Հայ Առաքելական Եկեղեցին աղանդավո՞ր

[razmik21]

Մհեր 78 դուք մերժելով ՀԱԵ -ին ,աղանդավոր պիտակելով , դառնում եք սրբությունները ոտնակոխ անող։ Լավ կլինի գնաք ձեր այցելած խմբակի երեցներին խնդրել,որ պատմեն ձեր եկեղեցու պատմությունը:

Մոդերատորական: Գրառումը խմբագրված է: Գրառումը անձնական հարթության հանող մասը ջնջված է։

Կներեք, որ միջամտում եմ:
Մի բան չհասկացա "դառնում են սրբությունները ոտնակոխ անող" 1.մերժելով ՀԱԵ -ին 2. թե աղանդավոր պիտակելով:
Առաջինի համար ասեմ, որ ինչ որ շենք կամ ուղղություն մերժելով մարդը չի կորցնում փրկությունը, որովհետև փրկությունը կրոնական ուղղությունը չի բաժանում, այլ Հուսուսը:
Երկորդի համար ասեմ, որ ես չեմ համարում ՀԱԵ աղանդավոր: Եթե կարծում եք, որ սխալմամբ մյուսին աղանդավոր անվանելով մարդը ոտնակոխ է անում սրբությունը, ապա առաջինը պետք է հենց նկատեք ՀԱԵ-ուն, որը առանց քննելու շատ ուղղությունների դավանաբանական տեսոթյունը, զուտ ոչ առաքելական լինելու պատճառով խփում է "աղանդ" լոգոն:

[Monk]

Ապրի Հայ Քրիստոնյա դասը եթե դեմ չեք մի քիչ էլ Վարդան ՄԱմիկոնյանը, մարդ ես կարող ա ինքն էլ ա նդեղ էղէլ, բայց էկեք խոստովանենք, որ քաղքեդոնի ժողովը Աստվածաշնչյան հիմունքներին ավելի մոտ է քան այն մերժելը…

Ընդգծված հատվածը, եթե կարելի է, մի քիչ ավելի մանրամասն էլի:

[Benadad]

Կարելի ա ե կմեկնաբանեմ՝ այն ,որ Քաղքեդոնի տիեզերական ժողովը ավելի մոտ էր Աստվածաշնչյան ճշմարտությանը դա փաստ էր,առաջինը դա վերաբերվում է երկբնության հարցին՝ Ավետարանում չկա մի այնպիսի հատված,որը հիմք հանդիսանար միբնակության գաղափարախոսության հաստատման համար,իսկ երկբնության գաղափարի համար համենայն դեպս փաստեր շատ կան, այն որ Ավետարանը Հիսուսին ներկայացնում է և որպես Աստված և որպես Մարդ դա անժխելի ճշմարտություն է , ով էլ ուզենա դա ժխտի

[Catarsis]

Պետք է հիասթափեցնեմ, այն մարդկանց, որ կարծում են, թե փոքր տարիքում մկրտվելով են փրկված: Ասեմ, որ մկրտվելը "ավտոմատ" գործողություն չի: Մինչը մարդը չապաշխարհի սրտով Հիսուսին չհավատա ու բերանով չդավանի չի փրկվում: Եթե, փոքր երեխուն առանց իր հասկանալու մկրտում են, նա չի դառնում քրիստոնյա, դա մետք է նա ընտրի, երբ որ սկսի գիտակցել: Ու փոքր տարիքում մկրտվելը այդ առումով չունի առավելություն: Առհասարակ մկրտվելը ջուրը պարզապես մտնել ելնելը ու տերտերի աղոթքը չէ, այլ գիտակցաբար Հուսուսին Տեր ու Փրկիչ ընդունելը:

Լսիր Ռազմիկ ջան չափից շատ պարտավորություններ չես վերցրել քեզ վրա, այդքան բան որ գիտես Աստվածաշնչից չգիտես, որ դու չես որոշում ով է փրկված, թե ով ոչ, փրկությունը Աստծունն է և լավ կլինի չորակենք մարդկանց մկրտությունը եղել է թե չէ: Կարող էս Աստվածաշնչից մեկ հատված մեջ բերել , որ ասում է երեխաներին չմկրտեք, կամ ինչ է նշանակում մկրտությունը հասկանալը, ես կարծում եմ ամեն օր մարդ Աստծո հետ հաղորդակցվելով նոր բաներ է հասկանում:
Եթե 21-րդ դարում ասում ես մանակամկրտությամբ մարդ չի կարող փրկվել, նշանակում է 1700 տարիների ընթացքում մեր հայրերը փրկություն չեն ունեցել, սպասում եինք 21-րդ դարում բողոքական եկեղեցիները գաին Հայաստան և մեզ փրկության ճանապարհը ցույց տաին:

[Աինի]

Ընդգծված հատվածը, եթե կարելի է, մի քիչ ավելի մանրամասն էլի:

Խնդրեմ հարգելիս, օրինակ այն որ , եթե մերժենք Հիսուսի մարդկային հատկանիշները, ապա կստացվի, որ երբ Հիսուսը փորձվում էր սատանայի կողմից, փորձվում էր աստված, իսկ դա բացարձակ հերետիկոսություն է , ինչպես կարող է սատանան փորձել Ատծուն, և հետո Հիսուսի երկբնությունը հերքելով մենք հերքում ենք նաև իր փրկությունը, որովհետև Հիսուս Քրիտոս սուրբ կյանք ապրեց ցույց տալու համար, որ մարդկային մարմինը ի վիճակի է ապրել սրբության կյանք, Եվ վերջ ի վերջո քաղկեդոնի որոշումը ոչնչով չի հերքում Հիսուս Քրիստոսի Աստվածությունը

[Monk]

Կարելի ա ե կմեկնաբանեմ՝ այն ,որ Քաղքեդոնի տիեզերական ժողովը ավելի մոտ էր Աստվածաշնչյան ճշմարտությանը դա փաստ էր,առաջինը դա վերաբերվում է երկբնության հարցին՝ Ավետարանում չկա մի այնպիսի հատված,որը հիմք հանդիսանար միբնակության գաղափարախոսության հաստատման համար,իսկ երկբնության գաղափարի համար համենայն դեպս փաստեր շատ կան, այն որ Ավետարանը Հիսուսին ներկայացնում է և որպես Աստված և որպես Մարդ դա անժխելի ճշմարտություն է , ով էլ ուզենա դա ժխտի

Խնդրեմ հարգելիս, օրինակ այն որ , եթե մերժենք Հիսուսի մարդկային հատկանիշները, ապա կստացվի, որ երբ Հիսուսը փորձվում էր սատանայի կողմից, փորձվում էր աստված, իսկ դա բացարձակ հերետիկոսություն է , ինչպես կարող է սատանան փորձել Ատծուն, և հետո Հիսուսի երկբնությունը հերքելով մենք հերքում ենք նաև իր փրկությունը, որովհետև Հիսուս Քրիտոս սուրբ կյանք ապրեց ցույց տալու համար, որ մարդկային մարմինը ի վիճակի է ապրել սրբության կյանք, Եվ վերջ ի վերջո քաղկեդոնի որոշումը ոչնչով չի հերքում Հիսուս Քրիստոսի Աստվածությունը

Հարգելի Benadad և հարգելի Աինի, շնորհակալ եմ պատասխանների համար: Բայց ինչ-որ վստահ չեմ, թե ՀԱԵ քրիստոսաբանական վարդապետությանը բավարար չափով եք տեղյակ: Կներեք իհարկե, բայց այդ տպավորությունն ստացա ձեր գրառումներից: Կխնդրեի մի փոքր պարզաբանեիք, թե Քրիստոսի երկու բնությունների հարցում ո՛րն է Քաղկեդոնի վարդապետությունը, և ո՛րն է ՀԱԵ վարդապետությունը: Այլ կերպ ասած՝ ո՞րն է ըստ ձեզ երկաբնակությունն ու միաբնակությունը: Կանխավ շնորհակալ եմ:

[Աինի]

Հարգելի Benadad և հարգելի Աինի, շնորհակալ եմ պատասխանների համար: Բայց ինչ-որ վստահ չեմ, թե ՀԱԵ քրիստոսաբանական վարդապետությանը բավարար չափով եք տեղյակ: Կներեք իհարկե, բայց այդ տպավորությունն ստացա ձեր գրառումներից: Կխնդրեի մի փոքր պարզաբանեիք, թե Քրիստոսի երկու բնությունների հարցում ո՛րն է Քաղկեդոնի վարդապետությունը, և ո՛րն է ՀԱԵ վարդապետությունը: Այլ կերպ ասած՝ ո՞րն է ըստ ձեզ երկաբնակությունն ու միաբնակությունը: Կանխավ շնորհակալ եմ:

Միաբնակության վարդապեոըթւյունը կայանում է նրանում, որ Կոպիտ ասած Հիսուս Քրիստոսի մարմնում գործում էր միայն Աստվածայինը, թերևս դա տրամաբանակն է այն պատճառով, որ Մարիամը հղիացավ Սուրբ հոգուց, բայց այս դեպքում խնդրում եմ պատասխանիր ինձ Հարֆելի մոնկ միթե սատանան կարող էր փորձել հենց Աստծուն, միթե դա, որպես Աստված հայհոյություն չի հնչի՞...

[Monk]

Միաբնակության վարդապեոըթւյունը կայանում է նրանում, որ Կոպիտ ասած Հիսուս Քրիստոսի մարմնում գործում էր միայն Աստվածայինը, թերևս դա տրամաբանակն է այն պատճառով, որ Մարիամը հղիացավ Սուրբ հոգուց, բայց այս դեպքում խնդրում եմ պատասխանիր ինձ Հարֆելի մոնկ միթե սատանան կարող էր փորձել հենց Աստծուն, միթե դա, որպես Աստված հայհոյություն չի հնչի՞...

Խնդիրը հենց սրանում է, հարգելի Աինի, որ առանց բավարար չափով տեղեկացվածության դատողություններ են արվում, թե ինչքանով է ՀԱԵ դավանաբանությունը մոտ Սուրբ Գրքին կամ նման մի բան: Ձեր ասածը բացարձակապես կապ չունի ՀԱԵ քրիստոսաբանության հետ, դա եվտիքեսական հերետիկոսությունն է, որը ՀԱԵ նզովել է էն գլխից: ՀԱԵ երբևիցե չի մերժել Քրիստոսի մարդկային բնությունը: Նույնիսկ եթե առիթ չեք ունեցել Հայ Եկեղեցու դավանաբանական որևէ ձեռնարկ աչքի անցակցնելու, մի օր կարող եք գնալ Պատարագի և լսել Հավատամքը, մասնավորապես այս հատվածը. «Ով մեզ՝ մարդկանցս համար և հանուն մեր փրկության՝ երկնքից իջնելով՝ մարմնացավ, մարդացավ, Սուրբ Հոգով կատարելապես ծնվեց Սուրբ Կույս Մարիամից։ Որով առավ մարմին, հոգի ու միտք և ամեն ինչ ուր ունի մարդը՝ ճշմարտապես և ոչ կարծյոք։ Չարչարվեց, խաչվեց, թաղվեց, երրորդ օրը հարություն առավ, նույն մարմնով ելավ երկինք և նստեց Հոր Աջ կողմում»:

[Աինի]

Խնդիրը հենց սրանում է, հարգելի Աինի, որ առանց բավարար չափով տեղեկացվածության դատողություններ են արվում, թե ինչքանով է ՀԱԵ դավանաբանությունը մոտ Սուրբ Գրքին կամ նման մի բան: Ձեր ասածը բացարձակապես կապ չունի ՀԱԵ քրիստոսաբանության հետ, դա եվտիքեսական հերետիկոսությունն է, որը ՀԱԵ նզովել է էն գլխից: ՀԱԵ երբևիցե չի մերժել Քրիստոսի մարդկային բնությունը: Նույնիսկ եթե առիթ չեք ունեցել Հայ Եկեղեցու դավանաբանական որևէ ձեռնարկ աչքի անցակցնելու, մի օր կարող եք գնալ Պատարագի և լսել Հավատամքը, մասնավորապես այս հատվածը. «Ով մեզ՝ մարդկանցս համար և հանուն մեր փրկության՝ երկնքից իջնելով՝ մարմնացավ, մարդացավ, Սուրբ Հոգով կատարելապես ծնվեց Սուրբ Կույս Մարիամից։ Որով առավ մարմին, հոգի ու միտք և ամեն ինչ ուր ունի մարդը՝ ճշմարտապես և ոչ կարծյոք։ Չարչարվեց, խաչվեց, թաղվեց, երրորդ օրը հարություն առավ, նույն մարմնով ելավ երկինք և նստեց Հոր Աջ կողմում»:

Ցավդ տանեմ ես պատարագների գնացել եմ, ժամերգությունների մասնակցել եմ, սրբազանի սերտողություններին գնացել եմ, ու հոգևորակաների կողմից անցկացվող հաղորդումներին էլ պարտաճանաչ հետևում եմ, նիկիական հանգանակը անգիր գիտեմ, ու ամեն կիրակի էլ առանց զլանալու կրկնում եմ, ու այն որ ՀԱԵ-ն Քրիստոսի մարդեղությւնը չի մերժում ես նույնպես շատ լավ գիտեմ, բայց իմ ասածը դրան չեր վերաբերում, խոսքը վարդապետական ընկալումների տարբերությունների մեջ չէ միայն, բայց ավելի լավ է այսքանով սահմանափակվենք,

[Monk]

Ցավդ տանեմ ես պատարագների գնացել եմ, ժամերգությունների մասնակցել եմ, սրբազանի սերտողություններին գնացել եմ, ու հոգևորակաների կողմից անցկացվող հաղորդումներին էլ պարտաճանաչ հետևում եմ, նիկիական հանգանակը անգիր գիտեմ, ու ամեն կիրակի էլ առանց զլանալու կրկնում եմ, ու այն որ ՀԱԵ-ն Քրիստոսի մարդեղությւնը չի մերժում ես նույնպես շատ լավ գիտեմ, բայց իմ ասածը դրան չեր վերաբերում, խոսքը վարդապետական ընկալումների տարբերությունների մեջ չէ միայն, բայց ավելի լավ է այսքանով սահմանափակվենք,

Ուզում եք սահմանափակվել, խնդիր չկա, չեմ պնդի: Բայց մի բան կխնդրեի. կամ չասել, թե քաղկեդոնական քրիստոսաբանությունն ավելի մոտ է Սուրբ Գրքին, քան Հայ Եկեղեցունը, կամ էլ հիմնավորել նման բան ասելը: Առայժմ այդ հիմնավորումը ես չեմ տեսել:

[sweet]

Առաքելական եկեղեցու մասին խոսելիս միշտ հիշում եմ Թումանյանի "Ձևն ու հոգին"....
Խնդրեմ դուք էլ ևս մեկ անգամ կարդացեք իմ կցած հատվածը և փորձեք ընդունել.....
"Ամեն երևույթ ունի իր արտաքին կերպարանքը— ձևը և ներքին իմաստը–հոգին։ Ապրողը, գեղեցիկը, կատարյալը դրանց ներդաշնակությունն է, բայց էդ ներդաշնակությունը, դժբախտաբար, շատ է դժար, և մարդիկ սովորաբար վազում են հեշտին․ իսկ հեշտը ձևն է։ Երբ չեն կարողանում ըմբռնել մի որևէ բանի ներքին իմաստը, հոգին կամ թե չէ կորցնում են ժամանակի ընթացքում, պաշտում ու պաշտպանում են ձևը, առանց հասկանալու։ Եվ հաճախ մեծ գաղափարների անուններով լոկ ձևեր են պաշտում։
Եկեղեցի ասելով գմբեթավոր էն շենքն են հասկանում, ուր սրբերի պատկերներ կան, վառած մոմեր ու տերտերներ, թեև հենց բառը— եկեղեցի բոլորովին այլ բան կնշանակի։

Նույնիսկ էն մոմերն էլ որ վառում են, մի ժամանակ մթության մեջ միտք է ունեցել, բայց էսօր օրը ցերեկով վառելով պահում են միայն ձևը անմիտ ու անխորհուրդ։

Հոգևորական ասելով երկար շորեր են հասկանամ ու երկար միրուք։ Եվ եթե նա ավետարանը փչացնի— ոչինչ, բայց եթե միրուքը խուզի, անշուշտ մեծ իրարանցում կձգի հավատացյալների մեջ։ Քրիստոնեություն ասելով մկրտություն, պատարագ, պսակի ու թաղման, տնօրհնեքի ու գերեզմանօրհնեքի և այլ արտաքին ծեսեր ու արարողություններ են հասկանամ։..............................

[Monk]

Առաքելական եկեղեցու մասին խոսելիս միշտ հիշում եմ Թումանյանի "Ձևն ու հոգին"....
Խնդրեմ դուք էլ ևս մեկ անգամ կարդացեք իմ կցած հատվածը և փորձեք ընդունել.....
"Ամեն երևույթ ունի իր արտաքին կերպարանքը— ձևը և ներքին իմաստը–հոգին։ Ապրողը, գեղեցիկը, կատարյալը դրանց ներդաշնակությունն է, բայց էդ ներդաշնակությունը, դժբախտաբար, շատ է դժար, և մարդիկ սովորաբար վազում են հեշտին․ իսկ հեշտը ձևն է։ Երբ չեն կարողանում ըմբռնել մի որևէ բանի ներքին իմաստը, հոգին կամ թե չէ կորցնում են ժամանակի ընթացքում, պաշտում ու պաշտպանում են ձևը, առանց հասկանալու։ Եվ հաճախ մեծ գաղափարների անուններով լոկ ձևեր են պաշտում։
Եկեղեցի ասելով գմբեթավոր էն շենքն են հասկանում, ուր սրբերի պատկերներ կան, վառած մոմեր ու տերտերներ, թեև հենց բառը— եկեղեցի բոլորովին այլ բան կնշանակի։

Նույնիսկ էն մոմերն էլ որ վառում են, մի ժամանակ մթության մեջ միտք է ունեցել, բայց էսօր օրը ցերեկով վառելով պահում են միայն ձևը անմիտ ու անխորհուրդ։

Հոգևորական ասելով երկար շորեր են հասկանամ ու երկար միրուք։ Եվ եթե նա ավետարանը փչացնի— ոչինչ, բայց եթե միրուքը խուզի, անշուշտ մեծ իրարանցում կձգի հավատացյալների մեջ։ Քրիստոնեություն ասելով մկրտություն, պատարագ, պսակի ու թաղման, տնօրհնեքի ու գերեզմանօրհնեքի և այլ արտաքին ծեսեր ու արարողություններ են հասկանամ։..............................

Ե՞վ:

[sweet]

Եվ այն, որ պետք չէ լոկ ձևը կարևորել......
Օրինակ ինձ անչափ հետաքրքիր է, ով է ասել, որ պետք է մոմ վառել, կամ, լավ, դրանք ելի մանր բաներ են, դրանք մի կողմ, ով է ասել, որ պետք է ՇԱԲԱԹԻ փոխարեն կիրակին սուրբ պահել.............................. ինչի հիման վրա??? կարող ես մեկ , գոնե մեկ օրինակ ասել Աստվածաշնչից, որտեղ Հիսուսը պատվիրեց պահել կիրակին, ??????? իսկ ուր կորավ ՇԱԲԱԹԸ????
Սպասում եմ Ձեր հիմնավոր պատասխանին.....

[Monk]

Եվ այն, որ պետք չէ լոկ ձևը կարևորել......

Եվ ասելով՝ ցանկանում եմ իմանալ, թե ի՞նչ կապ ունի Ձեր գրառումը թեմայի հետ: Համաձայն եմ միանշանակ, բայց ո՞վ է ասում, որ ձևը պիտի կարևորել, և ոչ թե բովանդակությունը:

Օրինակ ինձ անչափ հետաքրքիր է, ով է ասել, որ պետք է մոմ վառել, կամ, լավ, դրանք ելի մանր բաներ են, դրանք մի կողմ, ով է ասել, որ պետք է ՇԱԲԱԹԻ փոխարեն կիրակին սուրբ պահել.............................. ինչի հիման վրա??? կարող ես մեկ , գոնե մեկ օրինակ ասել Աստվածաշնչից, որտեղ Հիսուսը պատվիրեց պահել կիրակին, ??????? իսկ ուր կորավ ՇԱԲԱԹԸ????
Սպասում եմ Ձեր հիմնավոր պատասխանին.....

Ես էլ ցանկանում եմ իմանալ, թե ո՞վ է ասել, որ պարտադիր պետք է մոմ վառել: Հոգևոր-բարեպաշտական սովորություն է, որ ներկայում նաև նվիրատվության բնույթ է կրում: Բայց ոչ մեկ չի ասում, որ այն պարտադիր բան է:
Ինչ վերաբերում շաբաթ-կիրակիին. նախ՝ եթե սուրբ պահելուց ենք խոսում, ապա շաբաթվա բոլոր օրերը պետք է սուրբ պահել: Մի քիչ անհեթեթ բան կստացվի, եթե մի օրը դու փորձում ես ապրել բարեպաշտ կյանքով, իսկ մնացյալ վեց օրերին ինչ ուզես՝ անես: Եվ հետո. ի՞նչ է նշանակում «կիրակին պահել»: Կիրակին Քրիստոսի Հարության հիշատակն է, այդ օրը Ս. Պատարագ է մատուցվում, և քրիստոնյաները հոգևոր կերպով հաղորդակից են լինում Հարության խորհրդին: Ինչ վերաբերում է շաբաթին, այն ոչ մի տեղ էլ չի կորել, իր տեղում է: Իսկ եթե խոսում ենք շաբաթը պահելուց, ինչպես դա անում էին հրեաները, ապա ոչ միայն շաբաթը, այլ ողջ հրեական կրոնի Օրենքը պահել-չպահելու վերաբերյալ կարող եք աչքի անցկացնել Գործք 15-ը, մասնավորապես՝ առաքելական ժողովի և դրա հիման վրա գրված առաքելական նամակի հատվածը:

[sweet]

Մնում էր պարտադիր լիներ մոմ վառելը.... արդեն ասացի, դա մանր հարց է, այնպիսիների կողքին, ինչպիսին է պատվիրան փոխելը:
Համաձայն եմ Ձեձ հետ, որ շաբաթվա բոլոր օրերը պիտի սուրբ պահել, բայց Աստվածաշնչում գրված է, որ Աստված սրբեց 7րդ օրը` Շաբաթը, որ մնացած օրերից տարբերվի, և այդ օրը պիտի նվիրել Աստծուն և հանգստանալ, դե սա արդեն կարծում եմ գիտեք, ինչպես որ պատվիրված է 4րդ պատվիրանում. Իսկ ինչու միայն հրեաները, այս պատվիրանը պահեցին Հիսուսը և նրա աշակերտները(ահա համարները` Ղուկաս 4,16, Մաթեոս 24,20, Գործք Առաքելոց 13,42, Եբրայեցիս 4,10,11)..... իսկ Առաքելական եկեղեցին փորձում է այն անել կիրակի օրը, ուղղակի հնազանդվելով Հռոմի պապի` 364թ. Լաոդիկոի ժողովում կայացրած որոշմանը.....Միթե այդպես չէ՞: Սրա մասին Աստվածաշնչում մարգարեություն ել կա...
իսկ Դուք ուզում եք ասել, որ կիրակին պարզապես որպես Հիսուս Քրիստոսի հարության օր է հիշատակվում.... Աստվածաշնչում գրված է, որ Հիսուսը հարություն առավ ՄԻԱՇԱԲԹԻ օրը... լավ ենթադրենք կիրակին որպես Հարության օր է տոնվում, իսկ ինչու՞ Առաքելական եկեղեցին 4րդ պատվիրանը չի պահում:
Թումանյանի "Ձևն ու հոգին" (հատվածը, որ ես գրել եմ) հենց Առաքելական եկեղեցուն է վերաբերում...հենց այն կետերին, որտեղ այն թերանում է, իսկ այս թեման բացվել է, որպեսզի քննարկվի, թե ինչու են ոմանք Առաքելական եկեղեցին համարում աղանդավոր: Կարծես թե Թումանյանն ասում է, թե ինչու... համենայն դեպս ես այպդես եմ հասկանում ու այստեղ գրում եմ իմ կարծիքը, այլ բան է, որ դուք դրա հետ համաձայն չեք:
Իսկ Շաբաթը հենց շատ անմիջական կապ ունի թեմայի հետ, մի բան, որ ամացուցում է, որ Առաքելական եկեղեցին ոչ թե ընդունում և հնազանդվում է Աստծուն, այլ, փաստորեն կաթոլիկ եկեղեցուն: Իսկ սա շեղում է Աստվածաշնչից, իսկ Աստվածաշնչից շեղումներն են հանգեցնում աղանդավորության: