Հինգ էջ գրել ենք, քիչ ա
http://www.akumb.am/showthread.php/2...B8%D6%82%D5%B6
Րաֆֆին միակն ա, որ գիտի ինչ ա ժողովրդի ուզածը, հարցը լուծել, մնացածը հավայի գյալաջի են անում ու ժամանակ ձգում, նրանք հարց լուծող չեն, ներառյալ ԼՏՊն, լուծող լիներ կլուծեր...
Իսկ լուծումը հասարակ է, հայերը թուրքերի ու տարածաշրջանի մյուս ազգերի հետ կոնֆեդերացիաներ պիտի ստեղծեն ու սահմանները հանեն։ Եվրոպան արդեն վաղուց ցույց է տվել, որ ազատ տեղաշարժվելը ու սահմանները վերացնելը միագ գրավականն է, որ խաղաղության մեջ կապրես ու ոչ մեկի խելքին չի փչի հող գրավելով ու սրան նրան տեղահան անելով զբաղվի։
Կոնկրետ հարցը, որ Րաֆֆին բարցրացրել է հենց բաքվում էլ կրկնել, այն է, որ մինչև ԻՆՔՆՈՐՈՇՄԱՆ, ԳՈՅՈՒԹՅԱՆ ու ԱՆԿԱԽՈՒԹՅԱՆ իրավունքը փոխադարձր չլինի ու բոլորը դրա իրավունքը չունենան, հարցը չի լուծվի, այսինքն հայերն արցախում,ավարները, լեզգիները, օսեթները ևյլն ամենուր պիտի ինքնորոշվեն ու դրանից հետո հանգիստ նստեն ու սահմանները բացեն, վերացնեն ու եթե ինչ որ մեկին դրանից հետո շատ պետք լինի սահմանագծերը ճշտել, դա էլ կանենք, բայց հուսանք, որ բաց սահմանենրի դեպքում արդեն դա կարևորությունը կկորցնի...
Ինձ ավելին մտահոգում է հենց աբստրակտ,սինկրետիկ, այն է չտարբերակված անձնավորությունների գոյությունը Հայաստանյան քաղաքական դաշտում, որոնց մարդին պիտի ընտրեն։
Տխուր է հետևել Հայաստանյան իրականությանը ու լսել մարդկանց կարծիքները, որոնք խիստ անձնավորված են, բայց իրականում այդ անձիք, ով էլ լինի Ծառուկյան, ԼՏՊ, Սարգսյան կամ ԱԺ պատգամավորվերը, չեն կապվում այս կամ այն գաղափարախոսության հետ դրանից էլ իրարից չեն տարբերվում ու ինչ ու ով էլ լինում է ոչինչ չի փոխվում։ Այսինքն ընտրության իրավունք կիրառել ու սրան նրան ընտրելը դեռ քիչ է, պետք է դրա հետևում ինչ որ գաղափարախոսություն կանգնած լինի։
ԼՏՊն օրինակ ուզում է ընտրվել որ չթողի սերժանտները լինեն, հիմա համոզում է բարգավորոճողներին, որ իրանք ընտրվեն հանուն նրա, որ սերժանտները չընտրվեն, բայց այդ ամեն ինչից ժողովրդի համար ոչինչ չի կարող փոխվել։
Հայաստանցիները ու շատ սփյուռքահայեր էլ չեն գիտակցում իրականում քաղքականությունը, գաղափարական պայքարը, սկզբունքները ինչ են ու ինչպես են կայանում և որտեղ են օգտակար։
Որպես խորհրդարանական հանրապետության մոլի կողմնակից միայն դրա համար եմ ուզում, որ Հայաստանը անցնի խորհրդարանական պետության, որ մարդիկ գոնէ գիտակցեն, որ աբստրակտ անկապ չեն ընտրում այլ կոնկրետ գաղափարախոսություններ ու եթե ինչ որ բան չի աշխատում անիմաստ ժամավաճաությումբ զբաղվելը ու հա մարդ փոխելը, հուսալով որ լավը ավելի լավ կաշխատացնի, աբսուրդ է ու անիմաստ։
Այդ աբսուրդից պետք է դուրս գալ...
Հստակ տարանջատում ըստ ոլորտների - սրանք ազատական–լիբերալ են, նրանք կապիտալիս–պահպանողական են, երրորդը սոցիալիստ–ժողովրդավար է, չորրորդը կոմմունիստ ևյլն...
Կարճ ասած հայությունը նեկրա պահին չգիտի ինչ է ուզում, դրանից էլ ընգել է թագավոր թագավոր խաղացներլու բախչեքը ու ոչ մի ժողովրդավարություն էլ չի կարողնում կարռուցի...
Էջանիշներ