Դե գրածիս հիմնական միտքը բնականաբար էն չէր, որ ուզում եմ սիրահարվեմ: Մի կողմից ընկերներիս անըդնհատ ինձ ուղղվող մեկնաբանությունները, որ պետք ա թարգել մենակ էսքան գիրք կրծել, մենակ մնալ,մենակ զբոսնել: Որ հիմնական գործս ինքնառեֆլեքսիան ա լինում, էդ ներհայոցությունը: Դրա համար էլ հիմա անցումային վիճակ ա ինձ մոտս: Երբ կոնկրետ հայացքներս քանդվել են, ու նորը պետք ա կառուցեմ, որովհետ ինձ էլ չգիտեմ էլ որ պահից, սկսեց դուր չգալ էս ապրելսաոճս:
Կյանքը պետք ա զգալ, ոչ թե մտածել, մեկա մտածելուց հեչ էլ թե օգուտ կա: Ու ինձ հետաքրքիր էր մարդկանց կարծիքներ լսել, ովքեր ինձ չեն ճանաչում, որևէ հուզական կապ չունեն ինձ հետ, և "անկախ" կարծիք կհայտնեն:
Մտքովս էլ չէր անցնում, որ թեման սենց կծավալվի, թե չէ տենց հեղհեղուկ ձևով չէի ձևակերպի:
Ասեցի չվերլուծեմ, էլի չեղավ
Գալաթեա-ի խոսքերից
Երևի ուղղակի պետք չի ասածը բառացի հասկանալ... Ավրորան պարզվում ա փիլիսոփա բառն էլ էր այլաբանորեն գործածել
Մեջբերել
Էջանիշներ