ապեր, էլ տեղ չունեմ գնալու… տենց թեմա չկա էլ… որտեղ գրում եմ տուգանվում եմ…Տրիբուն-ի խոսքերից
ապեր, էլ տեղ չունեմ գնալու… տենց թեմա չկա էլ… որտեղ գրում եմ տուգանվում եմ…
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Հա, հույզն է լոկ մնայունը՝
Մնացյալը անցողիկ…
Աստղո դու ճիշտ էիր .... Մի անասուն էլ ուկրաինացքի դուրս եկան
••Սեղմել՝ ցույց տալու համար
My World My Space (21.11.2013)
Իրականում կցանկանայի սխալվել, որովհետև հետխորհրդային տարածքում փոփոխությունների կարիք կա, մենք դրանց կարիքը շատ ունենք: Մի ժամանակ որ բիպոլյար համակարգի սաղմեր էի տեսնում, մտածում էի, թե խորհրդային շրջանի ազդեցության տակ եմ մնացել, ամեն ինչ ինձ մոտ երկու բևեռով է որոշվում, բայց հիմա այնպիսի գործընթացների ենք ականատես լինում, որ կարելի է արդեն խոսել երկբևեռ աշխարհակարգի վերականգնման միտումների մասին: Այստեղ արդեն հարց է, թե մյուս խաղացողները` Չինաստանը, Հնդկաստանը, Ճապոնիան... կորոշեն իրոք միանա՞լ, թե՞ չմիացման շարժումը կվերակենդանանա, որը գաղափարական առումով մարել էր ԽՍՀՄ փլուզումից հետո: Բայց եթե դա էլ մի կողմ թողնենք, ասպարեզ են գալիս հստակ ուրվագծված երկու խաղացողներ` Տրանսատլանտյան ճամբար (ԱՄՆ+ԵՄ+ՆԱՏՕ) և ԱՊՀ (Ռուսաստան+ՀԱՊԿ+ՄՄ, Եվրասիական միություն): Այստեղ մի տարբերություն կա` առաջինը գերհագեցած իրավապայմանագրային դաշտ ունի, զարգացած ինստիտուցիոնալ համակարգ, բարձր կենսամակարդակ, իսկ երկրորդը թղթի կտոր է: Ափսոս, որ մենք միշտ երկրորդի ներքո ենք հայտնվում:
Տրիբուն (21.11.2013)
Աստղ ջան, Ռուսաստանի բևեռային գնացքն գնացել ա. սա մեծ Հսկայի հոգեվարքն ա, դրա համար էլ քայլերը սենց ագրեսիվ են: «Երկրորդ բևեռը», եթե ձևավորվի էլ, դա Չինաստանն ա, որ արդեն գրեթե ամեն առումով Ռուսաստանին գերազանցում ա, մի քանի տարի անց ռազմաքաղաքական առումով էլ կհասնի ու կամացից հայացքը կուղղի դեպի Ռուսաստանի հեռավոր աևելքի անբնակ տափաստանները և առատ բնական ռեսուրսները:
Համաձայն եմ, Չինաստանը այսօր կարևորագույն խաղացող է, Ռուսաստանից էլ կենսունակ: Ուկրաինայի, Վրաստանի ստորագրելու դեպքում մտածում էի, որ հույսեր կան, որ ՄՄ-ն չի ձևավորվի, իսկ հիմա մտածում եմ, որ Ռուսաստանին, այնուամենայնիվ, հաջողվելու է կյանքի կոչել "ԽՍՀՄ-2" պՌոյեկտը` թեկուզ ոչ 70 տարով: Աստված տա քո ասած "մի քանի տարի անց"-ը շուտ գա: Բայց էստեղ էլ մի ուրիշ հարց է առաջանում. մենք կկարողանա՞նք միանալ 2-րդ բևեռին, թե՞ արդեն 3-րդ բևեռի շրջանակներում պետք է լինենք (թեկուզ այդ "բևեռի" մեջ Ռուսաստանից բացի մեկ էլ ՀՀ-ն լինի): Ինձ հետաքրքիր են ձեր կարծիքները:
Վերջին խմբագրող՝ Ambrosine: 21.11.2013, 21:56:
էսօր Ուկրաինայի վրա մեծ ճնշումներ կան… եթե հաջողվեց ուրեմն ամեն ինչ ուրիշ ընթացք կարա ստանա… Ղազախստանը, Ռուսաստանն ու Ուկրաինան կարան եղանակ փոխեն ու դրան էլ որ գումարես ուզբեկներին, տաջիկներին կիգիզներին ու բելոռուսներին, գումարած Հայաստանը ապա կարա փոխի ահագին բան… ստեղ հարցն էն ա որ էս միությունը ոչ թե էնքան տնտեսական ա որքան հումքաճանապարհային… էսի իմ անձնական կարծիքն ա… էս երկրներն իրանցից տնտեսական արժեք չեն ներկայացնում, բայց հումքի արտահանման ու ճանապարհային/տրանզիտ առումով սրանք մեծ խաղացողներ են ու դա էլ արտահայտվելու ա իրանց քաղաքականության մեջ… այսինքն իրանց քաղաքական ուժը կայանում ա վերը ասվածի մեջ… ուշադիր որ լինեք, Ռուսաստանի լծակն էսօր գասն ու նավթն ա՝ հումքը… կռվել չի կարող, տնտեսությունն էլ մրցունակ չի… որպես շուկա գրավիչ ա, բայց շատ դժվար ա կոռուպցիայի ու անօրենության պատճառով…
Ստեղ Տրիբունի էքսպերտիզի կարիքը կա…
Տրիբուն (21.11.2013)
Ստեղ Ռուսաստանը ունի երկու ֆունդամենտալ պրոբլեմ՝
ա.) Նախ ինքը չունի էն կոսմոպոլիտ իդեալոգաին որն ուներ ԽՍՀՄ-ը: Ռուսաստանը բազմազգ, բազմակրոն մի հատ ահռելի բազառ ա: ՄՄ-ի հետ դա դեռ ավելանում ա: ՈՒ էս էքսպանսիան հիմնված ա «նացիոնալիստական զարթոնքի վրա»՝ ռուսաց լեզվի ազդեցության մեծացման փորձերն էլ վառ օրինակ, նույնիսկ Գերմանիան ու Ֆրանսիան ԵՄ-ում նման ջանասիրությամբ սեփական լեզուն մնացած երկրների վզին չեն փաթաթում: Բայց նացիոնալիստական էքսպանսիայի դարերը անցել էն ու արդյունքում ոչ միյան չձևավորված ՄՄ-ն ա ճաքելու, այլև Ռուսաստանի մեջից: Միակ խնդիրը նրանում ա, որ Պուտինը ոչ ադեկվատ տեռորիստ-կամիկաձե ա (նոր սերնդի Ստալին-Հիտլեր), որը ահռելի քանակությամբ բոմբեր ունի:
բ.) Աշխարհը փոխվել ա, Ռուսաստանի արտաքին քաղաքականության մեթոդները՝ ոչ: Էսօր նույնիսկ կոմունիստական Չինաստանն ա առևտուր անում, առևտուրը դարձել ա պատերազմելու նոր ձև: Դրա համար էլ բևեռների ձևավորումը ոչ մեկին ձեռ չի տալիս, գլոբալիզացումը առևտրականների համար ավելի շահավետ ա: Բոլորն են առևտուր անում, բացի Ռուսաստանից: Չհաշված նավթն ու գազը՝ Ռուսաստանը միջազգային առևտրում չկա. Բրազիլիան, Մեքսիկան, Հնդկաստանը, Թուրքիան, Թայլանդը, Հվ.Կորեան, Ինդոնեզիան ավելի մեծ դեր ունեն, նույնիսկ Վենեսուելան է առևտուր անում:
Վերջին խմբագրող՝ Sagittarius: 21.11.2013, 22:30:
Տրիբուն (21.11.2013)
Առանց էքսպերտիզայի, լրիվ ճիշտ ես գրել:
Մենակ մի հավելում - եթե տնտեսական միավորումի հիմքում ընկած ա հանքահումքային բազան, ապա էտ միության մեջ մտած այն երկրները, որոնք համապատասխան հանքահումքային բազա չունեն, հայտնվում են հատկապես ծանր վիճակում: Հումք ունեցող երկրները իրանց պրոբլեմները, անարդյունավտությունն ու ցածր մրցունակությունը ծածկում/սվաղում են շատ փողով, այն ինչ հիմա անում են Ռուսաստանն ու Ղազախստանը: Հայաստանի միակ շանսը բարձր մրցունակ տնտեսություն ունենալն ա: Էտ հնարավորությունը կարար ընձեռվեր, եթե Հայաստանը ասոցացվեր նենց երկրների հետ, որոնք իրենք են իրենց տնտեսությունը կառուցում բարձր մրցունակության վրա, Եվրոպական երկրներ: Բայց դե, մեզ տենց բախտ չի վիճակվում: Այնպես որ, մենք պիտի լինենք աղքատ, անմրցունակ, քոսոտ ու անվլա:Գումարած լինենք ռուսկայազիչնի, ու խոպանչի ..
Սրան եթե ավելացնենք, որ էս տիպի երկրներում երբեք նորմալ գործող իրավական համակարգ չի գործում, ապա մեզ սպասվում են դժգույն օրեր:
Իմ համար մեր մեջ ասած լրիվ մեկ ա, թե Ուկրաինան ինչ կդառնա, մի մեծ բանան էլ Ուկրաինան ա: Խնդիրը նրանում էր, որ Ուկրաինայի էս քայլը փաստացի հայաստանցիների աչքում արդարացնում ա Սերժի սեպտեմբերի 3-ի արածը: Ոչ մեկը դետալների մեջ չի խորանալու, փոխարենը բոլորն ասելու են. «որ դաժե ուկրայնյան ա տենց բան անում, զնաչիտ Սերժը ճիշտ էր, որ շուտ արեց»: Տխուր ա մի կողմից, մյուս կողմից էլ, մաֆիոզ կառավարմամբ երկրներից ավելին սպասել պետք չէր: Զուր հույսեր էին, ու եվրոպացիները մնում են քցված լոխի դերում: Ուկրաինայի ասոցացումից հրաժարվելի նաև հարված էր Հայաստանում հնարավոր շարժմանը: Մարդիկ հասկանում ու ինչ-որ տեղ գերագնահատում են Ռուսաստանի դերակատարումը մեր երկրում, ու վախենամ, որ շատերը մտածելու են, որ էլ ոչ մի շանս չկա - Սերժը ընդ քոմփանին փաստացի իրա համար ճիշտ ճանապարհի վրայա, ու ապահովագրել ա իրա իշխանությունը:
Mephistopheles (21.11.2013), Sagittarius (21.11.2013)
Էս էլ եվրոպացիները արձագանքները, մանրից ..
Ukraine drops plan to go West, turns East
Եվրոպացիները իրանց իրանց հույս են տալիս, որ իբր էս ամեն ինչը Ռուսաստանի կողմից brutal pressure-ի հետևանք ա, ու ոչ մի ձև չեն ցանկանում ընդունել, որ իրանք լոխ են: Լոխ են, որ մաֆիոզ Յանուկովիչի կամ Սերժի հետ գործ են բռնել, որոնց միակ նպատակը սեփական իշխանությունը պահելն ա: Ռուսաստանը Հայաստանին ու Ուկրաինային չի ճնշել գազով ու անվտանգությամբ: Վերջին հաշվով ի՞նչ պիտի աներ Ռուսաստանը եթե Ուկրաինան կամ Հայաստանը ստորագրեին ԵՄ հետ ասոցացման համաձայնագիրը: Ուկրաինայի գազը կտրե՞ր - բա ում ծախի իրա գազը Ռուսաստանը, եթե Ուկրաինային ու չերեզ Ուկրաինա գնացող Եվրոպային չծախի: Ռուսաստանի ամբողջ հույսն էլ գազը ծախելն ա, ինքը չի կարա բռնի ու դադարեցնի ամբողջ աշխարին գազի մատակարարումը: Հայաստան դեպքում էլ, արդեն ՀԱՊԿ պայմանագիրը կար, ու արդեն կար Ռուսական բազան, ու Հայաստանը էն 2-3 բացառություն երկրներից ա, որոնք դեռ պահում են իրանց տարածքում ռուսական բազա: Հայաստանի բազան հանի, ու՞ր տանի, կոխի ո՞.ը:
Այնպես, որ ճնշման են ենթարկվել անձամբ Սերժը ու անձամբ Յանուկովիչը, իսկ ճնշման օբյեկտը եղել ա իրանց անձնական իշխանությունը կորցնելու վտանգը, իրանց ու իրանց հետ ասոցացված մարդկանց բիզնեսներն ու փողերը ռուսաստաններում, գումարած հսկայական կոմպրոմատը, որ ռուսները երկուսի վրա էլ ունեն, թալան, փողերի լվացում, սպանություններ, նարկոտիկներ, ինչ զահրումար ասես: Բոլոր բռնապետական երկրների ղեկավարներն էլ միշտ թաղված են ամեն տեսակի այլանդակ պատմությունների մեջ:
Վերջին խմբագրող՝ Տրիբուն: 21.11.2013, 23:42:
Mephistopheles (21.11.2013), Norton (22.11.2013), Sagittarius (21.11.2013), Արէա (22.11.2013), Ներսես_AM (22.11.2013), Ռուֆուս (22.11.2013)
Ուկրաինան արդեն "տրվել ա՞"… Ուկրաինայի հարցը մի քիչ բարդ էր… սրանց հիմիկվա օլիգարխները ահագին գումարներ ու բիզնես ունեն որ էս Յուշչեկոյի ժամանակվանից մինչև հիմա կապված են արևմուտքի հետ ու դրան էլ գումարած Ուկրաինայի արևմտյան մասը պրոարևմտյան ա իսկ արևելյանը պրոռուսական, չնայած էս վերջին ժամանակներում դրանք էլ են որոշ բիզնես ու ֆինանսական կապեր հաստատել ու իմ կարծիքով դրա համար ա Ուկրաինան դիմադրում, եթե դիմադրում ա դեռ… ընդեղ կարող ա խառնվի…Առանց էքսպերտիզայի, լրիվ ճիշտ ես գրել:
Մենակ մի հավելում - եթե տնտեսական միավորումի հիմքում ընկած ա հանքահումքային բազան, ապա էտ միության մեջ մտած այն երկրները, որոնք համապատասխան հանքահումքային բազա չունեն, հայտնվում են հատկապես ծանր վիճակում: Հումք ունեցող երկրները իրանց պրոբլեմները, անարդյունավտությունն ու ցածր մրցունակությունը ծածկում/սվաղում են շատ փողով, այն ինչ հիմա անում են Ռուսաստանն ու Ղազախստանը: Հայաստանի միակ շանսը բարձր մրցունակ տնտեսություն ունենալն ա: Էտ հնարավորությունը կարար ընձեռվեր, եթե Հայաստանը ասոցացվեր նենց երկրների հետ, որոնք իրենք են իրենց տնտեսությունը կառուցում բարձր մրցունակության վրա, Եվրոպական երկրներ: Բայց դե, մեզ տենց բախտ չի վիճակվում: Այնպես որ, մենք պիտի լինենք աղքատ, անմրցունակ, քոսոտ ու անվլա:
Սրան եթե ավելացնենք, որ էս տիպի երկրներում երբեք նորմալ գործող իրավական համակարգ չի գործում, ապա մեզ սպասվում են դժգույն օրեր:
Իմ համար մեր մեջ ասած լրիվ մեկ ա, թե Ուկրաինան ինչ կդառնա, մի մեծ բանան էլ Ուկրաինան ա: Խնդիրը նրանում էր, որ Ուկրաինայի էս քայլը փաստացի հայաստանցիների աչքում արդարացնում ա Սերժի սեպտեմբերի 3-ի արածը: Ոչ մեկը դետալների մեջ չի խորանալու, փոխարենը բոլորն ասելու են. «որ դաժե ուկրայնյան ա տենց բան անում, զնաչիտ Սերժը ճիշտ էր, որ շուտ արեց»: Տխուր ա մի կողմից, մյուս կողմից էլ, մաֆիոզ կառավարմամբ երկրներից ավելին սպասել պետք չէր: Զուր հույսեր էին, ու եվրոպացիները մնում են քցված լոխի դերում: Ուկրաինայի ասոցացումից հրաժարվելի նաև հարված էր Հայաստանում հնարավոր շարժմանը: Մարդիկ հասկանում ու ինչ-որ տեղ գերագնահատում են Ռուսաստանի դերակատարումը մեր երկրում, ու վախենամ, որ շատերը մտածելու են, որ էլ ոչ մի շանս չկա - Սերժը ընդ քոմփանին փաստացի իրա համար ճիշտ ճանապարհի վրայա, ու ապահովագրել ա իրա իշխանությունը:
Հայաստանի պահով Տրիբունը լրիվ ճիշտ ա… Հայաստանում այլևս ներդրումներ չեն լինի, առանց էն էլ չկային… կլինի take-over… տնտեսական ճյուղերն ու հումքային ռեսուրսները մեկիկ-մեկիկ ընկնելու ա Ռուսաստանի տնօրենության տակ… կարող ա անգամ վաճառք էլ չլինի… Ատոմակայանը որ հաստատ կանցնի "միության" տնօրինության տակ որպես ստրատեգիական օբյեկտ… ոնց որ առաջ էր…
Բայց իսկականից, որ խորանում ես, Սերժի արածը Յանուկովիչի արածի դեմը մանկական խաղ էր
Սերժը ստորագրումից գոնե երեք ամիս առաջ գնաց Մոսկվա, իրա փայ չափալախը կերավ, չափալախված դեմքով հելավ կանգնեց ալամ աշխարհի դեմը ու կարդաց ձեռի թուղթը. «Ներող ըլեք, ապե, քաք եմ կերել»:
Յանուկովիչը եվրոպացիքի քթից բռնած բերեց հասցրեց մինչև ստորագրումից ուղիղ մի շաբաթ առաջ, ու ասեց. «Սիկտիր ըլեք, ապե»:
Մազալու կլինի, որ մոլդովացիք ու վրացիք գնանք 28-29-ին Վիլնյուս, ու ստորագրման պահին, ասենք Վրաստանի նախագահը փաստաթուղթը վերցնի ու սկսի ծամելով կուլ տալ, որպես բողոքի նշան, որ իրան զաստավիտ են անում, որ ինքը ստորագրի:
Վերջին խմբագրող՝ Տրիբուն: 21.11.2013, 23:45:
աբրիս… ինձնից առաջ ասիր… ես ուղղակի ուզում էի ասել որ էդ երկրները ոռ են խաղացնում, բայց իրանց արևմուտքի փողն ա պետք… իրանք տնտեսություն չունեն ու գնողունակությունը զուտ օլիգարխիկ մակարդակի վրա ա…
էս միությունը զուտ ավտորիտար ղեկավարության պաշտպանության կոմիտե ա՝ կլուբ որտեղ անգամ եթե օրենքները նայենք եկրի ներքին գործերին խառնվելու պահով կտեսնենք որ արված ա զուտ ներկա իշխանությունների ու կոռումպացված համակարգի անվտանգությունն ապահովելու համար…
ճանապարհներն էլ կարող ա բացեն ու տրուբեքն էլ քաշեն, ուղղակի իրանք կարան գնի մեջ ավելի մեծ խոսք ունենան ու Հայաստանն արդեն ոչ մի խ***ս էլ չի ստանա… սաղ փողը կեթա "ընդհանուր" բյուդջե որտեղից Սերժին գումար կհատկացնեն մեզ սսկացնելու, իրա տարված փողերը փագելու ու կնգա ծախսերը փագելու համար…
հլա ուշ չի…
Ուշ ա .. լրիվ լուրջ եմ ասում ... Հայաստան առավելագույնը հինգ տարուց չի լինելու:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ