Ես երևի երբեք էլ հետ չգամ, համենայնդեպս քանի երեխաս անչափահաս է, ու էս պահին ինձ համար ամենակարևոր խնդիրներից մեկը կրթական համակարգի խարխուլ վիճակն է: Դպրոցական համակարգում ընտանիքի անդամ ունենալով՝ ահագին ծանոթ եմ Հայաստանում միջնակարգ կրթության օղակներում տիրող խայտառակ վիճակի մասին: Ես հաստատ չէի ուզի՝ երեխաս էդ համակարգում լիներ: Էս մի տարվա ընթացքում ահագին մանրամասնորեն ծանոթացել եմ նաև էստեղի դպրոցական համակարգին, ու ինձ համար էստեղինը ահագին մոտ է կատարյալին: Թե ինչ հավես տեղ կարող է լինել դպրոցը, ինքս էլ չէի պատկերացնում, մինչև էս վերջին տարին: Ու քանի Հայաստանը կիլոմետրերով հեռու է էդ վիճակից, հետդարձի մասին խոսք էլ գնալ չի կարող՝ դպրոցահասակ երեխա ունենալու դեպքում:
Բայց մեծ հույսեր ունեմ, որ ամեն ինչ քիչ-քիչ դեպի լավն է փոխվելու: Ուղղակի սա ամիսների հարց չի, այլ տարիների:
Էջանիշներ