Նախագահական ընտրություններ 2013

[Գալաթեա]

Կարծում եմ Րաֆֆին դասադուլն ընտրեց որպես պայքար ցույց տալու ձև, որտև դա ավելի հեշտ իրագործելի էր համարում, քան գործադուլի կոչը, որն ի կատար ածվելու դեպքում, բնականաբար լրիվ այլ որակ կտար պայքարին: Բայց դե ռիսկ չունի էդքան: Կամ հրաման չի եկել տենց:

[Գալաթեա]

Էդ հեչ էլ նոստալգիա չի, էդ իրավիճակը ճիշտ գնահատել ա, տեսնել` ինչ ենք ունեցել, ինչ ենք կարողացել անել, հիմա ինչ ունենք, ինչ կարող ենք անել։

Երբ որ նայել-տեսնելն օգուտ չի տալիս ու դեր չի խաղում, Արթ, դառնում ա նոստալգիա...
Րաֆֆիի միտինգի գնացողների հալալ կեսը լևոնական են, որ ուղղակի եկել են տեսնեն թե ինչ ա լինելու:
Բայց էլ չեն գալիս...
Մեկը ես՝ էլ չեմ գնալու միտինգի:
Բայց կլիպը հավեսով նայեցի, նոստալգիայով:

[Sagittarius]

էս չի՞ դասադուլը, մենակ էս վիդեոն հերիք ա հիասթափվելու համար. անկազմակերպ, անտեղյակ, անկարող, մեղմ ասած։ Հերիք ա մի հատ ճտպտ երեխա դուրս գա դեմները, ծալի դնի մի կողմ։ Ես էլ որ հիմա ուսանող լինեի, դասի չէի գնա, էս դասադուլ անող երթին էլ երևի չմիանայի, բայց էս «դաս սիրողների» շարքում որ հաստատ չէի լինի, բայց էս վիդեոյի դեպքում, եթե էդ աղջիկն ընտրել ա էդ կողմը, որ ինքը դաս պետքա անի, ինքը ավելի կողմնորոշված ու ճիշտ ձևով ա անում իրանը, քան էս դասադուլ անողներն իրանց դասադուլը։

այ աբրես, վերջում շատ տոչնի ասում ա՝ «մի ժամ կանգնած եք, եթե գաղափարապես աջակցող լիներ, մի ժամը լրիվ հերիք կլիներ, որ կողմնորոշվեին միանայն ձեզ»... սրանող ամեն ինչ ասված ա, ուսանողության ...ին չի ու ինքը լրիվ գոհ ա իր կրթական համակարգից ու համալսարանից: Նույն էլ ժողովրդի մոտ ա, տակ շտո սիրուն շնորհավորեք ձեր վերընտրված նախագահին ու պատրաստվեք ևս հինգը տարվա ապահով, բայց սադոմազո սեքսի:

հ.գ. ու ճիշտ նույն տրամաբանությամբ մենք էին 2008ին տաս օր սաղ Երևանով մեկ ձեններս քցել գլուխներս, բայց տենց էլ լիքը մարդ /ներառյալ ուժային կառույցները, ոստիկանությունը, և այլն/ չկողմնորոշվեց ու մեզ չմիացավ. պտի մի ժամ միտինգից հետո ցրվեինք տներով:

[Kuk]

ապեր, 2008-ին սկի սրա տնազը չի եղել՝

https://www.youtube.com/watch?v=0VLzyivrVzQ

սկի էտի դասադուլ կոչելն ա դժվար, մադրիկ /ես էլ ներառյալ/ իրանց դասից դուրս էին գալիս, իրանց խոդով գնում էին Ազատության հրապարակ:

Կամ ինչ ա նշանակում դասադուլ անենք, որ նստացույց անենք: Դրանք տարբեր բողոքի ակցիաներ են, ու իմ կարծիքով, եթե դասադուլը մասսայական լինի, դրա դեմ խաղ չկա: Հետո, երբ դասադուլը մասսայական ա լինում, սովորաբար ուսանողները գրավուն են համալսարանները, փակում են փողոցները, բայց նման բանը նախօրոք, մինչև համապտասխան զանգվածի ձևավորը չեն կարող հայտարարեն, որովհետև անօրինական ա, ու տեղում կձեռբակալեն:

Էտ 200-300 /չեմ իմանում կոնրետ ինչքան/ ուսանողությունը կարացել ա, միացել ա, մնացածին ի՞նչն ա խանգարում: Էտ ուսանողների մեծ մասը անկուսակցական ա, սկի քաղաքականությունում չկա էլ: Գոհ չեն դասադուլի ձևից թող իրանց առաջարկություններով միանան, դասադուլ անողներն էլ իրանց նման ուսանող են, անում են՝ ինչ կարում են: Էն Բացօթյա համալսարանի առաջարկն էլ մի քանի օր առաջ ուսանողներին մեկն էր ֆեյսբուքում արել /ես հլը էտ ժամանակ էի կարդացել/, հիմա փաստորեն իրագործել են էտ առաջարկը: Ո՞վ ա Րաֆֆին, ի՞նչ կապ ունի Րաֆֆին, Րաֆֆու բարեկեցության համար էն իրան ձեն տվել, իրանց ձենն, կամ խոսքի իրանց հարևանի կեղծված ձենն ա, իրանց հանրապեկանացված համալսարանն ա: Ամեն ինչ ընտրությունների հետ են կապում, հինգը տարի բացարձակ ոչ մի քաղաքացիական ակտիվություն չկա, հանսում ա ընտրություններին՝ Րաֆֆին չարեց, Լևոնը չարեց, Դեմիրճյանը չարեց: ԲՈՒՀերի հանրապետականացումը, կաշառակերությունը մինչև Րաֆֆի էլ կար: Ուսխորհուրդների ձևավորումն էլ ա ընտրություն. իրանց տունը /համալսարանները/ չեն կարողանում մաքրել, անկեծղիք նախագահի ընտրություններ են ուզում: Մի տարի հետո, որ խոսքի իրանց խանգառող Րաֆֆի չլինի, էտ էշի ականգում քնած ուսանողությունը դուրս կգա՞ դասադուլի կամ ինչ-որ այլ բողոքի ակցիայի /թեկուզ նստացույց, եթե սրտովդ անցնում ա/ կաշառակերության, ուսման տուֆտա մակարդակի, բարձր վարձի, վարկերի բացակայության, աշխատատեղերի և ուսամնական նորմալ պրակտիկաների բացակայության ու ԲՈՒՀերի հանրապետականացման դեմ: Չէ, Կուկ ջան, ոչ մի զռթ էլ չեն անի, որովհետև մենակ մեծ-մեծ խոսացող ազգ ենք: Աշխարհում նման ուսանողական ընդվզումներ ոչ մի կուսակցություն էլ չի սկսում, ՀԿներն են սկսում, ուսխորհուրդները, կամ մի խումբ ուսանողներ ու մնացածը միանում են: Էսօր մի խումբ չէ, 200-ից ավել ուսանող կա, միացող չկա, բայց փիլիսոփայող լիքը:

Արտաքինից ա տենց թվում, թե մի խումբ ուսանողներ են սկսում, ուս. խորհուրդներ կամ ՀԿ-ներ, իրականում դրանք հստակ կազմակերպվում են նորմալ կշռադատող, իրավիճակը ճիշտ գնահատելու ունակ, իրավիճակ փոխելու ճամփաներ տեսնող և էդ ամենն իրականացնելու ունակ մարդկանց կողմից։ Իսկ թե ինչ տեսք պետքա դա ունենա, արտաքինից պետքա երևա, որ մի խումբ ուսանողներ արեցին, կամ որ մի ուսանող մենակով գնաց նստացույց արեց, երեք ժամում հարյուր ուսանող միացավ նրան, հաջորդ օրը հինգ հարյուր և այլն, էս հիմնականում տեսքն ա, ոչ էությունը։ Էս էլ ա պարզ, որ կազմակերպած ա, բայց լավ կազմակերպած չի, էս մարդիկ չեն կարում մի հստակ բան ասեն, թե ինչ են անում։ Հա ասում են դեմ ենք կեղծ ըտրություններին, մեր քվեին տեր ենք, հա հետո՞, հետո՞, ինչքա՞ն կարելի ա էդ նույնը ասել։ Տեր եմ, դեմ եմ, դասադուլ եմ անում։ Թող էդ քո ասած` դուրս գան փողոց փակեն, թող գնան նստեն բոլորով դասի, ու դասի կեսից բոլորով դուրս գան ցուցադրաբար ինչ որ կոչերով, որ խափանվի դասերը, հետները դուրս կգան նաև մյուսները, այ էս ազդեցություն կունենա, նույն օրը նույն ժամին բոլոր համալսարաններից կազմակերպված դասի կեսից դուրս գան ու տենց խմբերով քայլեն մի կոնկրետ ուղղությամբ։ Ամեն համալսարանից հինգ-տասը հոգի տեղյակ լինի, կազմակերպիչների մեջ լինի, լրիիվ հերիք ա, մյուսները խափանված դասից դուրս եկած, հետաքրքրությունից կքայլեն հետները` տեսնեն ուր են գնում, էս ինչ եղավ, որ սենց եղավ։ Էս ազդեցություն կարա ունենա, բայց ամեն օր գնալ համալսրանանների դեմը կանչել` միացեք մեզ, որ դասադուլ անենք, որ դասադուլ լինի, որ դասադուլ... չգիտեմ` դրա իմաստը ես չեմ տեսնում։

[Sagittarius]

Կարծում եմ Րաֆֆին դասադուլն ընտրեց որպես պայքար ցույց տալու ձև, որտև դա ավելի հեշտ իրագործելի էր համարում, քան գործադուլի կոչը, որն ի կատար ածվելու դեպքում, բնականաբար լրիվ այլ որակ կտար պայքարին: Բայց դե ռիսկ չունի էդքան: Կամ հրաման չի եկել տենց:

Դասադուլը պայքարի ամենաարագ ու հեշտ իրականացվող ձևն ա, որովհետև ուսանողությունը հասարակության ամենաավանտյուրիստ զանգվածն ա: Եթե մի հասարակություն դասադուլ կազմակերպել ի վիճակի չի, ուրեմն էտ հասարակությունը ոչ մի փոփոխության պատրաստ չի: Ստեղ պահեք, ես իջա:

հ.գ. 2008-ին էլ մասսայական դասադուլ չկար, սկի 50% չկար:

[Տրիբուն]

... ու պատրաստվեք ևս հինգը տարվա ապահով, բայց սադոմազո սեքսի:

էտ ո՞րն ա: Մի քիչ մանրամասն խնդրում եմ:

հ.գ. ու ճիշտ նույն տրամաբանությամբ մենք էին 2008ին տաս օր սաղ Երևանով մեկ ձեններս քցել գլուխներս, բայց տենց էլ լիքը մարդ /ներառյալ ուժային կառույցները, ոստիկանությունը, և այլն/ չկողմնորոշվեց ու մեզ չմիացավ. պտի մի ժամ միտինգից հետո ցրվեինք տներով:

Հաստատ:
Հատկապես որ էն ժամանակ էլ էին գոռում, մինչև վերջ, հաղթելու ենք, հիմա, ոչ մի զոհ բացի ինձանից ... ու ամենակարևորը «եթե հրապարակում ոչ մի մարդ էլ չմնա, ու ես մենակ մնամ, մեկա մինչև վերջ պայքարելու եմ» .... մուտիլովշիկի հետևից էտքան գնացինք, մի քիչ էլ բարևի հետևից գնանք, ի՞նչ ա եղել

[Kuk]

այ աբրես, վերջում շատ տոչնի ասում ա՝ «մի ժամ կանգնած եք, եթե գաղափարապես աջակցող լիներ, մի ժամը լրիվ հերիք կլիներ, որ կողմնորոշվեին միանայն ձեզ»... սրանող ամեն ինչ ասված ա, ուսանողության ...ին չի ու ինքը լրիվ գոհ ա իր կրթական համակարգից ու համալսարանից: Նույն էլ ժողովրդի մոտ ա, տակ շտո սիրուն շնորհավորեք ձեր վերընտրված նախագահին ու պատրաստվեք ևս հինգը տարվա ապահով, բայց սադոմազո սեքսի:

հ.գ. ու ճիշտ նույն տրամաբանությամբ մենք էին 2008ին տաս օր սաղ Երևանով մեկ ձեններս քցել գլուխներս, բայց տենց էլ լիքը մարդ /ներառյալ ուժային կառույցները, ոստիկանությունը, և այլն/ չկողմնորոշվեց ու մեզ չմիացավ. պտի մի ժամ միտինգից հետո ցրվեինք տներով:

Ապեր, 2008-ին ինչ ուզում ես ասա` կար ծրագիր, մարդիկ քիչ թե շատ պատկերացնում էին, թե ինչ ա կատարվում, ինչ կարա լինի։ Հիմա ոչ մի բան չկա։ Հաստaտ լիքը ուսանող կա, որ իրանց լավ համոզելու, ճիշտ ներկայացնելու, ու ընդհանրապես, մի բան լինի, որ ներկայացնես ու համոզես, մի խոսքով, եթե նպատակ լինի, լիքը ուսանող կմիանա, էդ 200-300-ը մի քանի անգամ կավելանա, բայց քանի որ չգիտեն` իրանք որ դասի չնստեն, ինչ պետքա անեն, դրա համար նախընտրում են դասի նստելը։

[Տրիբուն]

Դասադուլը պայքարի ամենաարագ ու հեշտ իրականացվող ձևն ա, որովհետև ուսանողությունը հասարակության ամենաավանտյուրիստ զանգվածն ա: Եթե մի հասարակություն դասադուլ կազմակերպել ի վիճակի չի, ուրեմն էտ հասարակությունը ոչ մի փոփոխության պատրաստ չի: Ստեղ պահեք, ես իջա:

հ.գ. 2008-ին էլ մասսայական դասադուլ չկար, սկի 50% չկար:

Ապեր, ուսանողությունը հասարակության ամենավանտյուրիստ զնգվածն ա, ու շարժիչ ուժն ա ամեն տեղ, բացի Հայաստանից, ու դրա համար լուրջ խորքային պատճառներ կան:

Նախ, ի տարբերություն մնացյալ աշխարհի ուսանող դառնալով հայ ջահելը չի դառնում ինքնուրույն, մնում ա պապայի-մամայի փեշի տակ, քանի որ փողը իրանք են տալիս, իրանք են հագցնում, կապցնում, կերցնում, ուղարկում դասի: Մինչև էտ էլ մաման ու պապան են որոշել թե իրանց բալեն որտեղ պիտի սովորի:

Արտասահմանում ուսանողների գերակշիռ մասը մենակ ա ապրում, վարձով, հանրակացարանում, մի ձևի փող ա աշխատում, գլուխը պահում ա, ու ամեն օր իրացնում ա իրա իրավունքները: Ու հենց մեկը կպնի իրա իրավունքներին, կոկորդը կկռծի: Հայ ուսանողը չի իմանում վաբշե ինչ ա իրավունքը: Իրա համար ինստիտուտը էտ մի հատ տեղ ա, որտեղ իրան ղրգել են ինչ-որ բանի համար, ինքը չի ջոգում ինչի համար, ու ինքը աբիզալովկա պիտի վերջացնի էտ տեղը, ու եթե չի կարում ինքնուրույն, մի ձևի կօգնեն կվերջացնի: Հայաստանում բարձրագույն կրթությունը կրթություն չի, պռոստը տեղ ա: Կոպիտ ասած, արտասահմանում, որ մարդը ուսանող ա դառանում, մտնում ա լրիվ նոր կյանք: Մեր մոտ ուսանող դառնալը նշանակում կյանքի նախորդ էտապի շարունակություն նոր շենքում:

Ապեր, հայ ուսանողների մեծ մասը դաժե չի իմանում սեքսն ինչ ա, որ գոնե հանուն դրա պայքարի: Ու էլի սաղ գալիս ա անձի անկախությունից, մեր կենցաղից: Մենք ինքնուրույն մտածող քաղաքացիներ չենք մեծացնում: Մեծացնում ենք մամայի-պապայի բալեք: Ու էս մամայի-պապայի բալեքը երկու տեսակի են - ախպեր-ընգեր-ցավերով դաշտում գործող մամայի բալեք, ու նենց սավրիմենիոտ, ծիպա եվրոպական մամայի բալեք: Ու իրանք էլ սաղով չեն ջոգում, որ իրանք մամայի բալա են, քանի որ մի վարկյան կյանքում ինքնուրույն չեն եղել, մի գրամ իրանք իրանց համար գլուխները չեն ցավացրել:

Ապեր, էսի կենսակերպ ա, ու սրանից ազատվել հնարավոր չի մի պարզ պատճառով - մենք փոքր, սահմանափակ հասարակություն ենք, որը ունի լուրջ կոմպլեքսներ: Ու էտ կոմպլեքսները ամեն քայլի վրա են, ու ամենուժեղը աչք են ծակում ջահելության ֆոնի վրա:

[Chuk]

Բավական նման ա մտածում ինձ, ինչքան էլ շա՜տ մակերեսային ա հարցազրույցը, ու հիմնավորումները քիչ են:

[Sagittarius]

էտ ո՞րն ա: Մի քիչ մանրամասն խնդրում եմ:

դե սա խոստացել են՝



բայց կոմպլեկտի մեջ սրանից էլ ա լինելու՝

[Kuk]

Բավական նման ա մտածում ինձ, ինչքան էլ շա՜տ մակերեսային ա հարցազրույցը, ու հիմնավորումները քիչ են:

Ճիշտ բաներ ա ասում, որոնց էսօր շատերը ուշադրություն էլ չեն դարձնում, միգուցե վաղը նկատեն, որ իրոք ամեն ինչ շատ ավելի պարզ էր, բայց հիմա տեմպի մեջ ընկած մի մասը չի նկատում, մի մասն էլ չնկատելու ա տալիս. բնական ա, մարդիկ չեն ուզում հույսը կորցնել։

Մենակ թե ԲՀԿ-ի դերը շատ բարձր գնահատեց, կարողա՞ քոչարյանամերձ էր, չճանաչեցի անուն ազգանունով` ով ա։

[Sagittarius]

Հա, էս էլ ասեմ, ու լքեմ Հայաստանի ներքին քաղաքական կյանքը: Հուսով եմ էն «իմ կյանքի գնովը» Րաֆֆին իրոք հավայի բլթցրել ա, որովհետև ես իրան ավելի շատ եմ հարգում քան Լևոնին, Սերժին ու իրանց երկուսի թմերի մեծամասնությանը, ու իրանից շուտ գնացողներ պտի լինեն: Հա, ճիշտ ա, ինքը սրանց նման շնաձուկ չի, սիրուն ճառեր չի ասում, Հայաստանի իրականությանը ոչ հատուկ բլթեր ա անում պարբերաբար, ու վստահ չեմ, որ ես գելերի մեջ ճիշտ կկողմնորոշվի, բայց դե, իմհկ, ինքը իրա պրինցիպներին ավելի տեր ա եղել քան մեր քաղաքական դաշտի ճնշող մեծամասնությունը:

[Chuk]

Ճիշտ բաներ ա ասում, որոնց էսօր շատերը ուշադրություն էլ չեն դարձնում, միգուցե վաղը նկատեն, որ իրոք ամեն ինչ շատ ավելի պարզ էր, բայց հիմա տեմպի մեջ ընկած մի մասը չի նկատում, մի մասն էլ չնկատելու ա տալիս. բնական ա, մարդիկ չեն ուզում հույսը կորցնել։

Մենակ թե ԲՀԿ-ի դերը շատ բարձր գնահատեց, կարողա՞ քոչարյանամերձ էր, չճանաչեցի անուն ազգանունով` ով ա։

Դժվար, իրան ճիշտն ասած քաղաքական հարցազրույց տալուց չէի պատկերացնի, չնայած գիտեմ, որ 2008-ին շարժման մեջ էր ու նաև իրա տպարանը չէր վախենում օգտագործել ընդդիմադիր նյութեր տպելու համար (ի տարբերություն լիքը ուրիշ տպարանների): Որ Քոչի հետ կապ ունենա, չեմ կարծում: Էդ հատվածի վրա չէի ֆիքսվել, կարծում եմ, որ էական հատված չի:

[Zodiac]

Lևոնի 2008 - ից Ռաֆֆու 2013-ը տարբերվում է նրանով, որ ՀՀԿ _ն ոնց որ մենակ է մնացել.
Կա ազատ մամուլ, ինտեռնետ, հեռուստատեսություն, սփյուռք.
Լավ, բա Վրաստանում ու Ուկրաինայում ոնց արին ?

[dvgray]

Ապեր, ուսանողությունը հասարակության ամենավանտյուրիստ զնգվածն ա, ու շարժիչ ուժն ա ամեն տեղ, բացի Հայաստանից, ու դրա համար լուրջ խորքային պատճառներ կան:

Նախ, ի տարբերություն մնացյալ աշխարհի ուսանող դառնալով հայ ջահելը չի դառնում ինքնուրույն, մնում ա պապայի-մամայի փեշի տակ, քանի որ փողը իրանք են տալիս, իրանք են հագցնում, կապցնում, կերցնում, ուղարկում դասի: Մինչև էտ էլ մաման ու պապան են որոշել թե իրանց բալեն որտեղ պիտի սովորի:

քեզ կարող եմ ասել, որ աշխարհի կեսից բավականին ավելի կազմող - Չինաստան, Հնդկաստան, Պակիստան , Բանգլադեշ, Ֆիլիպիններ, Իրան... քո ասածի նման ա ու նույնիսկ ավելին: Էտ մամաները իրանց երեխաներին կերցնում - խմցնում են նաև օտար երկրներում ուսանելուց:
նունը նաև Տորոնտոյում ա: մի քիչ տարբեր ա Մոնրեալում, որտեղ հլա որ ուսանողւթյունը կարում ա կզցնի, բանց էտ էլ ոչ թե քաղաքական հարցերով, այլ ուղման վարձի հետ կապված... բայց նույն ձևի հայկական ուանողությունը ոտի կանգնավ մի ժամանակ, երբ բանակի խժդժություներն էր... ճիշտ ա արդյունքի չհասավ, բայց ասեմ, որ ոչ մի տեղ էլ ուսանողությունը ոչ մի արդյունքի էլ չի հասնում, ընդամենը կրքերն են դուստ տալի, ու երբ փուքսը իջնում ա, իրանց պայքարն էլ ավարտվում ա,,,

ձեզ թվում ա , թե հասարակական հարաբերությունները Հայաստանում այլ են, բայց նույնն են: իզուր դեպրեսիայի մեջ ընկնել պետք չէ: ամեն տեղ էլ նույն մարդիկ են: նույնիսկ շատ բաներով մենք, հայերս շատերից ավելի լավ վիճակում ենք, քանի որ նոր-նոր ենք կազմավորվում, ու որպես անկախ հավաքականություն շատ ստոր մեխանիզմներ դեռ կազմավորված չեն: