Մեֆ ջան, եթե բառերի հետևից չընկնենք, ապա իրոք, առաջին հայացքից սահմանադրորեն անհնար ա արձակել ԱԺ-ը։Mephistopheles-ի խոսքերից
Մեֆ ջան, եթե բառերի հետևից չընկնենք, ապա իրոք, առաջին հայացքից սահմանադրորեն անհնար ա արձակել ԱԺ-ը։
ապեր դուք սահամանադրության մասին մի մտածեք, կարելի ա դա անել առանց շրջանցելու սահամանադրությունը… ելք միշտ էլ կգտնվի… սահմանադրական…
տնաշեն, կողքից նայողը կմտածի սահմանադրությամբ եք քնում-հելնում
Սուս, մարդու չասես: Բայց եթե լուրջ, իրոք մտքովս չէր անցել էս պահը: Իշխանությունների կողմից ևս մեկ լրացուցիչ «կռուտիտ» ա, ու Հրայրը էսօր դրա մասին հայտարարել ա: Փաստացի մնում ա մենակ նախագահի հրաժարականը:
Հ.Գ. Մեֆ ջան, ինչքան հիշում եմ թարսի պես մենք չէինք, որ կպած սահմանադրություն ու սահմանադրական ուղի էինք պաշտպանում:
Տրիբուն (08.06.2011)
փաստացի երկիրը ճգնաժամի մեջ ա Դավ ջան ու խնդիրը անցնցում ճգնաժամիս դուրս գալն ա, այսինքն իշխանափոխությունը… Սահամանդրությունը տալիս ա դրա հնարավորությունը, ուրիշ բան որ կամք չկա դա անելու…
Դավ ջան, դու՛ք պտի ձեր ասած ուղիով ժողովրդին տանեիք, ոչ թե պահանջեիք որ որևէ քաղաքական ուժ ձեր ուղիով գնար… "ես ասում էի"-ով չի…Հ.Գ. Մեֆ ջան, ինչքան հիշում եմ թարսի պես մենք չէինք, որ կպած սահմանադրություն ու սահմանադրական ուղի էինք պաշտպանում:
Մեֆ ջան, էս գրածդ ընդամենը բարի ցանկություն ա: Մեր երկրի հարմար իշխանափոխության տարբերակ Սահմանադրությանը ընձեռում ա, այն է՝ նախագահի հրաժարականը: ԱԺ-ի վերաբերյալ ոչ մի կետ չկա:
Մեֆ, եթե ի վիճակի լինեինք անելու, շուտվանից էինք արել: Բայց էդ ոչ մի կերպ մեզ չի զրկում ասել, խոսել, պետք էղած ժամանակ էլ իրականությունը մարդկանց ճակատին շխկացնել, ճիշտ այնպես, ոնց որ իրենք են անում: Իսկ ինչ վերաբերում ա «ես ասում էի»-ին, ապա քաղաքական ուժիդ առաջնորդը 2008-ին բազմիցս օգտագործում էր էս հնարքը:
Այսօր շատերն են փորձում փաստարկել, որ օրենքը չի թույլատրում արտահերթ ԱԺ ընտրություն կազմակերպել: Այս առիթով ընդամենը երկու ասելիք ունեմ.
1. Այդ խոսակցություններն արվում են միայն ու միայն խոսակցության թեման շեղելու համար, որովհետև ՀԱԿ-ի առաջնահերթ պահանջը ոչ թե ԱԺ, այլ նախագահական արտահերթ ընտրություններն են:
2. Միշտ կարող է լինել ֆորս-մաժորային տարբերակ:
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Mephistopheles (07.06.2011), Varzor (08.06.2011)
Դավ ջան, ինչի ա բարի ցանկություն, սա պիտի որ բոլորւի շահերից բխի… անգամ Սերժի… ես հաստատ համոզված եմ որ Սերժին ցնցումով իշխանափոխություն ձեռ չի տալիս, ոչ էլ կարա հրով-սրով պահի… եթե նախագահի հրաժարականն ա վարյանտը, ուրեմն թող տենց անեն, էտի Սերժի խնդիրն ա… իսկ եթե չի ուզում ապա բոլոր հնարավոր խաղաղ միջոցները դառնում են մինիմալ…
Դավ ջան, դե ուրեմն պետք չի ասել, "մենք հենց սկզբից էդ էինք ասում" ամեն ինչ ունի իրա ժամանակը և հասունացման պահը… նման քայլեր արվում են միայն ու միայն ծայրահեղ պարագաներում, իսկ մեր դեպքում ես կասեի քաղաքական գործիչը պարտավոր ա ամեն գնով դրանից խուսափի, բայց դա էլ գարանտիա չի … իրադրությունը կարող ա վերահսկողությունից դուրս գա…Մեֆ, եթե ի վիճակի լինեինք անելու, շուտվանից էինք արել: Բայց էդ ոչ մի կերպ մեզ չի զրկում ասել, խոսել, պետք էղած ժամանակ էլ իրականությունը մարդկանց ճակատին շխկացնել, ճիշտ այնպես, ոնց որ իրենք են անում: Իսկ ինչ վերաբերում ա «ես ասում էի»-ին, ապա քաղաքական ուժիդ առաջնորդը 2008-ին բազմիցս օգտագործում էր էս հնարքը:
"քաղաքական ուժիս առաջնորդն" օգտագործում ա էդ հնարքը ու ինքն էլ անում ա էն ինչ ճիշտ ա գտնում ոչ թե կողքից ասում ա արեք ու որ ասում են դե դու արա ասում ա "որ կարանայի կանեի"
ճիշտ ա կարաս շրխկացնես, քննարկես, բայց պիտի պատրաստ լինես նաև նույնին…
Վերջին խմբագրող՝ Mephistopheles: 07.06.2011, 23:01:
Chuk (07.06.2011)
կամ էլ թող օրենքը փոխեն… իրավունքն ավելի կարևոր ա քան օրենքը… օրենքը պիտի ապահովի ճգնաժամային իրավիճակների հանգուցալուծումը այլ ոչ թե դառնա դրա պատճառը
Փաստորեն վերջը հասա՞նք նրան, որ ոնց պտտվենք, միևնույնն ա առավել իրատեսականը հենց նախագահի հրաժարականն ա:
Մեֆ, կարող ա սուտ ենք խոսում, որ ասում ենք, որ հենց սկզբից էլ էդ ենք ասել: Ապեր, ոչ ոքի արածը ինձ չեմ վերագրում, փաստում եմ էն, ինչ եղել ա, անկախ նրանից, որոշ մարդիկ դրանից վատ կզգան, թե չէ: Էս 4 տարի ա հլը հասունանում ենք, Մեֆ ջան: Բան չմնաց, հեսա ուր որայա կկարմրենք:
Աաա, փաստորեն վսյո տակի ինքն ա որոշում՝ ինչ անել, ինչ չէ: Մեֆ, բա էլ ինչի եք նեղանում էն կարծիքից, որ «քաղաքական ուժիդ առաջնորդը» ընդհանուր առմամբ փաթեթավորած ունի այլոց կարծիքները: Մեֆ, հիմա էն բանի մե՞ջ ենք, որ առաջին նախագահը չենք եղել ու հարթակից չենք խոսել: Գրածդ արդեն պոռոտախոսության ա նման: Արի զուգահեռներ մի անցկացրու իմ ու «քաղաքական ուժիդ առաջնորդիդ» միջև: Ինքը երևի կնեղվի դրանից: Ես հլը հեչ, կդիմանամ:
Չեմ խուսափում, արխային:
Մեֆ, կլնի՞ հաշվենք, որ սա դու չես գրել:
Վերջին խմբագրող՝ davidus: 07.06.2011, 23:24:
Դավ ջան, ո՞վ ա հասել դրան… ասում ենք ոնց որ թույլ ա տալիս սահմանադրությունը ընենց էլ թող անեն… հասնելու խնդիր չկա…
Դավ ջան սուտ չես խոսում ոչ էլ քեզ դրա մեջ եմ մեղադրում… կարող ա և վերջգում էլ ոչ սահմանադրական եղանակով փոխվի իշխանությունը, ոչ ոք դա չի ժխտել… ուղղակի ասում ենք որ քո էդ դիրքորոշումը (ոչ սահամանադրական ճանապարհը) չի կարա մեկնակետ հանդիսանա քաղաքական ուժի համար… դուն չես կարա հենց սկզբից ասես մեկ ա ոչսահմանադրականով ա լինելու արի հենց սկզբից անենք… դրա հա,մար հասունացման շրջան ա պետք… քաղգործիչը պարտավոր ա բոլոր միջոցները սպառել…Մեֆ, կարող ա սուտ ենք խոսում, որ ասում ենք, որ հենց սկզբից էլ էդ ենք ասել: Ապեր, ոչ ոքի արածը ինձ չեմ վերագրում, փաստում եմ էն, ինչ եղել ա, անկախ նրանից, որոշ մարդիկ դրանից վատ կզգան, թե չէ: Էս 4 տարի ա հլը հասունանում ենք, Մեֆ ջան: Բան չմնաց, հեսա ուր որայա կկարմրենք:
սա նույնն ա որ ասես, մեկ ա մեռնելու ենք սաղս վերջում, արի կլնի հիմիկվանից ինքնասպան լինենք գոնե կիմանանք ոնց մեռանք…
բառերից մի կախվի Դավ… կարամ ասեմ ՀԱԿ-ը… որովհետև եթե էսօր քո ասած անկարևոր ուժերը ՀԱԿ-ից դուրս գան, Լևոնը մենակը բան չի կարա անի… պոռոտախոսություն չի ընգեր, ես հարցս քո անձին չեմ ուղղում, ես գիտեմ որ դու քաղաքական գործիչ չես ոչ էլ քաղաքական ուժ ես… ես իմ խոսքերը ուղում եմ էն ուժերին որ դա են ասում ուղղակի էս վայրկյանին դու ես իրանց "ներկայացնում" այսպես ասած…Աաա, փաստորեն վսյո տակի ինքն ա որոշում՝ ինչ անել, ինչ չէ: Մեֆ, բա էլ ինչի եք նեղանում էն կարծիքից, որ «քաղաքական ուժիդ առաջնորդը» ընդհանուր առմամբ փաթեթավորած ունի այլոց կարծիքները: Մեֆ, հիմա էն բանի մե՞ջ ենք, որ առաջին նախագահը չենք եղել ու հարթակից չենք խոսել: Գրածդ արդեն պոռոտախոսության ա նման: Արի զուգահեռներ մի անցկացրու իմ ու «քաղաքական ուժիդ առաջնորդիդ» միջև: Ինքը երևի կնեղվի դրանից: Ես հլը հեչ, կդիմանամ:
զուգահեռ չեմ անցկացնում Դավ ջան, իրա մասին էլ մի մտածի, թող ինքը մտածի, իրա համար տաբու գոյություն չունի…
գիտեմ որ քաջ ես Դավ ջան…Չեմ խուսափում, արխային:
չի լինի, բռատ… ես 100% էս ասածիս տեր եմ…Մեֆ, կլնի՞ հաշվենք, որ սա դու չես գրել:
դու հակառակն ես կարծու՞մ…
Chuk (08.06.2011)
hiԱյդ խոսակցությունները երևի թե արվում են նաև այն պատճառով, որ ոչ մեկ չի կարողանում պատկերացնել, թե ինչպես կարելի է Նախագահի հետ երկխոսել իր հրաժարականի շուրջ:
Ոնց որ մի աշխատող օրինակ ասենք ուզենա իր մենեջերի հրաժարականը, ու գնա երկխոսելու, թե գիտե՞ս, էնքան լավ կլինի որ դու դիմում գրես, գնաս թոշակի, որովհետև բաժինը կրախի առաջ ես կանգնեցրել, պրոյեկտների ապագան էլ վտանգված է:
Միշտ չի կարող լինել: Մանավանդ ժողովդրին ֆռռացնելուց ու հանգստացնելուց հետո շատ դժվար կլինի փորձել ստեղծել այդ վիճակը:2. Միշտ կարող է լինել ֆորս-մաժորային տարբերակ:
Si vis pacem, para bellum
Տրիբուն (08.06.2011)
Լավ հիմնավորումներ են:
Լիովին համաձայն չեմ այն մտքին, որ ներկայիս կառավարություն արել է այն ինչ կարող է և ավելին չի կարող անել: Միայն կառավարությունն` այո, արել է այն ամենն ինչի ընդունակ էր, կամ այն ամենն ինչի համար ներում էին հնարավորություններն ու սեփական շահերը: Սակայն միգուցե ՀԱԿ-ի օգնությամբ կարողանա անելի ավելին!!!
Եթե ՀԱԿ-ը չի ուզում "օգնել", ուրեմն իրոք ներկա իշխանությունները արդեն պետք չեն` անարդյունք դոփում են տեղում, ուրեմն փոփոխություն է պետք: Սակայն փոփոխելուց պետք է գա նա, ով խոստանում է, որ տեղում չի դոփի և առաջ կգնա: Անկախ խոստացողի անձից և խոստումների իրատեսականությունից, տրամաբանորեն ժողովուրդն ուզում է փորձել, միևնույն է եթե ոչինչ չավելացնեն, ապա լավատեսորեն համարում ենք, որ ետ ել չենք գնա: Արդյունքում ևս մի 4-5 տարի և ռեսուրսներ կկկորցնենք և կդոփոնք տեղում: Սակայն չեմ կարծում, որ տեղում կդոփենք, թեկուզ փոքրիկ, բայց առաջընթաց պետք է որ լինի: Առանց դրա կա մեծ ռիսկ, որ ՀՀ առողջ քաղքական դաշտն ուղղակի կոչնչանա և այլևս ոչ մեկն էլ պետք չի լինի:
Խոսքերի ապացույցը միայն գործերն են, այլընտրանք չկա: Ի դեպ չարված գործերի ապացույցն էլ խոսքերն են
Պետք է փորձել ինչ-որ բան անել: Ճիշտ է, ցավոտ է պետական մակարդակով էքսպերեմենտներ դնելը, մանավանդ որ տուժելուց ոտւժում է ամբող ժողովուրդը, սակայն առանց փորձերի արդյունքի չես հասնի: Առաջին փորձից ոչ մեկի մոտ չի ստացվել, նույնիսկ երկրորդից էլ: Պատմական օրինակներնանհերքելի են: Ժողովրդավարության քիչ թե շատ գործող համակարգերը կառուցվել են տասնյակ, նույնիսկ հարյուրավոր տարիների ընթացքում: Այնպես որ 20 տարին ժողովրդավարության մեխանիզմի կայացման և կայունացման համար այդքան էլ մեծ ժամկետ չի:
Ֆորս-մաժորայինը ուժային է ??
Մեր "սիրելի" սահմանադրությամբ այդ ֆորս-մաժորները նկարագրված չեն
Սակայն կա նաև ազգային ժողովը ցրելու օրինական տարբերակ` յուրաքանչյուր ընտրատարածքի ընտրողներ կարող են ետ կանչել իրենց պատգամավորին և պահանջել նոր ընտրություն: Սա էլ հո թույլատրելի է?
Աչքիս, Մինսկի խմբի միջնորդությամբ, ես ու դու հեսա համապարփակ համաձայնության ենք հանգելու
Մեֆ ջան, սաղ ճիշտ ա, բայց դու կարծում ես, որ Լևոնի ու ՀԱԿ-ի հռետորաբանությունը դեռ չի անցել թույլատրելի սահմանը, իսկ ես կարծում եմ, որ վաղուց արդեն անցել ա: Քանի որ, երեք տարի միայն հռետորաբանությամբ զբաղվելը հանգեցրել ա նրան, որ (1) մեզ հիմա դեմ են տալիս Ղարաբաղի լուծում, որը կարող ա փիս ոչ հայանպաստ լինի, (2) երկրի տնտեսությունը անիմաստ վիճակում ա, (3) կոռուպցիան ավելի ա ծաղկել, բայց արդեն ուրիշ, լրիվ բարձր կլասի մակարդակում, (4) տնտեսությունը ավելի ա մոնոպոլացվել, (5) օլիգարխները իրանց թուլեքով ավելի են հաբռգել:
Իսկ հռետորները մեզ հաղթանակներ են ներկայացնում - ազատ տրնգի, հավաստիացում, ազատված քաղբանտարկյալներ - քաղաքական գործընթաց, որն ի վերջո հանգեցնելու է չգիտեմ ում հաղթանակին: Իսկ իմ համեստ կարծիքով, հանգեցնելու ա ճռթիս, հիասթափությամբ ու ներկա պրոբլեմների ավելի խորացմամբ:
Ապեր, հարգելի Արթուր Բաղդասարյանը, նախագահական ընտրությունների ժամանակ ստացել ա 272 հազար քվե: Ու ստացել ա էս քվեները որպես փիս ընդդիմադիր: Երկխոսությունից հետո, որը ժողովրդին ներկայացվել ա որպես արյունահեղությունից խուսափելու ճանապարհ, ՕԵԿ-ական լիքը մարդ տարբեր մակարդակներում պաշտոններ ա ստացել, իսկ 272 հազար մարդուց գոնե 50 հազարը չի հելել ու Արթուր Բաղդասարյանի գլուխը չի կոտրել:
Հիմա չքննարկենք, թե որքանով էր Արթուրն իրական ընդդիմադիր, ոնց խաբեց, ոնց ներկայացվեց դա ժողովրդին: Դրանք կլինեն մեր սուբյեկտիվ վերլուծություները: Բայց փաստերը ցույց են տալիս, որ զըռ ընդդիմադկիր լինելը դեռ ոչինչ չի նշանակում, իսկ երկխոսությունը իրա հետևանքներով միշտ էլ կարելի ա բացատրել: Ամեն երկխոսություն ունի իրա գինը - Արթուրի երկխոսության գինը գիտենք որն ա, ՀԱԿ-ին էլ շուտով կիմանանք: Իսկ ինչի՞ պիտի էտ երկխոսությունը գին ունենա: Քանի որ հարգարժան Լևոնը արդեն իրա բերանով ասել ա, որ իշխանությունենրն էլ ունեն իրենց օրակարգը: Լևոնը գարնանային ոգևորությունը չի օգտագործել մեկ հստակ պահանջ ներկայացնելու համար - «Պահանջում ենք նախագահի հրաժարական», այլ օգտագործել ա երկխոսության հանգեցնելու համար: Այ թե որտեղ ա թաղված շան գլուխը: Դրա համար էլ ես Լևոնի հավատում եմ այնքան, որքան հավատում եմ Արթուրին: Կեցցե՛ Արթուր Բաղդասարյանը, երկխոսության քաղաքական ավանդույթի հիմնադիրը Հայաստանում:
Այս պահին թեմայում են 5 հոգի. (0 անդամ և 5 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ