Նախ ասեմ, որ ես բավական հեռու եմ ամեն ինչը Լևոնին վերագրելու մտքից: Ես նաև չեմ մտածում, որ եթե Լևոնը չլիներ, հաղթանակը չէր լինի. ընդհանրապես ապաշնորհ գործ ա տենց դատողություն անելը, բազմաթիվ ելքեր են հնարավոր: Բայց էն, որ իրա ավանդը խայտառակ մեծ ա ու անմիջապես ղեկավարել ա ողջ պրոցեսը, մասնակցել ռազմավարությունների ու մարտավարությունների մշակմանը, ինքն ա եղել դեպքերի մեծագույն մասում այս կամ այն բանը կատարելու վերջնական որոշում տվողը՝ անժխտելի փաստեր են:
Ականատեսների մասով. եթե դու նկատի ունես քո հարևան ազատամարտիկին, իր կարծիքն ինձ առանձապես չի հետաքրքրում, ես էդպիսի բազմաթիվ մարդկանց գիտեմ, որոնք մեկնաբանում են, որ առանց Լևոնի բան չէր լինի, ու բազմաթիվների, ովքեր ասում են, որ կլիներ: Բայց վերջին հաշվով շարքային կռվողները շատ բան չգիտեն: Իսկ այլ ականատեսների, պատասխանատուների, գործի գիտակների կարծիքը աներկբա ա, որ առանց իր մասնակցություն չէր լինի: Մեր ընկեր Հարութին շնորհակալություն այս շատ փոքրիկ ծաղկաքաղի համար.
Մնացած գրածներիդ չեմ անդրադառնա, քանզի այս թեմայի քննարկմանը չեն վերաբերում: Միայն կասեմ, որ լուրջ բոլոր քաղաքագետներն ու քաղաքականությունից հասկացողները, կամ գոնե դրանց մեծագույն մասը խիստ բարձր են գնահատում 90-ականների դիվանագիտությունը, չհաշված որոշ դրվագներ:
Էջանիշներ