Հայ Առաքելական Եկեղեցին աղանդավո՞ր

[հովարս]

Ավետիք ջան , նախ ասեմ որ խոսքը քո մասին չի , այլ նրանց ովքեր փորձում են միշտ վարկաբեկել ՀԱԵ -ն, իսկ այդպիսի կազմակերպություններ, ''եկեղեցիներ'' շատ կան:
2. Պիտի ասեմ, որ առաջին անգամն եմ լսում՝ մջբ.« մեռելների մասունքներով հավատացյալներին օրհնելու» մասին, միգուցե ինչոր բան շփոթում ես (կներես):
3. Մակաբայեցիներից մեջբերումս քեզ կհայտնեմ , ուղղակի ժամանակ է հարկավոր փնտրելու համար: Ինչ վերաբերվում է Հուդա 1:9 -ին, ավելացնեմ նաև 2 Թեսաղ. 2:14ը որպեսզի ավելի հասկանալի լինի: Գիտեմ բողոքականների դիրքորոշումը ավանդությունների վերաբերյալ,սակայն ասեմ որ կա Աստվածհայտնության երեք ձև , մեկը՝ դա ավանդությունն է, որի փալուն օրինակը գիրք Ծննդոցն է և հենց ինքը Աստվածաշունչը, մյուսը՝ արարչագործությունը և երրորդը՝ մարմնացյալ մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսն է: ՀԱԵ -ն ընդունում է սուրբ ավանդությունները որպես Աստվածհայտնություն:
Եթե ուսումնասիրում էս ՀԱԵ -ի վարդ. և դավան.,(աղոթում եմ, Տերը լուսավորի քո միտքը), ապա կտեսնես որ վերը նշված և ոչ մի սխալ չկա վարդապետության և դավանանքի մեջ, դրանք բոլորը ժամանակի և վիճակների ազդեցության հետևանքներ են, որոնք նույն ժամանակի միջոցով էլ կվերանան:

Քո պատրաստակամության համար ուրախ եմ:
Տերը քեզ հետ:

[Ավետիք]

Ողջույն Հովարս ջան: Արդեն մի քանի օր է, ինչ ընթերցում եմ վերջին գրառումդ: Եվ հիմա ուզում եմ պատասխանել դրան:

1. Պիտի ասեմ, որ առաջին անգամն եմ լսում՝ մջբ.« մեռելների մասունքներով հավատացյալներին օրհնելու» մասին, միգուցե ինչոր բան շփոթում ես (կներես):

   Երևի ուշադիր չես եղել, երբ կաթողիկոսն օգտագործում է աջը՝ հիմնականում մետաղից պատրաստված մարդկային ձեռքի նմանություն, ինչի մեջ պարփակված են ննջած սուրբերից մեկի մասունքներից մի մասնիկ: Կամ էլ մյուռոնի պատրաստման ժամանակ, երբ նույն աջով՝ ինչի մեջ մասունքներ են, խառնում են զանգվածը, այն օրհնելով: Չե՞ս հիշում նման արարողություններ: Ես շատ եմ տեսել:
   

2. կա Աստվածհայտնության երեք ձև , մեկը՝ դա ավանդությունն է

   Այո, ամբողջ Աստվածաշունչը դա Աստվածային ավանդություն է մեզ համար: Բայց կան նաև մարդկային ավանդություններ, որոնք շատ հաճախ հակասում են Աստվածայինին: Օրինակ, Մատթ. 15:1-11 հատվածում Տեր Հիսուսը հանդիմանում է կրոնավորներին նրանց կեղծավորության մեջ, որ մարդկային ավանդությունը առավել էին դասում, քան Աստծո պատվիրանը: Այս պատճառով, ոչ թե ամեն ավանդությունն (մարդկային) է Աստվածհայտնության ձև, այլ միայն Աստվածայինը: Որ է կանոնավոր Աստվածաշունչը:
   

3. Մակաբայեցիներից մեջբերումս քեզ կհայտնեմ , ուղղակի ժամանակ է հարկավոր փնտրելու համար:

   Իսկ Մակաբայեցիների վարաբերյալ խնդրում եմ անպայման հայտնես, որովհետև շատ հետաքրքրի է, միևնույն ժամանակ անհավատալի:

Տերն օրհնի քեզ:

[հովարս]

Մակաբայեցիներից մեջբերումս քեզ կհայտնեմ...

Բարեւ Ավետիք ջան, կներես որ ուշացրեցի պատասխանս, այս վերջին ժամանակները հիշողությունս ինձ դավաճանում է: Խոնարհաբար ներեղություն եմ խնդրում որ թույլ եմ տվել սխալ: Հիշածս մեջբերումը ոչ թե բարեխոսության համար էր այլ ննջեցյալների հանար աղոթել(2 Մակաբ. 12:44-46),որը նույնպես բողոքականները չեն ընդունում:

ոչ թե աղոթում են սրբերին ,այլ նրանց բարեխոսությունն են խնդրում (օր. ամեն մի աղոթքի վերջում ավելացնում են «բարեխոսությաբ....») :

իսկ բարեխոսության համար աղոթքի մեջբերումները Սուրբ գրքից հետևյալն են՝
Ծննդոց 4:10
2 Մակ. 8:3-4
Մատթ. 22:32
Մարկ. 12:26-27
Ղուկ. 20:37-39
իսկ այս պատմության մեջ ավելի ցայտուն է արտահատվում՝ Ղուկ. 16:19-31: Եթե անիրավ հարուստն է բարեխոսում իր եղբայրների համար, ապա որքանով առավել սուրբերը կարող են բարեխոսել:

Այո, ամբողջ Աստվածաշունչը դա Աստվածային ավանդություն է մեզ համար: Բայց կան նաև մարդկային ավանդություններ, որոնք շատ հաճախ հակասում են Աստվածայինին:

Ավանդության համար ասեմ հետևյալը, ընդունում եմ որ կան մարդկային ավանդություններ, նամանավանդ որ Տերն էլ է դա ասում: Իսկ սուրբ ավանդությունը դա այն է որ թե հայտնություն, թե գիտություն և թե տեսիլք, որոնք տեղ չեն գրավել Սբ. Գրքում, կամ է՛լ ավելի ուշ են ի հայտ եկել, և փոխանցվել են բերնեբերան: Առաքյալն ասում է, «եթե բոլոր բաները գրվեին, աշխարհիս գրքերը չէին բավարարի»(մոտավոր մեջբերում): Տարբեր կազմակերպությունների ''հովիվներ'' հայտարարում են, թե « Աստված ինձ ասեց...», «երազումս տեսա...», «տեսա մի տեսիլք...» և այլն, դրանց դուք հավատում եք , իսկ եկեղեցու ավանդությանը՝ ոչ:

Երևի ուշադիր չես եղել, երբ կաթողիկոսն օգտագործում է աջը՝ հիմնականում մետաղից պատրաստված մարդկային ձեռքի նմանություն, ինչի մեջ պարփակված են ննջած սուրբերից մեկի մասունքներից մի մասնիկ:

պիտի ասեմ, որ աջը օգտագործում են միայն մեռոն պատրաստելու ժամանակ և այդտեղ ոչ մի հանցանք չկա: Վստահ եմ, որ դա էլ իր բացատրությունը ունի:
եթե ասում եք «այս գրքույկը գնիր և դու կօրհնվես»,«այս CD կամ այս DVD գնեք և կօրհնվեք»:
Այս ամենը ձեզ՝ բողոքականներիդ համար ընդունելի է, իսկ աջով օրհնելը ո՞չ:

[հովարս]

ԱՋ, աստվածաշնչյան և կրոնածիսական նշանակությամբ

1. Արարչական Ձեռքի օրհնության, աստվածային հաճության նշանակությամբ բարու խորհրդանիշ. աստվածային զորության, իշխանության ցուցիչ: Աստծո մասին Դավիթն ասում է. «... Իր Աջն ու իր սուրբ բազուկը փրկեցին նրան» (Սաղմ. 97.1): Աջ հասկացությունն Աստվածաշնչում հանդես է գալիս նաև այլ նրբիմաստներով, սակայն հիմնականում ըմբռնվում է որպես Աստծո Աջ: Ընդ որում եբրայերենում Աջ նշանակում էր նաև հարավ, իսկ ձախը՝ հյուսիս: Կարմիր ծովով անցնելուց հետո Մովսեսն ու իսրայելացիները փառաբանում են Աստծուն՝ ասելով. «Քո աջը, Տե՜ր, զորությամբ փառավորվեց, քո աջը, Տե՜ր, խորտակեց թշնամուն» (Ելք 15.6): Աստծո Աջը խորհրդանշում է Հիսուսին: Հիսուսի համբարձման վերաբերյալ Մարկոս ավետարանիչը գրում է. «Եվ ինքը Տեր Հիսուս, նրանց հետ խոսելուց հետո, դեպի երկինք վերացավ և նստեց Հոր աջ կողմը» (Մարկ. 16. 19): Աստվածաշնչում բազմաթիվ են Աստծո Աջի հիշատակումները՝ որպես խորհրդանիշ զանազան իրողությունների. Աստծո արարչագործության (Եսայի 48. 13), Աստծո զորության (Ելք 15. 6, Սաղմ. 21.8), պատվի, մեծարման (Սաղմ. 44.10, Մատթ. 25.34, Գործք 7.55), մասնավոր օրհնության (Ծննդ. 48. 14), եղբայրական սիրո (Գաղատ. 2.9), թշնամության (Սաղմ. 108.6, Զաքարիա 3.1), երդման [Հայտն. 10.5–6, Ծննդ. 14. 22 և այլն (իսկ երդմնազանց մարդու ձեռքը համարվում է «մեղսագործ աջ», Սաղմ. 143. 8)]: Աստծո Աջը սրբապատկերներում առկա է իբրև օրհնության խորհրդանիշ՝ ձեռք, որը երևում է բացված երկնքից:
2. Աջը, որպես օրհնության և զորության փոխանցման միջոց, Աստծո կամեցողությամբ տրված է նաև Աստծո սիրելիներին (նահապետներ, մարգարեներ, առաքյալներ): Այսպես, Աստվածաշնչում Հակոբն օրհնում է իր որդու՝ Հովսեփի որդիներին՝ իր աջ ձեռքը դնելով Եփրեմի, իսկ ձախը՝ Մանասեի գլխին (Ծննդ. 48.12–16): Իսկ սրանից էլ առաջ Աբրահամն իր որդու՝ Իսահակի համար կին բերելու մեկնող ծառային երդվեցնում է՝ վերջինիս ձեռքը դնել տալով իր ազդրի տակ. խորհրդանշական արարողություն, որն, անշուշտ, ունի հատուկ իմաստ (Ծննդ. 24.3–5, 9): Ձեռքն օրհնվելու ենթակա անձի գլխին դնելու, Աջով օրհնելու բազում դեպքեր է վկայում Սուրբ Գիրքը. «Նավեի որդի Հեսուն լցվեց իմաստության հոգով, որովհետև Մովսեսն իր ձեռքը դրել էր նրա վրա...» (Երկրորդ օրենք 34.9), «Եվ ձեռքը դրեց նրա վրա, ու նույն ժամին հիվանդը ուղղվեց և Աստծուն փառք էր տալիս» (Ղուկ. 13.13), «Այն ժամանակ ձեռքները դրեցին նրանց վրա, և նրանք Սուրբ Հոգին ստացան» (Գործք 8.17) և այլն:
3. Եկեղեցիներում որպես սրբություններ պահպանվում են սուրբ առաքյալների և հայրապետների մետաղե Աջերը: Հայ եկեղեցու սրբություններից են Լուսավորչի Աջը, Թադեոս և Բարդուղիմեոս առաքյալների, Հակոբ Մծբնացու և մյուս սուրբերի Աջերը՝ նրանց մասունքներով հանդերձ, որոնք պահպանվում են Ս. Էջմիածնի վանքի թանգարանում: Սուրբերի Աջերը նշանակ են տվյալ եկեղեցու շնորհաբաշխության:

[Jarre]

Մոդերատորական: Անձնական հարթության հանված մի շարք գրառումներ ջնջվել են իսկ մի քանիսն էլ խմբարգվել։ Հաշվի առնելով, որ դրանք եղել են հին գրառումներ և գրառումների հեղինակներից ոմանք այլևս ակտիվ չեն Ակումբում, տուգանայիններ կամ զգուշացումներ չեն տրվել։ Հաջորդ անգամ, սակայն, նման գրառումները կջնջվեն համապատասխան հետևանքներով՝ զգուշացումներով և տուգանայիններով։ Նախապես շնորհակալ եմ այս հարցում համագործակցելու համար։

[Ավետիք]

Բարև Հովարս ջան: Ուրախ եմ, որ կարողանում ենք հաղորդակցվել, և հիմա քեզ իմ պատասխանը գրել:

Բարեւ Ավետիք ջան, կներես որ ուշացրեցի պատասխանս, այս վերջին ժամանակները հիշողությունս ինձ դավաճանում է: Խոնարհաբար ներեղություն եմ խնդրում որ թույլ եմ տվել սխալ: Հիշածս մեջբերումը ոչ թե բարեխոսության համար էր այլ ննջեցյալների հանար աղոթել (2 Մակաբ. 12:44-46), որը նույնպես բողոքականները չեն ընդունում:

Այո, անիմաստ է աղոթել նրանց համար, ովքեր արդեն հանդերձյալ կյանքում որոշված տեղերում են գտնվում: Որովհետև հենց Ղուկ.16:26-ում էլ հստակ նշվում է, որ մեկը չի կարող իր մտած հավիտենությունը փոխել՝ դժոխքից դրախտ անցնել և հակառակը: Աստված արդար է և ճշմարիտ, որ Իր որոշման մեջ չի սխալվում, առավել մարդու հավիտենական վիճակի վերաբերյալ: Ու ինչքան էլ աղոթես, ոչինչ չես կարող փոխել: Անիմաստ է և սխալ:

ոչ թե աղոթում են սրբերին ,այլ նրանց բարեխոսությունն են խնդրում (օր. ամեն մի աղոթքի վերջում ավելացնում են «բարեխոսությաբ....») :

իսկ բարեխոսության համար աղոթքի մեջբերումները Սուրբ գրքից հետևյալն են՝
Ծննդոց 4:10
2 Մակ. 8:3-4
Մատթ. 22:32
Մարկ. 12:26-27
Ղուկ. 20:37-39
իսկ այս պատմության մեջ ավելի ցայտուն է արտահատվում՝ Ղուկ. 16:19-31: Եթե անիրավ հարուստն է բարեխոսում իր եղբայրների համար, ապա որքանով առավել սուրբերը կարող են բարեխոսել:

Արի մի քիչ ուշադրություն դարձրու մեջբերածդ (բացի 2 Մակ. 8:3-4, որովհետև դեռ մոտս չունեմ անկանոն գիրք) սուրբգրային հատվածներին:

1. Ծննդ. 4:10 - խոսում է Կայենին տված Աստծո հանդիմանության մասին, որ Աբելի արյունը բողոքում է Աստծուն, և ոչ մի բարեխոսության մասին խոսք չկա:
   
2. Այս երեք Մատթ. 22:31-32, Մարկ. 12:26-27, Ղուկ. 20:37-39 նորկտակարանյան հատվածները նույն ճշմարտության մասին են խոսում Տեր Հիսուս Քրիստոսի մեռելների հարության վկայության մասին: Մատթ. 22 գլխի մեջ հատուկ եմ մեջբերել 31 խոսքը, որովհետև այն կա նաև մնացախ երկուսի մեջ: Եվ ցույց է տալիս «Աստխո ողջերի Աստվածը» լինելու կերպը՝ Տիրոջ մարդիկ հարություն են առնելու հավիտենական կյանքի համար:
   
3. Եվ ի վերջո Ղուկ. 16:19-31 պատմությունը: Ճիշտ է հարուստը բարեխոսում է իր եղբայրների համար, բայց և այնպես մերժվում են նրա խնդրանքները, պատճառաբանվելով, որ աշխարհի երեսին կա Կենդանի Աստծո Խոսքը. «…նրանք Մովսեսին և մարգարեներին ունեն, թող նրանց լսեն» (Ղուկ.16:29) :

Աստվածաշնչում ոչ մեկ տեղ չկա պատվեր կամ հորդոր դիմելու ննջեցյալների բարեխոսությանը:

Ավանդության համար ասեմ հետևյալը, ընդունում եմ որ կան մարդկային ավանդություններ, նամանավանդ որ Տերն էլ է դա ասում: Իսկ սուրբ ավանդությունը դա այն է որ թե հայտնություն, թե գիտություն և թե տեսիլք, որոնք տեղ չեն գրավել Սբ. Գրքում, կամ է՛լ ավելի ուշ են ի հայտ եկել, և փոխանցվել են բերնեբերան: Առաքյալն ասում է, «եթե բոլոր բաները գրվեին, աշխարհիս գրքերը չէին բավարարի»(մոտավոր մեջբերում): Տարբեր կազմակերպությունների ''հովիվներ'' հայտարարում են, թե « Աստված ինձ ասեց...», «երազումս տեսա...», «տեսա մի տեսիլք...» և այլն, դրանց դուք հավատում եք , իսկ եկեղեցու ավանդությանը՝ ոչ:

Ամեն ավանդություն, որ չի համապատասխանում Աստվածաշնչին վնասակար է և վտանգավոր հոգևոր կյանքի համար: Անկախ նրանից ով է ասողը՝ հովիվ, եպիսկոպոս, սուրբ ննջեցյալ, այդ ավանդությունը պիտի համեմատվի Աստծո Խոսքի հետ: Առավել ավանդությունն ինչքան էլ, որ համապատասխանի Աստվածաշնչին, չպիտի փոխարինի Ճշմարիտ Ուսմունքին՝ Սուրբ Գրքին: Այսինքն, եթե ժամանակի ընթացքում ձևավորվել են որոշ վարդապետական ավանդություններ, միևնույնն է դրանք պիտի քննվեն և շտկվեն Ավետարանի Լույսի ներքո:

պիտի ասեմ, որ աջը օգտագործում են միայն մեռոն պատրաստելու ժամանակ և այդտեղ ոչ մի հանցանք չկա: Վստահ եմ, որ դա էլ իր բացատրությունը ունի:
եթե ասում եք «այս գրքույկը գնիր և դու կօրհնվես»,«այս CD կամ այս DVD գնեք և կօրհնվեք»:
Այս ամենը ձեզ՝ բողոքականներիդ համար ընդունելի է, իսկ աջով օրհնելը ո՞չ:

Արի սխալ պնդումներ մի արա կոնկրետ իմ և իմ եկեղեցու հասցեյին: Մենք այսպիսի բան չենք ասել, ու ես էլ այդպիսի բան չեմ լսել մեզ մոտ: Եվ մեզ մոտ եկեղեցում ոչինչ չի վաճառվում: Իսկ ժողովուրդն օրհնվում է Աստծո Խոսքով և Շնորհքով:

[Ավետիք]

ԱՋ, աստվածաշնչյան և կրոնածիսական նշանակությամբ

1. Արարչական Ձեռքի օրհնության, աստվածային հաճության նշանակությամբ բարու խորհրդանիշ. աստվածային զորության, իշխանության ցուցիչ: Աստծո մասին Դավիթն ասում է. «... Իր Աջն ու իր սուրբ բազուկը փրկեցին նրան» (Սաղմ. 97.1): Աջ հասկացությունն Աստվածաշնչում հանդես է գալիս նաև այլ նրբիմաստներով, սակայն հիմնականում ըմբռնվում է որպես Աստծո Աջ: Ընդ որում եբրայերենում Աջ նշանակում էր նաև հարավ, իսկ ձախը՝ հյուսիս: Կարմիր ծովով անցնելուց հետո Մովսեսն ու իսրայելացիները փառաբանում են Աստծուն՝ ասելով. «Քո աջը, Տե՜ր, զորությամբ փառավորվեց, քո աջը, Տե՜ր, խորտակեց թշնամուն» (Ելք 15.6): Աստծո Աջը խորհրդանշում է Հիսուսին: Հիսուսի համբարձման վերաբերյալ Մարկոս ավետարանիչը գրում է. «Եվ ինքը Տեր Հիսուս, նրանց հետ խոսելուց հետո, դեպի երկինք վերացավ և նստեց Հոր աջ կողմը» (Մարկ. 16. 19): Աստվածաշնչում բազմաթիվ են Աստծո Աջի հիշատակումները՝ որպես խորհրդանիշ զանազան իրողությունների. Աստծո արարչագործության (Եսայի 48. 13), Աստծո զորության (Ելք 15. 6, Սաղմ. 21.8), պատվի, մեծարման (Սաղմ. 44.10, Մատթ. 25.34, Գործք 7.55), մասնավոր օրհնության (Ծննդ. 48. 14), եղբայրական սիրո (Գաղատ. 2.9), թշնամության (Սաղմ. 108.6, Զաքարիա 3.1), երդման [Հայտն. 10.5–6, Ծննդ. 14. 22 և այլն (իսկ երդմնազանց մարդու ձեռքը համարվում է «մեղսագործ աջ», Սաղմ. 143. 8)]: Աստծո Աջը սրբապատկերներում առկա է իբրև օրհնության խորհրդանիշ՝ ձեռք, որը երևում է բացված երկնքից:
2. Աջը, որպես օրհնության և զորության փոխանցման միջոց, Աստծո կամեցողությամբ տրված է նաև Աստծո սիրելիներին (նահապետներ, մարգարեներ, առաքյալներ): Այսպես, Աստվածաշնչում Հակոբն օրհնում է իր որդու՝ Հովսեփի որդիներին՝ իր աջ ձեռքը դնելով Եփրեմի, իսկ ձախը՝ Մանասեի գլխին (Ծննդ. 48.12–16): Իսկ սրանից էլ առաջ Աբրահամն իր որդու՝ Իսահակի համար կին բերելու մեկնող ծառային երդվեցնում է՝ վերջինիս ձեռքը դնել տալով իր ազդրի տակ. խորհրդանշական արարողություն, որն, անշուշտ, ունի հատուկ իմաստ (Ծննդ. 24.3–5, 9): Ձեռքն օրհնվելու ենթակա անձի գլխին դնելու, Աջով օրհնելու բազում դեպքեր է վկայում Սուրբ Գիրքը. «Նավեի որդի Հեսուն լցվեց իմաստության հոգով, որովհետև Մովսեսն իր ձեռքը դրել էր նրա վրա...» (Երկրորդ օրենք 34.9), «Եվ ձեռքը դրեց նրա վրա, ու նույն ժամին հիվանդը ուղղվեց և Աստծուն փառք էր տալիս» (Ղուկ. 13.13), «Այն ժամանակ ձեռքները դրեցին նրանց վրա, և նրանք Սուրբ Հոգին ստացան» (Գործք 8.17) և այլն:
3. Եկեղեցիներում որպես սրբություններ պահպանվում են սուրբ առաքյալների և հայրապետների մետաղե Աջերը: Հայ եկեղեցու սրբություններից են Լուսավորչի Աջը, Թադեոս և Բարդուղիմեոս առաքյալների, Հակոբ Մծբնացու և մյուս սուրբերի Աջերը՝ նրանց մասունքներով հանդերձ, որոնք պահպանվում են Ս. Էջմիածնի վանքի թանգարանում: Սուրբերի Աջերը նշանակ են տվյալ եկեղեցու շնորհաբաշխության:

Քո վերը բերված սուրբգրային հատվածները խոսում են թե Աստծո իրական աջի վերաբերյալ, թե մարդկային ձեռքի: Բայց ոչ թե մետաղյա "աջի" միջոցով է Աստծո շնորհքը բաշխվում եկեղեցուն, այն էլ դիակի մասնիկներով: Այլ շնորհքը Սուրբ Հոգուց է հասնում եկեղեցուն:

[հովարս]

Ավետիք ջան , սա գրեցի որ հասկանալի դարձնեմ թե աջը ի՞նչ է խորհրդանշում: Եթե հիշում ես հարձդ՝ կրկնեմ որ աջով միայն մեռոնն են խառնում ( ''գդալի'' պես մի բան):

[հովարս]

1. Ծննդ. 4:10 - խոսում է Կայենին տված Աստծո հանդիմանության մասին, որ Աբելի արյունը բողոքում է Աստծուն, և ոչ մի բարեխոսության մասին խոսք չկա:
   
2. Այս երեք Մատթ. 22:31-32, Մարկ. 12:26-27, Ղուկ. 20:37-39 նորկտակարանյան հատվածները նույն ճշմարտության մասին են խոսում Տեր Հիսուս Քրիստոսի մեռելների հարության վկայության մասին: Մատթ. 22 գլխի մեջ հատուկ եմ մեջբերել 31 խոսքը, որովհետև այն կա նաև մնացախ երկուսի մեջ: Եվ ցույց է տալիս «Աստխո ողջերի Աստվածը» լինելու կերպը՝ Տիրոջ մարդիկ հարություն են առնելու հավիտենական կյանքի համար:
   
3. Եվ ի վերջո Ղուկ. 16:19-31 պատմությունը: Ճիշտ է հարուստը բարեխոսում է իր եղբայրների համար, բայց և այնպես մերժվում են նրա խնդրանքները, պատճառաբանվելով, որ աշխարհի երեսին կա Կենդանի Աստծո Խոսքը. «…նրանք Մովսեսին և մարգարեներին ունեն, թող նրանց լսեն» (Ղուկ.16:29) :

Աստվածաշնչում ոչ մեկ տեղ չկա պատվեր կամ հորդոր դիմելու ննջեցյալների բարեխոսությանը:

Ամեն ավանդություն, որ չի համապատասխանում Աստվածաշնչին վնասակար է և վտանգավոր հոգևոր կյանքի համար: Անկախ նրանից ով է ասողը՝ ....:

Աստվածաշնչի ամեն մի բառ ով ոնց ուզում մեկնաբանում է, այնինչ շատ պարզ է գրված, դուք չեք ընդունում ՀԱԵ -ի դիրքը, դա ձեր գործն է, դրանով չի որոշվում ճշմարտությիւնը: Ամեն բան չի որ գրվել է Գրքում, կան բաներ որոնք բերանացի փոխանցվել են և դա կոչվում է սուրբ ավանդություն( խոսքս ամեն ավանդության մասին չի) 2Թեսաղ. 2:14:

Արի սխալ պնդումներ մի արա կոնկրետ իմ և իմ եկեղեցու հասցեյին: Մենք այսպիսի բան չենք ասել, ու ես էլ այդպիսի բան չեմ լսել մեզ մոտ: Եվ մեզ մոտ եկեղեցում ոչինչ չի վաճառվում: Իսկ ժողովուրդն օրհնվում է Աստծո Խոսքով և Շնորհքով:

Ինչպես միշտ, դու դարձյալ անձնականի ես վերածում, ես բողոքականներից եմ խոսում և քանի որ դու ես պատասխանում նրանց փոխարեն դրա համար ասում եմ դուք:
Ոչ քո դեմ և ոչ էլ առավելևս քո հավատքի դեմ ոչինչ չունեմ, հավատում ես այնպես ինչպես հասկանում ես:
Այսքանով ավարտում եմ իմ գրառումները այս հարցի վերաբերյալ:
Մնաս խաղաղությամբ:

[Ավետիք]

Ավետիք ջան , սա գրեցի որ հասկանալի դարձնեմ թե աջը ի՞նչ է խորհրդանշում: Եթե հիշում ես հարձդ՝ կրկնեմ որ աջով միայն մեռոնն են խառնում ( ''գդալի'' պես մի բան):

Ուրեմն, եթե այդ աջը, որը պարփակում է դիակի մասունքներ, օգտագործվում է մեռոնը խառնելու համար, ապա ամբողջ ձեր մեռոնը զուրկ է Աստծո օրհնությունից: Իսկ այդ մեռոնը, կարծեմ ձեր եկեղեցում, խորհրդանշում է Հոգու օծությունը, եթե չեմ սխալվում: Սա մեծ խնդիր է:

[Moonwalker]

Ուրեմն, եթե այդ աջը, որը պարփակում է դիակի մասունքներ, օգտագործվում է մեռոնը խառնելու համար, ապա ամբողջ ձեր մեռոնը զուրկ է Աստծո օրհնությունից: Իսկ այդ մեռոնը, կարծեմ ձեր եկեղեցում, խորհրդանշում է Հոգու օծությունը, եթե չեմ սխալվում: Սա մեծ խնդիր է:

Քո ասած «դիակի մասունքները» /ննջեցյալ սրբերի մասունքները/ մի անգամ չէ, որ հրաշք են գործել ու անգամ կան այդ հաստատող Սբ. Գրքի հատվածներ.
«Այդ ժամանակ մի մարդու էին թաղում։ Երբ թաղողները տեսան Մովաբի կողոպտիչ զօրքին, այդ մեռած մարդուն շտապ գցեցին գերեզմանը։ Այդ մեռած մարդու դիակը Եղիսէէի ոսկորներին դիպչելուն պէս հանգուցեալը կենդանացաւ ու կանգնեց իր ոտքերի վրայ։» Դ Թագավորաց 13:21
Կամ էլ Սրբի հետ կապված իրով բժշկվելը.
«մինչեւ իսկ նրա քրտինքը չորացրած թաշկինակներ կամ վարշամակներ էին տանում հիւանդների մօտ, եւ ախտերը հեռանում էին նրանցից. եւ չար ոգիները դուրս էին գալիս։» Գործք 19: 12
Կամ մի այլ հատված.
«Եւ երբ առաւ գիրքը, չորս կենդանիներն ու քսանչորս երէցներն ընկան Գառան առաջ. եւ իւրաքանչիւրն ունէր քնար եւ խնկով լի ոսկէ բուրվառ, որ սրբերի աղօթքներն են։ » Հայտնություն 5: 8
Սևը սպիտակի վրա գրված է, որ սրբերի աղոթքները/իմա՝ բարեխոսությունները/ խունկի նման բուրվառից հնչեցվում եմ մեր Տիրոջ առաջ:

Կարճ ասած, ինչպես Պողոս առաքյալի աշակետ Սբ. Դիոնեսիոսն է ասում. «Տոնեցե՛ք, պատարագ մատուցե՛ք նրանց հիշատակի համար, որոնք իրենք պատարագվեցին Աստծո համար»:

[հովարս]

: Իսկ այդ մեռոնը, կարծեմ ձեր եկեղեցում, խորհրդանշում է Հոգու օծությունը, եթե չեմ սխալվում: Սա մեծ խնդիր է:

Չես սխալվում, և ոչ մի խնդիր էլ չկա, ավելի ճիշտ խնդիրը ձեր վարդապետության/ուսմունքի մեջ է:


Շնորհակալություն Moonwalker ին մեջբերումների համար:

[Նետ]

Moonwalker ջան քրիստոնեությունը շա՜տ շա՜տ հեռու է նյութապաշտությունից։երևի ինձանից լավ գիտես. որ Աստծուն պաշտում են Հոգիով և Ճշմարտությունով։

Կամ էլ Սրբի հետ կապված իրով բժշկվելը.
«մինչեւ իսկ նրա քրտինքը չորացրած թաշկինակներ կամ վարշամակներ էին տանում հիւանդների մօտ, եւ ախտերը հեռանում էին նրանցից. եւ չար ոգիները դուրս էին գալիս։» [B]Գործք

Հիմա ուզում եմ մի հարց տալ՝ ախտերին ու հիվանդություններին. թաշկինակնե՞րն ու վարշամակնե՞րն էին հեռացնողները։Կամ գուցե Պետրոս Առաքյա՞լը։

[ars83]

Moonwalker ջան քրիստոնեությունը շա՜տ շա՜տ հեռու է նյութապաշտությունից։երևի ինձանից լավ գիտես. որ Աստծուն պաշտում են Հոգիով և Ճշմարտությունով։Հիմա ուզում եմ մի հարց տալ՝ ախտերին ու հիվանդություններին. թաշկինակնե՞րն ու վարշամակնե՞րն էին հեռացնողները։Կամ գուցե Պետրոս Առաքյա՞լը։

Մի պատասխան հարց էլ ես տամ, եթե կարելի է: Ինչո՞ւ հենց Պետրոս առաքյալը, ոչ թե հարևան Յիցխակը կամ Դիոգենեսը, կամ ինչո՞ւ հենց թաշկինակ: Ինչո՞ւ ամենքն իր տանը չէր նստում, աղոթեր, բժշկվեր:

[Նետ]

Մի պատասխան հարց էլ ես տամ, եթե կարելի է: Ինչո՞ւ հենց Պետրոս առաքյալը, ոչ թե հարևան Յիցխակը կամ Դիոգենեսը, կամ ինչո՞ւ հենց թաշկինակ: Ինչո՞ւ ամենքն իր տանը չէր նստում, աղոթեր, բժշկվեր:

Բժշկությունները կամ ցանկացած այլ հրաշագործությունները ինքնանպատակ չեն լինում ։
Դրանց առաջնահերդ նպատակը մարդկանց հոգևոր բժշկության ու փրկությանը բերել է։
ես համաձայն չեմ որ բժշկությունները միայն Պետրոսի միջոցով էին կատարվում։Ամեն դեպքում. Աստված ամեն անոդ մի բանի է ծառայեցնում ։Մեկով բժշկում.մյուսով մարգարեություն. մեկ ուրիշով լեզուներ. Կամ՝ Հոգու այլ պտուղներ։