Սևակ ջան, ապրե'ս, էս ի՜նչ շուխուռ գցեցիր Ակումբում
երկար քնելուց հետո նորից արթնացել են , այսքան շատ մարդ մեկ բաժնի մեջ մեկ էլ Եվրատեսիլին ու ստեղծագործական մրցույթների ժամանակ էի տեսել
![]()
Եթե ուզում ես հրաշք տեսնել, փորձիր ինքդ հրաշք լինել…
Ariadna (07.06.2011), impression (07.06.2011), tvsevak (07.06.2011), Yellow Raven (07.06.2011)
Apsara (07.06.2011), Claudia Mori (07.06.2011), impression (07.06.2011), Արէա (07.06.2011)
Իսկ ես գիշերով, քնաթաթախ էի կարդացել, ինձ թվացել էր (կամ պատկերացրել էի), որ տղան (ավելի ճիշտ 40-ին մոտ տղամարդ էի պատկերացրել) նկարիչ էր, աղջիկը՝ բնորդուհի էր, իսկ դեպքերը տեղի էին ունենում արվեստանոցում: Հատկապես որ վերադարձի կենացն էին խմում, ինձ թվաց, որ այդ աղջիկն էլի է եղել էդտեղ… ուղղակի այս անգամ ավելի երկար է մնացել…
ամաչելու աստիճան սիրուն ու անասելի տխուր բան ա կյանքը…
Claudia Mori (07.06.2011), Yellow Raven (07.06.2011)
Lion (07.06.2011)
Իրոք, ինչու վարձու? Այստեղ այդ մասին ուղղակի չի ասվում, բայց երևի ենթադրվումա` աղջկա վերջի անտարբերությունից ու համ էլ հետևյալից - եթե աղջիկը վարձու չլիներ, ինքը կփորձեր գայթակղել տղային, մերձեցման համար: Իսկ այ վարձու կանանց մոտ դա տիպիկ վարքագիծ է - ավելի լավ, եթե կլիենտը հրաժարվում է, իրենց համար հանգիստ ժամանակը կանցկացնեն, իրենց փողը կվերցնեն ու կհեռանան: Վարձու կինը երբեք ինքը չի ձգտում մերձեցման, իրենց մոտ ուղղակի խրոնիկ հոգնածություն է և սրանք ուղղակի առիթ են փնտրում, որ "գլուխ պահեն"...
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
լավն էր, շատ հավանեցի,
ուրեմն սկզբից լուրջ դեմքով կարդում, հիանում նկարագրություններով, դուրս գալիսա, որ ամեն ինչ պրյամոյ չի ասվում, այլ հասկացվում ա, մեկ էլ վերջին նախադասության վրա խնդալս բռնեց ու էդ ուրախ նոտայով սաղ երեք էջն էլ թեմայի կարդացվեց ու ռոմանտիկայից բան չմնաց
“То, что вы не можете выразить – это Любовь.
То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
~ Шри Шри
Տենց մի բան էլ ինձ հետ եղավ կողքի թեմայում, Տասնվեց պատմվածքը կարդալիս, ամենասկզբում, երբ կարդացի վրան կանաչ գրպաններով կարմիր տաբատի ու հատկապես այն հանելու ու աղջկան նվիրելու մասին...
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
Էս գործի մեխը վերնագիրն էր, մնացած ամեն ինչ շատ էր, խիտ էր ու խուճուճ: Կա միտք, կա շատ լավ միտք, կա շատ ճկուն խոսք, բայց չկա ազդեցություն: Սենց կարդում ես, ամեն ինչ հասկանալի ա, ամեն ինչ լավ ա, բայց որ ուզում ես գոնե մի նախադասությունը վերցնել, քոնը դարձնել, ոչինչ չի պահվում, երևի բացառությամբ վերնագիրը:![]()
Հ.Գ. Ու էդ մենակ էս մի գործը չի, tvsevak -ի ակումբում տեղադրված գործերից (գոնե իմ կարդացած բոլոր գործերում) նուն բանն եմ նկատել:
Կներեք tvsevak , եթե նեղացրեցի:
Freeman (07.06.2011), Lion (07.06.2011), Lionne_en_Chasse (07.06.2011), Նաիրուհի (07.06.2011)
Արի չհամաձայնվեմՎերնագիրն ուղղակի հմուտ գործիք էր սույն գործը շատ լավ ռասկրուտկա անելու, բայց էդ մենակ ազդումա նրա վրա, որ հենց սկզբից կարդաս: Այսինքն մինչև կարդալը կարա վերնագիրը մեխ հանդիսանա, կարդալուց հետո արդեն կարդացածիցդ եկած տպավորություննա մնում: Իսկ հաշվի առնելով էս թեմայում գրած կարծիքները, ընթերցողների մեծամասնությանը դուր եկելա Սևակի պատմվածքը: Ու դժվար թե էդ կարծիքները մենակ վերնագրին նայելով գրվեին
![]()
Claudia Mori (07.06.2011), Մանուլ (09.06.2011)
Վահիկ ջան, ես ի նկատի չունեի, որ մենակ վերնագիրն ա լավը: Հենց քո ասածն էլ նույնն էր՝ վերնագիրը մեխ էր: Անձամբ ես վերնագրից դատելով չկարդացի, այլ որովհետև Չիլին էր ռասկռուտկա արել: Էլի եմ ասում, որ լավ էր շարադրված, բայց չկա մի նախադասություն, որը ես կկարողանամ առանձնացնել: Իսկ էդ լավ չի. փոքրուց «խասյաթ» ա մոտս կարդացած ցանկացած ստեղծագործությունում գոնե մի նախադասություն «ընդգծել», վերցնել ու իմը դարձնել, էստեղ ոչ մի նախադասություն չգտա:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ