Ինձ ընդհանուր առմամբ դուր ա գալիս շրջապատի վերաբերմունքը երեխաների նկատմամբ:
Էն օրը Շուշանի հետ պոլիկլինիկայում էինք, մեկ էլ մի 60-ի մոտ բավական կիրթ արտաքինով կին եկավ, ասում ա վախ, միքիչ չարչաչեմ էլի
Ասի, խնդրեմ, չարչարեք, տենց միքիչ սիրեց, ասում ա ախր ուզում եմ կծեմ է: Դե հիմա ինձ էլ ա լինում, որ ուզում եմ կծեմ, ասեց էլի, հո չկծեց, նորմալ կնիկ էր:
Ես էլ եմ երեխու մեռած, ոչ մի պստոյի կողքով անտարբեր չեմ անցնում, հետո ինչ: Հո չկերան մեր երեխեքին:
Կամ ինչ ա նշանակում մենակ ծնողները: Կարո՞ղ ա քրոջս աղջկան չպետք ա սիրեմ կամ պաչեմ, գզեմ, տանջեմ կծեմՄեկը ասի մի արա, կտամ գլուխը կջարդեմ
Ինձ դուր ա գալիս, որ ամեն տեղ երեխեքին ուշադրություն են դարձնում, խոսացնում են, կոմպլիմենտներ են անում, երեխեքին էլ ա հիմնականում դուր գալի: Ինչ ա եղել, ավել ջերմությունից դեռ ոչ մի երեխա չի տուժել:
Կամ, որ երեխու հետ գնում ես, ինչ-որ բան ա ուզում ու աղիողորմ լացում ա, մեկ էլ կողքից միհատ պապի կարող ա ջղայնանա վրեդ թե ինչ ա էդ երեխու ուզածը տուր էլի, էս ինչ մունդառ հեր ես դու
Մեջբերել
Էջանիշներ