Երբ հազար դրամի շուխուռը նոր եղավ, վստահ էի, որ «Վիգեն ջան, սիրուն չի» ներկայացման հետ գործ ունենք: Պարզվեց, որ խայտառակ լավատես եմ:
Էս օրերին մի լավ կշտացանք պաթոսից, կեղծ բարեպաշտությունից, կեղծ բարեգործությունից, կեղծ հայրենասիրությունից: ԱԺ ամբիոնից հասցրինք լսել «լավ օրենք չի, բայց բանակի համար ա, կողմ կքվեարկեմ» դատարկաբանությունները: Իրական հիմնավորումների փոխարեն իշխանության էս ու էն ներկայացուցչից լսեցինք տարատեսակ մեղադրանքներ, պիտակումների արժանացանք: Արդյունքում եղավ էն, ինչ պետք ա լիներ:
Իշխանությունը կանգնեց ու ասեց. «չնայած դու ինձ վարձել ես, որ ես քո տված հարկերով լուծեմ երկրի առաջ ծառացած խնդիրները, բայց ներող, ես ավելի լավ ա էդ մուծածդ հարկերը ուտեմ, իսկ խնդիրը լուծելու համար քեզնից նորից փող հավաքեմ»: Ու մենք միահամուռ ասեցինք. «Դու խնդիր չունես, շարունակիր լափելը, սա էլ կլափես, կգաս էլի փող կուզես, կտանք, չկասկածես»:
Ու կուզի, չկասկածեք, որովհետև ինքն ունակ չի ձևական քայլեր անելուց ու իր լափածի մասին մտածելուց բացի այլ բան անելու: Վիգենը Սերժի մարդն ա, Կարապետյանը իրանց հակառակ ա, ու մնացած դատարկաբանությունները ինձ չեն հետաքրքրում: Փաստ ա, որ նոր կառավարության առաջին խոշոր քայլը եղավ խնդիրները լուծելու փոխարեն տապոռային տարբերակ ընտրելը, նոր տուրք սահմանելը, որն ըստ տարբեր գնահատականների Սահմանադրությանն ու Հարկային օրենքներին հակասող է, բացի ամեն ինչից: Կառավարության մնացած բոլոր քայլերը ձևական, գեղեցիկ շղարշով դատարկաբանություններ են ու ունենք ավելի սարսափելի վիճակ, քան ունեցել ենք:
ԱԺ այս քվեարկության օրինակով տեսանք, թե ինչպիսին է մեզանում լինելու «խորհրդարանական կառավարման մոդելը», տեսանք, որ հայրենասիրության շղարշի տակ ինչ է կատարվելու:
Զոհվածների ընտանիքներին ու վիրավորներին փոխհատուցման պետության պարտավորությունը դարձավ խաղաքարտ իշխանությունը զավթած վարչախմբի ձեռքին, որը չունի սրբություն, չունի հայրենասիրություն, չունի ազնվություն, չունի ոչինչ: Մեզ տվեցին կտեր ու լարեցին իրար դեմ: Պետությունն այս վարչախմբի թեթև ձեռքով իր պարտավորությունը գցեց ժողովրդի վրա՝ «ազգ-բանակ» պաթոսային ձևակերպման տակ, մոռանալու տալով, որ բանակն ի սկզբանե ազգինն է, ազգից է:
Երկարատև պատերազմի խոստումը դարձավ էս իշխանության այցեքարտը, որի պատասխանատվությունն ամբողջովին գցելու է ժողովրդի վրա:
Հիմարությունը, տգիտությունը ու կեղծիքը հաղթեցին ողջախոհությանը: Ժողովրդի ձայնը լսելու կարիք որևէ մեկը չունեցավ:
Բայց էս երկիրը մերն ա, ոչ թե էդ սրիկաներինը: Ու մեր խնդիրն ա իշխանությունը վերցնել իրենց ձեռքից:
Մեջբերել
Գաղթական-ի խոսքերից
Էջանիշներ