Քաղաքական քննարկումներ՝ թեմայից դուրս

[Mephistopheles]

Ջոնի՛կ, նախագա՛հ...

ջոնիկը վաղուց ա նախագահ…Սերժի տեսքով

[Chuk]

Իսկ ՀԱԿ-ը ինձ երբ ա խնդրել, որ ես օգնեմ «ձեզ»:

Հա, կարուսելից խուսափում եմ, բայց որ զոռով նստացնում են՝ թուլանում ու հաճույք եմ ստանում

Հրաշալի բանաձև ա. պարզվում ա քաղաքական ուժը պետք ա խնդրի իր քաղաքացիներին պայքարել իր իրավունքների ու ազատությունների համար: Էստեղ խոխմն էն ա, որ ինչքան էլ ես դա աբսուրդ եմ համարում, ՀԱԿ-ը միլիոն անգամ ՔԵԶ խնդրել ա դրա մասին

Այ քանի տունը նստած ես, արի կլինի տանը չնստածների փոխարեն մի որոշի, թե ով ոնց ա մտնելու ԱԺ: Էդ, ճիշտն ասած, տանը չնստողներն են որոշելու Չնայած, ցավոք, տանը նստողներն էլ ազդում են այդ որոշման վրա՝ իրենց անգործությամբ, բացասական իմաստով

[Հայկօ]

Դե հա, իմիջայլոց մի հատ հարևան ունենք, էլի տենց առաքինի ա, անունն էլ Արարատ, չբռնի՞ ու «Արարատ, նախագա՛հ» գոռա մեր ժողովուրդը: Համել հնչեղ ա՝ «Արարատ, հու՛պ տուր...»

Ես համեստ մտավոր կարողությունների տեր մարդ եմ ու ընդամենը երկու հնարավոր տարբերակ եմ տեսնում ստեղ. նորմալ մարդու անուն են գոռում՝ հետները գոռալ, սխալ մարդու անուն են գոռում՝ թրաշած գլուխ ու տիբեթ: Էս ա: Արարատ-մարարատը էական չի:

Պահանջարկը կբարձրանա այն մարդկանց մոտ, որոնք որ ՌՔ-ի ժամանակներում համեմատաբար ավելի լավ են ապրել և որոնք իրենց համեմատաբար լավ ապրելը կպայմանավորեն ՌՔ-ով: Իսկ այդպիսի մարդիկ քիչ չեն (IMHO), միևնույն ժամանակ կգտնվեն էլի շատ մարդիկ, որոնք կարդարացնեն, կամ ասենք մեղմ կվերաբերվեն օրինակ «պրիվետ Ռոբ» արտահայտության համար ինքնադատաստանին ու սպանությանը (իրենք էն ժամանակ լավ են ապրել): Եվ էլի տենց հետաքրքիր կայֆեր:

Մարդ կա մարդ ա, մարդ էլ կա՝ Ծառուկյան Գագիկ: Կոնկրետ էս դեպքում մարդիկ էդքան կարևոր չեն, Վիշապ ջան, որտև ոնց որ ցույց ա տալիս դառը փորձը՝ մարդիկ դեր չեն խաղում: Եթե մարդկանցով պայմանավորված լիներ, ասա արդեն դեմոկրատիայի օրրան էինք դարձել անդրկովկասում, էլի: Քո ասած մարդիկ քիչ են, բայց հնարավոր ա, որ իրանցից մի քանի անգամ շատ մարդ կարող են ծեծել ու վախացնել ընտրությունների ժամանակ, ըստ այդմ՝ ամեն ինչ հանգում ա ավանդական տեխնոլոգիաներին, ոչ թե քաղաքական «նուրբ» մեխանիզմներին ու հոգեորսությանը: ՌՔ-ն կարող ա վերադառնալ ուժով, բայց ոչ երբեք ազատ ու թափանցիկ թատրոնի միջոցով, առավել ևս՝ մարդկանց քվեներով: Համ էլ գնալուց չի ասել «մինչև ազգովի չխնդրեք», ավելի հեռատես էր:

Իմ կարծիքով՝ չէ: Տեղի ունեցածը որպես միակ ճշմարիտ ճանապարհ ներկայացնելը և որպես առավելագույնը, որին ի վիճակի էինք հասնելու, ներկայացնելը պարզապես կոտրում է ժողովդրի հավատն առ ապագա: Այնինչ ի սկզբանե նպատակներն այլ էին, որովհետև Լևոնը ժողովդրին խոստացել էր լրիվ այլ հաղթանակ, և ոչ թե այն, ինչ որ հիմա է մատուցում որպես հաղթանակ: Իմ կարծիքով, սա ընդհանուր առմամբ զգալի հետընթաց է ժողովդրի վրա ազդեցության առումով և առհասարակ ներպետական քաղաքական մթնոլորտի առումով:
Այդ պարագայում լրիվ հետին պլան են մղվում Լևոնի կազինոյում ծտերի հետ փողերի անձրևի տակ դրվագների կամ ասենք՝ Պապլավոկում իրեն բարևողին ինքնադատաստանի ենթարկելու դրվագների բացակայությունը:

Համաձայն եմ, անկեղծության մասին ասածս նաև էդ ամեն ինչն ա ներառում: Խոստացել էր հաղթանակ, չեղավ հաղթանակ, եղավ մարտի մեկ. դրանից հետո կարելի էր հռետորաբանությունը մի քիչ փոխել, կամ գոնե երեք տարի անընդհատ «մոտ է, անկասելի է, անխուսափելի է» չասել. մեկը ես լրիվ նորմալ կընդունեի, առանց հիասթափվելու-բանի: Բայց հիմա մարդիկ համ «հիմա-հիմա» են գոռում, համ էլ մուղամով ինչ-ինչ բաներ են անում, որ մարմանդ առաջ գնան, որտև ինչքան ես ու դու ենք հասկանում որ էդ «հիմա»-ն ֆուֆլո ա, հաստատ մի էդքան էլ ընդեղ հասկացողներ կլինին: Ոչ մեկին էլ ձեռք չի տալիս քաղաքական զիբիլի հնարավոր կարգավիճակը, բոլորն էլ ինչ-որ բան անում են՝ ճղել-վերև բարձրանալու համար: Հիմա կարելի ա էդքանը հասկանալ ու սպասել, «հիմա-հիմա» գոռում-գոչյունն էլ ենթադրել, որ հասցեագրված ա ոչ թե ինձ ու քեզ, այլ էն մարդկանց, ովքեր «իշխանափոխություն» բառը կարող են անսխալ արտասանել մոտավորապես երրորդ փորձից (երևի տենց մարդիկ էլ կան): Մկան արտաթորանքն էլ ա ջրաղացին օգուտ, մնում ա էդ գիտակցել ուղղակի: Նենց չի, որ շատ մեծ ընտրություն ունենք, էլի. ծախվել/գործարք տարբերակը կլինի՝ ողբամ զքեզ հայոց աշխարհ, թքինք բոլորով ու վերջնականապես, ազատ-անկախ տարբերակը կլինի՝ փառք քեզ հայոց ժողովուրդ, չնայած ամեն ինչի՝ հաղթեցինք մենք մեզ, հրաշք:

[davidus]

Չէ, davidus ջան: Հենց ՀԱՍՏԱՏ ավելի լավ ա լինեն, քան թե չլինեն, ոնց որ հաստատ ավելի լավ ա ունենալ հազար դրամ, քան թե չունենալ հազար դրամ, ոնց որ հաստատ ավելի լավ ա չունենալ քաղբանտարկյալ, քան թե ունենալ քաղբանտարկյալ և այլն: Էս էնքան պարզ բան ա, որ վախենում եմ նույնիսկ պատկերացնեմ, թե ինչ եք էդ մասին էդքան խոսել թեմայում: Քո ասած «եթե»-ն «հենց հիմա, հենց էս պահին» սերիայից ա. եթե սաղ իմը չի լինելու, ավելի լավ ա ընդհանրապես ոչ մի բան իմը չլինի: Ինչու՞, ախպեր ջան: ԱԺ մտնելու լուրջը ո՞րն ա, բացարձակ մեծամասնությա՞մբ: Հա, շատ լավ կլինի, Հիտլերին էլ փոքր վախտ դայակը ձեռից քցած լիներ, ծիրանի ծառերն էլ տարին ութ անգամ բերք տային, էլի լավ կլիներ, բայց ո՞նց: Դժվար ա ասել՝ նաղդը որն ա, բայց ինձ թվում ա՝ նաղդը թողած նիսիայի մասին խոսակցություն ենք անում հիմա:

Ճիշտ ա. օրինակ՝ ավելի լավ ա ունենալ 52%, քան 0.1, ավելի լավ ա խորհրդարանում օգտագործելով ֆրակցիայիդ պատգամավորական իրավասությունները իշխանության հետևը պատռել, քան կիսադատարկ դահլիճում բարձրախոսի մոտ սեփական կոկորդը: Կարելի ա, չէ՞, էս ցուցակն էլ շարունակել: Վախենալ պատկերացնել պետք չի, քանի որ իմ այն հարցին, թե էդ ոնց եղավ, որ Երևանի ավագանու ընտրություններին նույն ՀԱԿ-ի թիմը ՓԱՍՏԱՑԻ ՏԵՐ ՉԿԱՆԳՆԵՑ իր հավաքած ոչ փոքրաթիվ ձայներին, իսկ այս դեպքում, եթե առաջինը խորհրդարանական ընտրությունները լինեն, ՀԱԿ-ի ԱԺ մտնելը մի տեսակ ավելի բարոյական ա թվում, ոչ մի հստակ պատասխան չեղավ: Եթե ցանկանաս կարդալ, հղումները կդնեմ:

Վիճակը սենց ա. եթե քո ասած «լրջով» են մտնելու ԱԺ, էդ նշանակում ա պայքարի վերջ: Այսինքն՝ ամեն ինչ արդեն մեղր ու շաքար ա, պրծավ, ազատություն, հավասարություն, եղբայրություն, որտև ՀԱԿ-ը ԱԺ-ում մեծամասնություն կարող ա լինել մենակ վերջնական իշխանափոխության դեպքում, կամ եթե էդ իշխանափոխությունը անխուսափելի ու մոտ լինի: Իսկ եթե իշխանափոխություն դեռ չի եղել, իշխանափոխության հոտ էլ չի գալիս, էդ նշանակում ա, որ ԱԺ-ում ցանկացած քանակի աթոռ ավելի լավ ա, քան զրո աթոռը, որտև ցանկացած դրական թիվ ավելի մեծ ա, քան զրոն. պարզ թվաբանություն ա : Ոչ մի օբյեկտիվ պատճառ չկա ու չի էլ կարող լինել ՀԱԿ-ի՝ ԱԺ-ում տեղեր ունենալուն դեմ լինելու համար: ՀԱԿ-ից մարդ չլինի, Խոսրով Հարությունյանի քրիստոնեա-դեմոկրատական կուսակցությունից լինի՞, որ մենք ստեղ կարողանանք արխային գրել «էդ է՞ր եղած-չեղածները, Խոսրովի չափ էլ չկան, ալլահ աքբար» :

Հայկօ ջան, հասարակ թվաբանությունը պարզապես ճզմվում ա կնոպկա սղմելու ու օրենքի ընդունման համար մինիմալ քանակության պատգամավոր ապահովելու ֆոնի տակ: Կոնկրետ հարց եմ տալիս: Ի՞նչ են անելու ԱԺ-ում հայտնված 10 պատգամավորը: Հստակ հարց եմ տվել, ակնկալում եմ հստակ պատասխան: Օբյեկտիվ պատճա՞ռ: Չգիտեմ ոնց, բայց քաղաքականության մեջ սկզբունքայնությունը ինձ համար շատ ավելին ա, քան ընդամենը «պատճառը»: Մեկը ես, հաստատ շատ ավելի կգարգեմ ՀԱԿ-ին, եթե նույն Երևանի ավագանու ընտրությունների նման արդյունքները շխկացնեին ճակատներին ու ուղարկեին դեպի խեցգետնակերպերի ձմեռային կացարանը որոնելու:

Ըստ էս տրամաբանության՝ ցանկացած քայլ սխալ ա, եթե չի հանգեցնում իշխանափոխության: Տեղնուտեղը, հենց մի քայլով, քայլը դրիր ու հո՛պ՝ Բաղրամյան 26 : Միտինգ ա արվում՝ լուրջ չի, իշխանափոխություն չբերեց, մարդ ա ազատվում բանտից՝ լուրջ չի, իշխանափոխություն չբերեց, թող տենց նստած էլ մնար ուրեմն, ԱԺ-ում որոշ աթոռներ՝ լուրջ չի՝ մեծամասնություն չի, ցանկացած բան տեղի ա ունենում՝ լուրջ չի, Սերժը հլը թագավոր ա: Կարող ա էդ անտեր իշխանափոխությունը մի չորս-հինգ քայլից ա լինում, հազար քայլից ա լինում, ու՞ր ենք վռազում : Էկեք մի քիչ էլ համբերենք, էլի, նենց չի որ պաժառ ա, մեր երկու օրվա կյանքն էլ իշխանափոխությունից ա կախված, մանավանդ որ ազդեցության ոչ մի լուրջ լծակ հիմա ոչ ես ունեմ, ոչ դուք: Եթե չենք օգնում, գոնե չխանգարենք:

Բա իմ ամբողջ ասածս էլ հենց դա է, որ 10 հոգով ԱԺ մտնելը իշխանափոխություն չի: Էն վերևի, ներկա գլխավոր հրամանատարի պաշտոնավարության դեպքում ՀԱԿ-ին պարզապես չեն թողի ԱԺ մտնի կշիռ ունեցող քանակությունով. սա էլ ա էնքան պարզ, որ ես եմ արդեն վախենում մտածել, թե միթե էս միտքը կարող ա սխալական լինի: Հենց էս մտքի իրավացիությունն ա ապացուցում այն, որ ՀԱԿ-ը էսօր սկզբից նախագահական ընտրություններ ա ուզում, հետո նոր խորհրդարանական: Իսկ եթե նախագահի (բարով-խերով) փոփոխության դեպքում էլ ՀԱԿ-ը չկարողանա մարդավարի ԱԺ մտնել, ապա... ավելի լավա չասեմ:
Հայկօ ջան, շա՞տ կնեղանաս, որ ասեմ՝ պաժառը արդեն հանգել ա, մոխիրներն ա մնացել:

[Վիշապ]

Կոնկրետ էս դեպքում մարդիկ էդքան կարևոր չեն, Վիշապ ջան, որտև ոնց որ ցույց ա տալիս դառը փորձը՝ մարդիկ դեր չեն խաղում:

Կներես, բայց սկզունքորեն համաձայն չեմ: Սերժի հենարանն էլ են մարդիկ, Ռոբի էլ, Լևոնի էլ: Մարդիկ դեր են խաղում ու այդ դերը շատ մեծ է: Դու կարող ես ասենք Ռոբի կամ Սերժի հենարան կազմող մարդկանց մարդ չհամարել, դա քո անձնական գործն է և տեղավորվում է էմոցիանալ հարթության մեջ, բայց եթե նույն կերպ շարժվում է քաղաքական ուժը, ապա դա պարզունակ գործելակերպ է, որը իբր թե հենվում է ժողովդրի ատելության վրա, բայց դու չես կարող համ հենվել ատելության վրա, համ էլ հրաժարվել հեղափոխությունից ու միաժամանակ երկխոսության գնալ այն իշխանությունների հետ, որոնց դու «ժողովդրին ատելի» ես համարել: Իսկ օլիգարխիան կազմող մեծ ֆինանսական կարողությունների տեր մարդկանց շահերը անտեսելն ու նրանց պարզապես ժողովդրի թշնամի համարելը կրկին պարզունակ է ու կոպիտ սխալ, որովհետև այդ մարդկանց որոշումները ազդեցիկ են:

Բայց հիմա մարդիկ համ «հիմա-հիմա» են գոռում, համ էլ մուղամով ինչ-ինչ բաներ են անում, որ մարմանդ առաջ գնան, որտև ինչքան ես ու դու ենք հասկանում որ էդ «հիմա»-ն ֆուֆլո ա, հաստատ մի էդքան էլ ընդեղ հասկացողներ կլինին: Ոչ մեկին էլ ձեռք չի տալիս քաղաքական զիբիլի հնարավոր կարգավիճակը, բոլորն էլ ինչ-որ բան անում են՝ ճղել-վերև բարձրանալու համար:
... Մկան արտաթորանքն էլ ա ջրաղացին օգուտ, մնում ա էդ գիտակցել ուղղակի:

Թող առաջ գնան: Ուղղակի դու կարող ես համարել, որ այդ մարդիկ ասենք սպիտակներն են սևերի մեջ, նրանք կգործեն անաչառ, ի սեր ժողովդրի շահերի, բայց ես կարող եմ համարել, որ ասենք Դավիդ Շահնազարյանը որպես պատգամավոր ու ասենք Վիկտոր Դալլաքյանը որպես պատգամավոր, նույն բանն են: Իմ սպասելիքները իրենցից հավասար են, անկախ նրանց պնդումներից կամ կուսակցական պատկանելիությունից: Այսինքն անձամբ ինձ համար, էդ հարայ-հուրույն ու «հիմա հիմա»-ն իրենց առաջ գնալու համար միայն հենց իրենց առաջ գնալու համար են որ կան: Այսինքն այդ մարդկանց միսիան, տեսլականը, մոտիվացիան և միջոցները ինձ համար ոչ միայն ակնհայտ չեն, այլև կասկածելի են ու դատարկ:

[davidus]

Հրաշալի բանաձև ա. պարզվում ա քաղաքական ուժը պետք ա խնդրի իր քաղաքացիներին պայքարել իր իրավունքների ու ազատությունների համար: Էստեղ խոխմն էն ա, որ ինչքան էլ ես դա աբսուրդ եմ համարում, ՀԱԿ-ը միլիոն անգամ ՔԵԶ խնդրել ա դրա մասին

Օ՜ ոչ, հարգարժան, կխնդրեի չշփոթել սևը մոխրագույնի հետ: Քաղաքական ուժը պետք է խնդրի քաղաքացիներին իր իրավունքների ու ազատությունների համար տվյալ քաղաքական ուժի վարած ուղով պայքարելու համար: Իսկ ի՞նչ ենք մենք տեսնում մեր դեպքում. մենք այսպես ենք անում, ուզում եք՝ համակրեք, չեք ուզում՝ ընդհանուր հաշվով փաթեթավորած ունենք ձեզ էլ, ձեր կարծիքն էլ: Թերևս, սրանից աբսուրդային գործելակերպ ու իրավիճակ մենակ հայաստանյան «սուր» քաղաքական իրադրությունում կարելի ա հանդիպել:

Այ քանի տունը նստած ես, արի կլինի տանը չնստածների փոխարեն մի որոշի, թե ով ոնց ա մտնելու ԱԺ: Էդ, ճիշտն ասած, տանը չնստողներն են որոշելու Չնայած, ցավոք, տանը նստողներն էլ ազդում են այդ որոշման վրա՝ իրենց անգործությամբ, բացասական իմաստով

Ես, փառք Աստծո, չեմ նդիսանում ՀԱԿ-ի համար որոշում կայացնող: Էնպես որ, ինչպես խոստացել էի, ԱԺ ընտրությունների թեմային չեմ անդրադառնալու: Թող ամեն ինչ չգնա այն ճանապարհով, որի մասին ամենից շատ հենց տանը նստողներն են ահազանգում:

[Հայկօ]

Ճիշտ ա. օրինակ՝ ավելի լավ ա ունենալ 52%, քան 0.1, ավելի լավ ա խորհրդարանում օգտագործելով ֆրակցիայիդ պատգամավորական իրավասությունները իշխանության հետևը պատռել, քան կիսադատարկ դահլիճում բարձրախոսի մոտ սեփական կոկորդը: Կարելի ա, չէ՞, էս ցուցակն էլ շարունակել: Վախենալ պատկերացնել պետք չի, քանի որ իմ այն հարցին, թե էդ ոնց եղավ, որ Երևանի ավագանու ընտրություններին նույն ՀԱԿ-ի թիմը ՓԱՍՏԱՑԻ ՏԵՐ ՉԿԱՆԳՆԵՑ իր հավաքած ոչ փոքրաթիվ ձայներին, իսկ այս դեպքում, եթե առաջինը խորհրդարանական ընտրությունները լինեն, ՀԱԿ-ի ԱԺ մտնելը մի տեսակ ավելի բարոյական ա թվում, ոչ մի հստակ պատասխան չեղավ: Եթե ցանկանաս կարդալ, հղումները կդնեմ:

Ճիշտը ճիշտ ա: Էդ տեր չկանգնելը տեսել եմ՝ ոնց ա եղել: Նախագահական ընտրություններից սկսած, քաղաքապետի ընտրություններով վերջացրած, շատ մոտիկից տեսել եմ: Դու էդ տեր կանգնելը ումո՞վ էիր պատկերացնում: Մեկը ես, օրինակ. ինձնից հասնում էր ձայնս տալ ում որ պետք ա, տվել եմ, մի քիչ էլ ավել եմ արել. հետո մի մասին փողով առան, մյուս մասին քացու տակ տվին ու անցկացրին էն մարդուն, ում որ ուզում էին: Այ հստակ պատասխանը ստեղ ա պետք. ի՞նչ անի ընտրատեղամասում ՀԱԿ-ի խեղճուկրակ ներկայացուցիչը, երբ ջպերով ու զինված եզերը քվեատուփ են վիզ դնում: Ես չեմ դու ես, ի՞նչ կարելի ա անել: Էդ ոչ փոքրաթիվ ձայները տված մարդկանց ասեն՝ հելեք գնացեք կռվե՞ք էդ հաստավզերի դեմ: Է հենա միանգամից գնանք կռվեք եթե էդ ա որոշիչը, էլ ընտրությունները ու՞մ մրգին են, հազար ներողություն:

Հայկօ ջան, հասարակ թվաբանությունը պարզապես ճզմվում ա կնոպկա սղմելու ու օրենքի ընդունման համար մինիմալ քանակության պատգամավոր ապահովելու ֆոնի տակ: Կոնկրետ հարց եմ տալիս: Ի՞նչ են անելու ԱԺ-ում հայտնված 10 պատգամավորը: Հստակ հարց եմ տվել, ակնկալում եմ հստակ պատասխան: Օբյեկտիվ պատճա՞ռ: Չգիտեմ ոնց, բայց քաղաքականության մեջ սկզբունքայնությունը ինձ համար շատ ավելին ա, քան ընդամենը «պատճառը»: Մեկը ես, հաստատ շատ ավելի կգարգեմ ՀԱԿ-ին, եթե նույն Երևանի ավագանու ընտրությունների նման արդյունքները շխկացնեին ճակատներին ու ուղարկեին դեպի խեցգետնակերպերի ձմեռային կացարանը որոնելու:

Սկզբունքայնություն էլ կա, սկզբունքայնություն էլ : Իմ սկզբունքը հետևյալն ա. ավելի լավ ա հազար դրամ ջեբս, քան հազար դոլար՝ երկնքից կախված: Վերևում արդեն ասել եմ. եթե էնքան մարդ պիտի լինի, որ կարողանան ինչ-որ բան անել, էդ արդեն ավտոմատ նշանակելու ա, որ իշխանափոխությունը կայացած փաստ ա: Իսկ մինչև էդ ՀՀԿ-ն ա մոլեգնելու, ու միակ կայացած փաստը էդ ա: Թող տասը հոգի լինեն, բայց թող լինեն: Տասը հոգին երեսուն կամ հիսուն սարքելը ավելի հեշտ ա, քան զրո հոգին: Տասը հոգին էլ ա արդյունք, մի հոգին էլ ա արդյունք: «Ամեն ինչ կամ ոչինչը» շատ սխալ բան ա, էլի, էդ մտածելակերպը ոչ մի լավ բանի չի կարող հանգեցնել:

Բա իմ ամբողջ ասածս էլ հենց դա է, որ 10 հոգով ԱԺ մտնելը իշխանափոխություն չի: Էն վերևի, ներկա գլխավոր հրամանատարի պաշտոնավարության դեպքում ՀԱԿ-ին պարզապես չեն թողի ԱԺ մտնի կշիռ ունեցող քանակությունով. սա էլ ա էնքան պարզ, որ ես եմ արդեն վախենում մտածել, թե միթե էս միտքը կարող ա սխալական լինի: Հենց էս մտքի իրավացիությունն ա ապացուցում այն, որ ՀԱԿ-ը էսօր սկզբից նախագահական ընտրություններ ա ուզում, հետո նոր խորհրդարանական: Իսկ եթե նախագահի (բարով-խերով) փոփոխության դեպքում էլ ՀԱԿ-ը չկարողանա մարդավարի ԱԺ մտնել, ապա... ավելի լավա չասեմ:
Հայկօ ջան, շա՞տ կնեղանաս, որ ասեմ՝ պաժառը արդեն հանգել ա, մոխիրներն ա մնացել:

Ճիշտ են անում որ նախագահական են ուզում: Ես լինեի՝ ես էլ կուզեի : Ու պարզ ա, որ էլի պիտի ամեն ինչ անեն, որ ՀԱԿ-ի ստացած ձայները վառվեն-վերանան. իսկ էն, որ էդ ձայները լինելու են, փաստ ա: Բայց դե եթե մեկ ա՝ էլ ոչ մի բան հնարավոր չի անել, ամեն ինչ հիսուն տարի վպերյոդ որոշած ա, ասա՝ ձեններս կտրենք նստենք, էլի: Չեն թողնի՝ ջհանդամին թողնեն, շնից մազ պոկելն էլ խեր ա: Այ տենց մազ-մազ իշխանափոխություն ա լինելու : Արի միանգամից ու ամեն ինչ չուզենք, էլի, մի քիչ ռեալ բաներ ուզենք: Օրինակ՝ ԱԺ-ում թեկուզ փոքրամասնական, բայց իսկական ընդդիմություն, ոչ թե դաշնակներ: Հետո դրան կհամակերպվենք ու սկսկենք հաջորդ քայլը ուզել:

[Հայկօ]

Կներես, բայց սկզունքորեն համաձայն չեմ: Սերժի հենարանն էլ են մարդիկ, Ռոբի էլ, Լևոնի էլ: Մարդիկ դեր են խաղում ու այդ դերը շատ մեծ է: Դու կարող ես ասենք Ռոբի կամ Սերժի հենարան կազմող մարդկանց մարդ չհամարել, դա քո անձնական գործն է և տեղավորվում է էմոցիանալ հարթության մեջ, բայց եթե նույն կերպ շարժվում է քաղաքական ուժը, ապա դա պարզունակ գործելակերպ է, որը իբր թե հենվում է ժողովդրի ատելության վրա, բայց դու չես կարող համ հենվել ատելության վրա, համ էլ հրաժարվել հեղափոխությունից ու միաժամանակ երկխոսության գնալ այն իշխանությունների հետ, որոնց դու «ժողովդրին ատելի» ես համարել: Իսկ օլիգարխիան կազմող մեծ ֆինանսական կարողությունների տեր մարդկանց շահերը անտեսելն ու նրանց պարզապես ժողովդրի թշնամի համարելը կրկին պարզունակ է ու կոպիտ սխալ, որովհետև այդ մարդկանց որոշումները ազդեցիկ են:

Իրար չենք հասկանում: «Մարդիկ» ասելով վերևում նկատի ունեի քվեներ: Ձայներ, գլխաքանակ և այլն: Ինձ թվում ա՝ պարզ ա, որ էս դեպքում մարդիկ ոչ մի դեր չեն խաղում. մի անգամ չի, որ տեսել ենք, թե դա ոնց ա լինում: Բոլորի հենարանն էլ մարդիկ են, բայց ոմանց հենարանը ոչ թե քվեարկող մարդիկ են, այլ էդ քվեարկողներին ծեծող մարդիկ, դրա համար էլ ստեղ apple-to-apple համեմատություն անել չենք կարող: Դու իրատեսական բան ե՞ս համարում Քոչարյանի վերադարձը էդ ազնիվ ու աշխատավոր «քվեարկող» մարդկանց վրա հենվելով: Կարծում եմ՝ չէ: Մյուս տարբերակը արդեն պարզ ա: Իսկ օլիգարխիայի հարցը հենց ամենալուրջ հարցերից մեկն ա. թեկուզ տեսականորեն ո՞նց ա հնարավոր քո կողմը գրավել մի մարդու, ով փաթթած ունի քո կողմը: «Թայիթի, Թայիթի... Մեզ այստեղ էլ վատ չեն կերակրում». մոտավորապես սենց: Լավագույն դեպքում իրենց պիտի ինչ-ինչ երաշխիքներ տան, որ ոնց բենզին ու շաքար էիք բերում, տենց էլ բերելու եք, բայց էդ կլինի շատ ծիծաղելի ու թույլ բան, համաձայն չե՞ս: «Արդեն բերում ենք, ընգեր ջան, սկածեռծյու դառոգ», ու վերջ:

Թող առաջ գնան: Ուղղակի դու կարող ես համարել, որ այդ մարդիկ ասենք սպիտակներն են սևերի մեջ, նրանք կգործեն անաչառ, ի սեր ժողովդրի շահերի, բայց ես կարող եմ համարել, որ ասենք Դավիդ Շահնազարյանը որպես պատգամավոր ու ասենք Վիկտոր Դալլաքյանը որպես պատգամավոր, նույն բանն են: Իմ սպասելիքները իրենցից հավասար են, անկախ նրանց պնդումներից կամ կուսակցական պատկանելիությունից: Այսինքն անձամբ ինձ համար, էդ հարայ-հուրույն ու «հիմա հիմա»-ն իրենց առաջ գնալու համար միայն հենց իրենց առաջ գնալու համար են որ կան: Այսինքն այդ մարդկանց միսիան, տեսլականը, մոտիվացիան և միջոցները ինձ համար ոչ միայն ակնհայտ չեն, այլև կասկածելի են ու դատարկ:

Դե ասա՝ ճաշակի սկզբունքային հարց ա ու պրծնենք, էլի : Թե չէ՝ իշխանափոխություն-միշխանափոխություն: Դավիթ Շահնազարյանն էլ ա փոփոխություն, նույնիսկ Ժառանգության՝ բեղերը թրաշելն էր փոփոխություն, իսկ հիմա ցանկացած փոփոխություն, որ բենզինի գներին չի վերաբերում, արդեն լավ ա : Լուրջ. էդ նույն կասկածները ես էլ ունեմ, ու էդ նույն մտավախությունները մենակ քո մտքով չի որ անցնում են, հաստատ: Բայց մի բան հաստատ պարզ ա. շատ բաներ հենց հիմա վատ են, իսկ էն, ինչը զարգանում ա ու փոխվում ա դեպի լավը, հնարավոր ա՝ ավելի արագ զարգանար ու փոխվեր, եթե ոմանք չլինեին: Մենակ Սաշիկը հերիք ա, որ ես սրտանց փոփոխություններ ուզեմ : Վիկտոր Դալլաքյանը ուզի-չուզի՝ ինքը «հիմա» ա, իսկ հիմա էնքան էլ լավ չի. ինձ «հետոն» ա հետաքրքրում: Սև ու սպիտակը մի կողմ. հեքիաթներն էլ են կեղծ քաղաքական կատեգորիա, Լևոնի ականջը կանչի:

[davidus]

Ճիշտը ճիշտ ա: Էդ տեր չկանգնելը տեսել եմ՝ ոնց ա եղել: Նախագահական ընտրություններից սկսած, քաղաքապետի ընտրություններով վերջացրած, շատ մոտիկից տեսել եմ: Դու էդ տեր կանգնելը ումո՞վ էիր պատկերացնում: Մեկը ես, օրինակ. ինձնից հասնում էր ձայնս տալ ում որ պետք ա, տվել եմ, մի քիչ էլ ավել եմ արել. հետո մի մասին փողով առան, մյուս մասին քացու տակ տվին ու անցկացրին էն մարդուն, ում որ ուզում էին: Այ հստակ պատասխանը ստեղ ա պետք. ի՞նչ անի ընտրատեղամասում ՀԱԿ-ի խեղճուկրակ ներկայացուցիչը, երբ ջպերով ու զինված եզերը քվեատուփ են վիզ դնում: Ես չեմ դու ես, ի՞նչ կարելի ա անել: Էդ ոչ փոքրաթիվ ձայները տված մարդկանց ասեն՝ հելեք գնացեք կռվե՞ք էդ հաստավզերի դեմ: Է հենա միանգամից գնանք կռվեք եթե էդ ա որոշիչը, էլ ընտրությունները ու՞մ մրգին են, հազար ներողություն:

Հայկօ ջան, կարող ա՞ մտքերս հստակ չեմ շարարդում: Քո ասածը ոչ մի կապ չունի էդ ամենի արդյունքում ՀԱԿ-ի 13 (ոնց որ էսքան էր) ընտրված ավագանու անդամ ունենալու փաստի հետ: Այ էս 13 մանդատներին տեր կանգնելու մասին ա խոսքը, որոնց համար քո ասածով, մեր տեսածով մեծ քանակությամբ մարդիկ ստորացվեցին, ծեծվեցին, չգիտեմ էլ ինչ արվեցին: Ապեր, բա ստեղ քո ասած լոգիկան չի գործում: 13 հոգին ավելի լավ չի, քան 0-ն:

Սկզբունքայնություն էլ կա, սկզբունքայնություն էլ : Իմ սկզբունքը հետևյալն ա. ավելի լավ ա հազար դրամ ջեբս, քան հազար դոլար՝ երկնքից կախված: Վերևում արդեն ասել եմ. եթե էնքան մարդ պիտի լինի, որ կարողանան ինչ-որ բան անել, էդ արդեն ավտոմատ նշանակելու ա, որ իշխանափոխությունը կայացած փաստ ա: Իսկ մինչև էդ ՀՀԿ-ն ա մոլեգնելու, ու միակ կայացած փաստը էդ ա: Թող տասը հոգի լինեն, բայց թող լինեն: Տասը հոգին երեսուն կամ հիսուն սարքելը ավելի հեշտ ա, քան զրո հոգին: Տասը հոգին էլ ա արդյունք, մի հոգին էլ ա արդյունք: «Ամեն ինչ կամ ոչինչը» շատ սխալ բան ա, էլի, էդ մտածելակերպը ոչ մի լավ բանի չի կարող հանգեցնել:

Տասը հոգին երեսուն պիտի սարքեն 4 տարի հետո: Տասը հոգին արդյունք չի, տասը հոգին արդյունք կարող ա ՀԱՄԱՐՎԵԼ, ինչպես օրինակ Սերժի դարձվածքները որպես «ավելին քան հավաստիացում»: Ստեղ ոչ թե մտածելակերպի խնդիրն ա, այլ օբյեկտիվ իրականության: Եթե ձուկը գլխից ա հոտած, ախպեր ջան, փորը բացելով հոտը չի վերանա:

Ճիշտ են անում որ նախագահական են ուզում: Ես լինեի՝ ես էլ կուզեի : Ու պարզ ա, որ էլի պիտի ամեն ինչ անեն, որ ՀԱԿ-ի ստացած ձայները վառվեն-վերանան. իսկ էն, որ էդ ձայները լինելու են, փաստ ա: Բայց դե եթե մեկ ա՝ էլ ոչ մի բան հնարավոր չի անել, ամեն ինչ հիսուն տարի վպերյոդ որոշած ա, ասա՝ ձեններս կտրենք նստենք, էլի: Չեն թողնի՝ ջհանդամին թողնեն, շնից մազ պոկելն էլ խեր ա: Այ տենց մազ-մազ իշխանափոխություն ա լինելու : Արի միանգամից ու ամեն ինչ չուզենք, էլի, մի քիչ ռեալ բաներ ուզենք: Օրինակ՝ ԱԺ-ում թեկուզ փոքրամասնական, բայց իսկական ընդդիմություն, ոչ թե դաշնակներ: Հետո դրան կհամակերպվենք ու սկսկենք հաջորդ քայլը ուզել:

Ա դե լավ էլի, ախր մազ-մազը ոնց ես պատկերացնում: Եթե մազ-մազ ենք պոկելու, հենա եկավ քո ասած 50 տարին հասավ էլի: 50 տարի Ազատության հրապարակում գոռալու փոխարեն կարանք միանգամից 50 տարի հետո բիրիքով հավաքվենք «Հայաստանում Ռուսաստանի ազգային օպերայի թատրոնի» դիմացի «Եղբայրության» հրապարակում, մեկ էլ տեսար Վանաուտուն մեր ինքնավարությունն էլ ճանաչեց: ԱԺ-ում ընդինություն ունենալը դեկորատիվ բնույթ ստանալու համար չի եղբայր: Եթե էդ ընդդիմությունը ոչ մի ռեալ սահմանադրական ( ) լծակ չի ունենալու դիմության պլանները խառնելու, իմացի, որ սկզբունքային տարբերություն չկա, դաշնակ կլինեն, պահպանողական, թե Տիգրան Կարապետիչ:

[Հայկօ]

Հայկօ ջան, կարող ա՞ մտքերս հստակ չեմ շարարդում: Քո ասածը ոչ մի կապ չունի էդ ամենի արդյունքում ՀԱԿ-ի 13 (ոնց որ էսքան էր) ընտրված ավագանու անդամ ունենալու փաստի հետ: Այ էս 13 մանդատներին տեր կանգնելու մասին ա խոսքը, որոնց համար քո ասածով, մեր տեսածով մեծ քանակությամբ մարդիկ ստորացվեցին, ծեծվեցին, չգիտեմ էլ ինչ արվեցին: Ապեր, բա ստեղ քո ասած լոգիկան չի գործում: 13 հոգին ավելի լավ չի, քան 0-ն:

Տասը հոգին երեսուն պիտի սարքեն 4 տարի հետո: Տասը հոգին արդյունք չի, տասը հոգին արդյունք կարող ա ՀԱՄԱՐՎԵԼ, ինչպես օրինակ Սերժի դարձվածքները որպես «ավելին քան հավաստիացում»: Ստեղ ոչ թե մտածելակերպի խնդիրն ա, այլ օբյեկտիվ իրականության: Եթե ձուկը գլխից ա հոտած, ախպեր ջան, փորտ բացելով հոտը չի վերանա:

Ա դե լավ էլի, ախր մազ-մազը ոնց ես պատկերացնում: Եթե մազ-մազ ենք պոկելու, հենա եկավ քո ասած 50 տարին հասավ էլի: 50 տարի Ազատության հրապարակում գոռալու փոխարեն կարանք միանգամից 50 տարի հետո բիրիքով հավաքվենք «Հայաստանում Ռուսաստանի ազգային օպերայի թատրոնի» դիմացի «Եղբայրության» հրապարակում, մեկ էլ տեսար Վանաուտուն մեր ինքնավարությունն էլ ճանաչեց: ԱԺ-ում ընդինություն ունենալը դեկորատիվ բնույթ ստանալու համար չի եղբայր: Եթե էդ ընդդիմությունը ոչ մի ռեալ սահմանադրական ( ) լծակ չի ունենալու դիմության պլանները խառնելու, իմացի, որ սկզբունքային տարբերություն չկա, դաշնակ կլինեն, պահպանողական, թե Տիգրան Կարապետիչ:

Փաստորեն՝ էլի գալիս-հանգում ենք «հիմա-հիմա» ու «ամեն ինչ կամ ոչինչ» տարբերակին: Այսինքն՝ հենց էն բանին, ինչի համար ՀԱԿ-ին հաճախ քլնգում են, իբր՝ տենց չի կարելի, անկեղծ չեք, ի՞նչ հիմա, ի՞նչ բան: Մոտավորապես սենց ա ստացվում. «էնքան վախտ ձեզ բանի տեղ չեմ դնի ու չեմ էլ օգնի, մինչև իշխանափոխությունը անխուսափելի չլինի»: Է եթե անխուսափելի ա իշխանափոխությունը, էդ ժամանակ արդեն էդ օգածը ու՞մ ա պետք : Բոլոր վերջույթներով կողմ եմ ու ուզում եմ, որ ոչ թե տասը հոգի լինի, այլ հարյուր, բայց եթե հարյուրը չի լինելու, էդ տասից հրաժարվելու կամ ավելին՝ էդ տասը տեղին համաձայնվողներին մեղադրելու տրամաբանությունը չեմ կարող հասկանալ, հազար ներողություն: Էսքան ժամանակ մենակ դրա մասին ա խոսքը: Դու համ ասում ես՝ տասը հոգի չեմ ուզում, մեծամասնություն եմ ուզում, համ էլ ասում ես, որ էս գերագույն-գլխավորի օրոք ականջներիս հետևը կտեսնենք, խորհրդարանական մեծամասնություն չենք տեսնի: Հիմա ո՞նց անենք, davidus ջան : Սաղս էլ Հայաստանում ապրող, Հայաստանը հասկացող մարդիկ ենք. դու վաղը - վաղը չէ մյուս օրը իշխանափոխություն պատկերացնում ե՞ս: Ես որ՝ չէ, հլը չեմ պատկերացնում: Հիմա ինչ ունենք՝ էս ա: Որ խորանում եմ... Մի խոսքով՝ ամեն ինչ էնքան վատ ա, որ չեմ էլ ուզում շատ խորանամ, բայց թող քիչ լինի, թող լինի, ոչ թե ամեն օր ասեմ «վաղը իշխանափոխություն», ու ամեն հաջորդ օր լոմկա ընգնեմ, որ իշխանափոխություն էլի չեղավ: Եթե էն մարդիկ էսօր, ցավոք սրտի, չեն կարողանում էնքան ռեսուրս հավաքել, որ ասենք նորմալ ԱԺ ընտրություններ լինեն ու քիչ թե շատ շոշափելի արդյունքներ ստանան, իրանցից վաղվա օրով իշխանափոխություն պահանջելը ինչքանո՞վ ա ճիշտ:

[davidus]

Փաստորեն՝ էլի գալիս-հանգում ենք «հիմա-հիմա» ու «ամեն ինչ կամ ոչինչ» տարբերակին: Այսինքն՝ հենց էն բանին, ինչի համար ՀԱԿ-ին հաճախ քլնգում են, իբր՝ տենց չի կարելի, անկեղծ չեք, ի՞նչ հիմա, ի՞նչ բան: Մոտավորապես սենց ա ստացվում. «էնքան վախտ ձեզ բանի տեղ չեմ դնի ու չեմ էլ օգնի, մինչև իշխանափոխությունը անխուսափելի չլինի»: Է եթե անխուսափելի ա իշխանափոխությունը, էդ ժամանակ արդեն էդ օգածը ու՞մ ա պետք : Բոլոր վերջույթներով կողմ եմ ու ուզում եմ, որ ոչ թե տասը հոգի լինի, այլ հարյուր, բայց եթե հարյուրը չի լինելու, էդ տասից հրաժարվելու կամ ավելին՝ էդ տասը տեղին համաձայնվողներին մեղադրելու տրամաբանությունը չեմ կարող հասկանալ, հազար ներողություն: Էսքան ժամանակ մենակ դրա մասին ա խոսքը: Դու համ ասում ես՝ տասը հոգի չեմ ուզում, մեծամասնություն եմ ուզում, համ էլ ասում ես, որ էս գերագույն-գլխավորի օրոք ականջներիս հետևը կտեսնենք, խորհրդարանական մեծամասնություն չենք տեսնի: Հիմա ո՞նց անենք, davidus ջան : Սաղս էլ Հայաստանում ապրող, Հայաստանը հասկացող մարդիկ ենք. դու վաղը - վաղը չէ մյուս օրը իշխանափոխություն պատկերացնում ե՞ս: Ես որ՝ չէ, հլը չեմ պատկերացնում: Հիմա ինչ ունենք՝ էս ա: Որ խորանում եմ... Մի խոսքով՝ ամեն ինչ էնքան վատ ա, որ չեմ էլ ուզում շատ խորանամ, բայց թող քիչ լինի, թող լինի, ոչ թե ամեն օր ասեմ «վաղը իշխանափոխություն», ու ամեն հաջորդ օր լոմկա ընգնեմ, որ իշխանափոխություն էլի չեղավ: Եթե էն մարդիկ էսօր, ցավոք սրտի, չեն կարողանում էնքան ռեսուրս հավաքել, որ ասենք նորմալ ԱԺ ընտրություններ լինեն ու քիչ թե շատ շոշափելի արդյունքներ ստանան, իրանցից վաղվա օրով իշխանափոխություն պահանջելը ինչքանո՞վ ա ճիշտ:

Հայկօ ջան, մինչև վերջ էլ դա եմ ասելու, որ եթե ամենավերևում սրանցից մեկն ա լինելու, ականջներիս հետևն էլ չենք տեսնի: Ու հենց էս առումով ես էլ ինձ համար չեմ կարողանում արդարացնել թեկուզ 1 հոգու ԱԺ անցնելը: Ինչ եմ առաջարկու՞մ... 2 ոտքով մի կոշիկի մեջ մտնելը ու նախագահի հրաժարականը պահանջելը: Սրանից ռեալ տարբերակ ներկայումս չեմ պատկերացնում: Սա որ եղավ, մնացածը վարկյանական ա լուծվելու, առանց չափազանցության:

Հ.Գ. Հայկօ ջան, ըստ քեզ, ինչքա՞ն ռեսուրս ա պետք, որ կարողանան մեր պատկերացրած նորմալ ընտրություններ անցկացնել: Գարնան առաջին հանրահավաքները ցույց տվեցին, որ ՀԱԿ-ի՝ մարդկային ռեսուրսից բողոքելը առնվազն շան տղություն ա: Ապեր, բա էլ ինչ ա՞ պետք: Երթի ծայրը չէր երևում: Քի՞չ էին, թե՞ էլի մի 3228 հոգի պակասեց: Լավ էլի: Հլը մենակ էս ֆորումում հարցրու, քանի հոգի ա գնացել հանրահավաքի ու կեսից տուն գնացել: Միթե՞ սա էդ մարդկանց խնդիրն ա:

[Chuk]

Դավ, լուրջ ներվայնանում եմ: Քանի՞ անգամ ես նախագահի հրաժարական պահանջել՝ երկու ոտդ մի կոշիկի մեջ դրած, որ հիմա դա փորձում ես պահանջել էն ուժից, որը հենց ԷԴ Ա ԱՆՈՒՄ:

Իսկ մարդկային ռեսուրսը, էն քանակը, որ եկել էր գարնանը, հրաշալի քանակ էր, քանակ, որն հնարավորություն տվեց հասնել քաղբանտարկյալների ազատ արձակելուն ու հիմա էլ հնարավորություն կտա արտահերթը պահանջել արդեն բանակցության սեղանի շուրջը՝ մեզ հետևում ունենալով: Առանց հոգնելու կրկնելու եմ. քանի դեռ դուք ստեղ խոսում եք, լիքը մարդ էդ մարդկային ռեսուրսն իրանով ապահովում ա: Ու ապահովում ա օտիդո: Հիմա էլ ա ապահովում: Ցավոք չի ապահովում իսկապես մի քանի րոպեում իշխանափոխություն անելու ռեսուրսը:

[Mephistopheles]

Հայաստանի առաջ էսօր լրիվ ուրիշ խնդիրներ ա ծառացած իսկ դուք լրիվ ուրիշ հարցի վրա եք կենտրոնացած… Հայաստանին էսօր պետք ա ազատվել քրեաօլիգարխիկ սիստեմից, ղարաբաղի հարցը լուծել, ճանապարհները բացել(ինչքան էլ որ պնդեք թե ստատուս քվոն լավ ա) տնտեսությունը զարգացնել ու կանգնացնել արտագաղթը, Կոռուպցիա, դառնալ տարածաշրջանում գործոն՝… սրանք փոխկապակցված են ու տարանջատելը սխալ կլինի… ու ես պնդում եմ որ էսօրվա իրադարձությունները էս ֆոնի վրա դիտվեն… ես համոզված եմ որ էսօրվա բանակցությունները, որոնք շատ ուժերի գցել են մի տեսակ սուդըռըգների մեջ, հենց դրան են ուղղված, որովհետև մինչ այժմ հետևողականորեն առհամարելով էս հարցերը մենք բերել հասցրել են հրատապության ամենավերին աստիճանի…

մեր իրականության մեջ էսօր վերը նշված հարցերը պետք ա լուծվի որի ամենաառաջնային ու անփոխարինելի պայմանը լեգիտիմ իշխանությունն ա՝ որը մանդատ կունենա ժողովրդի անունից գործելու, քանի որ էս խնդիրների լուծմանը ժողովուրդն ուզի-չուզի պտի մասնակից լինի… տենց ա ազգային հարցերը ազգովի են լուծում…

մանդատի հարց չկա էսօր Հայաստանում, իզուր մի քննարկեք… էդ հարցը օրակարգում չկա եթե լիներ վաղմուց լուծված կլիներ, դրանից հեշտ բան չկա… էսօր տեղի ա ունենում սիստեմիկմ փոփոխություն հայաստանում… ես չեմ կարա 100% գարանտիա տամ որ կլինի, քանի որ էդ սիստեմիկ փոփոխությունը կախված ա նաև ձեր վերաբերմունքից… սիստեմը դուք եք ձեր մտածողությամբ…

… բայց էսօր նստած իրադարձություններից առաջ ընկած արդեն ենթադրում եք որ ՀԱԿ-ը բազար ա արել Սերժի հետ որ մի երկու մանդատ տան… իհարկե չեմ մեղադրում, քանի որ մեր քաղաքական դաշտում էդ տեսակի բազարից բացի ուրիշ բան չի եղել… բայց ոնց որ ասում են ամեն բան իրա լիմիտն ունի…

[Վիշապ]

Իրար չենք հասկանում: «Մարդիկ» ասելով վերևում նկատի ունեի քվեներ: Ձայներ, գլխաքանակ և այլն: Ինձ թվում ա՝ պարզ ա, որ էս դեպքում մարդիկ ոչ մի դեր չեն խաղում. մի անգամ չի, որ տեսել ենք, թե դա ոնց ա լինում: Բոլորի հենարանն էլ մարդիկ են, բայց ոմանց հենարանը ոչ թե քվեարկող մարդիկ են, այլ էդ քվեարկողներին ծեծող մարդիկ, դրա համար էլ ստեղ apple-to-apple համեմատություն անել չենք կարող:

Եղբայր, նախ բոլոր չափահաս ու մեղսունակ քաղաքացիներն էլ քվեներ ներկայացնողներ են, անկախ նրանից, թե ով Գագոյի կամ Սամոյի թիկնապահն է, ով՝ սովորական էլեկտրիկ, կամ վաճառող: Իսկ ծեծող-ջարող-կեղծող մարդիկ էլ ունեն իրենց հենարանը, նրանք միայնակ չեն: Այնպես չի, որ այս երկրում մի քանի տասնյակ կամ թեկուզ հարյուր հոգի են որոշում, թե ով պիտի լինի երկրի նախագահը, իսկ հասարակ մարդիկ քվեարկել են միայն Լևոնի օգտին, ինչպես կարելի է եզրակացնել ասենք քո գրածից:

Դու իրատեսական բան ե՞ս համարում Քոչարյանի վերադարձը էդ ազնիվ ու աշխատավոր «քվեարկող» մարդկանց վրա հենվելով: Կարծում եմ՝ չէ:

Եթե անկեղծ, ապա չեմ կարող բացառել:

Մյուս տարբերակը արդեն պարզ ա: Իսկ օլիգարխիայի հարցը հենց ամենալուրջ հարցերից մեկն ա. թեկուզ տեսականորեն ո՞նց ա հնարավոր քո կողմը գրավել մի մարդու, ով փաթթած ունի քո կողմը: «Թայիթի, Թայիթի... Մեզ այստեղ էլ վատ չեն կերակրում». մոտավորապես սենց: Լավագույն դեպքում իրենց պիտի ինչ-ինչ երաշխիքներ տան, որ ոնց բենզին ու շաքար էիք բերում, տենց էլ բերելու եք, բայց էդ կլինի շատ ծիծաղելի ու թույլ բան, համաձայն չե՞ս: «Արդեն բերում ենք, ընգեր ջան, սկածեռծյու դառոգ», ու վերջ:

Այդպես միարժեք չի, ինչպես որ կարող է թվալ: Չեմ կարծում, թե օլիգարխները պրոբլեմներ չունեն, որևէ փոփոխության կարիք չունեն ու ապրում են հեշտ ստացվող փողերի դեզերի մեջ՝ շրջապատված պահապան հրեշտակներով, ոչ հարկ են վճարում, ոչ հաշիվ են ներկայացնում, ոչ էլ որևէ բանի համար պատասխանատու են: Այդպես լիներ, ապա անբացատրելի կլիներ այդ օլիգարխներին պատկանող ծառայություններ մատուցող, կամ սպասարկող, կամ առևտրական օբյեկտների զարգացումն ու նորամուծությունները: Մրցակցություն իրականում կա, այլ հարց է, որ հիմնական խաղացողները որոշված են: Իսկ հիմնական խաղացողները դեմոկրատական երկրներում էլ երկար տարիներ չեն փոխվում, իրականում խնդիրը ձևերի փոփխության մեջ է, մեկի համար կայնության գրավական են վստահելի գործընկերներն ու օրինապահ մարմինները հանձինս ասենք բանկերի ու ոստիկանության, մյուսի համար՝ իր սեփական միջոցները, ախրանան, հավատարիմ պատգամավորներն ու նախարարները: Իսկ հնարավոր է, որ «մերոնք» ավելի շատ միջոցներ են ծախսում իրենց բիզնեսն ապահովվելու համար, ինչքան էլ որ պարադոքսալ թվա: Ամեն դեպքում խնդիրները պարզ ներկայացնելը նշանակում է անտեսել և չխորանալ դրանց մեջ: Այդպես էլ արեց ամենավստահելի ուժը, ու՞ր հասավ: Հասավ Այնթափցի Եղիազարի դռները:

Դե ասա՝ ճաշակի սկզբունքային հարց ա ու պրծնենք, էլի : Թե չէ՝ իշխանափոխություն-միշխանափոխություն: Դավիթ Շահնազարյանն էլ ա փոփոխություն, նույնիսկ Ժառանգության՝ բեղերը թրաշելն էր փոփոխություն, իսկ հիմա ցանկացած փոփոխություն, որ բենզինի գներին չի վերաբերում, արդեն լավ ա : Լուրջ. էդ նույն կասկածները ես էլ ունեմ, ու էդ նույն մտավախությունները մենակ քո մտքով չի որ անցնում են, հաստատ: Բայց մի բան հաստատ պարզ ա. շատ բաներ հենց հիմա վատ են, իսկ էն, ինչը զարգանում ա ու փոխվում ա դեպի լավը, հնարավոր ա՝ ավելի արագ զարգանար ու փոխվեր, եթե ոմանք չլինեին: Մենակ Սաշիկը հերիք ա, որ ես սրտանց փոփոխություններ ուզեմ : Վիկտոր Դալլաքյանը ուզի-չուզի՝ ինքը «հիմա» ա, իսկ հիմա էնքան էլ լավ չի. ինձ «հետոն» ա հետաքրքրում: Սև ու սպիտակը մի կողմ. հեքիաթներն էլ են կեղծ քաղաքական կատեգորիա, Լևոնի ականջը կանչի:

Ճաշակի հարց է զուտ փոփոխության համար փոփոխությունը: Ասենք մեկին իր ամենօրյա հագուստը ձանձրացնում է, և որոշում է փոխել, բայց դրանից չի բխում, որ մարմինը կարող է իրեն ավելի առողջ զգալ: Ինչ-որ հավանականությամբ հնարավոր է, և միայն: Զուտ իշխանափոխության համար իշխանափոխությունը հավայի բան է, ես կասեի անհնար բան: Այդպես չի լինում: Ինչքան էլ որ ներկայացնեն, թե իշխանափոխոխությունից են բխում մնացածը, ապա դրան ոչ ոք չի հավատա: Խնդիրների ճիշտ ձևակերպումը, միսիաի, տեսլականի և միջոցների ճիշտ սահմանումը կարող են բերել իշխանափոխության: Եթե ոմանք կարծում են, որ ներկայից ամենա-ուժը ճիշտ է ամեն ինչ սահմանել, իմ կարծիքով ճիշտ հակառակն է:

[Varzor]

Վիշ էլի եմ ասում "էսօրվա Հայաստանի միակ ձեռքբերումները իրա ժամանակ ա եղել… " պարտադիր չի որ սա լիննի Լևոնի քարոզ… կամ եթե դու Քոչի ձեռքբերում ասես չի նշանակում որ Քոչի կողմն ես… եթե չկա, ասա չկա… չեմ նեղանա…

Մի փոքր ճշտում` այդ նշված ձեռքբերումը և հենց Լևոնի ի հայտ գալն էլ ժողովրդի ձեռքբերումն է:
Որպես ՀՀ նախագահ Տեր-Պետրոսյանը ոչ մի բախտորոշ գործողություն չի կատարել այդ ձեռքբերումը կայացնելու համար: Նույնիսկ կասեմ ավելին, սա իմ կարծիքն է (և ոչ միայն), այդ ձեռքբերումն ավելի մեծ կլիներ, եթե Լևոնը մի քիչ համարձակ գտնվեր, կամ չլիներ Մոսկվայի "ագենտը":

Չեմ համաձայնում, որ կարելի է ինչ-որ մեկին ամբողջովին կողմ կամ դեմ լինել: Կարելի է կողմ կամ դեմ լինել ինչ-որ գործողության, որոշման, դիրքորոշման: