ars83-ի խոսքերից
Աշխարհում կա աստվածայինը՝ լավը, բարին, որը նախատեսված է մարդու բարօրության համար, և դրա բացակայությունը՝ վատը, չարը, որը տանում է դեպի մարդու կործանումը: Երկուսն էլ հավասարապես հասանելի են մարդուն: Այդ հասանելիությունը, ազատ ընտրության հնարավորությունը ես համարում եմ մեծագույն արժեք և սիրո արտահայտություն մարդու նկատմամբ: Ես չէի ցանկանա լինել ճաղերով վանդակի մեջ և բարիք գործել միայն այն պատճառով, որ չեմ կարող այն չգործել, այլընտրանք չունեմ: Մարդու համար հարմար է իրեն երեխայի, անկատարի տեղ դնելը, ազատությունից ու դրանից բխող պատասխանատվությունից հրաժարվելը, բայց դա հասուն քրիստոնեական մոտեցում չէ:
Ինչ վերաբերում է պատժին, ապա պետք է հասկանալ, որ հրաժարվելով բարիքից, մարդն ինքն իրեն պատժում է, չարիքն ընտրելով պետք է գիտակցել, որ այն չի կարող որևէ ուրիշ բանի հանգեցնել, քան կործանման. դա է դրա բնույթը:
Ես նաև չեմ պնդում, թե մարդ չպետք է ընկնի, կամ առանց մեղք գործելու հնարավոր է ապրել. ոչ, բոլորն էլ մեղք գործում են, ընկնում են, այն, ինչ սովորեցնում է քրիստոնեությունը, մեղքից հրաժարվել սովորելն է, նռա կործանարար բնույթը տեսնելը, ընկնելուց հետո կանգնելը: Բայց ոչ՝ ինքդ քեզ անզոր մանուկ համարել և թուլության պատճառով սևին սպիտակ անվանել, մեղքն էլ՝ լավ բան ու ապրել ինքնախաբեության մեջ:
Մեջբերել
Էջանիշներ