Ալեքսանդր Դյումաների ընթերցասեր

[Rhayader]

Ռայ, նենց ես ասում, ոնց որ Կոմս Մոնտե Քրիստոն ծերից ծեր Ժյուլ Մակեն ա գրել ու վերջում Դյուման նենգաբար տակն իրար անունն է դրել:

Կոմս Մոնտե Քրիստոյին բան չասեք, ես էդ գիրքը 4 անգամ կարդացել եմ: Ու դեռահաս տարիքում Դյուման իմ ամենասիրած գրողն էր, ինչ ձեռքս ընկնում, կարդում էի:

Նենգաբար չէ, փոխշահավետ համագործակցություն էր: Օգյուստն ուներ ժամանակ ու երևակայություն: Դյուման ուներ հեղինակություն ու ոճ: Գումարած՝ ֆրանսիական հասարակության մեջ հաջողության հասնելու տաղանդ: Սյուժեն համարյա ամբոջությամբ Մակեինն է: «Ինչպես Երեք Հրացանակիրներինը» («Քսան Տարի Անցն» ու «Վիկոնտ Դե Բրաժելոնը»՝ նույնպես), «Ժոզե Բալզամոն», «Մարգո Թագուհին» ու «Կոմսուհի դե Մոնսորոն»: Ու «Թագուհու Վզնոցը»: Ու «Սև Կակաչը»: Ու էլի լիքը հայտնի բաներ: Դրա համար ակադեմիկ շրջաններում վերոհիշյալ աշխատանքները համարվում են երկու հեղինակի ստեղծագործություն՝ Ալեքսանդր Դյումա և Օգյուստ Ժյուլ Մակե:

[Ռուֆուս]

Նենգաբար չէ, փոխշահավետ համագործակցություն էր: Օգյուստն ուներ ժամանակ ու երևակայություն: Դյուման ուներ հեղինակություն ու ոճ: Գումարած՝ ֆրանսիական հասարակության մեջ հաջողության հասնելու տաղանդ: Սյուժեն համարյա ամբոջությամբ Մակեինն է: «Ինչպես Երեք Հրացանակիրներինը» («Քսան Տարի Անցն» ու «Վիկոնտ Դե Բրաժելոնը»՝ նույնպես), «Ժոզե Բալզամոն», «Մարգո Թագուհին» ու «Կոմսուհի դե Մոնսորոն»: Ու «Թագուհու Վզնոցը»: Ու «Սև Կակաչը»: Ու էլի լիքը հայտնի բաներ: Դրա համար ակադեմիկ շրջաններում վերոհիշյալ աշխատանքները համարվում են երկու հեղինակի ստեղծագործություն՝ Ալեքսանդր Դյումա և Օգյուստ Ժյուլ Մակե:

Բայց իմ իմանալով տենց միանշանակ փաստեր չկան, որ սյուժեն ամբողջությամբ Մակեինն ա: Հա, Դյուման ghostwriter ունեցել ա, բայց արդյո՞ք ապացույցներ կան, թե իր գրածներից կոնկրետ քանի տոկոսն ա իր գրածը ու որ մասը ghostwriter-ինը:

[Rhayader]

Maquet was born in Paris in 1813. He studied at the Lycée Charlemagne where he became a professor at the age of 18. Trained as a historian, he turned to literature, and became close with such literary figures as Théophile Gautier and Gérard de Nerval. Through Nerval, he became acquainted with the already famous Dumas in 1838. Dumas was given a play by Maquet and rewrote it, producing the successful drama Bathilde.
The two started writing historical romances together, with Maquet outlining the plot and characters in draft form and Dumas adding colorful dialogue and details. At the insistence of the publisher, Maquet's name was left off the title page, and in return he received generous fees. In 1861, he became an officer of the Légion d'honneur. Unlike Dumas, Maquet died comfortably well-off. He is buried in Père Lachaise Cemetery in Paris.

http://en.wikipedia.org/wiki/Auguste_Maquet

Եթե չլինեին, ես հո օդից չէի խոսելու Կարճ ասած, դա նույնիսկ չի թաքցվել որևէ կերպ, ու Դյուման ինքը կողմ էր, որ Մակեն նշվի որպես համահեղինակ, հրատարակիչը խորհուրդ չտվեց. զուտ Դյումայի անունն ընթերցողի համար ավելի ձգող կլիներ: