Մահապատիժ, թե ցմահ բանտարկություն

[CactuSoul]

Ցմահ բանտարկությունը երևի միայն էն դեպքում է գերադասելի մահապատժից, երբ բանտարկյալներին ինչ-որ գործ է տրվում անելու, որ գոնե իրենք իրենց ու բանտի աշխատողների աշխատավարձերի ծախսերը փակեն: Հակառակ դեպքում մահապատիժը վատ բան չի, հատկապես, որ ավելի լավ ա չապրել, քան ողջ «կյանքը» անազատության մեջ անցկացնել:
Չնայած ծախսերը փակելու հարցով բոլոր բանտարկյալներին ա վերաբերում ասածս: Մի տեսակ խիստ վիրավորական ա գիտակցելը, որ ինչ տեսակ արարած ասես չենք պահում-պահպանում մեր հաշվին, անկախ մեր կամքից:

Հ.Գ.
Ու ընդհանրապես, «Դոգվիլը» նայեք:

[Յոհաննես]

Ոչ ցմահ,ոչ էլ մահապատիժ։Էդ մարդիկ պետքա ազատ լինեն ու սաղ աշխարհին հերթով բռնաբարեն ու սպանեն,վերջում կմնա մեկը,դե ինքն էլ ինքնասպան կլինի։

[Նաիրուհի]

Կներեք, էլի, բայց ես էլի չդիմացա: Էդ վստահորեն մահապատիժ պահանջողներդ, դատական սխալի հավանականությունն ընդունելով հանդերձ «մի տոկոս անմեղ մարդկանց» զոհ տալը տրամաբանական համարողներդ հրաշալի գիտեք, օրինակ, մեր դատական համակարգը, որտեղ տոնածառ դնելու համար երկու տարով բանտարկում են, խոտի դեզ վառելու համար ամիսներով առանց դատավճռի բանտում են պահում, մնացած աբսուրդները չհաշված: Ինչպես նաև գիտեք, որ Ակումբում կա ցմահ ազատազրկման դատապարտված մարդ, որի գրառումներն ու գործերը շնորհակալում եք, իսկ ստեղ հայտարարում, որ չեք պատրաստվում հարկեր վճարել, որ նա իր գոյությունը պահպանի էդ անտեր տեղում:

Ներեցեք, բայց ես ձեզ չեմ հասկանում ու չեմ էլ ուզում հասկանալ:

[Տրիբուն]

Չնայած ծախսերը փակելու հարցով բոլոր բանտարկյալներին ա վերաբերում ասածս: Մի տեսակ խիստ վիրավորական ա գիտակցելը, որ ինչ տեսակ արարած ասես չենք պահում-պահպանում մեր հաշվին, անկախ մեր կամքից:

Անկախ քո կամքից չի, հանուն քո իրավունքների ա։

Պատժի համակարգը արդարադատության համակարգի մի մասն ա։ Պատժի համակարգը պետք ա ֆինանսավորվի այնպես ինչպես պետական ցանկացած այլ ֆունկցիա:

Մահապատժի լինել չլինելու հարցը քաղաքակրթական ընտրության հարց ա:

Մահապատիժ vs ցմահ բանտարկություն հարցը ծախսերի տեսանկյունից դիտարկելն ու ասենք թերսնված երեխայի վրա կատարվող ծախսերի հետ համադրելն ա աբսուրդ ու խիստ վիրավորական, քանի որ. (1) թերսնված երեխայի վրա կատարվող ծախսը ինքին առաջնահերթյուն ա, անախ այն բանից թե քանի հոգի ա բանտում ցմահ նստած; (2) գումարային առումով ծախսերը համադրելի չեն: Նենց որ, պետք չի զգացմունքների հետ խաղեր տալ, քանի որ երեխաներ պաշտպանող հասարակությունը պետք ա առաջին հերթին կարողանա գնահատել կյանքը ու ապրելու իրավունքը որպես արժեք, որպեսզի կարողանա գնահատել երեխայի կյանքն ու իրավունքները:

Ու վերջում, երբ ասում ենք որ մահապատիժ պետք չի կիրառել, էտ չի նշանակում, որ բոլոր ցմահ դատապարտվածները ազատ փողովում ման են գալիս ու ու պատահում ա բռնաբարում ու սպանում են: Դրա համար էլ կա հասարակությունից ընդմիշտ մեկուսացնելը: Նեց որ, պետք չի էլի գույները խտացնել ու ընկնել ծայրահեղությունների մեջ. յանի ում չենք գնդակահարել վաղը հետևներիցս ընկած մեզ պիտի բռնաբարի:

[keyboard]

Կներեք, էլի, բայց ես էլի չդիմացա: Էդ վստահորեն մահապատիժ պահանջողներդ, դատական սխալի հավանականությունն ընդունելով հանդերձ «մի տոկոս անմեղ մարդկանց» զոհ տալը տրամաբանական համարողներդ հրաշալի գիտեք, օրինակ, մեր դատական համակարգը, որտեղ տոնածառ դնելու համար երկու տարով բանտարկում են, խոտի դեզ վառելու համար ամիսներով առանց դատավճռի բանտում են պահում, մնացած աբսուրդները չհաշված: Ինչպես նաև գիտեք, որ Ակումբում կա ցմահ ազատազրկման դատապարտված մարդ, որի գրառումներն ու գործերը շնորհակալում եք, իսկ ստեղ հայտարարում, որ չեք պատրաստվում հարկեր վճարել, որ նա իր գոյությունը պահպանի էդ անտեր տեղում:

Ներեցեք, բայց ես ձեզ չեմ հասկանում ու չեմ էլ ուզում հասկանալ:

Իսկ ես քո գրածի պաթոսը չեմ հասկանում։
Ու չեմ էլ ուզում հասկանալ։
Մահ մահի դեմ, էս ա ճիշտը։

[Chuk]

Մահ մահի դեմ, էս ա ճիշտը։

Մահերի (սպանությունների) մեծ մասի դեպքում անգամ ցմահ չեն դատապարտում, 6-ից 12 տարի են դատապարտում, իսկ որոշակի լրացուցիչ հանգամանքների դեպքում 8-15, միայն որոշ դեպքերում ցմահ: Սա սենց, ուղղակի ֆիքսենք, որ մահի դեմ մահ սկզբունքը «մահապատի՞ժ, թե՞ ՑՄԱՀ բանտարկություն» հարցի պատասխան չի, այլ շատ ավելի կոշտ գնահատական, ցմահ բառը հանած, այ սենց հարցի մասին դիրքորոշում ա «մահապատի՞ժ, թե՞ բանտարկություն»:

[_Հրաչ_]

Իսկ ես քո գրածի պաթոսը չեմ հասկանում։
Ու չեմ էլ ուզում հասկանալ։
Մահ մահի դեմ, էս ա ճիշտը։

Իսկ ես մահապատժի հարցին կատեգորիկ չեմ մոտենում: Ասենք, օրինակ, ցեղասպանության, ահաբեկչության ծայրահեղ դրսևորումների համար ո՞նց ասես՝ մարդ ա, կյանք չենք տվել, ինչ իրավունք ունենք խլելու և այլն: Տո դրանց՝ կազմակերպիչներին էլ, իրականացնողներին էլ պետք ա վերացվի:
Ինչ վերաբերում ա դատական սխալներին: Դե հա, կարա լինի, բայց կարան լինեն նաև նենց դեպքեր, երբ առանձնապես ծանր հանցագործության կատարումը կոնկրետ անձի կողմից հաստատվի անհերքելի, ուղղակի ապացույցներով (ասենք՝ տեսագրություններ, բազմաթիվ ականատեսներ և այլն, ու էդ ամեն ինչը մյուս ապացույցների համակցության մեջ), որ հանցանքի կատարումը կոնկրետ անձի կողմից կատարելը 0,1 տոկոս էլ կասկած չհարուցի: Խոսքի, Պերմյակովի դեպքը: Մի կողմ դնենք իրա կողմից կատարված լինելու ուղղակի ապացույցների լինել-չլինելու հարցը, ենթադրենք՝ դրանք կային, այսինքն՝ լիովին ապացուցված ա ու ոչ մի կերպ չի կարա հերքվի, որ ինքն ա կատարել էդ դաժան սպանությունները, եկեք մտածենք, բա դրա ապրելը, գոյություն ունենալն ո՞ւմ ա պետք ընդհանրապես: Ոնց նշվել ա բազմիցս, համ ավել ծախս ա, համ էլ ոչ արժանի պատիժ արածի համար: Ինձ մնար, նենց պատիժ կմտածեի, որ եթե նույնիսկ մահապատժով հարցը չլուծվեր, բայց օրերով տանջվեր, երազեր մահվան մասին, այ դա կըլներ ամենաարդարացի պատիժը տենց վիժվածքի համար:
Մյուս, թեկուզ մի քանի տոկոս ապացուցվածության, կասկածելի դեպքերում ցմահին բան չասի:

[Աթեիստ]

Կներեք, էլի, բայց ես էլի չդիմացա: Էդ վստահորեն մահապատիժ պահանջողներդ, դատական սխալի հավանականությունն ընդունելով հանդերձ «մի տոկոս անմեղ մարդկանց» զոհ տալը տրամաբանական համարողներդ հրաշալի գիտեք, օրինակ, մեր դատական համակարգը, որտեղ տոնածառ դնելու համար երկու տարով բանտարկում են, խոտի դեզ վառելու համար ամիսներով առանց դատավճռի բանտում են պահում, մնացած աբսուրդները չհաշված: Ինչպես նաև գիտեք, որ Ակումբում կա ցմահ ազատազրկման դատապարտված մարդ, որի գրառումներն ու գործերը շնորհակալում եք, իսկ ստեղ հայտարարում, որ չեք պատրաստվում հարկեր վճարել, որ նա իր գոյությունը պահպանի էդ անտեր տեղում:

Ներեցեք, բայց ես ձեզ չեմ հասկանում ու չեմ էլ ուզում հասկանալ:

Մի քիչ երևակայությանս զոռ տամ։
Պատկերացնենք թե դեռ չգիտենք իրականում Մեֆն ով ա, տարիներով շփվում ենք, հավանում ենք, սիրում ենք, շատերը ՊՄ-ով են հետը գրվում, մեկ էլ մի օր իմանում ենք, որ ինքը պեդոֆիլ ա։ Եկել ա ստեղ, սիրուն գրառումներով ռոմանտիկ ու միամիտ երեխեքի խելքն ուտում ա, ու թե ինչեր ա համոզում անեն, մենակ ինքը գիտի։
Ակումբում էլ ռոմանտիկ երեխեքի պակաս չունենք, այդ թվում՝ անչափահաս։
Պարզվում ա Ակումբից կորած ակումբցիների կորելու հարցում իրա մատն էլ ա խառը (Չամիչ, ձեն հանի)։


Հիմի որ իմացանք, վե՞րջ, էլ պեդոֆիլների մասին վատ բան ասելն արգելվա՞վ։ Մի հատ տրամաբանությունը աչքս կոխի։


Արդեն երևի պարզ ա, որ ես էլ քեզ չեմ հասկանում։ Ու ծանր հանցանք գործածին (թեթևի համար ցմահ չեն տալիս) պաշտպանելը չեմ էլ ուզում հասկանամ։



Հ.Գ.
Մեֆ, չքաղաքականացնես ։)

[Նաիրուհի]

Ստեղ լիքը մարդ կասկածում է, որ Պերմյակովն է սպանել 7 մարդու, կամ առնվազն կասկածում է, որ նա մենակ է եղել: Ես մասնագետ չեմ, բայց ես էլ չեմ հավատում, որ էդ դեպքը լիովին բացահայտված է: Ու չեմ բացառում, որ մի անմեղսունակ հայվանի գլխին են կոտրել ամեն ինչ:

Խոսքս սրա մասին է: Իսկ ընդհանուր վերցրած` բռնաբարության կամ պեդոֆիլիայի դեպքում (միայն հաստատապես ապացուցված լինելուց հետո) ես կողմ եմ կաստրացիային տղամարդկանց դեպքում, կանանց դեպքում էլ կարելի է համաժեք պատիժ մտածել:ճ

[_Հրաչ_]

Ստեղ լիքը մարդ կասկածում է, որ Պերմյակովն է սպանել 7 մարդու, կամ առնվազն կասկածում է, որ նա մենակ է եղել: Ես մասնագետ չեմ, բայց ես էլ չեմ հավատում, որ էդ դեպքը լիովին բացահայտված է: Ու չեմ բացառում, որ մի անմեղսունակ հայվանի գլխին են կոտրել ամեն ինչ:

Խոսքս սրա մասին է: Իսկ ընդհանուր վերցրած` բռնաբարության կամ պեդոֆիլիայի դեպքում (միայն հաստատապես ապացուցված լինելուց հետո) ես կողմ եմ կաստրացիային տղամարդկանց դեպքում, կանանց դեպքում էլ կարելի է համաժեք պատիժ մտածել:ճ

Լիլիթ ջան, ախր շեշտեցի է, որ ոչ թե հենց էդ դեպքի մասին եմ ասում, այլ էն դեպքի, երբ ուղղակի ապացույցներով հաստատված լինի էդ հանցանքը դրա կողմից կատարելու փաստը: Օրինակ բերեցի, իսկ դու ասում ես՝ կասկածում է: Է ես էլ եմ կասկածում, բայց ես ուրիշ բան էի ասել:

[Աթեիստ]

Լիլիթ ջան, ախր շեշտեցի է, որ ոչ թե հենց էդ դեպքի մասին եմ ասում, այլ էն դեպքի, երբ ուղղակի ապացույցներով հաստատված լինի էդ հանցանքը դրա կողմից կատարելու փաստը: Օրինակ բերեցի, իսկ դու ասում ես՝ կասկածում է: Է ես էլ եմ կասկածում, բայց ես ուրիշ բան էի ասել:

Հրաչ, սենց դեպքերի համար ընտիր օրինակ ունենք՝ Բրեյվիկը ։)
Սաղ ապացույցները կան, ինքն էլ ընդունում ա։

[_Հրաչ_]

Հրաչ, սենց դեպքերի համար ընտիր օրինակ ունենք՝ Բրեյվիկը ։)
Սաղ ապացույցները կան, ինքն էլ ընդունում ա։

Հա, որ թվենք, կարող ա շատ թվենք:
Ես, Լիլիթ ջան, քեզ հետ լիովին համամիտ եմ, որ եթե մարդը չի արել, չդատվի, իսկ նմանին դատողի աչքն էլ հանեն: Բայց եթե արել ա, թող տանջվի, քավվի մեղքը, եթե դա, իհարկե, հնարավոր ա:

[Chuk]

Ես մահապատժին դեմ եմ, իսկ խիստ պատժին՝ կողմ:

Ու հավանական ա, որ էս քննարկման պատճառներից մեկն էն ա, որ երբեմն կամ հաճախ մենք չենք տեսնում խիստ պատիժը: Աթեիստի բերած Բրեյվիկի դեպքում մենք տեսնում ենք նենց պայմաններում ապրող մարդու, ում պայմաններին նույնիսկ նախանձել կարելի ա: Հայաստանում ցմահ դատապարտյալների դեպքում էնպիսի բաներ ենք լսում, որ նորից չենք զգում խիստ պատժի գոյությունը: Օրինակ Տրիբունի ասածի պես հասարակությունից մեկուսացվա՞ծ են. ըստ հասնող լուրերի չէ, չնայած չունեն իրավունք, բայց իրանց հասանելի ա դառնում ինտերնետը, անընդհատ շփումը դրսի հետ: Պատմում են, որ շատ ցմահներ կալանավայրում իրենց բեզպրեդելշիկ են զգում, գիտեն որ ավելին կորցնելու չունեն, ինչ ուզում, անում են, թքած ունեն ամեն ինչի վրա, հասնում են նրան, մարդիկ կարողանում են անգամ նոր ծանություններ հաստատել, այցելուներ ունենալ և այլն:

Էս ու ուրիշ լիքը բաներ հաշվի առնելով, ես կարծում եմ, որ մենք քննարկելուց չենք ֆիքսվում բուն գաղափարի վրա, այլ ավելի շատ ֆիքսվում ենք կոնկրետ դեպքերի վրա, որոնք էս կամ էն համակարգի թերության կամ սխալ քաղաքականության արդյունք են:

[_Հրաչ_]

Ես մահապատժին դեմ եմ, իսկ խիստ պատժին՝ կողմ:

Ու հավանական ա, որ էս քննարկման պատճառներից մեկն էն ա, որ երբեմն կամ հաճախ մենք չենք տեսնում խիստ պատիժը: Աթեիստի բերած Բրեյվիկի դեպքում մենք տեսնում ենք նենց պայմաններում ապրող մարդու, ում պայմաններին նույնիսկ նախանձել կարելի ա: Հայաստանում ցմահ դատապարտյալների դեպքում էնպիսի բաներ ենք լսում, որ նորից չենք զգում խիստ պատժի գոյությունը: Օրինակ Տրիբունի ասածի պես հասարակությունից մեկուսացվա՞ծ են. ըստ հասնող լուրերի չէ, չնայած չունեն իրավունք, բայց իրանց հասանելի ա դառնում ինտերնետը, անընդհատ շփումը դրսի հետ: Պատմում են, որ շատ ցմահներ կալանավայրում իրենց բեզպրեդելշիկ են զգում, գիտեն որ ավելին կորցնելու չունեն, ինչ ուզում, անում են, թքած ունեն ամեն ինչի վրա, հասնում են նրան, մարդիկ կարողանում են անգամ նոր ծանություններ հաստատել, այցելուներ ունենալ և այլն:

Էս ու ուրիշ լիքը բաներ հաշվի առնելով, ես կարծում եմ, որ մենք քննարկելուց չենք ֆիքսվում բուն գաղափարի վրա, այլ ավելի շատ ֆիքսվում ենք կոնկրետ դեպքերի վրա, որոնք էս կամ էն համակարգի թերության կամ սխալ քաղաքականության արդյունք են:

Համաձայն եմ հետդ, Արտակ ջան, մենակ կավելացնեմ, որ իրավաբանական գրականության, տեսության մեջ հաստատված կարծիք կա, որ էդքան պատժի խստությունը չի արդյունավետ հանցագործությունները կանխելու ու մեղավորի արարքը մաքսիմում քավելու համար, քան պատժի անխուսափելիությունը: Ցանկացած հանցագործ (ընդ որում ես կողմ եմ, որ դա լինի՝ անկախ հանցագործության ծանրությունից՝ ոչ մեծից մինչև առանձնապես ծանր հանցանք) պետք ա գիտակցի, որ էդ ղալաթն ուտելու դեպքում պատժվելու ա, իսկ դա գիտակցելով՝ շատերը չեն գնա հանցավոր արարքի:

[Աթեիստ]

Էս ու ուրիշ լիքը բաներ հաշվի առնելով, ես կարծում եմ, որ մենք քննարկելուց չենք ֆիքսվում բուն գաղափարի վրա, այլ ավելի շատ ֆիքսվում ենք կոնկրետ դեպքերի վրա, որոնք էս կամ էն համակարգի թերության կամ սխալ քաղաքականության արդյունք են:

Ինչ որ ծանոթ ա հնչում ։)

«Եթե կողքինները ժամանակին նկատեին, միջոցներ ձեռնարկեին, կանխեին, ինքը հանցանքը չէր գործի»։ Ու մեղքը փորձվում ա ոչ թե տարածել նաև կողքինների վրա, այլ կիսել կողքինների հետ ։)

Հայաստանում ցանկացած հանցանքի համար որպես մեղմացուցիչ հանգամանք եմ մտածել։
«Եթե Աստված ձեռքս բռներ, հետ պահեր, չէի անի։ Խնդրում եմ համարել սա մեղմացուցիչ հանգամանք»։
Եթե համակարգը իրա օրենքներին լավ չի հետևում, դրանից օրենք խախտելը չի դադարում խախտում համարվել։ Եթե օրենքը պահանջում ա մեկուսացում, բայց դա չի կարում լիարժեք ապահովի, մեկ ա, ով մեկուսացումից դուրս էկավ, պտի ավելի խիստ պատժվի, որտև էլի օրենք ա խախտել։