Զանազան լեզվական հարցեր

[Ուլուանա]

Ճիշտը «սպիներ» ձևն է, եթե, իհարկե, վերջին հինգ տարվա մեջ հատուկ նոր օրենք չի սահմանվել նշված դեպքի վերաբերյալ։ Բացատրությունը Հրաչն արդեն շատ լավ ներկայացրել է։ Ես էլ աղբյուրը նշեմ. Դավիթ Գյուրջինյան. «Անուն խոսքի մասերի թվի կարգը արդի հայերենում». քերականական բառարան–տեղեկատու, 2007 թ.։

[Հիդրոգեն]

1. «Վստահ» բառի հետ գործածվող բառերը ո՞ր հոլովաձևն են ստանում (ինչի՞ն\ինչու՞մ),
2. Կա՞ արդյոք բառարանի այնպիսի տեսակ, որը նվիրված լինի առանձին բառերի հետ գործածվող հոլովաձևերի թվարկմանը։

[_Հրաչ_]

1. «Վստահ» բառի հետ գործածվող բառերը ո՞ր հոլովաձևն են ստանում (ինչի՞ն\ինչու՞մ),
2. Կա՞ արդյոք բառարանի այնպիսի տեսակ, որը նվիրված լինի առանձին բառերի հետ գործածվող հոլովաձևերի թվարկմանը։

1. ա) վստահ եմ ինչ-որ բանում (ներգոյական հոլով),
բ) վստահում եմ ինչ-որ մեկին (հայցական հոլով):
2. չգիտեմ:

[Arpine]

<Չոլկա>, որտեղի՞ց է գալիս այս բառը և ո՞րն է հայերեն համարժեքը:

[Ուլուանա]

<Չոլկա>, որտեղի՞ց է գալիս այս բառը և ո՞րն է հայերեն համարժեքը:

Ռուսերենից է գալիս. чёлка։ Հայերեն համարժեքն է մազափունջը։

[Ապե Ջան]

Բամբասել, բամբասանք...

էս բառի բացատրություննա պետք:

[My World My Space]

Հին հայերենում «բան» բառը նշանակում էր խոսք (ի սկզբանե էր բանն)։
հոլովվում էր էսպես՝
ես բամ, դու բաս, նա բա

ուրեմն բամբասանք = ես խոսում եմ, դու խոսում ես

[Ապե Ջան]

Հին հայերենում «բան» բառը նշանակում էր խոսք (ի սկզբանե էր բանն)։
հոլովվում էր էսպես՝
ես բամ, դու բաս, նա բա

ուրեմն բամբասանք = ես խոսում եմ, դու խոսում ես

Սա այս բառի ճիշտ բացատրությունն է: Ուղղակի հայերի, մեր մոտ այդ բառը ասոցացվում է վատ իմաստով:
Օրինակ ինչո՞ւ է շատ մարդկանց մոտ դա վատ ունի:

[Moonwalker]

Հին հայերենում «բան» բառը նշանակում էր խոսք (ի սկզբանե էր բանն)։
հոլովվում էր էսպես՝
ես բամ, դու բաս, նա բա

ուրեմն բամբասանք = ես խոսում եմ, դու խոսում ես

Միայն թե երրորդ դեմքի եզակի թվում գրաբարի ուղղագրության համաձայն գրվում է «բայ»: Այստեղից էլ գործողություն արտահայտող խոսքի մասի անունը:

[laro]

Ո'նց կասենք հայերեն «ժոլոբ»-ը: Փորձում եմ հիշել, չեմ կարողանում....

[Moonwalker]

Ո'նց կասենք հայերեն «ժոլոբ»-ը: Փորձում եմ հիշել, չեմ կարողանում....

Ջրհորդան:

[Rammstein]

Ջրհորդան:

Жёлоб-ին ջրհորդան էլ են ասում, բայց ասում են նաեւ ճոռ (ջրհոս ճոռ): Իմ մոտ էլ քանի որ դա մասնագիտական ա, խառնաշփոթից խոսափելու համար ջրհորդան ասում եմ էն խողովակին, որը տանիքից իջնում ա մինչեւ գետին, այսինքն` водосточная труба-ին, իսկ ճոռին ջրհորդան չեմ ասում:

Բայց ինձ էլ ա հետաքրքիր, թե ի սկզբանե ջրհրորդանը ինչին են ասել` ճոռի՞ն, թե՞ խողովակին, թե գուցե ամբողջ ջրահեռացման համակարգին:

[Vaio]

Ո'նց կասենք հայերեն «ժոլոբ»-ը: Փորձում եմ հիշել, չեմ կարողանում....

Օվկիանոսի желоб-ին ասում են` իջվածք:

[Եղիայեան]

Հնարավոր ա Բայց թե ինչի հենց հեռուստ, էդ չեմ կարող ասել: Հնարավոր ա, ելուստ բառի նմանությամբ են -ուստ ածանցը ավելացրել

«Հեռուստ» կը նշանակէ հեռուից՝ բացառական հոլով, ինչպէս որ «մօտուստ» կը նշանակէ մօտից, մօտիկից: Ուրեմն հեռու ստացոյց՝ հեռուից ցոյց տուող:

[Եղիայեան]

Ներկայիս հայարենի կանոննների շրջանակներում` լիովին ճիշտ ես:
Սակայն գրաբարյան, ինչպես նաև արևմտահայերեն և հետևապես եկեղեցական տարբերակում` քրիստոնեա: Պահպանվել է "քրիստոնեություն" տարբերակում` "քրիստոնեաություն" ա-ն սղվում է:

Մեկնաբանութիւնը սխալ է:
Բառիս սկզբնաձևը քրիստոնեայ է՝ յ վերջով:
Վերջին այբ-ը, ածանցումի կամ բարդումի պարագային, անշեշտ մնալով կը սղի, ու կը ստանանք քրիստոնԵՅական, որուն մէջ ԵՅ կու տայ Է: Ճիշդ ինչպէս երգեմ, երգես, երգԵՅ...վերջինը դարձած է երգԷ: ՄԻԱՅՆ հնչիւնափոխուելով կու տայ մԵՅն, իսկ այս վերջինն ալ՝ մԷն: Ուրեմն բերուած օրինակին մէջ ԵԱ>Ե հնչիւնափոխութիւն չկայ. ամէն տեղ ԱՅ>Է հնչիւնափոխութիւնն է գործողը: