Մեֆ, ես առաջին հերթին Գերմանիա չէի գնա: Բայց սենց պատմություններն ահավոր շատ են, իզուր մի դրեք, բազար արեք, իրական կյանքում սենց դեպքեր լիքը կան: Ոչ միայն Գերմանիայի հետ կապված: Նիդեռլանդներում էլ շատ կան: Ու կան նաև դեպքեր, երբ ծնողներից մեկը երեխային գողանում ա: Նիդեռլանդներում անգամ հեռուստահաղորդում կա էդ թեմային նվիրված:Mephistopheles-ի խոսքերից
Երկու բառ էլ ես գրեմ:
Իմ կարծիքով երկրին չհարմարվելուց նման ծայրահեղ քայլի չեն դիմում, մի քիչ հավանական կլիներ, եթե Անյայի կյանքը ամուսնու հետ անտանելի լիներ, չմանրանամ ինչպիսին, այդ դեպքում հնարավոր էր, բայց այդ դեպքում էլ կան ուրիշ լուծումներ, ասենք երեխայի հետ առանձին ապրելը, եթե երկրից չի կարողանում դուրս հանել:
Երկրին չհարմարվելով ամեն տեսակի ծայրահեղ քայլի էլ մարդ կգնա: Դա տենց ստից բան չի, ոնց որ կարա շատերին թվա: Մանավանդ երբ գործ ունենք Գերմանիայի հետ, որտեղ հարմարվելը սարսափելի դժվար ա: Իմ ապրած սաղ երկրներից ինձ համար ամենածանրը Գերմանիան էր:
Ի դեպ, դա չի հակասում, որ ամուսնու հետ էլ չի հարմարվել հերոսուհին: Ի վերջո, ամուսինը գերմանացի ա:
Ու հիմա ասում եք՝ չէր գնա սենց քայլի, մեռա ասելով՝ սենց դեպքերը լիքն են:
ivy (01.11.2013)
Լուսինե ջան, անհավանական չի, որ ինչ-որ մեկը երեխային ու անգամ երեխաներին թողնում գնում է իր երկիր։ Հավատա ինձ, ինչքան էլ տխուր լինի, էդպիսի դեպքեր շատ կան։ Հատկապես Գերմանիայում, որտեղ երեխային հետդ տանելը հնարավոր չի, եթե մյուս ծնողը դեմ է։ Սա Հայաստան չի, որտեղ ամեն պարագայում մարդու գիտակցության մեջ պինդ նստած է՝ երեխան մնում է մոր հետ։
E-la Via (01.11.2013), Lusntag Lusine (01.11.2013), Sambitbaba (01.11.2013), StrangeLittleGirl (01.11.2013)
Ռիփ, թեմայից շեղվում ենք, բայց ասեմ էլիՀայաստանում էլ կա նման բան, այսինքն` եթե ծնողներից մեկը դեմ ա, մյուսը չի կարող երեխային երկրից դուրս բերել, նույնիսկ եթե դա ընդամենը արձակուրդի նպատակով ա: Ուղղակի Հայաստանում միշտ երեխան մոր մոտ ա մնում, իսկ լիքը կռիս հայրեր համաձայնություն չեն տալիս, որ երեխան գնա արձակուրդ:
ivy (01.11.2013)
Էն, որ կերպարները լավ բացված չեն, թերի են, ու մնացած թերությունները, որ տեսել եք, լրիվ ընդունում եմ, բայց հավանական լինելուն մի կպեք. ես հաստատ գիտեմ, որ լրիվ ռեալ է ասածս։
Վերջին խմբագրող՝ ivy: 01.11.2013, 10:29:
Հորս հետ էի ապրում, իր մասին տեղեկություն չունեինք: Հայրս միշտ ասում էր, որ նա Գերմանիայում հարմարվել չէր կարողանում. մի օր էլ վերցրել ու հետ էր գնացել իր երկիր:
Սա երեխաներին ծնողի կոմից գողանալու, մյուս խնդիրների հետ կապ չունի, Շինարարը ճիշտ նկատեց - անհաջող կինա եղել:
Արևանուռ (01.11.2013)
ԱՄՆ-ում էլ ա տենց
Ես չեմ պատկերացնում, բայց եթե դուք տեսել եք նման դեպքեր, ինչ կարող եմ ասել... Ամեն դեպքում, գոնե ինձ համար դա պատճառ չի այդքան հեշտությամբ երեխային լքելու: Այս կյանքում գոնե ես գիտեմ ինչերի ես հարմարվում, հենց հանուն երեխաների:
Ինչու՞ է Մորելլան անսիրտ ու անհողդողդ, գիտի ինքը, գիտի հեղինակը:
Ինչու՞ է Անյան լքել զավակին ու ժամանակի ընթացքում մոռացել՝ էլի հերոսին ու հեղինակին է միայն հայտնի:
Ընթերցողներիս խնդիրն է հասկանալ դա: Հասկանալն էլ ունի տարբերակներ՝ յուրովի ու ըստ հեղինակի: Ենթադրությունները քոնն են միայն, լավ կլիներ այսպես լինե՞ր, թե՞ այնպես հարցերը տալիս ես ու մեկ էլ մտածում, որ պիտի հեղինակի խոսքը ըմբռնես, նրա ասելիքում խորանաս:
Անյան մորելլայի այգի էր մշակել ու դա շատ լավ էր արել, այնպես, ինչպես կպահեր իր դուստր Մորելլային՝ գուրգուրելով, փայփայելով ու խնամքով, ասել է թե՝ սիրելով:
Պատմվածքը հետաքրքիր է կարդացվում, նկարագրությունները չափի մեջ են, այն ինձ դուր եկավ: Միայն զարմանում եմ, թե՞ ինչու պիտի խոհանոցում ծիրանի հոտ գար, կամ ծիրանի կորիզներ լինեին սեղանին ու հատակին, քանի որ այդ տանը մարդ չէր բնակվում, բանալին էր Մորելլայի մոտ էր: Անցած տարվաից հազիվ թե մնացած լինեին, կամ նրա նախորդ այցից, քանի որ միրգը վերջին ամսում էր հասել: Ոչ մի խոսք հենց այնպես չի ասվում, որպես առանձին նախադասություն Խոհանոցի սեղանին ծիրանի կորիզներ էին լցված: Մի քանիսը թափված էին գետնին ու կոտրված լավ նկարագրություն է, բայց որպես մարդ չապրող տան բնորոշման պատառիկ՝ տեղում չէ:
Վերջին խմբագրող՝ Արևանուռ: 01.11.2013, 10:57:
Գարունն առաջինն ինձ է արարել
Lusntag Lusine (01.11.2013), Sambitbaba (01.11.2013)
իմ պրոբլեմը լոգիկայի հետ ա… թողնելու լոգիկան չի աշխատում… "մամ ինչու՞ ինձ թողեցիր ու գնացիր, ես փոքր էի, քո երեխան էի, քեզ շատ էի սրրում" պատասխանը լինում ա "զահլա չունեի" կամ "ազիզ ջան, չհարմարվեցի… գիտե՞ս ինչ քաշքշուկների մեջ պիտի ընկնեի"… սրանք լոգիկայի մեջ չի տեղավորվում… էդքանից հետո ծիրանենիների հետ սիրավեպը համոզիչ չի…
մորը չեմ կարողանում հասկանալ ու մայրը միանշանակ դառնում ա անընդունելի…
Lusntag Lusine (01.11.2013)
Արևանուռ, մայրը ընդամենը անցյալ ամիս էր մահացել։ Մի ամսվա մասին գրված է պատմվածքում։ Էն որ խահանոցում ու ամենուր ծիրան կար, հավանաբար՝ արդեն փչացած ու ուժեղ քաղցրահոտություն բուրող ( նեխող մրգից հաճախ է էդ հոտը գալիս) հեչ անհավանական չի։
Sambitbaba (01.11.2013)
Մեֆ,եթե քո լոգիկան կամ խիղճը չի ընդունում կամ հասկանում, դեռ չի նշանակում, թե էդպես չի լինում։
Sambitbaba (01.11.2013), Շինարար (01.11.2013)
Այվի ջան ինձ թվում է այստեղ խնդիրը այլազգի կնոջ պահվածքի մեջ է, որ մենք հայերս չենք հասկանում: Ընթերցողդ մենք ենք, հայերս, ու մեր լոգիկան տարբերվումա նրանց լոգիկայից:
Մայր կա իր հիվանդ երեխային չի լքում, գիտեմ անգամ, որ տանը երկու հաշմանդամ երեխաներ ունեն, սայլակի վրա, բայց չեն լքել, պահում են: Մեր ազգի կինը, մայրը ուրիշա
Այվ… ես ընդունում եմ որ հավանական ա, բայց Մորելան չի կարող հասկանալ մորը, որովհետև մոր արդարացումները հիմնավոր չի լինում…
ստեղ կարևոր ա թե մայրն ինչու ա թողել երեխային քանի որ մոր մահից հետո էդ բոլոր հարցերը Մորելայի մոտ վերակենդանանում են ու դառնում ներկա… այսինքն Մորելայի վերաբերմունքը դրանով ա պայմանավորված… օրինակ՝ եթե գրեիր որ իրեն վտարել են երկրից փաստաթղթեր չունենալու պատճառով, դա լրիվ ուրիշ բան կլիներ… բայց գրել ես "չի հարմարվել"…
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ