Այսինքն խանգարում են ստերիոտիպնե՞րը :
Նորից նույնը ՝ այսինքն ստերիոտիպներ, որոնք գոյացել են ենթագիտակցականում մինչ այս պահը: Ենթագիտակցականը, հիմնվում է արտաքին և ներքին անմիջական ազդակների /իմպուլսների/ վրա, և հետևաբար մեծ է վտանգը, որ դրանք մեզ կտանեն այլ ուղղութամբ, քան կարող էինք գնալ գիտակցական անալիզի հետևանքով: Դրանք ինչ-որ իմաստով նաև ռեֆլեկսներ են, ու վտանգ կա գտնվել Պավլովի հայտնի շան կերպարում
: Իսկ փաստացի Պավլովի շունը արտադրում էր իր հեղուկը, նաև կուշտ լինելու դեպքում, այսինքն նաև այն դեպքում, երբ իրականում դա ավելորդ էր:
Աշխարհի ճանաչողության մասին խոսալուց չէ՞ որ մենք խոսում ենք առաջին հերթին ֆունկցիոնալ տեսակետից ուղեղի գիտակցական կեսի մասին:
Եվ այսպես, ինչքան էլ ծանր լինի, արի փորձենք գործի գցենք գիտակցականը, իրեն բնորոշ բոլոր մեթոդներով՝ փաստեր, անալիզ, ինդուկցիա, դեդուկցիա և այլն
:
Սա է միայն իրականության ճանաչման ճշմարիտ ուղին:
Այ այս մասով առաջին հարցը: Աշխարհը ճանաչելու ժամանակ Ի՞նչ ծավալով ենք մենք օգտվում
գիտակցականից:
Եվ երկրորդ հարցը: Գիտակցականի օգտագործումը ենթադրում է համակարգի/համակարգերի/ առկայություն: Ունե՞նք մենք արդյոք համակարգեր /համակարգված մոտեցում/, որոնք սահմանում են եզրային պայմանները, և այդ համակարգում /միջավայրում/ օբեկտների միջև կախվածության կանոնները: Թե՞ անհամակարգված /լղոզված, առանց հաստատուն սկզբունքների, կանոնների/ մոտեցում է, և դրա հետևանքով ի՞նչ արդյունքներ ենք ունենում
ճանաչողության պրոցեսի ժամանակ:
Optimist REAList-ի խոսքերից
հա բայց ինչես առաջարկում, հոմ օրենքում չեն գրելու ասենք հասարակական վայրերում աղբ նետելու համար ազատազրկում 1 տարով
Մեջբերել
Էջանիշներ