Ողջույներս բոլորիդ, Աստված ձեզ օրհնի.Ձայնալար-ի խոսքերից
Պահքը որպես այդպիսին կար դեռևս Քրիստոսի ժամանակ և դրանից էլ առաջ. Որոշակի բաներից, հիմնականում մարմնական ցանկություններից կամ կերակուրներից որոշ ժամանակով հեռու մնալը բնորոշ է բոլոր կրոններին: Նպատակը մեկն է, տկարացնելով մարմանական ցանկությունները զորացնել հոգու դերը և նրա գործառույթը մեր կյանքում:
ԻՆչ վերաբերում է քո հարցին. Սուրբ Ծննդյան պահքը սահմանվել է դեռևս Գրիգոր Լուսավորչի օրոք, իսկ հետագայում մեր տոնացույցը իր ամբողյական պատկերը ստացավ և Մեսրոպ Մաշտոցի օրոք և ավելի ուշ Սիմեոն Երևանցի կաթողիկոսի գահակալման ընթացքում.
Երբ հաստատվում էր պահքի այս շրջանը, հայոց մեջ ընդունված էր Ամանորը տոնել օգոստոս ամսին, կամ նավասարդի 11-ին. Այս իսկ պատճառով որևէ հակասություններ չկան.Հետագայում երբ օրացույցը փոխվեց և մենք անցանք այսօրվա կարգին Ամանորը եկավ հունվարի 1-ին. Իսկ հայերը բազում պահոց կերակուրներ սահմանեցին այդ օրերի համար. Պահոց տոլմա, կամ ինչպես ասում են պասուս տոլմա, չարազներ, առանց կենդանական հավելումների զանազան բլիթներ և այլն. Մեզ, հայերիս համար այն ժամանակ ավելի կարևոր էր հոգևոր կարգ ու կանոնը տիրեր քան աշխարհիկը:
Այսօր ցավոք այդպես չէ.
Բայց վստահ եմ շատ արագ կերպով Աստված,աղոթքը և եկեղեցին ավելի շատ կկարևորվեն մարդկանց համար, քան թե 10 կիլոգրամանոց խոզի բուդի պարտադիր առկայությունը, թեկուզ և պարտքով, ամանօրյա սեղանին:
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա
Հրո յան,Հիսուս քահանա չէր, նա մարդ էր և Աստված միաժամանակ. Ինքը Քրիստոս իր աշակերտներին ասած, որ քանի Ինքը դեռ իրենց հետ է ապա պահք պահելու կարիք չկա, իսկ երբ կհեռանա, ապա և պահքը և ծոմը պետք անբաժան լինեն քրիստոնյաի կյանքից: Առաջին ծեսը Հովհաննես Մկրտչի կողմից կատարված մկրտությունն էր Հորդանան գետում, երբ մկրտեց և ժղովրդին և Հիսուսին, որպես օրինակ ուրիշներին:
Օրհնությամբ Տեր Շմավոն քահանա
Մեջբերել
Էջանիշներ