Թվածս հինգ գիտնականից ոչ ոք Հայաստանում չի ծնվել: Չորսը ծնվել են Թիֆլիսում, իսկ մեկը ծնվել ու մեծացել է Ղրիմում: Բայց բոլորը ի վերջո դարձել են հայ գիտնական ու աշխատել հենց Հայկական ՍՍՀ գիտությունների ակադեմիայում, ոչ թե Վրաստանում, Ուկրաինայում կամ այլուր: Եվ դա չնայած այն հանգամանքին, որ Հայաստանը բավականին հետամնաց ագրարային հանրապետություն էր և նրանց առաջ բաց էին սովետական բոլոր առաջատար ինստիտուտների դռները: Իսկ հիմա հայաստանցիները փախչում են օտար երկրներ, երբ «համընդհանուր աղբանոցի» ժամանակ ընդհակառակը՝ ուրիշ տեղերից ներգաղթում էին Հայաստան, այդ թվում նաև սփյուռքից: Տարբերությունը սա է: Ի դեպ՝ Սովետից փախչող գիտնականները ցանկության դեպքում այն ժամանակ էլ էին փախչում, բայց նրանց տոկոսը աննշան է:StrangeLittleGirl-ի խոսքերից
Ինչի՞ց են զզվում, մի՞թե սովետական աղբանոցից:
Անհատ գիտնականները որպես տեսակ վերացել են դեռևս XX դարի սկզբին: Սովետական ժամանակաշրջանում բոլորը աշխատում էին հենց թիմային սկզբունքով՝ գիտինստիտուտներում՝ ինչ-որ հարցով զբաղբող խմբերով կամ կոնստրուկտորային բյուրոներով (научные объединения или конструкторское бюро — КБ).
Մեջբերել
Էջանիշներ