Աաաա, Քեյնինը չէի տեսել:
Իսկ Փերրիի աշխարհայացքը սըբանում ա: Պետք ա մեր իշխանություններին կոչ անել հետևել գործազրկության մակարդակը կրճատելու, ժողովրդի սոցիալական վիճակը բարելավելու ամենաէֆեկտիվ մեթոդին.
Աաաա, Քեյնինը չէի տեսել:
Իսկ Փերրիի աշխարհայացքը սըբանում ա: Պետք ա մեր իշխանություններին կոչ անել հետևել գործազրկության մակարդակը կրճատելու, ժողովրդի սոցիալական վիճակը բարելավելու ամենաէֆեկտիվ մեթոդին.
Արդյունքի հասնելու համար որպես նվազագույն պետք ա չհամակերպվես: Դու հակառակ կողմից ես գալիս: Ես ասում եմ չափազանց պարզ բան. համակերպվեցիր, փոփոխություն չի լինելու: Ուրեմն առաջնային նախապայմանը չհամակերպվելն ա: Այ չհամակերպվելուց հետո գալիս ա էդ չհամակերպվելը ռեալիզացնելու մեթոդի, ճանապարհի ընտրությունը: Ես գտնում եմ էսպես, դու գտնում ես էնպես, էդ էական չի: Դրանք նորմալ մարդկային հարաբերություններ, փոխհարաբերություններ են: Բայց այ էն պահին որ մեկնումեկս որևէ տարբերակ ընտրելու փոխարեն որոշում ենք, որ ոչ մի ճանապարհն էլ արդյունքի չի բերելու, վերադառնում ենք մեկնարկային կետ, այսինքն համակերպման կետ ու երաշխավորում փոփոխության չլինելը: Հիմա կոնկրետ էս պահին ինձ միլիոն տարի չի հետաքրքրում կոնկրետ քեզ համոզել եմ, որ իմ բռնած ուղին բերելու ա փոփոխության, թե ոչ: Ես իմ համար քննել ու ընտրել եմ էդ ճանապարհը ու գնում եմ դրանով: Մեկնարկային կետից անցել եմ: Լավ եմ անցել, թե չէ, մենակ ժամանակը ցույց կտա: Իսկ դու կարծես թե դեռ մեկնարկային կետում ես, այսինքն համակերպվածության դաշտում: Էդ իմ համար անընդունելի մոդել ա:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Համամիտ եմ՝ տեղում նստած տեղ չես հասնիԲայց համամիտ չեմ այն ձեւակերպման հետ, ր ես ոչինչ չեմ անում ուրեմն համակերպվել եմ: Սպասելը դեռ համակերպվել չի
Իմ մոտ մոտցումը այլ է, ոնց ասեցիր հակառակ կողմից եմ գալիս՝ արդյունք եմ ուզում, փնտրում եմ դրան հասնելու ճանապարհը, կամ էլ սպասում եմ հարմար "ավտոբուսի", որ իմ ուզած տեղը հասնեմ: Չի բացառվում նաեւ մի քանի տրանսպորտ փոխելով վերջնակետին հասնելը: Բայց դա չի նշանակում, որ տրանսպորտ չլինելուն չհամակերպվելուհամար պիտի նստեմ առաջին իսկ պատահածը կամ ոտքով ճամփա ընկնեմ: Երկուսն էլ ընդունելի է, սակայն կախված է իրավիճակից:
Հիմա դու ընտրել ես չհամակերպվելը որպես ելակետ՝ ցանկացած տարբերակով կանգառում սպասել չես ուզում ու ոտքով ճամփա ես ընկել: Վերջնակետը (ցանկացածդ արդյունքը) գիտես, բայց ճանապարհը չգիտե՞ս: Թե՞ գտնում ես, որ ճանապարհը ճիշտ ես ընտրել, բայց երկարությունն ու ընթացքը չգիտես:
Սա սկզբունքային տարբերություն է եւ բնավ վեճի առարկա չի կարող լինել: Նույնիսկ եթե երկու սկզբունքներից մեկն ընտրածը հասնում է արդյունքի, իսկ մյուսը ոչ, դեռ չի նշանակում որ սկզբունքը սխալ է:
Այ ինձ մի բան է հետաքրքրում՝ քո "պլանները":
Ինձ քվում է դու էլ ես հասկանում, որ արտահերթի "բումը" անցավ ու պիտի փորձենք ինչ-որ բան հերթականին փոխել: Այ ո՞նց ես տեսնում հերթականը: Ի՞նչ է պետք անել քո կարծիքով:
Լոխ մունք ենք, մնացածը` լոխ են...
Ավելի լավ ա էս հարցազրույցը կարդա ...
Սա փակ համակարգ է, որ սկսում է փտել
..... տեսակետ կա, որ ՀԱԿ-ի` ԲՀԿ-ին համագործակցության առաջարկը վկայում է քաղաքական խորը ճգնաժամի մասին, որ վերջին հաշվով քաղաքական դատարկություն է և չկա մի ուժ կամ կուսակցություն, որի համար հասարակական շահն է կարևոր ...
...........
Դե ապեր, եթե կարծում ես իմ կյանքի նպատակը քո համար հետաքրքիր դառնալն ա, ապա ես ինքս ինձանից լուրջ հիասթափված եմ:
Իսկ Ակումբի այս բաժնի անհետաքրքիր մթնոլորտը երևի պետք ա պայմանավորել ընդհանուր անհետաքրքրության մթնոլորտով ողջ երկրում, որն էլ պայմանավորված ա կա՛մ դեբիլությամբ, կա՛մ անբարոյականությամբ:
Դեբիլությամբ, քանի որ եթե քաղաքական դեմքերը կարծում էին որ երկխոսությամբ պիտի արտահերթ նախագահական ընտրություններ լինեին, ուրմեն դեբիլ էին: Եթե կարծում են, որ ԲՀԿ-ն երբևէ կհամագործակցի ՀԱԿ-ի հետ, որի մասին մտածելն արդեն անբարոյականություն ա, ապա նորից դեբիլ են: Իսկ եթե ի սկզբանե կարծում էին, որ ոչ առաջինը պիտի տեղի ունենար, ոչ էլ երկրորդն ա տեղի ունենալու, բայց դա ներկայացրել են ու ներկայացնում են որպես խնդիրների որոշակի լուծում, ապա անբարոյական են, քանի որ խաբում են:
Այ էս ամբողջ քաղաքական համատեքստում կարող ես դիտարկել իմ ոչ ադեկվատ ու անհետաքրքիր լինելը, որի համար ցավում եմ:
Երբեք ու ոչ մի դեպքում սեփական անձի վրա ուրիշի մեղքը վերձնելու ցանկություն չեմ ունեցել ու չեմ ունենալու: Փառք Աստծո, մազոխիզմով չեմ տառապում: Ու պնդում եմ, ու պնդելու եմ - Այո, կա միայն ու միայն մեկ մեղավոր, ու մեղավորը նա է, ով ժամանակին հրապարակավ իր վրա է վերցրել պատասխանատվությունը ու կրկնել է մի քանի անգամ այդ փաստը վերջին երեք տարիներին:
Հարցը նրանում է, որ կան մարդիկ, որոնք կարող են հարմարվել ժամանակի հետ, ադապտացնել իրենց հայացքները ու նորովի նայել ամեն ինչին, ու կան մարդիկ, որոնք ոչ մի կերպ չեն կարողանում ազատվել կուռքերի ազդեցությունից:
Մի քիչ էլ իրար տանենք, ապեր, հեսա սաղովի գնում ենք մեկամսյա արձակուրդի: Մինչև ՀԱԿ-ի հաջորդ ղամազ հայտարարությունը կամ էլ հերթական անկապի հրաժարականը:![]()
Մարդ մի բան չանի
http://www.a1plus.am/am/politics/201...urgen-arsenyanԱրսենյանը կտրուկ է` չի ընդունելու իշխող կուսակցության հրավերքը միասնական ցուցակով մասնակցել ընտրություններին: Ինքն իրեն տեսնում է բուրժուադեմոկրատական բեւեռում, որտեղ, ըստ նրա, նաեւ «Բարգավաճ Հայաստանն» է: Նա հույս ունի, որ այդ բեւեռը կկարողանա վերցնել նրանց ձայները, որոնք չեն սիրում իշխանությանը, բայց ՀԱԿ-ին էլ ձայն չեն տա։
ՀԱԿ-ի դագաղի վերջին մեխերը աչքիս ՀԱԿ-ի նախկին անդամներն են զարգելու:Տարօրինակ ա, բայց նույնիսկ Արարատ Զուրաբյանը կարա ճիշտ բաներ ասի:
Իշխանությունը ստացավ իր ուզածը. Կոնգրեսը հայտնվեց կոտրած տաշտակի առջև
.....
- Պարոն Զուրաբյան, Դուք այլևս Կոնգրեսի անդամ չեք, սակայն վերջինս շարունակում է մեր քաղաքական դաշտում դերակատարություն ունենալ: Ինչպե՞ս եք գնահատում Կոնգրեսի ներկա գործունեությունը, և ի վերջո, այն կուսակցությունները, որոնք մեկտեղվել են ՀԱԿ-ում, ի՞նչ այլ ֆորմատում կարող էին հանդես գալ:
- Ուզում եմ հաջողություն մաղթել ՀԱԿ-ին, և այն գործառույթները, որոնք այն իրականացնում է, ինձ համար մասամբ կարող են ընդունելի լինել, մասամբ՝ ոչ, և հենց դա է պատճառը, որ ես ՀԱԿ-ում չեմ: Սակայն ես հստակ համոզված եմ, որ ինչ-որ մի պահի ՀԱԿ-ը կդադարի գոյություն ունենալ, այնպես, ինչպես «Արդարություն» դաշինքը դադարեց գոյություն ունենալ: Բայց տեսեք, ինչ ենք մենք արել և ուր ենք մենք հասել. 2008 թ. գնացինք ընտրությունների, անմիջապես ընտրություններից հետո ունեցանք մարտի 1, կար շատ լուրջ հասարակական վերելք, կարելի էր ինչ-որ տեղ համեմատել 88-ի հետ, բայց մարտի 1-ից հետո եղան հիասթափություններ, ինչ-որ փոքրիկ վերելքներ, նաև կորուստներ, և վերջում մենք արձանագրեցինք, որ հաջողության ենք հասել, որովհետև քաղբանտարկյալներն ազատ են արձակվել: Ես չեմ կարծում, որ հաջողությունը դա էր, միգուցե շատ ավելի լավ կլիներ, որ Հայաստանում 500 քաղբանտարկյալ լիներ, կամ ազգովի դառնայինք քաղբանտարկյալ, բայց իրականացնեինք այն ամենը, ինչ ցանկանում էինք, այ դա կլիներ մեր հաջողությունը: Անցյալ տարի, երբ «արաբական գարունը» քաղաքական վայրիվերումներ էր արձանագրում, Կոնգրեսին ևս մեկ հնարավորություն էր ընձեռվել համաժողովրդական ալիք բարձրացնել և այդ ալիքի վրա փորձել Հայաստանում ինչ-որ բան փոխել: Ցավոք սրտի, ինձ համար շատ անհասկանալի պատճառներով, Կոնգրեսը քաղաքական զարգացման մեկ այլ տարբերակ ընտրեց՝ գնաց երկխոսության: Երկխոսությունն էլ քաղաքականության մեջ շատ հասկանալի երևույթ է, սակայն ես կարծում եմ, որ այդ երկխոսության գնալու ժամանակահատվածը ճիշտ չէր ընտրված: Կարծում եմ՝ այն պահին, երբ հանրությունը նորից հավատ էր ձեռք բերել, որ հնարավոր են փոփոխություններ Հայաստանում, և շարժումը վերելք էր ապրում, պետք էր այդ վերելքը պահպանել, բայց Կոնգրեսի ղեկավարությունը մտածեց, որ հենց այդ պահին երկխոսելով իշխանության հետ, նրանից առավելագույն զիջումներ կկորզի: Միգուցե դա էր նրանց հաշվարկը, բայց դա տեղի չունեցավ, և իշխանությունները մի քանի քայլ արեցին ու դրանք էլ ծառայեցրին իրենց նպատակներին՝ միջազգային հանրության առջև ժողովրդավարական իմիջ ձեռք բերեցին, շատ հանգիստ փակեցին ու շրջեցին մարտի 1-ի էջը: Իշխանությունը ստացավ այն, ինչ ուզում էր ստանալ, և Կոնգրեսը հայտնվեց կոտրած տաշտակի առջև:
- Կոնգրեսը որոշեց արմատական քայլերի դիմել, անցկացվեցին շուրջօրյա հանրահավաքներ, բայց հանրությունը դրանից չխանդավառվեց, նրանց սպասումները չարդարացան, 2008-ի ալիքը չառաջացավ, և հոծ բազմություններ չեկան Ազատության հրապարակ: Ինչո՞վ եք դա բացատրում, ի վերջո, հանրությունն այսօր է՛լ ավելի է փոփոխություններ ուզում, քան 2008 թ. էր, Սերժ Սարգսյանը այս տարիների ընթացքում լեգիտիմ չի դարձել, մարդկանց սոցիալական վիճակն ավելի վատ է:
- Հանրությունը գործողությունների մեջ կեղծ երանգները շատ ավելի լավ է զգում, քան թվում է քաղաքական գործիչներին: Կոնգրեսի գործունեության արդյունքն է պատճառը, որ այդ համախմբումն այլևս գոյություն չունի:
........
- Մինչ մարտի 1-ը հարց էր հնչել, թե հնարավո՞ր է Ռոբերտ Քոչարյանի հետ համագործակցությունը, և Տեր-Պետրոսյանը պատասխանեց, որ քաղաքականության մեջ ոչինչ չեն բացառում: Ինձ համար նոնսենս է այն, ինչ-որ հիմա կատարվում է՝ սկզբունքների բացակայության արտահայտություն է սա: Ոչ մի բան չունեմ ասելու քաղաքական համագործակցության հնարավորության մասին, հնարավոր է քաղաքական համագործակցություն ՀԱԿ-ի և ԲՀԿ-ի միջև, և դա շատ նորմալ է, որովհետև ՀԱԿ-ը գաղափարական, քաղաքական սկզբունքներ չունեցող, իշխանության ձգտող ուժ է, և բնականաբար ԲՀԿ-ն էլ կցանկանա իշխանության իր փայաբաժինը պահպանել կամ ավելացնել, ինչպես որ հայտարարել են, և հնարավոր է, որ համագործակցությունը ստացվի: Բայց կարծում եմ, այստեղ պետք է մի բան հստակեցնել՝ եթե ժամանակ առաջ դու հայտարարում ես, թե այս մարդիկ հանցագործ են, մարտի 1 է եղել, ու նրանք ստացել են զենք ու կրակել ժողովրդի վրա, և հաջորդ պահին ասում ես, թե ես այդ մարդկանց հետ կարող եմ ընդհանուր ճանապարհով գնալ, ես էլ ի՞նչ ասեմ: Մնում է մի բան, որ Սերժ Սարգսյանին էլ հրավիրեն, տրիո կազմեն և հանգիստ շարունակեն այս գործընթացը, և կարծում եմ` շատ լավ կստացվի, որովհետև առաջին անգամ չէ, որ նրանք ապացուցել են, որ միմյանց հետ լեզու գտնելու հնարավորություն ունեն, քանզի ի վերջո նրանց բոլորի կնքահայրն ու արարիչը Լևոն Տեր-Պետրոսյանն է, ես և դուք չենք բերել Ռոբերտ Քոչարյանին և նշանակել վարչապետ, կամ ես ու դուք չէ, որ հանել ենք աշխատանքից Դավիթ Շահնազարյանին և Վանո Սիրադեղյանին ու միավորել երկու նախարարություն և Սերժ Սարգսյանին նշանակել սուպերնախարար: Այնպես որ, թող փորձեն, յուրաքանչյուրի քայլը իր արձագանքն է ունենալու հասարակության մեջ:
.....
Ակնհայտ է, որ ԲՀԿ-ն Ռոբերտ Քոչարյանի քաղաքական ուժն է, ու փաստորեն ՀԱԿ-ը պատրաստ է համագործակցել Քոչարյանի քաղաքական ուժի հետ ոչ թե Սերժ Սարգսյանի դեմ պայքարելու համար, այլ հանուն իշխանության գալու: Նմանատիպ գործընթացներին մասնակցելը ես անհեթեթություն եմ համարում, դրա համար էլ այնտեղ չեմ: Իսկ ժողովրդից կամ ինչ-որ մեկից նեղանալու մասին խոսելը իմաստ չունի, բայց դրան էլ կարող էի պատասխանել ու ասել, լավ, եղբայր, ենթադրենք` ես նեղացել եմ ժողովրդից ու մեկ տարի չեմ խոսել, իսկ 98-2008-ը դու ումի՞ց էիր նեղացել:
......
Արարատ Զուրաբյանը դեռ մի կողմ, մարդիկ արդեն ուղղակի ծաղրով են վերաբերվում ՀԱԿ-ին ու Լևոնին
«Առավոտ». Ինչ էլ անի ՀԱԿ-ը՝ քաղաքական և ստրատեգիական մտքի փայլատակում է
Բնականաբար, այն, ինչ անում է ՀԱԿ-ը՝ բոլոր դեպքերում հանճարեղ է և անկրկնելի։ Պահանջում են արտահերթ ընտրություններ՝ ճիշտ են անում, որովհետև ավազակապետական ռեժիմը օր առաջ պետք է կազմաքանդվի՝ հո չե՞նք համբերի մի քանի ամիս։ Համաձայն են հերթական ընտրությունների՝ դարձյալ հոյակապ է, որովհետև այդ ընտրությունները կբերեն Սերժ Սարգսյանի իմփիչմենթի։ Փնովում են «Բարգավաճ Հայաստանը»՝ իհարկե, իրավացի են, ի՞նչ լավ բան կարող է լինել Ռոբերտ Քոչարյանի հենարանը հանդիսացող կուսակցության մեջ։ Սիրաշահում են ԲՀԿ-ին՝ շատ նուրբ մարտավարական քայլ է, բա ի՞նչ եք ուզում, realpolitic է, անգամ սատանայի հետ կարելի է համագործակցել՝ սահմանադրական կարգը հաստատելու համար։ Ասվում է, որ Օբաման իդեալիստ է՝ բառիս լավագույն իմաստով, դա, անշուշտ, համապատասխանում է իրականությանը, որովհետև Ամերիկան ժողովրդավարության պատվարն է, ասվում է, որ ամերիկացիները անբարոյական են՝ դա էլ է, իհարկե, ճիշտ. ինչո՞ւ նյութապես և բարոյապես չեն աջակցում համաժողովրդական շարժմանը։ 2008-ի ընտրություններից առաջ ասվում էր, որ բոլոր օլիգարխները կբոմժանան. նրանք, ճիշտ է, չբոմժացան, բայց ոչինչ՝ 2013-ից հետո կբոմժանան։ Երկխոսամ են իշխանության հետ՝ շատ լավ է. չէ՞ որ երկխոսության միջոցով Սերժ Սարգսյանը հրաժարական կտա։ Դադարեցնում են երկխոսությունը, կրկին հրաշալի է՝ ավազակապետերի հետ ի՞նչ երկխոսություն։
Մի խոսքով, ինչ էլ անի ՀԱԿ-ը՝ քաղաքական և ստրատեգիական մտքի փայլատակում է, և բացի հիացմունքից, կիսաուշաթափվող հայացքներից և «օ-օ-օ՜» բացականչությունից՝ ոչ մի այլ ռեակցիա նորմալ մարդու մոտ չի կարող լինել։ Ճիշտ է, կան որոշ չարամիտ թերթեր, մեկնաբաններ կամ քաղաքական գործիչներ, որոնք երբեմն ինչ-որ կասկածներ են հայտնում կամ իրենց տարածքում զետեղում են կասկածողների տեսակետները։ Բայց ոչ ոք իրականում չի կասկածում, պարզապես այդպիսիները կատարում են ավազակապետության պատվերը, ծախվել են հանցավոր ռեժիմին։ Մի խոսքով, ոտքի կանգնած և բռունցքված ամբողջ հայ ժողովրդի թշնամիներ են։
Որքան մոտենալու են ընտրությունները, այնքան այս պարանոյիկ մոտեցումները հիմնական խաղացողների մոտ սրվելու են։ Առայժմ դա դրսևորվում է ոչ բոլորի մոտ։ Ես, օրինակ, հաճախ գրել եմ և հիմա էլ պնդում եմ, որ Հանրապետական կուսակցությունը իրականում ոչ մի կուսակցություն էլ չի՝ դա պաշտոնյաների և պետական նոմենկլատուրայի հավաքածու է՝ իշխանափոխություններից հետո Հանրապետականի «հզորությունից» ոչ մի բան չի մնա։ Սակայն ՀՀԿ անդամներից ոչ մեկից չեմ լսել, որ նրանք ինձ անձամբ կամ «Առավոտին» թշնամի համարեն։ Ոչ էլ ասել են, թե ես նրանց մասին վատ բաներ եմ գրում ՀԱԿ-ի պատվերով։![]()
Varzor (08.12.2011)
Ակնհայտորեն 1in.am-ը՝ Արման Բաբաջանյանի գլխավորությամբ, նոր ուղեգիծ ա բռնել: Բռնած կուրսն այսպիսին է. ներկայանալ որպես ՀԱԿ-ի գաղափարական հենքի կրող ու ներկայացնել ինֆորմացիա, որը կարող է վարկաբեկել ՀԱԿ-ին: Շատ պարզ հնարք է: Էդ հնարքը շահագործելու համար Արմանը պաշտոնապես վերջին ասուլիսներից մեկի ժամանակ հայտարարեց, որ ինքն արել ու շարունակելու է անել ՀԱԿ-ի քարոզչություն: Ասուլիսի այդ հատվածը լրատվամիջոցների մեծ մասը չլուսաբանեց, բայց դա լայնորեն լուսաբանվեց հենց առաջինով, ընթերցողների մոտ այդ պատրանքը ստեղծելու համար: Սրան հաջորդեց ՀԱԿ-ի կոշտ արձագանքը, որ Արման Բաբաջանյանն ու առաջին լրատվականը որևէ կապ չունեն ՀԱԿ-ի հետ, որ կա ՀԱԿ-ին աջակցող մամուլ, առաջինը դրանցից չի: Առաջին լրատվականում, որքան նկատեցի, այդ արձագանքն այդպես էլ չլուսաբանվեց, որովհետև ընթերցողներին մոլորեցնելու խնդիր կա:
Դավադրությունների տեսության մեջ չեմ ուզում խորանալ, բայց կան հարցեր, որոնք իմ համար դեռ չունեն պատասխաններ, մասնավորապես որտեղից են գոյանում առաջինի գումարները, ի վերջո եթե այդ լրատվությունը քաղաքում բազում գովազդային վահանակներ ունի, որոնք ահագին փող արժեն, ապա նրանք պետք է որ շահույթի համապատասխան աղբյուր ունենան, ինչը չի նշմարվում, ու սենց բազում հարցեր:
Մի խոսքով հետաքրքիր զարգացումներ են, ու կարծում եմ նույնիսկ «չարախնդացողներին» առավել ուշադիր լինելը չէր խանգարի: Ի վերջո նույն Արարատ Զուրաբյանը, ում հարցազրույցը առաջինում այդպես հրապարակվել է, Կոնգրեսին մաս կազմող ուժերի ներկայացուցիչներից այն բացառիկներից էր, ով ամեն ինչը հրապարակայնորեն կապում էր միայն ու միայն անձի հետ, Լևոնի հետ, հիացած էր նրանով, անձի պաշտամունք էր «խաղում»: Այսօր տրամագծորեն հակառակն է ասում, երբ արդեն «դիմակը պատռված է»: Սա նաև այն բացառիկներից էր, ում մասին բոլորը գիտեին, որ կոնկրետ պաշտոնի է ձգտում: Պաշտոնի ձգտելու կասկած կարող է շատերի հետ կապված է եղել, իսկ սրանը հստակ իմացել են:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ