իսկ ո՞վ է հարուստը, ի՞նչքան հարուստն է հարուստ
Այո
Ոչ
իսկ ո՞վ է հարուստը, ի՞նչքան հարուստն է հարուստ
...
Քվեարկել եմ «ոչ», քանզի չեմ հավատում, որ հայկական իրականությունում ապրել , և հարստանալ ու դեռ մնալ հաշտ ու ազնիվ սեփական խղճի հետ՝ հնարաոր չէ:Կամ պիտի չհարստանաս , կամ էլ պետք է խիղճ չունենաս![]()
Կարծում եմ՝ միլիարդատեր դառնալն անհնար է, բայց որոշակի հարստություն կուտակել հնարավոր է: Դա կախված է նրանից, թե քանի հոգու ծախսեր ես հոգում, ինչ մասնագիտություն ունես, որտեղ ես աշխատում և այլն:
Ճիշտ ասած, էս տիպի հարցերը բավականին պրակտիկ հարցեր են:
Ըստ Մարքսի "կապիտալի", հարստությունը ՝ դա հավելյալ արդյունք առաջացնելու ու այն սեփականացնելու մեջ է: Այսինքն կապիտալիզմի կանոններով, որպեսզի հարստանաս, պետք է դու լինես սեփականատեր ու ունենաս աշխատողներ, որոնք գեներացնում են էտ հավելյալ եկամուտը քո համար:
Շատ հետաքրքիր է, "Ակումբում" կա՞ն արդյոք այդպիսի սեփականատերեր, կապիտալիստներ: Այն նրանց երկու խոսքը իրենց գործնական կյանքից կլիներ բավականին համոզիչ:
Ես ինչ գիտեմ, իմ ծանոթները բոլորը շեշտել են, որ այդպիսի հնարավորություն չկա:
Ասում են, որ կամ պետք է կեղտոտվես, կամ վրատ այնպես կսարքեն, որ տունտ տեղտ ծախես. տակից չես լինի:
Թե չէ ասյպես նման է հարցը թեյի սեղանի շուրջը "կա արդյոք կյանք մարսի վրա թե չէ" հարցի քննարկմանը:
Համամիտ եմ Բյուրակնի կարծիքի հետ:
Իսկ ինքս անձամբ կարծում եմ, որ հնարավոր է: Ես ինքս մի քանի տարի առաջ միայն իմ աշխատանքով բավական տևական ժամանակ կարողացել եմ բազմանդամ ընտանիք պահել: Ու դա միայն օրվա մեջ աշխատելով 3-4 ժամ, շաբաթական 3 օրից ոչ ավել (դա իմ ստատիկ աշխատանքը չէր, որի ժամանակ բավական նվազ աշխատավարձ էի ստանում, սակայն օրվա հիմնական մասը պարապ էի լինում): Իսկ վերոհիշյալ աշխատանքս կատարել եմ գիշերային ժամերին: Ես միշտ էլ հավատացել եմ որ աշխատասեր մարդը կարող է մեծ բարձունքներ գրավել:
Փորձիր հիշել թե նշված ժամանակահատվածում, արդյո՞ք դու (կամ քո գործատուն) պարտաճանաչ կերպով վճարում էիր բոլոր հարկերը:
Այսօր Հայաստանում կազմակերպությունները աշխատակիցների մի մասին ընդհանրապես չեն գրանցում, մյուս մասի աշխատավարձն էլ փաստաթղթերում պակասեցնում են: Այդ աշխատողը չի կարող պնդել, թե նա չի խախտել օրենքները, որովհետև առաջինը չի պահաջնում տալ աշխատանքային գրքույկ, իսկ երկրոդը` ստորագրում է մի գումարի դիմաց, բայց ստանում բոլորիվ այլ գումար:
artak.amDe gustibus et coloribus non est disputandum.
Հարստություն ասվածը ունի տարբեր չափեր: Անձնական բանկային հաշվում ունենալ 50.000 դոլլար: Սա ես համարում եմ հարստություն, որը եթե դու իհարկե շատ լավ մասնագիտության տեր ես, և աշխատում ես Եվրոպայի, կամ ԱՄՆ-ի կողմից հովանավորվող ընկերությունում, ապա հարստությունը կարող ես ինքդ տարիներով կուտակել և ունենալ մեծ գումար: Եթե բիզնեսմեն ես և կարողանում ես արտերկրի հետ գործարքների մեջ մտնել, «առ ու ծախ» անել, ապա 50000-ից ավելին կարող ես աշխատել և կամաց-կամաց եկամուտդ շատացնել և այլն..., բայց չհասցնել այն կես միլիոնի կամ 1 միլիոնի, որովհետև առանց կեղծիքի, նման գումարների չես հասնի Հայաստանում: Ըստ իս, Հայաստանում միայն արտերկրի հետ բիզնես անողը կարող է հարուստ համարվել: Ես չեմ խոսում մեր օլիգարխների մասին, որ 2 օրում կոնյակի գործարան են առնում և այլն և այլն:
Եթե ուզում ես Հայաստանյան պայմաններում ունենալ 500.000 դոլլար և ավելին, ուրեմն պետք է կամ սպանես, կամ գողանաս, կամ քցես, կամ էլ վերջին հաշվով մտնես որևէ կուսակցություն և սկսես քո պատգամավոր դառնալու առաջին քայլերը և այլն: Ուրիշ կերպ հնարավոր չէ:
Կոնկրետ առաջադրված թեմայում ոչ մի պատասխանի տակ չեմ քվեարկել, որովհետև նշեցի, որ հարստություն կարող է համարվել նաև ամենավերևում նշված գումարը:
Հա, մեկել եթե պապերիցդ քեզա մնացել քո օպերայի, կասկադի մոտի, կամ կենտրոն համայնքում գտնվող 1, 2 կամ 3 սենյականոց բնակարանը, ապա կարող ես այն վաճառել, մինչև 200.000 դոլլար, որից հետո 50-60 հազարը տրամադրես Մասիվ, Բանգլադեշ կամ որևէ նման գյուղանման թաղամասերում տուն գնելուն, ապա մնացած 140.000-ը կարող ես վայելել և համարվել հարուստ: Եվ այդքանից հետո, եթե չունեցար ստաբիլ գոնե 500 դոլլարանոց աշխատանք, ապա հարստությունդ 4-5 ամսում կմտնի ստամոքսդ![]()
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ