«Կրոն» բաժնի թեմաներից դուրս քննարկումներ

[Tig]

Ճիշտ ես , Տիգ ջան, Նա ամենուր է և ամեն ինչ Նրանով է, բայց երբ Նրա կողմից սիրված արարածը՝ մարդը շեղվում է և սկսում է ուրիշ աստվածների պաշտել և երկրպագել, ի՞նչ պետք է աներ , կամ ինչպես:

Քո հարցը իմ ասածի հետ ի՞նչ կապ ունի...
Ես ընդհամենը ասում եմ, որ մի ազգի միջոցով Աստվոծ իր էությունը բացահայտելով խտրականություն է դնում: Եվ ես այդ ձևով բացահայտվող աստծուն չեմ կարող ընդունել որպես Արարիչ:
Իսկ թե ուրիշ ինչ պիտի աներ և ինչպես, ես արդեն շատ փոքր եմ նման բան ասելու համար...

Ոչ թե չես գտնում, այլ չես ուզում գտնել, եթե միայն հրեաների Աստվածն է , բա ինչի՞ մոտ 2000տարի ցիր ու ցան արեց հրեաներին...

Որ աշխարը նրանց տա
Իսկ եթե լուրջ, դա միայն կարող է ասել նա և նրա ծրագրերից տեղյակ մարդը

Արդեն դառնում ենք փչացած հեռախոս:

Ինչո՞ւ է փչացած հեռախոս: Քո ասելուց ես ենթադրում եմ, որ դու նրա ծրագրից տեղյակ ես և ուզում եմ իմանալ դրա մասին:

[հովարս]

Քո հարցը իմ ասածի հետ ի՞նչ կապ ունի...

Ամենա անմիջական կապը,

Ես ընդհամենը ասում եմ, որ մի ազգի միջոցով Աստվոծ իր էությունը բացահայտելով խտրականություն է դնում:

Եթե ժամանակներն էլ հաշվի առնես , գուցե հասկանաս: Այն ժամանակվա քաղաքակրթությունը գտնվում էր Եգիպտոս Միջագետք(կամ հակառակը) տարածքում , այստեղ մի ազգով գործեց , իսկ հռոմեական կայսրության ժամանակ մեկ հոգով գործեց և առանց խտրականությամբ:

Եվ ես այդ ձևով բացահայտվող աստծուն չեմ կարող ընդունել որպես Արարիչ:

Բայց դուն ո՞վ ես , ո՛վ մարդ, որ Աստծոյ հակառակ պատասխան կու տաս: Միթէ ստեղծուածը Ստեղծողին կրնա՞յ ըսել թե « զիս ինչո՞ւ այդպես շինեցիր»: Բրուտը իշխանություն չունի՞ կավին վրայ՝ նույն զանգուածեն ամաններ շինելու: Ոմանք՝ պատուի, ուրիշներ՝ անարգանքի համար: (Հռովմ. 9:20-21)

Քո ասելուց ես ենթադրում եմ, որ դու նրա ծրագրից տեղյակ ես և ուզում եմ իմանալ դրա մասին:

Տիեզերքում չես գտնի մեկին, որ Աստծո ծրագրերը իմանա, բայց մի բան մեզ հայտնի է, որ «Աստված ուզում է, որ բոլորը փրկվեն...» և «...կանչված են բոլորը, բայց քչերն են ընտրված», սակայն «...քչերն են, որ նեղ դռնով պիտի անցնեն»

[հովարս]

Սամբիթբաբա, ակնարկներով եմ խոսում, որովհետև դու քեզ համարում ես իմաստուն/գիտուն , և կարծում էի որ քեզ հականալի կլիներ , չէ որ դու Աստծու սխալներն ես քննում , մարդունը ինչ է , որ չհասկանաս:

[Tig]

Եթե ժամանակներն էլ հաշվի առնես , գուցե հասկանաս: Այն ժամանակվա քաղաքակրթությունը գտնվում էր Եգիպտոս Միջագետք(կամ հակառակը) տարածքում , այստեղ մի ազգով գործեց , իսկ հռոմեական կայսրության ժամանակ մեկ հոգով գործեց և առանց խտրականությամբ:

Ուզում ես ասե?լ, թե այդ ժամանակահատվածում այլ քաղաքակրթույուններ կամ այլ արժանի ազգեր չկաի?ն... Լավ քո մոտեցումը հասկացա: Դե միանգամնից ասեիր, որ ընդունում ես հրեանորի ընտրյալ ազգ լինելու մոտեցման ճշմարտացիությունը ու էլ այսքան չտարածվեինք:

Բայց դուն ո՞վ ես , ո՛վ մարդ, որ Աստծոյ հակառակ պատասխան կու տաս: Միթէ ստեղծուածը Ստեղծողին կրնա՞յ ըսել թե « զիս ինչո՞ւ այդպես շինեցիր»: Բրուտը իշխանություն չունի՞ կավին վրայ՝ նույն զանգուածեն ամաններ շինելու: Ոմանք՝ պատուի, ուրիշներ՝ անարգանքի համար: (Հռովմ. 9:20-21)

Կավը անշունչ է ի տարբերություն մարդու, իսկ շնչավոր և գիտակից էակը ցանկացած պատասխան էլ կարող է տալ:
Եվ հետո իմ պատասխանը Աստծուն չի, այլ քո մոտեցմանն ու տեսակետներին Աստծո վերաբերյալ

Տիեզերքում չես գտնի մեկին, որ Աստծո ծրագրերը իմանա, բայց մի բան մեզ հայտնի է, որ «Աստված ուզում է, որ բոլորը փրկվեն...» և «...կանչված են բոլորը, բայց քչերն են ընտրված», սակայն «...քչերն են, որ նեղ դռնով պիտի անցնեն»

Ինչի?ց փրկվեն: Մենակ չասես, որ նորից փչացած հեռախոս է ստացվում:
Իմ կարծիքով Աստված ոչ թե ուզում է որ մարդիկ փրկվեն, այլ նա ցանկանում է, որ մարդը սովորի ապրել մարդավարի: Սրանք որակապես տարբեր բաներ են: Առաջինը ենթադրում է վախ և պարտադրանք, երկրորդը գիտակցված ազատ ընտրություն

[Sambitbaba]

Սամբիթբաբա, ակնարկներով եմ խոսում, որովհետև դու քեզ համարում ես իմաստուն/գիտուն , և կարծում էի որ քեզ հականալի կլիներ , չէ որ դու Աստծու սխալներն ես քննում , մարդունը ինչ է , որ չհասկանաս:

Ես նման բան ոչ ասել եմ, ոչ էլ ակնարկել, կոնկրետ իմ վերաբերյալ: Բայց.
Ասելով "իմաստուն", - ես հասկանում եմ. ունենալ իմաստ: Եվ այդ առումով մենք բոլորս էլ՝ իմաստուններ ենք, քանզի մենք բոլորս էլ մեր իմաստն ունենք այս կյանքում:
Ասելով "գիտուն", - ես հասկանում եմ. ունենալ գիտելիքներ: Այդ առումով. եթե խոսքն իմ մասին է, հանգիստ կարող ես ինձ դիլետանտ անվանել, որովհետև ոչ բոլոր, բայց տարբեր բնագավառներից քիչ թե շատ տեղեկություն ունեմ, թեև պրոֆեսիոնալ չեմ: Եթե խոսքը քո մասին է. ելնելով քո ասածից, քո տեղեկությունները գալիս են մեկ բնագավառից միայն, և այնտեղ էլ, դու պրոֆեսիոնալ չես, քանզի նույնիսկ մակերեսային մոտեցումդ էլ հարցին՝ շատ վիճելի է:
Հիմա: Ես երբեք չեմ ասել, թե քեզանից իմաստուն եմ, ու չեմ էլ ասի: Այն, ինչ դու գիտես, ես և մյուսներն էլ, ում հետ դու սովորաբար վիճում ես այստեղ, քիչ թե շատ տեղյակ ենք և, եթե վիճում ենք քեզ հետ, վիճում ենք քո իսկ գիտեցածի մասին, այն բառերով, որոնք դու էլ շատ լավ գիտես ու հասկանում ես: Եվ նկատիր, որ հիմնականում մենք քեզ չենք էլ հերքում անգամ, մենք ուղղակի քիչ այլ կերպ ենք նայում հարցին:
Կոնկրետ իմ ասածը քեզ հիմնականում սա է. մի սահմանափակիր քո Աստծոն տարբեր բաներով: Քո Աստված շատ ավելի շատին է արժանի, քան դու պատկերացնում ես: Որովհետև, կարծում եմ, այստեղ դու ճիշտ կռահեցիր. ես քեզանից մի քիչ ավելին գիտեմ այդ հարցում: Գիտեմ այն, ինչ դու գիտես, և գիտեմ նաև այն, ինչ դու հրաժարվում ես իմանալ:

Հ.Գ. "Ես"- ի մասին գրառումդ աննկատ չէր մնացել: Այս մի երկու օրը ես փորձում էի հնարավորին չափ հարմար բառեր գտնել քեզ ավելի հասկանալի բացատրելու քո սխալը: Հիմա, քանի որ այսքան խոսեցի, փորձեմ դա էլ ասել հետո նորից չանդրադառնալու համար:
Հասկանում ես, սիրելի Հովարս, ըստ իմ աշխարհընկալման, որքան ավելի ես առանձնացնում քեզ Աստծոց, որքան ավելի անհասանելի ես դարձնում քո ըմբռնումը Աստծոն, այնքան ավելի մեծ նշանակություն է ձեռք բերում քո "Ես"-ը, քո Էգոն: Կարևոր չէ, թե որտեղ ես տեղադրել Աստծոն. երկնքում, եկեղեցում, մատուռում, տանդ, կապ չունի, թե որտեղ: Որովհետև, որտեղ էլ որ տեղադրել ես Նրան, միևնույն է, այնտեղ դու չկաս: Քանզի դու համարում ես, որ քո ամբողջ կյանքը, քո արարքները, քո փիլիսոփայությունը, քո սերը, քո շնչառությունը, քո ամբողջ "Ես"-ը, Էգոն, պետք է լինեն այնպիսին, որպեսզի դու վերջում կարողանաս միանալ քո Աստծոն:
Կաաաաարծես, թե քեզ հակառակ ոչինչ չասեցի առայժմ, ճի՞շտ է: Բայց դա առաջին հայացքից: Իսկ իրականում, իմ բառերով ես ուղղակի կրկնեցի քո ասածը.

Եսի, Սամբիտբաբա ջան, եսի մասին եմ խոսում, որովհետև այնտեղ որտեղ եսը կա՝ Աստված չկա:

Որովհետև, որքան ավելի առանձենացած ես զգում քեզ Աստծոց, այնքան ավելի առաջին պլան ես մղում քո "Ես"-ին. ես անեմ այս, ես չանեմ այն, ես ասեմ այս, ես չասեմ այն, ես սիրեմ, ես ատեմ, ես մեղադրեմ, ես հավատամ, ես, ես, ես, ես... մինչև հասանելի լինեմ Աստծոն, կամ Նա՝ ինձ…
Իմ աշխարհայացքի մեջ դա անհնար է: Այնտեղ, Աստված՝ մի ամբողջականություն է, որի մեջ ամփոփված է ամեն ինչ. սկսած Տիեզերքից, վերջացրած ավազի հատիկով: Չմոռանաս, ես և դու էլ այդ ամբողջականության մասերն ենք: Կարելի է ասել նաև. դու՝ ուրիշ ես եմ:
Եվ այս ամբողջականության մեջ, էլ տեղ չի մնում "Ես"-ի, Էգոյի համար: Այն վերանում է, հալվում-գնում է հենց այդ միասնականության զգացումից:
Հուսով եմ, կհասկանաս…

[հովարս]

Ուզում ես ասե?լ, թե այդ ժամանակահատվածում այլ քաղաքակրթույուններ կամ այլ արժանի ազգեր չկաի?ն... Լավ քո մոտեցումը հասկացա:

Տիգ ջան, բոլոր ազգերը մոլորված էին և պետք էր մի նոր ազգ ստեղծեր և ..., բայց միևնույն է, ո՞ր ազգին էլ ընտրեր , դու պետք է բողոքես, որովհետև հակաճառելու հակումներ ունես:

Դե միանգամնից ասեիր, որ ընդունում ես հրեանորի ընտրյալ ազգ լինելու մոտեցման ճշմարտացիությունը ու էլ այսքան չտարածվեինք:

Իմ տեսակետը ընտրյալ բառի մասին հայտնել եմ:

Եվ հետո իմ պատասխանը Աստծուն չի, այլ քո մոտեցմանն ու տեսակետներին Աստծո վերաբերյա

Հավատա, դու դեռ ոչինչ չգիտես իմ մոտեցման և տեսակետների մասին:

Ինչի?ց փրկվեն: ...Իմ կարծիքով Աստված ոչ թե ուզում է որ մարդիկ փրկվեն, այլ նա ցանկանում է, որ մարդը սովորի ապրել մարդավարի: Սրանք որակապես տարբեր բաներ են: Առաջինը ենթադրում է վախ և պարտադրանք, երկրորդը գիտակցված ազատ ընտրություն:

Ժամանակը ցույց կտա, բայց շատերի համար ուշ կլինի:
Շատ կցանկանաի իմանալ , «ապրել մարդավարի» ի՞նչ ես հասկանում, և ի՞նչ կտա մարդուն մարդավարի ապրելը:
Կարո՞ղ ես տարբերել վախը՝ երկյուղից, և ո՞վ է մարդուն պարտադրում: Եթե գտնես այս երկուսի պատասխանը , այն ժամանակ ավելին կհասկանաս

[հովարս]

Ի տարբերություն քեզ՝ Սամբիթբաբա կամ Սամվել , ես փուճ փիլիսոփայություններով չեմ զբաղվում, և իմ նպատակը չի անձս մեծարելու: Նաև տեղեկացնեմ , որ կարծիք կազմելու համար այս կամ այն ուսմունքի, կամ ինչ որ մի գրականության մասին, ես դա նախ ուսումնասիրում եմ և հետո հանգում ինչ որ եզրակացության:
Եւ քանի որ ասվում է. «Բայց դուն յիմարական վեճերեն ու ազգահամարներեն ու հակառակություններէն և օրենքի վրայով եղած վեճերեն մեկդի՛ կեցիր, վասն զի անօգուտ են ու սնոտի», դրա համար , դուք շարունակեք ձեր լայն և ուրախ ճամբան, ես էլ փորձեմ (Աստծու ողորմությամբ) շարունակել իմ ճամբան:

[Tig]

Տիգ ջան, բոլոր ազգերը մոլորված էին և պետք էր մի նոր ազգ ստեղծեր և ..., բայց միևնույն է, ո՞ր ազգին էլ ընտրեր , դու պետք է բողոքես, որովհետև հակաճառելու հակումներ ունես:

Ես հակաճառելու հակումներ չունեմ: Եթե քո ասածներին հակառակ եմ արտահայտվում, դա չի նշանակում, որ ես հակում ունեմ: Ես տեսակետ եմ հայտնում, ոչ թե հակաճառում: Մինչև հիմա տարբերությունը չես ընկալել:

Հավատա, դու դեռ ոչինչ չգիտես իմ մոտեցման և տեսակետների մասին:

Ի?նչ կա իմանալ չիմանալու: Քո դատողությւոններից արդեն եզրակացնում եմ, այնքանով որքանով ներկայանում ես, գոնե կրոնական հարցերի մասով:

Ժամանակը ցույց կտա, բայց շատերի համար ուշ կլինի:

Շանունակենք փչացած հեռախոսը` ինչի?ց ուշ...

Շատ կցանկանաի իմանալ , «ապրել մարդավարի» ի՞նչ ես հասկանում, և ի՞նչ կտա մարդուն մարդավարի ապրելը:

Մարդավարի ապրել ասելով հասկանում եմ սիրով ապրելը: Սա շատ կարճ եմ բնութագրում, այլապես սրա մասին էջերով կարելի է խոսել:
Իսկ սիրով ապրելը մարդկուն կտա կյանքի գեղեցկությունը վայելելու հնարավորություն:
Սա եթերային հարց է, այսինքն ինկատի ունեմ, որ ամեն մեկի համար սեր և գեղեցկություն ասվածը յուրովի է ընկալվում, ու միանշանակ պատասխան չկա, որը կբավարարի բոլորին:
Դրանից էլ ծնվում են տարակարծություններն ու կյանքի բազմազանությունները:

Կարո՞ղ ես տարբերել վախը՝ երկյուղից, և ո՞վ է մարդուն պարտադրում: Եթե գտնես այս երկուսի պատասխանը , այն ժամանակ ավելին կհասկանաս

Վախը երկյուղից լոկ ուժգնությամբ կարող եմ տարբերել, բայց որակական տարբերություն չեմ տեսնում:
Մարդուն իհարկե պարտադրում է մարդը` կրոնի, կամ որևէ այլ երևույթի միջոցով:

[հովարս]

Ի?նչ կա իմանալ չիմանալու: Քո դատողությւոններից արդեն եզրակացնում եմ, այնքանով որքանով ներկայանում ես, գոնե կրոնական հարցերի մասով:

Ինչ դատողության մասին ես խոսում , չէ՞ որ ես ակնարկներով եմ խոսում:

ինչի?ց ուշ...

Նրանից, որը դու չես հավատում՝ դատաստանից:

Մարդավարի ապրել ասելով հասկանում եմ սիրով ապրելը:

Իսկ դու երբ ես տեսել մարդու մեջ սեր, եթե մարդը սեր ունենար՝ Քրիստոսը չէր գա: Սերը դա Սուրբ հոգու պտուղն է , իսկ Հոգին ամեն մարդ կարող է ընդունել Աստծուն հնազանդվելով:
.«...Մարդը իր ողջ եղած ժամանակ եթե պատվի մեջ չմնա անասունի է հավասար»(Առակաց)

Կարո՞ղ ես տարբերել վախը՝ երկյուղից, և ո՞վ է մարդուն պարտադրում: Եթե գտնես այս երկուսի պատասխանը , այն ժամանակ ավելին կհասկանաս

Վախը երկյուղից լոկ ուժգնությամբ կարող եմ տարբերել, բայց որակական տարբերություն չեմ տեսնում:
Մարդուն իհարկե պարտադրում է մարդը` կրոնի, կամ որևէ այլ երևույթի միջոցով:

Մասամբ ճիշտ ես , բայց ոչ լիովին:

[Sambitbaba]

ես փուճ փիլիսոփայություններով չեմ զբաղվում,

Ճիշտ ես, Հովարս ջան, մի զբաղվիր: Պետք չէ փորձել անգամ այն, ինչը դու ինքդ գիտես, որ չես կարող: Հիշեցնում եմ, դա քո կարծիքն է, թե չես կարող:
Ես էլ, ասենք, այն կարծիքին եմ, որ առայժմ թռչել չեմ կարող: Եվ, հավատա, դեռևս ոչ մի անգամ փորձած էլ չկամ…

և իմ նպատակը չի անձս մեծարելու:

Երբ կհասկանաս, որ քո Աստծո առջև դու իրավունք չունես քեզ չմեծարել, - հենց այդ ակնթարթին դու քո կյանքի մեջ նոր երանգներ կհայտնաբերես: Եվ կտեսնես, թե որքան արժանի ես մեծարման, այն պարզ պատճառով, որ քեզ՝ քո Աստված է ստեղծել: Իսկ ինչպե՞ս կարող է քո Աստված մի անարժան, մի փոքր, մի վատ բան ստեղծել:
Ես, օրինակ, քեզ մեծարում եմ, սիրելիս: Ես չեմ մեղադրում քեզ անգամ նրանում, որ դու չես ցանկանում հասկանալ այն պարզ բաները, որ ասում եմ քեզ: Ուղղակի քո ներկա կյանքում դու ընտրել ես քո այդ փորձը ապրել: Դա քո գործն է: Հաջորդ կյանքումդ ուրիշ փորձ կապրես:
Ինձանից հասնում է զգուշացնել քեզ: Առաջին անգամ Տիեզերքի պատմության մեջ, մենք ապրում ենք այնպիսի ժամանակներ, որ դու ամեն ակնթարթ կարող ես նոր փորձ ընտրել: Դու անհրաժեշտություն չունես մինչև կյանքիդ վերջը քարշ տալ նախկինում ընտրածդ փորձը, եթե հասկանաս, որ արդեն անցել ես այն: Դու հայտնիր քո Աստծոն քո մաքուր մտադրությունն այդ մասին, և քո կյանքի յուրաքանչյուր ակնթարթին քո մեջքին կանգնած, քո հանդեպ անսահման սիրով լիքը քո Աստված, անմիջապես կօգնի քեզ՝ նոր փորձ ապրելու: Ինչպես Նա արել է արդեն քեզ համար:

Սամբիթբաբա կամ Սամվել

Եթե ակնարկում ես, որ կարդացել ես "Նոր Դար, Նոր Էջը…", շնորհակալ եմ: Բայց կարող էիր ուղղակի պարզորեն ասել…

[հովարս]

Ի տարբերություն քեզ՝ Սամբիթբաբա կամ Սամվել , ես փուճ փիլիսոփայություններով չեմ զբաղվում, և իմ նպատակը չի անձս մեծարելու: Նաև տեղեկացնեմ , որ կարծիք կազմելու համար այս կամ այն ուսմունքի, կամ ինչ որ մի գրականության մասին, ես դա նախ ուսումնասիրում եմ և հետո հանգում ինչ որ եզրակացության:
Եւ քանի որ ասվում է. «Բայց դուն յիմարական վեճերեն ու ազգահամարներեն ու հակառակություններէն և օրենքի վրայով եղած վեճերեն մեկդի՛ կեցիր, վասն զի անօգուտ են ու սնոտի», դրա համար , դուք շարունակեք ձեր լայն և ուրախ ճամբան, ես էլ փորձեմ (Աստծու ողորմությամբ) շարունակել իմ ճամբան:

Ճիշտ ես, Հովարս ջան, մի զբաղվիր: Պետք չէ փորձել անգամ այն, ինչը դու ինքդ գիտես, որ չես կարող: Հիշեցնում եմ, դա քո կարծիքն է, թե չես կարող:
Ես էլ, ասենք, այն կարծիքին եմ, որ առայժմ թռչել չեմ կարող: Եվ, հավատա, դեռևս ոչ մի անգամ փորձած էլ չկամ…


Երբ կհասկանաս, որ քո Աստծո առջև դու իրավունք չունես քեզ չմեծարել, - հենց այդ ակնթարթին դու քո կյանքի մեջ նոր երանգներ կհայտնաբերես: Եվ կտեսնես, թե որքան արժանի ես մեծարման, այն պարզ պատճառով, որ քեզ՝ քո Աստված է ստեղծել: Իսկ ինչպե՞ս կարող է քո Աստված մի անարժան, մի փոքր, մի վատ բան ստեղծել:
Ես, օրինակ, քեզ մեծարում եմ, սիրելիս: Ես չեմ մեղադրում քեզ անգամ նրանում, որ դու չես ցանկանում հասկանալ այն պարզ բաները, որ ասում եմ քեզ: Ուղղակի քո ներկա կյանքում դու ընտրել ես քո այդ փորձը ապրել: Դա քո գործն է: Հաջորդ կյանքումդ ուրիշ փորձ կապրես:
Ինձանից հասնում է զգուշացնել քեզ: Առաջին անգամ Տիեզերքի պատմության մեջ, մենք ապրում ենք այնպիսի ժամանակներ, որ դու ամեն ակնթարթ կարող ես նոր փորձ ընտրել: Դու անհրաժեշտություն չունես մինչև կյանքիդ վերջը քարշ տալ նախկինում ընտրածդ փորձը, եթե հասկանաս, որ արդեն անցել ես այն: Դու հայտնիր քո Աստծոն քո մաքուր մտադրությունն այդ մասին, և քո կյանքի յուրաքանչյուր ակնթարթին քո մեջքին կանգնած, քո հանդեպ անսահման սիրով լիքը քո Աստված, անմիջապես կօգնի քեզ՝ նոր փորձ ապրելու: Ինչպես Նա արել է արդեն քեզ համար:


Եթե ակնարկում ես, որ կարդացել ես "Նոր Դար, Նոր Էջը…", շնորհակալ եմ: Բայց կարող էիր ուղղակի պարզորեն ասել…

Ուզում ես ասել , որ գրող էլ ես : Չեմ կարդացել և դրա ժամանակն էլ չունեմ:

[Malxas]

Արտահայտեմ ևս մեկ կարծիք փորձելով այս մտքի վրա ուշադրության հրավիրել այն ակումբակիցներին, որոնք Սուրբ Գրքից բացի այլ գրականություն չեն ընդունում:

Այսպես ուրեմն, սկսենք ամենապարզունակ և ամենակարևոր գրքից, այբբենարանից, առանց որի ծանոթ չէինք լինի տառերին և ոչ մի գրականություն, այդ թվում և Սուրբ Գիրքը, չէինք կարողանա կարդալ:

Մաթեմատիկա իմանալով Սուրբ գիրք կարդացողը կկատարի իր բոլոր հաշվարկները, որոնք այնքան սիրում է հրամցնել այն մարդկանց, որոնց հետ բանավիճում է:

Ծանոթ լինելով ֆիզիկային, Սուրբ Գիրքն ուսումնասիրող մարդը արդարացիորեն կնկատի, որ երբ ասվում է՝ Աստծո կամքով շղթաները պոկվեցին նրա ձեռքերից և կամ այլ իրադարձություն, որը ներառում է հզոր ուժի ազդեցության հետևանքով ճակատակրական փոփոխություն, կատարվում է գիտության հստակ օրենքների համաձայն, որոնք հենց Աստված է ստեղծել:

Իմանալով աստղագիտություն և տեղեկանալով Տիեզերքի կառուցվածքին, իսկ մենք միայն աստղագիտության միջոցով կարող ենք իմանալ, Սուրբ Գիրքն ուսումնասիրող մարդը կհանգի մի կարևոր դատողության. Ինչքան կարևոր է Սուրբ Գիրքը կարդալ գաղափար ունենալով այն աշխարհի կառուցվածքի մասին, որի արարումն այդպես պատկերավոր նկարագրվում է Հին Կտակարանում: Եվ ինչքան չարիքներից հնարավոր կլիներ խուսափել, եթե հնում և միջնադարում քրիստոնյաներն այդքան տգետ չլինեին և կարծրացած դոգմաները դրոշակ դարձրած աջ ու ձախ չհեղեին մարդկանց արյունը, նախօրոք սատանաներ ու չարքեր հայտարարելով նրանց:

Մի պահ պատկերացնենք, թե չգիտենք, որ Երկրագունդը կլոր է: Գալիս է Սաբմիտբաբան և անսպասելիորեն հայտարարում, որ հիմք ընդունելով հին հունական ծովագնացների պնդումները, ըստ որոնց, սկզբում նավն իր ներքևի մասից է սկսում անհետանալ հորիզոնում, Երկրագունդն անառարկելիորեն գնդաձև է կամ կլոր, սակայն նրա հակառակորդը, Մալխաս անվանեմ նրան, որ ոչ ոք չվիրավորվի, պատասխանում է, որ հին հույների թողած գրերը սատանայական են, իսկ միակ ճշմարիտ գրքի՝ Հին ու Նոր Կտակարանների մեջ այդպիսի բան չկա գրված: Քանի որ Մալխասի կողմնակիցները շատ են լինում, իսկ Սաբմիտբաբան մենակ է մնում իր պնդման մեջ, վերջինիս գործերը իր առողջության համար վտանգավոր տեսք են ընդունում:

Ձանձրալի չլինելու համար այլ գրականություն չթվարկեմ: Թող մյուսները նման իրինակներ բերեն, եթե հարմար գտնեն և արտահայտեն իրենց կարծիքը:

[Արէա]

Հին կտակարանն իրոք հին ա արդեն

[Jarre]

Արտահայտեմ ևս մեկ կարծիք փորձելով այս մտքի վրա ուշադրության հրավիրել այն ակումբակիցներին, որոնք Սուրբ Գրքից բացի այլ գրականություն չեն ընդունում:

Malxas ջան, բացի դրանից Աստվածաշնչային կերպարներից շատերը կրթված և այն ժամանակվա գիտական և հանրամատչելի գրականությանը ծանոթ մարդիկ են եղել։ Օրինակ Մովսեսը ծանոթ էր պատմական շատ փաստաթղթերի և Եգիպտոսում ստացել էր այն ժամանակվա չափանիշներով բարձրագույն կրթություն, Դանիելը նույնպես, իսկ Ղուկասը բժշկական կրթություն ուներ։ Սրանք այն օրինակներն են, որ հենց նոր միտքս եկան։

Նաև ինչպես ինքդ նշեցիր այսօրվա վերջին հայտնագործությունները լույս են սփռում Աստվածաշնչի հասկացողության վրա և հետաքրքիր մանրամասներ են բացահայտում։

Ուղղակի կան շատ անկեղծ հավատացյալ մարդիկ, ովքեր չեն սիրում նման բաների մեջ խորանալ և դա էլ իրենց ընտրությունն է։

[Malxas]

Malxas ջան, բացի դրանից Աստվածաշնչային կերպարներից շատերը կրթված և այն ժամանակվա գիտական և հանրամատչելի գրականությանը ծանոթ մարդիկ են եղել։ Օրինակ Մովսեսը ծանոթ էր պատմական շատ փաստաթղթերի և Եգիպտոսում ստացել էր այն ժամանակվա չափանիշներով բարձրագույն կրթություն, Դանիելը նույնպես, իսկ Ղուկասը բժշկական կրթություն ուներ։ Սրանք այն օրինակներն են, որ հենց նոր միտքս եկան։

Նաև ինչպես ինքդ նշեցիր այսօրվա վերջին հայտնագործությունները լույս են սփռում Աստվածաշնչի հասկացողության վրա և հետաքրքիր մանրամասներ են բացահայտում։

Ուղղակի կան շատ անկեղծ հավատացյալ մարդիկ, ովքեր չեն սիրում նման բաների մեջ խորանալ և դա էլ իրենց ընտրությունն է։

Յուրաքանչյուր չափազանցություն անցանկալի հետևանքներ է բերում: Ոչ մի բանի մեջ չափից ավելի չպետք է տարվել, այլապես յուրաքանչյուր գեղեցիկ առարկա կարող է մոլեռանդության վերածվել: