«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է «Ժառանգություն» կուսակցության քարտուղար Ստյոպա Սաֆարյանը:
- Պարոն Սաֆարյան, ապրիլի 9-ին Բաղրամյան փողոցում բախումների վերաբերյալ Facebook-ում գրառում կատարեցիք, ըստ որի՝ Երևանի ոստիկանապետ Ներսիկ Նազարյանը ինչ-որ ծրագիր էր փորձում իրականացնել, որը կանխեց ոստիկանապետ Վլադիմիր Գասպարյանը: Առհասարակ, կպատմե՞ք՝ ի՞նչ տեղի ունեցավ:
- Ամեն ինչ սկսվեց նրանից, որ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը չկարողացավ օրվա ընթացքում ժողովրդի՝ արագ փոփոխություններ պահանջող հատվածին համոզել, որ իմաստ չունի գնալ Բաղրամյան, որովհետև Բաղրամյան փողոց գնալ` նշանակում է գնալ դեպի արյունահեղություն: Խոսքը հասարակության այն հատվածի մասին չէ, որն իսկապես անկեղծորեն հեղափոխությունը պատկերացնում է պալատը գրավելով և շրջապատելով, բայց որոշ շրջանակներ կարողացան հասարակության այդ հատվածի մեծ սպասումների հիման վրա օրվա խորհուրդ ձևակերպել, թե օրվա շարունակությունն անպայման պետք է լինի պալատի գրավումը: Մինչդեռ հայտարարված էր, որ երեկոյան ժամը 18:00-ին քաղաքական գործիչները պետք է իրենց ելույթներով նախանշեին հետագա անելիքները, բայց քանի որ որոշ շրջանակներ սկսեցին ձևակերպել՝ օրվա տրամաբանական շարունակությունը պետք է լինի Բաղրամյան 26 գնալը, Րաֆֆի Հովհաննիսյանը համատեղեց իր՝ նախապես հայտարարած օրակարգը ժողովրդի այդ հատվածի օրակարգի հետ, գնալ Ծիծեռնակաբերդ, բայց Բաղրամյան պողոտայով, ընդ որում՝ հուշելով ժողովրդին, որ Բաղրամյան 26-ում կանգ չի առնելու, բայց երթուղին պետք է անցնի Բաղրամյանով: Ոստիկանությունը մեկ անգամ օպերայում փորձեց պատնեշ դնել մեր առջև, չկարողացավ, և ըստ էության` Գրողների միության հատվածում արդեն դիմավորեցին մեծաքանակ ոստիկաններով: Շենքերից այն կողմ գտնվում էին հավելյալ ուժեր, որոնք անհրաժեշտության դեպքում պետք է հասնեին, ինչպես նաև տեղեկություն ունենք, որ շենքերի տանիքներին էլ կային ոստիկաններ: Բաղրամյան պողոտայում ոստիկանության որոշ աշխատակիցներ՝ Ներսիկ Նազարյանի գլխավորությամբ, ստեղծեցին մի իրավիճակ, որի հաջորդ քայլը Մարտի 1-ը կամ Ապրիլի 12-ն էր լինելու:
- Կարծում եք՝ Վլադիմիր Գասպարյանի և Ներսիկ Նազարյանի գործողություններում հակասություններ կայի՞ն:
- Կարծում եմ՝ այո: Ներսիկ Նազարյանի հետ զրույցում Րաֆֆի Հովհաննիսյանը պնդում էր, որ պետք է բացվի ճանապարհը, որովհետև ոստիկանների կողմից այդ ժամին, երբ երդմնակալության արարողությունը և ճաշկերույթն ավարտված են, այլևս համաչափ չէ հսկայական մի փողոց փակել և շարունակել շրջափակման վիճակում պահել, և որը որևէ կերպ չի արդարացնում մարդկանց ազատ տեղաշարժի սահմանափակումը. նաև անբարո է Ծիծեռնակաբերդ մոմավառության գնացող ժողովրդի առաջ ճանապարհ փակելը: Ես կարծում եմ՝ սա էր էականը, և յուրաքանչյուր մարդ պետք է հասկանա, որ ռեժիմը, ըստ էության, ոչ թե անհամաչափ գործողությունների դիմեց մարդկանց իրավունքների սահմանափակման հարցում, այլ նաև խոչընդոտեց խաղաղ Ծիծեռնակաբերդ ուղևորվող ժողովրդին: Այդ ժամանակահատվածում սկսվեց հրմշտոցը, իսկ այն շատ տարօրինակ ձևով սկսվեց:
- Ոստիկաննե՞րը առաջինը սկսեցին հրմշտել:
- Անգամ մեր թիկունքում կանգնած մարդիկ, որոնց հորդորում էինք չհրմշտել, շարունակում էին հրմշտել: Ենթադրում եմ՝ նրանք ունեին այդպիսի առաջադրանք, նույնիսկ այն ժամանակ, երբ հրմշտոցի արդյունքում վայր էր ընկել Արմինե Հովհաննիսյանը, այդ մարդկանց վրա անգամ դա չէր ազդում, որ մարդ կա ընկած, շարունակում էին հրմշտել: Հրշմտոցը, ինչպես կադրերից տեսնում ենք, ոստիկանների կողմից է, այսինքն՝ Երևանի ոստիկանապետը հրահանգում է նույնպես առաջ շարժվել, և դա անհերքելի տեսագրված փաստ է: Այդ շրջանում տեղի է ունենում մի բան, որ ուղղակի Մարտի 1-ի վաղ առավոտյան իրավիճակն էր հիշեցնում, երբ լիդերներին մեկուսացնում են կամ բերման ենթարկում, իսկ զայրացած բազմության պայմաններում մեկ քայլ առաջ` նշանակում էր արյուն: Կարծում եմ՝ Րաֆֆի Հովհաննիսյանը չափազանց արագ զգաց արյան հոտը: Ոստիկանապետը, ով հեռվից էր հետևում իրադարձություններին, նույնպես զգաց այդ ծուղակը և մտահոգվեց ոչ միայն ժողովրդի հետ կատարվելիքով, այլ նաև առաջին հերթին իր` որպես պաշտոնյանի, որովհետև մենք բոլորս գիտենք, որ իշխանության ներսում կան մարդիկ, ովքեր հայտնի են Սերժ Սարգսյանի համար խնդիրներ ստեղծելով:
- Պարոն Սաֆարյան, կարծում եք՝ ոստիկանությունը երկու մասի՞ էր բաժանվել ապրիլի իննին:
- Ոչ միայն Արմեն Մարտիրոսյանի միջադեպը ազդեց Րաֆֆի Հովհաննիսյանի վրա, այլ նաև այն, որ նա տեսավ, թե զարգացումները դեպի ուր են ուղղորդում ոստիկանական որոշ շրջանակներ: Ակնհայտ է, որ բարձրաստիճան ոստիկաների մեջ կան մարդիկ, որոնք նույնպես քաղաքական կարիերիա են փորձում ստեղծել արյան վրա: Եվ պատահական չէր, որ վերևից շատ մեծ արագությամբ ներս է մխրճվում Վլադիմիր Գասպարյանը, փակում է Րաֆֆի Հովհաննիսյանի ճանապարհը դեպի Ներսիկ Նազարյանը և ըստ էության առաջարկում է առանձնանալ, բանակցել իրավիճակի հետ կապված: Ի դեպ, Ներսիկ Նազարյանը ներկա չի գտնվել Րաֆֆի Հովհաննիսյանի և Վլադիմիր Գասպարյանի զրույցին: Վերջին հաշվով, թե՛ Րաֆֆի Հովհաննիսյանի ընտանիքի նկատմամբ բռնությունները, թե՛ թիմակիցների նկատմամբ իրականացվում էին ակնհայտորեն Ներսիկ Նազարյանի ցուցումներով ու հրահանգով, և ակնհայտ է, որ նա անցել է որոշակի սահման ոչ միայն մարդկային, այլ նաև ոստիկանության պահվածքի, ոստիկանության համար անթույլատրելի սահմաններ:
Ինչ վերաբերում է ոստիկանության մի հատվածի տարբերությանը` ոստիկանական ներկայացուցիչների մի մասի պահվածքը չափազանց տարբերվում էր մի փոքրիկ խմբի պահվածքից. մի մասը չափազանց ագրեսիվ էր, մյուս մասը լուրջ վնասներ չէր հասցնում բնակչությանը և ժողովրդին: Հարց է՝ ո՞ւմ կողմից է ուղղորդվում ոստիկանության ներսում այդ փոքր խումբը, ի՞նչ հրահանգ էր իրականացնում, և որը արդյունավետ համագործակցում էր սադրիչների հետ:
Ամեն օր գնալով համոզվում եմ՝ ոստիկանապետի Րաֆֆի Հովհաննիսյանին ուղեկցելը, իմ տպավորությամբ, ավելի շատ եղել է Վլադիմիր Գասպարյանի վախերից, որ կարող է ինչ-որ բան պատահել իբրև շարունակություն Բաղրամյան պողոտայի, և ինքը ուղղակի իր անձնական ներկայությամբ փորձեց կանխել որևէ այլ հարձակում, քանի որ ցանկացած հարձակում դա հարձակում է նաև իր վրա:
Բռնությունները թե՛ Րաֆֆի Հովհաննիսյանի, թե՛ մյուս քաղաքացիների նկատմամբ իրականացվում էին ակնհայտորեն Ներսիկ Նազարյանի ցուցումներով և հրահանգով, նա էր տեղում ղեկավարում գործողությունները, և ակնհայտ էր, որ նա անցել է որոշակի սահման, ոչ միայն մարդկային, այլ նաև ոստիկանության համար թույլատրելի սահմանը: Ոստիկանությունը պետք է ընդունի, որ երեկոյան ժամը 7-ից հետո իրենց գործողություններն անհամաչափ էին մարդկանց ազատ տեղաշարժվելու իրավունքի սահմանափակման հարցում:
Մեջբերել
Տրիբուն-ի խոսքերից
Էջանիշներ