Տրիբուն-ի խոսքերից
Ժողովուդրը քյալ չի: Ժողովուդրը շատ լավ գիտակցում ա իրավիճակը, բայց անելանի դրության մեջ ա: Ժողովուդրը հասկանում ա, որ իրան առաջնորդողներ են պետք, բայց բոլոր մինչև հիմա առաջնորդածները հիասթափեցրել են իրան, քանի որ իտոգում հարմարվել են իրավիճակին: Ժողովուրդը ամենամեծ հիասթափությունն ապրել ա վերջին առաջնորդողից, ու դրա պատճառով ավելի մեծ ապատիայի մեջ ա ընել: Դրա համար էլ ժողովրդին ժամանակ ա պետք, որ հանգստանա, ոչ մի բանի մեջ չխառնվնի, թողնի սրանք ինչ ուզում են իրար հետ անեն: Ժողովուդրը պետք ա ուժերը վերականգնի, մի հատ ամեն ինչ վերագնահատի ու հետո, եթե տակը մի բան մնացած լինենք, նոր ուժով մի հատ լուրջ շարժում սկսի: Իսկ հիմա, Բիձեն ճիշտ ա ասում, միակ լուծումը բոյկոտն ա: Եթե նույնիսկ կազմակերպված բոյկոտ էլ չի, ապա պետք ա գիտակցել, որ մասնակցելով լեգիտիմացնում ես սրանց սաղ խաղերը: Այսինքն, եկեք ամեն մեկս, որպես անհատներ, մի քիչ ինքնասիրություն ունենանք, ու եթե կոլեկտիվ ոչ մի բան չենք կարում անենք, գոնե առանձին առանձին սրանց ոչ մի օգուտ չտանք: Իսկ հիմա ինչ անես, սրանց ջրաղացին ջուր ես լցնելու - գնաս միտինգի, ինչ-որ հավայի ծիպա ընդդիամադիր թեկնածուի հետ նախընտրական հանդիպման, ի վերջո քվերակության, ապա պռոստը ֆոն ես ապահովելու հերթական խուժան ընտրությունների համար: Ասեմ քեզ, ռեժիմին լավ էլ ձեռ ա տալիս, որ մենք ինչպես միշտ հավայի գնանք ընդդիմադիր հավաքների, բարձր հայհոյենք իշխանություններին, ու հույս ու հավատով լցված գնանք ընտորությունների: Իտոգում սրանով մենք ավելի ճոխ ֆոն ենք ապահովելու ռեժիմի համար:
Մեջբերել
Էջանիշներ