նախագահը կամ ժողովուրդը, ոչ թե ռուսաստանն ու ԱՄՆ-ն, կամ էլ ինչ -որ անարժան մեկը:
Ես սեփական կարծիք եմ հայտնում, ոչ մեկի էլ չեմ խնդրում իմ կարծիքը ընդունել: Սակայն միևնույնն է ցանկացածը ով տեսել է ԼՏՊ-ի այդ «եղեռնը» կասի, որ ես շաաաատ մեղմ եմ արտահայտվել:Իսկ իմ ռուսամետությունը, եթե անհասկանալի է չի նշանակում, որ անհիմն է... Եթե կարիք կա կմանրամասնեմ:

[Վիշապ]

Ոչ, ներպետական հարցերը շաաաատ բանով կախված են արտաքին աշխարհի հետ: Ինչպես կանվանես մի մարդու, որի ղեկավարման ժամանակ 10 տառեկան երեղաները տանիք էին բարձրանում «լևի» լույս քաշելու, երբ հատվեցին 10000հա ից ավել անտառներ, երբ կապույտ հաց էինք ուտում այն էլ կտրորնով բաժանելուց հետո, երբ ընտանիքի անդամներց մեկը սոված էր մնում, որ երեխաները հաց ուտեն, ասա ներեղոքւթյուն խնդրեմ: Դե մնացածի մասին չեմ խոսում: Այո սիրում եմ Ռուսաստանը, ոչ թե ապրելու այլ իր ճիշտ քաղաքականության համար, եթե ուզենայի ապրեի հետ չէի էլ գա: Մի փորձեք հայրենասիրության պրովոկացիա անել, իսկ իմ պնդումները գալիս են բավականին հայտնի ու մեծ մարդկանց մտքերից ու պատմածներից: Էլ ինչպես անվանեմ այդ մարդուն պարո՞ն, շատ պատվավոր կհնչեր...
Իսկ հավասարակշռության մասին կասեմ հետևյալը հենց մեր պետությունն է քո ասածի նման մտածում, որտեղ լավ է էնտեղ է վազում չմտածելով, որ մի օր կմնա բորտին, երբ այդ հավասարակռությունը կլինի, այն ժամանակ էլ ներ պետական հարցերը կլուծի մեր նախագահը կամ ժողովուրդը, ոչ թե ռուսաստանն ու ԱՄՆ-ն, կամ էլ ինչ -որ անարժան մեկը:
Ես սեփական կարծիք եմ հայտնում, ոչ մեկի էլ չեմ խնդրում իմ կարծիքը ընդունել: Սակայն միևնույնն է ցանկացածը ով տեսել է ԼՏՊ-ի այդ «եղեռնը» կասի, որ ես շաաաատ մեղմ եմ արտահայտվել:Իսկ իմ ռուսամետությունը, եթե անհասկանալի է չի նշանակում, որ անհիմն է... Եթե կարիք կա կմանրամասնեմ:

Կխնդրեմ կարծիքդ առանց որակումների արտահայտես, եթե չես կարողանում առանց հուզականության կարծիք գրել, ապա քաղաքականության մասին քննարկումները քո տեղը չեն։ Լևի լույսերի, մթի ու ցրտի, սովի մասին բազմիցս խոսվել է, կարող ես փնտրել և գտնել քեզ հուզող հարցերի պատասխանները։

[keyboard]

Կխնդրեմ կարծիքդ առանց որակումների արտահայտես, եթե չես կարողանում առանց հուզականության կարծիք գրել, ապա քաղաքականության մասին քննարկումները քո տեղը չեն։ Լևի լույսերի, մթի ու ցրտի, սովի մասին բազմիցս խոսվել է, կարող ես փնտրել և գտնել քեզ հուզող հարցերի պատասխանները։

Ինձ հուզող բոլոր հարցերի պատասխանները հնարավորինս գտնում եմ:Իսկ քաղաքականությունը իմ տեղն է թե ոչ, համենայնդեպս դու չես, որ պիտի խորհուրդ տաս կամ որոշես: Իսկ հուզականությունը շատ կարևոր է ճիշտ դատելու համար: Ելնելով ակումբի կանոններից չեմ անդրադառնում, Ձեր ինձ հասցրած վիրավորական արտահայտություններին

[Chuk]

Եթե նրա խոսքը տեղ հասնող էր, նախ պետք է իր մերձավորներին հասներ:
Եթե նրա մերձավորները գործել են ըստ տեղ հասած խոսքերի, ապա այդ խոսքերը լավագույն դեպքում եղել են երկաստառ:
Աստառից մեկին գրված է «ժողովրդավարությունը՝, ժողովրդով վարվելն է» իսկ մյուսին «ժողովրդին վարի տալը»

Լևոնի ժամանակ (այսինքն ժողովրդավարության ժամանակ) ընդամենը 1-2 թերթ էր, որ ՀՀՇ-ական էր, իսկ մյուսները հակալևոնական թերթեր էին, որոնցից մեկի՝ իրավունքի ջանքերով էլ մնաց ԼՏՊ արտահայտությունը, որը խիստ վիրավորական է: Այսօր դարձյալ ընդամենը մի քանի թերթ սատարում են Լևոնին, իսկ մյուսները, ներառյալ իրավունքը, դարձյալ փնովում են Լևոնին, այլ ոչ թե ներկայիս իշխանությանը, բայց Լևոնը, դրանից, չգիտես ինչու, ողբերգություն չի սարքել, ավելին, նորմալ ընդունում էր իր հասցեին հնչած քննադատությունները և ինչքան մեզ է հայտնի, ոչ ոք դրա համար ծեծ չի կերել, բանտում չի նստել և ազատ ու համարձակ շարունակում էին քննադատել Լևոնին: Խնդրում եմ «Երկիր» և «Հայոց Աշխարհ» թերթերի անունները չբերել, քանի-որ սա լրիվ ուրիշ պատմություն է և լրիվ ուրիշ օպերայից: Եթե օպերայի անունը չգիտեք, ապա կարող եմ ասել՝ «31-ի գործ», որը մինչև հիմա արդարացված չէ:

Նշանակում է առաջին նախագահության շրջանում այդ խոսքերը դեռևս խա՞կ էին:

Եթե օգտվեմ նույն բառապաշարից, ինչով դու ես գրում, ապա կասեմ, որ խակը մենք էինք ու աստիճանաբար հասունանում ենք, բայց միևնույն է, ինչքան էլ հասունանանք, դժվար հասնենք նրա մտքի մակարդակին: Դրա համար տասնամյակներ են պետք: Ու սրա համար չսկսեք ձևավորված սովորությամբ ինձ «Լևոնապաշտ» անվանել, դա առնվազն ծիծաղելի կլինի, իսկ ասածը իմ ասածն ընդամենը հստակ գիտակցություն ու վերլուծություն է:

Ճշմարիտ խոսքը ոչ միայն ասել է պետք, այլ նաև հնարավություն ունեցած ժամանակ կիրառել:
Իսկ Ճշմարիտ խոսքի ետևից գնացողները ազնիվ մարդիկ են: Բայց ազնիվ լինելով շատերը նաև դյուրահավատ են լինում:
Ռաֆայել Ղազարյանը մի ժամանակ ամերիկյան լավ ասացվածք էր մեջբերում:
«Եթե մեկ անգամ խաբես՝, ամոթ քեզ, եթե երկու անգամ՝, ամոթ ինձ»:

Նորից վերհիշենք ակադեմիկոս, Ղարաբղյան շարժման հիմնադիրներից, Տեր-Պետրոսյանի ամենաուժեղ քննադատներից մեկին՝ Ռաֆայել Ղազարյանին, ով մահից առաջ հասցրեց ասել, որ ինքը սխալվել է: Ու ոչ թե ասենք «ամոթ նրան», այլ «կեցցես, որ վերաիմաստավորեցիր անցյալը» և ափսոսենք, որ նրա վերջին խոսքը ուղղված Վազգեն Մանուկյանին մնաց անպատասխան:

Տեր-Պետրոսյանը խոստումներում չափազանց ժլատ է, երբեք անիմաստ լավատեսությամբ չի տառապել, իսկ այն ծրագրերը, ինչով որ գալիս է, միշտ իրագործում է:

Ո'չ, հիպնոսելով ժողովրդի մի մասին ներշնչեց, թե իբր անկախ ենք, և նույն ներշնչանքով էլ եղած հաղթանակները, որոնք կարող էին բազմապատկ լինել իրեն վերագրեց:

Ցավում եմ, որ այդպես էլ չհասկացվեց, որ դեպի անկախություն չէր տանում Պարույր Հայրիկյանը, ով միայն գոռում էր: Անկախությունը բառ չի, այլ գործընթաց, որը տևում է ոչ թե մեկ տարի, այլ բազմաթիվ տարիներ, տասնամյակներ: Ավելի լավ կլինի, որ հիմա շուռ գաք և նայեք թե Լևոնի ձեռք բերած անկախություններից քանիսն են մնացել, երբ երկրի համար ստրատեգիական նշանակություն ունեցող ամեն ինչը կամ համարյա ամեն ինչը նվիրվել, վաճառվել է օտարի ու մեզ զրկել իրական անկախությունից: Լևոնի ժամանակ մենք էինք էլեկտրաէներգիա վաճառում վրացիներին, իսկ հիմա ռուսները մեզ են վաճառում մեր իսկ արտադրած էլեկտրաէներգիան: Այ սա է, որ պիտի հասկականանք: Որովհետև պետություն փրկել նշանակում է այդ ամենը նորից վերադարձնել երկրի իսկական տերերին, այսինքն մեզ:

Իսկ ամփոփելով ասեմ, որ Տեր-Պետրոսյանը երբեք միայն իրեն չի վերագրել հաղթանակները, այլ միշտ շեշտել է, որ դա ժողովրդի հաղթանակն է: Այ դուք նրան զրկել իրական բոլոր հաղթանակներից և նրան վերագրել միայն վատն ու չարվածը:

Դա նրա մեկնարկածի շարունակությունն է:

Չեմ ուզում գրել «Աչքիդ է երևացել», որովհետև շատ կոպիտ կհնչի: Այդ նույն Ալիկը, Նաիրի Հունանյանը, Տիգրան Նաղդալյանը և մնացած հակալևոնականները նույն Լևոնի ժամանակ աշխատում էին հեռուստատեսությունում ու էլի աշխատում նրա դեմ: Հիշեք «Հայլուրի» ամանորյան ռեպորտաժը, այն էլ պատերազմյան տարիներին, երբ իբր կատակով հայտարարվում էր, թե հեղաշրջում է տեղի ունեցել: Պատկերացնու՞մ եք Քոչարյանի օրոք «Հայլուրն» այդպիսի բան աներ...

Հուսով եմ խոսքիս իմաստի աղճատումը թյուրիմացության, և ոչ թե բառաձեռնածվության հետևանք է:
Հետագա թյուրիմացությունը հնարավորինս կանխելու համար տալիս եմ սեփական մեկնությունս:
«Գնչուացում» նկատի եմ ունեցել կարգավիճակ, և ոչ հոգեվիճակ:

Հայը երբեք չի եղել «Գնչու» կարգավիճակում, որովհետև ուր էլ գնացել է, իմացել է, որ այստեղ այս երկրում տուն ունի: Գնացել է ընդամենը փող աշխատելու և իր ընտանիքը պահելու: Հույս ունեմ, որ գոնե հասկանում ես, թե ինչ ասել կուզի «Գնչու» կարգավիճակ:

Չափազանց անհեթեթ է, ինձ՝, նրա անձը քննարկող համարելը, քանզի ոչ մի բառով նրա անձը չեմ քննարկել:
Գաղափարներ շատերն ունեն:
Գաղափարները ծնվում են իմացություններից և ոչ ԻՄԱՍՏՈՒԹՅՈՒՆԻՑ:

Ուրախ եմ, որ դու անձը չես քննարկում, իսկ գաղափարները կարող են քեզ թե մոտ լինել, թե խորթ: Իսկ ժողովրդավարությունն հենց այդ է. տարբեր կարծիքներ, մոտեցումներ, որոնք թելադրված են մարդու խղճով: Մնա սեփական կարծիքիդ, քանզի քեզ նմանները նույնքան անհրաժեշտ են մեր երկրին, ինչքան ինձ նմանները:

Մաղթում եմ ձեզ, որ ձեր սպասելիքները հաջողվելու դեպքում մինչև վերջ իրականանան:

Հ.Գ. Հեղափոխություններըը որպես օրինաչափություն խժռում են իրենց զավակներին:

Շնորհակալություն բարեմաղթանքի համար:
Գիտենք: Մենք մի անգամ արդեն տեսանք հեղափոխության բերած օգուտներն ու վնասները, բայց նորից նույն գետն ենք մտնելու այն հույսով, որ այս նոր սերունդը, այսինքն մենք, որը սովետը չի հիշում, ավելի լավ ապագա կկերտի ու կկարողանանք վերջապես մի օր Հայաստանը տեսնել իրական ազատ ու անկախ:

Ավելացվել է 9 րոպե անց
[QUOTE=սիսար;579034]

Ելնելով Լեւոնի ելույթներից, նա ցանկանում է երեք տարիների ընթացքում կազմալուծել(քանդել) բոլոր պետական կառույցները, այնուհետ վերակառուցել դեմոկրատական հիմքերի վրա, սա... առաջին հերթին նշանակում է երկրում ըստեղծել անկայուն վիճակ, ինչպես տխրահռչակ՛ Գարբաչովյան վերակառուցման տարիները: Կարծում եմ... հայ ժողովուրդը արդեն հոգնել է վերակառուցումներից եւ գեղեցիկ խոստումներից: Իսկ մեր հայրենիքին ավելի շատ, անհրաժեշտ է կայունություն: 91-94 թվականներին, հայրենիքը գտնվում էր պարտադրված պատերազմի մեջ, այդ իսկ պատճառով, ժողովուրդը «Ըմբռնումով»՛ կրում էր բոլոր զրկանքները, հավատալով որ կավարտվի պատերազմը եւ դանդաղորեն կվերականգնվի նախկին կենսամակարդակը: 94 թվին ավարտվեց պատերազմը, վերագործարկվեց ատոմակայանը, լուսավորվեցին տները եւ փողոցները: Սակայն 94-98 տարիների ընթացքում հայ ընտանիքները՛ գնալով ավելի էին աղքատանում եւ գործարանները շարունակում էին մնալ թալանված: Ահա Ձեզ Լեւոնի կառավարման տարիներից՛ 3 խաղաղ տարիներ: Հիմա նա հայ ժողովրդից պահանջում է եւս երեք տարի, ախր... նվազագույնս պետքե զուրկ լինել հիշողությունից, որպեսզի մեկ անգամ եւս երկրի ղեկը հանձնել նրան: նա արդեն մեկ անգամ հուսախաբ է արել հայ ժողովրդին,
Եւս մեկ կարեվոր հանգամանք... իսկական հայրենասեր հայ նախագահի համար, կեղծ չէ, ազգային գաղափարախոսությունը:

Լևոնը երբեք, իր ոչ մի ելույթում, ծրագրային իր ոչ մի դրույթում չի ասել որ կազմաքանդելու է պետական կառույցները, նա երբեք չի ասել նաև, որ ազգային գաղափարախոսությունը կեղծ արժեք է: Սրանք պարզ զրպարտություններ են:

Իսկ եթե կազմաքանդում է, ապա կոռումպացված իշանական բուրգը, որոնք բոլորովին էլ պետական կառույցներ չեն, այլ պետական կայացած կառույցների շնորհիվ (ի դեպ Լևոնի ժամանակից կայացած) սեփական հարստությունը դիզած անձանց խումբ:

Իսկ եթե ազգային գաղափարախոսությունից է խոսում, ապա ասում է, որ ազգային գաղփարախոսությունը չպետք է լինի պետական քաղաքականության հիմնաքարը, թեև չի բացառում, այլ նաև խրախուսում է նույն պետական քաղաքականության մեջ դրա առկայությունը:

Իսկ երեք տարիները վերականգվելու տարիներ էին և կրկին զրպարտություն է, թե մարդիկ ավելի էին աղքատանում, որովհետև այն ժամանակ բյուջետային աշխատողների աշխատավարձը տարվա ընթացքում ավելանում էին 3-ից 4 անգամ: Սա մերկապարանոց հայտարարություն չէ, այլ իմ ԵՊՀ դասախոս և ԲՈՀ-ի աշխատակից ծնողներն այդպես էին պետության կողմից վարձատրվում: Ոչ ոք չգիտի, թե եթե Լևոնը շարունակեր կառավարել, ինչե՞ր էին լինելու: Հնարավոր է, որ բացվեին գործարաններ, չմասնավորացվեր օտար երկների կողմից մեր օդանավակայանը, կապը, էլ. բաշխիչ ցանցերը, ջուրը և էլ չեմ ուզում շարունակել, որովհետև շարունակելու բան չկա: Ավելի լավ է մենք մեր ուժերով, շատ դժվար, քիչ-քիչ նորը ստեղծեինք, թեկուզ տասնամյակների ընթացքում, մի քիչ էլ աղքատ ապրեինք, քան թա այն ամենը ինչ ունեինք, նվիրեինք օտարին: Նվիրելը հենց այնպես չեմ ասում: Եթե հետևեք, ապա կտեսնեք, որ իրականում, անգամ վաճառքի դեպքում դրանք եղել են ընծաներ:

[Chuk]

ԼՏՊն այդ տարիներին ընդունելությունների էր գնում տարբեր երկրներ ու ժողովրդին թվում էր թե նա է ղեկավարը Երկրի, քանի որ որպես սիմվոլ ներկայացնում էր մեզ ամեն տեղ։

Նման ձևով շատ հեշտ է վարկանիշ ձևավորել, ցանկացած եկրում արտաքին գործերի նախարարը ու շատ ճամփորդող նախագահը բարձր վարկանիշ է վայելում։

Ժամամանը ցույց տվեց, թե իրականում ով էր հայաստանի ՆԵՐՔԻՆ գործերով զբաղվում ու երբ այդ մարդկանց ԼՏՊն այլևս որպես սիմվոլ պետք չեր, նա ոչինչ չկարողացավ անել, քանի որ ներքին իրավիճակի վրա ազդեցություն չուներ – ստիպված էր հրաժարական տալ...

Հիմա նույն կերպ այդ մարդուց ՍԻՄՎՈԼ են սարքել , պայքարի սիմվոլ։ Բայց այդ պայքարի արդյունքում ինչ է փոխվելու, բացարձակապես անհայտ է։

Այսօրյա իշխանություներին հանելը բավարար չէ, նույնիսկ եթե դրանք վատն էն անտանելի, փոխարենը ինչ որ բան պետք է առաջարկվի, իսկ առօրյա դրությամբ բացի ԼՏՊի անձից ոչինչ չի առաջարկվում ժողովրդին։

Եթե ժողովուրդը ԱՆՁ է ընտրելու առանց վերլուծելու ինչ է բերում այդ անձը, ապա դա անգիտակից ընտրություն է, կարելի է ասել և հիպնոսացված։

Ինձ հետաքրքիր է հիմա ամեն ինչ պիտի վերագրենք ԼՏՊին, արդեն սեփականաշնորհումն էլ ԼՏՊն ճիշտ է արել, որ անձամբ զբաղվել է, բա այդ դեպքում կարելի է իմանալ ինչու են Վազգեն Մանուկյանին դրանում մեղադրում՞ http://www.akumb.am/showthread.php?p=572198&postcount=2

Վազգեն Մանուկյանին մեղադրում են միայն մեկ բանում. այն ամենը, ինչը նա սկսեց, ի դեպ Լևոնի տեղ համատեղ, թողեց կիսատ: Ներառյալ սեփականաշնորհումը: Այսօր նա կարող է բերել հազար ու մի արդարացում կամ մերկապարանոց մեղադրի Լևոնին, բայց իրականությունն այն է, որ ոչ մի գործ մինչև վերջ Վազգենը չի կարողանում հասցնի: Ոչ ոք չի ժխտում, որ նա հայրենասեր է և լավ քաղաքական գործիչ: Բայց ճիշտն ասած, Հայաստանը քիչ-քիչ ոտքի կանգնեց Հրանտ Բագրատյանի ժամանակ: Իսկ այն, որ ձեզնից յուրաաքանչյուրը այսօր ապրելով բազմաբնարան շենքում այդ տան սեփականատերն է, պետք է շնորհակալ լինի ոչ թե կոնկրետ Լևոն Տեր-Պետրոսյանին, այլ այդ ամբողջ թիմին: Լևոնը երբեք մենակ չի գործել: Նրա կողքին միշտ եղել է թիմ՝ անուններով, ազգանուններով և պաշտոններով: Նրանց արածները Լևոնն իր վրա երբեք չի վերցրել, բայց նրանց չարածները շատ հաճախ նույն Վազգեն Մանուկյանի միջնորդությամբ վերագրվել են Լևոն Տեր-Պետրոսյանին: Բայց սա արդեն այլ խոսակցություն է:

Եվ վերջապես, եթե չեք հասկացել, որ այսօրվա իշխանությունները անգաղափար էին, իսկ հիմա գալիս է ազատական գաղափարներ ունեցող հզոր քաղաքական գործիչ, նշանակում է չեք հետևում, թե իրականում ինչ է կատարվում: Ոչինչ անել չեմ կարող: Կարդացեք Տեր-Պետրոսյանի ելույթները, նրա ծրագրերը, հոդվածները, հարցազրույցները: Ու կարդացեք ոչ թե էմոցիոնալ՝ ամեն ինչ ժխտելու ձգտումով, այլ ըմբռնելու ու հասկանալու ձգտումով:

Ավելացվել է 7 րոպե անց

Դա ԼՏՊի պարտականությունն էր այն օրվանից, որ նա քաղաքական գործիչ էր ու առավել ևս եթե չեր խորշում իր հրաժարականի ելույթում նշել ինչ իշխանություն ու կուսակցություն է գալիս «պատերազմի» ապա դա պիտի շարունակեր, դառնալով ընդդիմություն այս իշխանությանը, չթողնելով նրանց հանգիստ կյանք, քննադատելով...

Եթե նա անձնուրաց անձնավորություն էր պիտի չխորշեր հնարավոր բարդություններից, կյանքի համար վտանգավորությունից, քննադատեր, ինչպես Մանուկյանն էր անում կամ նույնիսկ Գեղամյանը ու արել է։

Եթե կարող ես, բացատրի, թե ի՞նչ օգուտ է ստացել Հայաստանի քաղաքացին, ես կամ դու, Վազգեն Մանուկյանի կամ Արտաշես Գեղամյանի վախվորած բարձրաձայնումներից: Որովհետև բարձրաձայն նրանք խոսում են միայն քո ասած «ԼՏՊ-ի» մասին, և միայն կմկմալով ու հուզմունքից քրտնած սի երկու բառ էլ ավելացնում ներկա իշխանությունների հասցեին:

Իսկ ինձ որպես Հայաստանի քաղաքացու, առաջին հերթին հետաքրքրում է ոչ թե խոսքը, այլ այդ խոսքին հաջորդող, կամ թեկուզ առանց նախաբան խոսք ունեցող գործողությունը: Իսկ Լևոն Տեր-Պետրոսյանը սկսեց խոսել այն ժամանակ, երբ տեսավ, որ
ա) երկիրն է կործանվում
բ) սրանց մեջ չկա մեկը ով կարող է պայքարել
գ) արդեն կան մարդիկ, ովքեր պատրաստ են լսելու, գոնե մի բան հասկացել են «Պատերա՞զմ, թե՞ խաղաղություն» հոդվածից:

Ազատության հրապարակի երեկվա հանրահավաքից ելնելով կարող ենք փաստել, որ նրան հասկացողների թիվը շատ ավելացել է ու քանի գնա դեռ կավելանան: Այ Ձեր ժամանակը կգա փետրվարի 19-ից հետո, երբ Լևոնը կընտրվի ու դուք կսկսեք «առողջ» քննադատել Լևոն Տեր-Պետրոսյանին ու մեզ մեղադրել սխալների մեջ:

[Սամվել]

Ինձ ներեք վերջին 2 էջը չկարողացա կարդալ, բայց մի բան ասեմ իմ դիտարկումների արդյունքն է, գուցե կրկնվեմ կներեք

Իմ Կարծիքով ԼՊՏն բավականին լավ գիտակցում է ՍՍի հիմնական զենքը առաջիկա ընտրություններին՝ այն է համընդհանուրդ խախտումները ու լցոնումները, արտերկրում գտնվող Հայերի ձայները, ու ըստ իս նաև քաջ գիտակցում է որ գուցե և ընտրությունների ընթացքում չկարողանա Հաղթել ՍՍին, այսինքն միգուցե և կարողանա սակայն դա այնպես կեղծվի որ առհասարակ չերևա, այդտեղին մյուս կողմից նրա այս հպարտությունը և վստահությունը հաղթանակի նկատմամբ / ինչպես նաև կրագախոսը/ ինձ հուշում են որ նա ոչ թե պատրաստվում է և վստահ է հաղթել Սերժին ընտրությունների միջոցով այլ որոշել է ժաղավրդին հիմիկվանից հաղթանակին տրամադրելով և նրան այնուհետև վստահեցնելով որ ընտրությունները 80% կեղծված են հեղափոխություն անի և բռնապետներին ժողովրդի զանգվածների ուժող ստիպի հեռանալ և ծնկի գալ:

Այսինքն նա վարկաբեկելով իշխանություններին /իհարկե ըստ արժանիքների/ միևնույն ժամանակ ունենալով օրեցոր աճող ընտրողների մի հսկա զանգված որոշել է ընտրություններից հետո միայն ուժով տեր կանգնել սեփական ձայներին
Ի՞նչ կասեք այս մտքի վերաբերյալ

[Chuk]

Նոր Գյումրիից տեղեկություն ստացվեց, որ այնտեղ խիստ բազմամարդ հանրահավաք է տեղի ունեցել: Ականատեսների խոսքերով գյումրեցիները ոգևորված են, վստահ Տեր-Պետրոսյանի ու ժողովրդի հաղթանակին: Ըստ իմ աղբյուրների այսպիսի մարդաշատ հանրահավաք Գյումրիում չէին հիշում: Հանրահավաքն, ըստ ստացված լուրերի, անցել է առանց միջադեպերի: