կարծում եմ կյանքն ամեն ինչից թանկ է… քանզի կյանքը հենց սեր է, բայց ոչ այն սերը որ զգում ենք հակառակ սեռի նկատմամբ, այն հենց սեր է կյանքի աշխարհի նկատմամբ, այնպես որ մեկի պատճառով զրկվել կյանքից դա խելացի մարդու միտք չէ
կարծում եմ կյանքն ամեն ինչից թանկ է… քանզի կյանքը հենց սեր է, բայց ոչ այն սերը որ զգում ենք հակառակ սեռի նկատմամբ, այն հենց սեր է կյանքի աշխարհի նկատմամբ, այնպես որ մեկի պատճառով զրկվել կյանքից դա խելացի մարդու միտք չէ
Ընդհանրապես պետք չէ մեռնել, բայց եթե ինչ որ բանի համար պիտի մեռնես, ապա դա պետք է լինի պայքարի մեջ այլ ոչ թե ինքնասպանության(հանուն ընտանիքի, երեխայի, հանուն հայրենիքի մեկ-մեկ): Բայց պետք է աշխատել հանուն այդ բաների ապրել և առաջ գնալ:
Vivir como hoy es el ultimo dia !!!!
Ոչ, չարժե՛... թե չէ վաղուց արդեն մեռած կլինեի:![]()
Երբեք հանուն սիրո մեռնել չարժե, իսկ եթե մեռնեմ, կմեռնեմ միայն նրա հետ միասին![]()
Մենք փոխանակվեցինք մեր ժպիտներով... մինչ նոր հանդիպում
Լավ է ինչ մերնել???Ես մեկը չլնի, ուրիշը կլնի
![]()
![]()
Որն է ավելի լավ , համակերպվել ՞... շարունակել ապրել՞ .. ու ամբողջ կյանքում տանջվե՞լ , ամեն մի վարկյանը դժողքային տանջնաքների մեջ անց կացնել հիշելով.. նրան ...
Ի վերջո բոլորդ էլ Հույսով եք ապրում ... հավատով որ նոր կյանք կարելի է սկսել ...
իսկ եթե չի կարելի՞ .. իսկ եթե նվիրվել ես այդ մեկին չես ուզում ապրել ...առանց նրա .. չես ուզում որովհետև գիտես, որ չես կարող... գիտես որ ապրելով ` ավելի
ստորացուցիչ կլինես ...կդառնաս հարբեցող .. թմրամոլ .. գազան ....
Եթե ճակատիդ գրված է կյանքում մեկ անգամ սիրել ... ու չունենալ այդ սերը ... միթե՞ իմաստ ունի շարունակել ապրելը , միթե դա էգոիզմ է ՞ ... փաստորեն անիմաստ ու ստոր կյանքը ոչ էգոիզմ է ՞...
Ինչ կասեք այս մտքերի առիթով ժող ՞…
Մտքերն այդ իրոք շատ տանջալից են, դժվար է միանշանակ ճշմարիտ պատասխան տալ քո հարցերին, RootԻնքս էլ եմ նման մտորումների մեջ եղել, շատ լավ եմ հասկանում նույն ապրումներն ունեցողներին, բայց ես դեմ եմ հանուն սիրո մեռնելուն: Իմ մոտ ավելի շատ կլինի ոչ թե նոր կյանք սկսելու հույսը, այլ նրան նորից իմ կողքին տեսնելու հույսը: Իսկ եթե, ամեն դեպքում, անվերադարձ եմ կորցրել նրան, ապա
անկասկած դժոխային ապրումներ, ցավ, անբացատրելի ցավ, կյանքից ահավոր մեծ հիասթափություն… Այս ամենը կլինի անխուսափելի ցանկացած մարդու համար, ով կսիրի այնպես, ինչպես Root-ն է գրել, բայց սա ուժեղ մարդու համար բնավ էլ հիմք չի լինի, որ նա իր ապրումներն ու բոլոր ցավերը մոռացության տալու համար դառնա թմրամոլ կամ հարբեցող, գազան: Ասում են՝ ժամանակը բուժում է բոլոր վերքերը, մասամբ համամիտ եմ: Մասամբ, քանի որ նաև վերքերից հետո միշտ սպի է մնում, սա էլ է ճիշտ, բայց սպին այն նույն ուժն այլևս չի ունենում, ինչ վերքը:
Չես կարող հաստատ ասել, թե կյանքում քանի անգամ է քեզ վիճակվելու ճաշակել սիրո քաղցրադառը պտուղները, հավանականությունը միշտ էլ 50/50 էԵթե ճակատիդ գրված է կյանքում մեկ անգամ սիրել ... ու չունենալ այդ սերը ... միթե՞ իմաստ ունի շարունակել ապրելը ,Սխալ ենթադրության վրա սխալ արարքը կրկնակի սխալի պատճառ կլինի: Մի բան էլ, եթե սիրում ես, ապա չունենալ այդ սերը չես կարող, որովհետև դու ունեցել ես այդ սերը, ապրել ու զգացել ես նրա երջանկաբեր վայրկյանները, իսկ գուցե քեզ դեռ բազում նման պահեր են սպասվում, ինչու բաց թողնել այդ պահերը ապրելու հնարավորությունը:
Կա այսպիսի մի վարկած, որ կյանքում մարդ ամենաշատը իր անձն է սիրում, ուստի մի որոշ ժամանակ անց հաստատ կհասկանա, որ այլևս չապրելու ցանկությունը իր մեջ առաջվա նման չի այրվում, հաստատ կգիտակցի, որ կյանքն ընդամենը մեկ անգամ է տրվում, պետք է ուժեղ լինել ամեն ինչից, ամեն մտքից, թեկուզ ինքդ քեզ դեմ գնալով, որովհետև կյանքը միշտ էլ իմաստ կունենա այնքանով, որքանով դու կկարողանաս այն իմաստալի դարձնել:
Հ.Գ. Այդպես էլ ամբողջովին չկարողացա արտահայտել այն, ինչ մտածում էի այս գրառման հետ կապված, միայն ցանկանում եմ, որ նման հարցերը երբեք չտանջեն ոչ ոքի
![]()
True wisdom comes to each of us when we realize how little we understand about life, ourselves, and the world around us
Socrates
Գիտես ,ուժեղ մարդիկ հենց էնպես ուժեղ չեն լինում ... կամ նպատակն է դարձնում նրանց այդպիսին , գաղափարը , կամ էլ նրանք դա գտնում եմ մյուսի մեջ ...Ենթադրենք թե ինքդ քեզ գտել ես ՆՐԱ մեջ , դու քեզ կատարյալ ես թվում նրա շնորհիվ որ նա քոնն է , քո մի մասնիկը որ քեզ տրանսֆորմացնում է քո պատկերացրած "իդեալական" մարդու.....ինչպե՞ս համակերպվել բաժանման հետ
Ես ինքս բազմաթիվ օրինակներ գիտեմ ...մարդիկ շատ ուժեղ ու կամքով, հարուստ ու հարգված ... դառել են անօթևաններ կամ ավելի կոնկրետ ասած "Բոմժեր" ....ամեն վարկյան հարբած ... մարմինը բազմաթիվ ծեծկռտուքներից արյունլվա ...ցեխոտ ու քրչոտ փալասներով ծածկված ....ընկած աղբանոցում .. այն դեպքում երբ դրանց փայլուն ապագա էր սպասվում ... իսկ նրանց ընտանիքի անդամները ամաչում են դրանց համար .. երբեմն խուսափում հարց ու փորձից ... գնացել է և վերջ, չգիտենք ուր է ..
Հենց նրա համար որ կյանքը մեկ անգամ է տրվում ու չես կարող լինել նրա հետ ով իսկապես քո կյանքի իմաստն է դարձել, չգիտես ինչ անես ... գտնվում ես դժոխքի ու նոր կյանքի խաչմերուկում ....իսկ կյանքում խաչմերուկում միայն ՊետԱվտոՏեսչության աշխատակիցներն են սիրում կանգնել ...
Անձնասիրության հետ կապված, ասեմ որ գոյություն ունի նարցիսիզմի մի տեսակ որը սեփական էգոն մյուսի մեջ տեսնելն է .. դա ամենավատ բանն է որ կարող է տեղի ունենալ մարդու հետ ... դու սիրում ես քո սերը, որը գոյություն ունի միայն նրա շնորհիվ որ նա քոնն է, նրա էգոիզիմի բավարարումը դու տեսնում ես որպես քոնի բավարարում ...
Այլ կերպ ասած , այս դեպքում սերը դառնում է ավելի քան սեր .. ավելի քան հարգանք ու հարազատություն ...ավելին քան որևէ այլ մեկը, թեկուզ քեզ ստեղծագործած ... դառնում է քո կյանքի իմաստը....
Վերջին խմբագրող՝ Cassiopeia: 08.06.2007, 09:46:
Հա՛, ես էլ եմ մտնում անխելք կատյուշաների շարքը,ովքեր "հանուն" սիրո պատրաստ են մեռնել: Հանու՞ն սիրո: Շատ սխալ արտահայտություն ա: Մեռնում ենք հանուն նրա, որ ավելի հեշտ ապրենք: Էգոիստ ենք իրականում:
Ես… ես սիրում եմ: Ես սիրում եմ մենակ նրան և կսիրեմ մենակ նրան մինչև կյանքիս վերջ: բոլոր նրանք, ովքեր անում են այն արտահայտությունը, թե հա էլի, սա չլինի ուրիշը կլինի առաջացնում են իմ մեջ մեծ ցանկություն մի հատ լավ նրա դեմքին հարվածելու: Չե՛, նա է իմ ընտրալը և եթե ես չհասնեմ իմ նպատակին իմ կյանքը կդարնա անիմաստ: Այդ իսկ պատճառով…
Թո՜ւ… անկապ եմ խոսում, չե, անկապ չեմ խոսում, ամեն ինչ ճիշտ ա և հակասական և իրարից բխող և հետևող: Իսկ վերջնականապես ձեզ խառնելու համար մեջբերեմ մի հատ այլ թեմայում գրված բանաստեղխությունս:
Վերջին խմբագրող՝ Guest: 11.06.2007, 10:48:
Իսկ ի՞նչ գիտեք, որ հենց ՆԱ է նախասահմանված ձեզ ճակատագրով, միգուցե դա միայն ճակատագրի խաղն էր, որ հետագայում իսկապես հանդիպելով ՆՐԱՆ դուք կարողանաք ավելի գնահատել սերն ու երջանկությունը:
Այդ ով է ասել նորից են սիրում,
Նորից չեն սիրում, սիրում են կրկին.....
Անգամ այս դեպքում համակերպվել առանց ՆՐԱ ես չեմ կարող....
Ուստի մինչևիսկ սիրառատ հոգին
Նորից չի սիրում, սիրում է կրկին....
իսկ կրկինը միշտ կիսատ է, կրկինը համեմատություն է....
Ուզում էի նշել.... էս չլնի, մյուսը կլնի..... Ատում եմ նման արտահայտությունները, ավելին` իմաստ չեմ տեսնում:
Боль острее чем красота, наглее, чем моя нагота… Она такая же, как и я...
Ու իհարկե էստեղ հասկացվում ա մեռնել հանուն հակառակ սեռի նկատմամբ ունեցած սիրո համար չէ՞: Իսկ հետաքրքիր ա դրանից էնկողմ սեր չկա՞: Շատ մարդիկ եղել են, որ մեռել են հանուն սիրո, հանուն հայրենիքի հանդեպ ունեցած սիրո:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ