Ի սկզբանե ես ուզում էի Նապոլեոն Բոնոպարտ դառնալու ճանապարհ փնտրել: Փնտրումների մեջ ես կարդացի նրա կենսագրությունն ու որոշեցի դառնալ Սադդամ Հուսեյն: Դարձա Հուսեյն ու որոշեցի փնտրել Նապոլեոն Բոնոպարտ դառնալու ճանապարհը: Փնտրեցի ճանապարհն ու որոշեցի, որ հիմարությամբ եմ զբաղված: Որովհետև հիշեցի, որ իրենց Նապոլեոն համարող մարդկանց հոգեբուժական հիվանդանոցներում են պահում: Ու որոշեցի, որ անիմաստ է հավատալը, որ ես Նապոլեոնն եմ, ու փնտրելը Նապոլեոն դառնալու ճանապարհը: Որովհետև եթե ես Նապոլեոնն եմ, ապա Նապոլեոնն եմ ինձ համար, ու եթե Նապոլեոնը չեմ, ապա Նապոլեոնը չեմ էլի ինձ համար: Հետո մտածեցի, թե ո՞րն է ինձ ավելի հաճելի: Որոշեցի, որ Նապոլեոն լինելն, ամեն դեպքում, ավելի հաճելի է, անկախ նրանից, ես իրականում Նապոլեոնն եմ, թե ոչ: Ու որոշեցի քարոզարշավ սկսել ու մնացածին էլ համոզել, որ իրենք էլ Նապոլեոն Բոնոպարտ լինեն, քանի որ ինձ ավելի հաճելի է, իսկ ինչն ինձ ավելի հաճելի է, իրականություն է: Ու սկսեցի զառանցել Ակումբով մեկ: Ու կարդալ գրքեր, որտեղ ասվում է, որ ես Նապոլեոնն եմ: Ու բոլորը Նապոլեոնն են, պարզապես մոռացել են դրա մասին: Օ խեղճ սկեպտիկ մոլորյալներ:Sambitbaba-ի խոսքերից
Շախ ու մատ, Մեֆ:
Կարճ ու կոնկրետ բացատրեմ, թե ինչպես մի նախադասությամբ ցուցադրեցի Սամբիտբաբայի «հիասքանչ տրամաբանական գամբիտի» դատարկ, տրամաբանորեն սխալ ու անիմաստ լինելը.
Սկեպտիկ. Աթեիզմը հավատ չի, ինչքանով որ նամականիշներ հավաքելը հոբբի չի:
Սամբիտբաբա. Նամականիշներ չհավաքողները չեն հայտարարում, որ նամականիշներ գոյություն չունեն:
Ռայադեր. Եթե նամականիշներ չհավաքողը հայտարարի, որ նամականիշներ գոյություն չունեն, նրա նամականիշներ չհավաքելը դրանից հոբբի չի դառնա:
Ու վերջ
Մեջբերել
Էջանիշներ