Ալեքսանդր Դյումաների ընթերցասեր

[Moon]

Բարև ընթերցասեր ակումբցիներ։ Ես շատ եմ սիրում Դյումաներին։ Նրանք հրաշք են։ Արկածային գրականության սիրահար էլ ես եմ։ ԻՆձ համար նրա յուրաքանչյուր վեպը մի նոր զգացողություն է առաջացնում։ "Կոդ Դա Վինչիի" ու "Գարի Պոտեր-ի" նման հավեսին են։
Ասեմ, որ "Կոմս Մոնթե Քրիսթո"-ի բոլոր ֆիլմերը նայել եմ։ Ոչ մեկը գրքին չի հասնի։
Իսկ դուք ինչ կարծիք ունեք Դյումաների մասին։ Որն է ձեր սիրելի վեպը։

Որոշել եմ բոլոր վեպերը կարդալ։

[Մարկիզ]

Իմ ամենասիրած գրողներից է Դյումա հայրը: Ամենասիրածս վեպը նրա "կոմսուհի դե-Մոնսորոն է": Բայց բոլորն էլ շատ եմ սիրում:

[Moon]

Իմ ամենասիրած գրողներից է Դյումա հայրը: Ամենասիրածս վեպը նրա "կոմսուհի դե-Մոնսորոն է": Բայց բոլորն էլ շատ եմ սիրում:

Իսկ իմը՝ "Կոմս Մոնթե Քրիսթո"
ՄԻ շնչով եմ կարդացել։

[Մարկիզ]

Իսկ իմը՝ "Կոմս Մոնթե Քրիսթո"
ՄԻ շնչով եմ կարդացել։

Երբ երկու կով են տանում սպանդանոց եւ հանկարծ մի կովին որոշում են չսպանել, մյուսը, որը պետք է մեռնի անկեղծորեն ուրախանում է......որ իր նմանին չեն սպանում
Իսկ մարդիկ.....

[Ուրվական]

Ես էլ եմ շատ սիրում, չնայած, որ, սա ընթերցողի մի տարիքային հատվածից հետո այլևս այն էֆեկտը չի ունենում: Բայց լավն են, շատ, բոլորն էլ: Դե, "Երեք հրացանակիրները" իրոք, շատ սիրուն գիրք ա, ուսուցողական, ավելի դպրոցահասակ ընթերցողների համար, բայց դրա մեջ շատ պահեր կան, շատ-շատ, որ տարիքով մարդու համար էլ կարող է ուսուցողական...
Ես քվեարկել եմ "20 տարի անց", բացատրեմ, թե ինչու...
Այնտեղ դրսևորվում է ընկերների՝ իրար կողքի լինելու կամքը, ոգին, իսկական ընկերությունը, որովհետև, այս գրքում շատ խոչընդոտներ կան, որոնք հաղթահարելու համար պետք է կամք, դրանցից վեր կարող է լինել միայն ընկերությունը...
Շատ եմ սիրում Դ'արտանյանի կերպարը, դե ինձ էլ շատ հաճախ նմանեցրել են նրան
Կոմս Մոնե-Քրիստոյի ուղղությունը, նպատակը, մի փոքր այլ է, դա ես անձամբ արկածային գիրք չեմ համարում, այլ համարում եմ գիրք կյանքի մասին, որը մինչև հիմա էլ նույնն է, մինչև հիմա էլ կան Դանգլարներ, Ֆերնաններ, Վիլֆորներ, ու Էդմոններ... Մերսեդեսներ...
Հիմա էլ հազարից մեկ են հանդիպում Մորելներ...
Այս գրքում ամփոփված է փիլիսոփայական, ճշմարիտ մտքեր կյանքի մասին...
Հաճույքով կմասնակցեմ այս թեմայի քննարկումներին

[Economist]

Չգիտեմ գրված ստեղծագործություններից որն եմ ավելի շատ սիրում…
Բոլորն ել համաշխարհային գրականություն գոհարներից են
Դյուման իմ սիրելի գրողներից է

[Yellow Raven]

Վախ Դյումա շատ եմ սիրել
Չնայած փոքր ժամանակ հիմնականում ստիպողաբար էի գիրք կարդում,բայց Դյուման ինքս իմ կամքով եմ կարդացել ուչ եմ փոշմանել:
Ճիշտա հիմա որ կարդամ կարողա էլ հետաքրքիր չլինի,բայց 13-14 տարեկանների համար Դյուման ուղղակի գլուխգործոցա:
Կոմս Մոնտե-Քրիստոյի 2 հատորը կարդացել եմ 4 օրում

[Lady-In-Red]

Ես էլ եմ շաաաատ սիրում Դյումա, Մի ժամանակ Դյումայամոլ էի, տարված էի Դյումայով, Նրա համարյա բոլոր ստեղծագործություններն են ինձ դուր գալիս , բայց Կոմսուհի Դը Մոնսորոն առանձնակի տեղ է զբաղեցնում ինձ համար

[Ռեդ]

Կարդացել եմ միայն Կոմս Մոնտե Քրիստոն: Վերջն ա

[Ջուզեպե Բալզամո]

Դյուման իրոք արտակարգ է գրում: Նա եղել է Ֆրանսիայի արխիվի աշխատակից և ձեռքի տակ եղած իրական, պատմական դեպքերը յուրովի ներկայացրել հասարակությանը: Դրանով էլ է պայմանավորված նրա ստեղծագործությունների բարձր որակը: Դեպքերն իրական հիմք ունեն, իսկ ինքն էլ հիանալի երևակայություն ու պատմական չոր փաստին կենդանություն տալու տաղանդ:
Քվեարկել եմ "այլ": Իմ սիրած վեպը - "Ջուզեպե Բալզամո": Ի դեպ, խորհուրդ կտամ կարդալ…

[dvgray]

"Երեք Հրացանակիրները"
Կարդացել եմ, կարդում եմ, կկարդամ
Ամենասիրածս գիքերից է: էն նուրբ հումերը, որ ստանում եմ այս գիրքը ընթերցելիս, անփոխարինել է:

"Կոմս Մոնտե Քրիստոն"
Եթե մի տարի չկարդամ ես գիրքը, ապա էտ տարին կորած է:

[StrangeLittleGirl]

"Կոդ Դա Վինչիի" ու "Գարի Պոտեր-ի" նման հավեսին են։

«Հարի Պոտերը» չեմ կարդացել, բայց «Դա Վինչիի ծածկագիրը» դեռ շատ հաց ու պանիր պետք է ուտի, որ Դյումայի նույնիսկ ամենավատ գործին հասնի: Մի գիրք, որը իրա արևին բացարձակ ճշմարտություն ա ներկայացնում, բայց գնոստիկներին լրիվ սխալ ա ներկայացնում, էլ ի՞նչ ասեմ: Հիմա չգիտեմ. Դեն Բրաունը հատու՞կ ա արել, թե՞ ուղղակի չի հասկացել, թե ովքեր ու ինչ են եղել գնոստիկները:

Լավ, անցնենք Դյումային… Դե հա, համապատասխան տարիքում ես էլ էի շատ սիրում: Հիշում եմ, թե ինչպես էինք ես ու դասարանցիս մրցում, թե ով շուտ կկարդա «Կոմս Մոնտե Քրիստոն»: Դրա համար ամեն տեղ կարդում էինք. դասարանում, տանը, հյուր գնալիս: Վերջը ես նրանից տասը րոպե շուտ պրծա

Մի խոսքով էլի, իմ կարծիքով մինչև 14 տարեկանների համար Դյուման ամենալավ գրողն է: Պետք չէ թույլ տալ երեխաներին դպրոցի ծրագրային ապուշությունները կարդալ. կզզվեն գրականությունից, հետո էլ կասեք ինչու գիրք չեն կարդում: Մի հատ Դյումա ես տալիս, ու գնա՜ց, իրար հետևից բոլորը սկսում է կարդալ: