Ես հենց նոր կրկին անգամ ծերից ծեր կարդացի. կյանքս մի քիչ երկարեց, խոսքս մի քիչ ազատացավ, մարդա մեկին էլ կարոտեցի:Ariadna-ի խոսքերից
Հայկօօօօ, դեմք ես, լրիվ մոռացել էի էս թեման, ինչ լավն էր
Ես հենց նոր կրկին անգամ ծերից ծեր կարդացի. կյանքս մի քիչ երկարեց, խոսքս մի քիչ ազատացավ, մարդա մեկին էլ կարոտեցի:Հայկօօօօ, դեմք ես, լրիվ մոռացել էի էս թեման, ինչ լավն էր
DIXIcarpe noctem
Ո՞րն է այլընտրանքը
Եթե ես երբեմն չեմ հասկանում Հայ ազգային կոնգրեսին, ապա հաստատ ավելի քիչ եմ հասկանում դրա այն քննադատներին, որոնք «արմատականության» եւ «վճռականության» կոչեր են անում: Ընդ որում, չի բացահայտվում, թե որն է այդ «վճռական մարտավարության» էությունը:
Երբ ասում են՝ «ոչ՝ ընտրություններին», «իշխանափոխության հասնենք առանց ընտրությունների», ես դա լավ չեմ ընկալում: Ապա ինչպե՞ս: «Դրո» կառույցը եւ Նաիրի Հունանյանը ունեին իշխանափոխության այլ ծրագրեր, բայց դրանք, բարեբախտաբար, հասարակության մեծամասնության կողմից չեն ընդունվում: Իհարկե, բողոքական զանգվածի մեջ միշտ եղել են եւ կան մարդկանց խմբեր, որոնք ասում են՝ «սրանց պետք է վառել, ոչնչացնել» եւ այլն, սակայն ոչ մի քաղաքական ուժ չի կարող խրախուսել այդ տրամադրությունները, եթե չի ուզում իսկապես հայտնվել լուսանցքում: Իսկ, որպես կանոն, ժամանակակից աշխարհում իշխանությունը (լեգիտիմ կամ ոչ լեգիտիմ, դեմոկրատական կամ բռնապետական) ձեւավորվում է արդար կամ անարդար ընտրությունների միջոցով: Միջնադարում, այո, կային իշխանությունը լեգիտիմացնելու այլ մեխանիզմներ (կարդացեք դրա մասին Լ. Տեր-Պետրոսյանի գիրքը): Կամ նույն ժամանակաշրջանում ռուսական Նովգորոդ քաղաքում համայնքի կառավարման որոշումներն ընդունվում էին հանրահավաքի («վեչեի») ժամանակ՝ ով ավելի բարձր էր գոռում, նա էլ հանդես էր գալիս «մեծամասնության» դերում, որի որոշումները պարտադիր էին բոլորի համար: Բայց պարզ է, որ պետության կազմակերպման այս արխայիկ ձեւերը ներկայիս Հայաստանի համար անընդունելի են: Նրանք, ովքեր իշխանափոխություն են ցանկանում, պետք է ընդունեն, որ դրա միակ միջոցը ժողովրդի խաղաղ ճնշմամբ արտահերթ կամ թեկուզ հերթական արդար ընտրություններ անցկացնելն է: Հիշեցնեմ, որ 1990 թվականին ՀԽՍՀ Գերագույն խորհրդի ընտրությունները հերթական էին, եւ դրանք առայժմ միակ խորհրդարանական ընտրություններն են, որոնց արդյունքներին մենք հավատում ենք:
Հիմա՝ նույն քննադատների կողմից խստորեն պախարակվող փոխզիջումների մասին: Իսկ հնարավո՞ր է առանց դրանց: Այս Երկրագունդը վաղուց կպայթեր, եթե փոխզիջումներ չլինեին, գոյություն չէր ունենա ոչ մի ընտանիք, ոչ մի աշխատանքային կոլեկտիվ ու ոչ մի պետություն: Մշակույթը՝ ընդհանրապես եւ քաղաքական մշակույթը՝ մասնավորապես իրենց էական մասով փոխզիջումների արվեստ են: Դրա այլընտրանքը պատերազմն է, տվյալ դեպքում՝ քաղաքացիական: Ո՞ր մի խելագարն է այս կամ այն կողմից պատրաստ գնալ դրան: «Բազարից» կամ «առեւտրից» փոխզիջումը տարբերվում է հիմնականում նրանով, որ իրենց քայլերը կողմերն անում են թեեւ պարտադրված, բայց՝ իրենց դեմքը չկորցնելով: Այս հարցում էլ, կարծում եմ, այլ տարբերակ չկա:
ԱՐԱՄ ԱԲՐԱՀԱՄՅԱՆ
Սկսվեե՜՜ց...
Այ ստեղ են ասել՝ *** քեզ, թե դու ժողովրդի ճնշմամբ արտահերթ կամ թեկուզ հերթական ընտրություն կտեսնես։ Էս հոդվածը կարելի ա պահել ու ընտրություններից հետո մտցնել հեղինակի համապատասխան տեղը։ Էդ ժամանակ հնարավոր ա ձայնի ու մտքերի շեշտադրումները մի փոքր փոխվեն։
Բա չիմացաք, փոխզիջումները արվեստ են, իսկ քաղաքացիական պատերազմը՝ նոր ստրաշիլկա։ Փայլուն ա։
Հ.Գ. Արա, ոնց եմ ես սրանցից զզվում, մարդու սիրտ ա խառնում։ Ես դուրս եկա էս քննարկումներից, 2012-ին կհնադիպենք։ Տեսնենք ժողովուրդը ոնց ճնշեց ու ինչ ստացավ էդ ճնշումից։
Փոխզիջումների ապացուցված ամենամեծ արվեստագետն էլ էսօրվա դրությամբ Արթուր Բաղդասարյանն ա, որի հետքերով գնում ա ՀԱԿ-ը:Բա չիմացաք, փոխզիջումները արվեստ են, իսկ քաղաքացիական պատերազմը՝ նոր ստրաշիլկա։ Փայլուն ա։
Դավ, եթե իշխանափոխության ձև գիտես ասա… կտրուկ գործողություններ ասելով ինչ ես հասկանում…Սկսվեե՜՜ց...
Այ ստեղ են ասել՝ *** քեզ, թե դու ժողովրդի ճնշմամբ արտահերթ կամ թեկուզ հերթական ընտրություն կտեսնես։ Էս հոդվածը կարելի ա պահել ու ընտրություններից հետո մտցնել հեղինակի համապատասխան տեղը։ Էդ ժամանակ հնարավոր ա ձայնի ու մտքերի շեշտադրումները մի փոքր փոխվեն։
Բա չիմացաք, փոխզիջումները արվեստ են, իսկ քաղաքացիական պատերազմը՝ նոր ստրաշիլկա։ Փայլուն ա։
Հ.Գ. Արա, ոնց եմ ես սրանցից զզվում, մարդու սիրտ ա խառնում։ Ես դուրս եկա էս քննարկումներից, 2012-ին կհնադիպենք։ Տեսնենք ժողովուրդը ոնց ճնշեց ու ինչ ստացավ էդ ճնշումից։
Ճիշտ ա գրել եմ, բայց քո խաթր, ու մենակ էս անգամ։
1. ամենօրյա հանրահավաքներ,
2. նստացույց
3. ԱԺ ու նախագահականի առաջ լայնածավալ բողոքի ակցիաներ։
Առաջին երկու կետը 2008-ին եղել ա, այդ իսկ պատճառով սրա անիրականության վերաբերյալ ատմազկեք չեմ ընդունում։
3-րդ կետը իրականացնելու համար պետք ա ընդամենը միկրաֆոն, քաղաքական կամք ու սեփական կաշվի վրա պատասխանատվություն վերցնելու ցանկություն։ Էսքանը։
Mephistopheles (05.04.2011), Sagittarius (05.04.2011), Tig (05.04.2011), Տրիբուն (05.04.2011)
Ո՞վ
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Տատս
Լավ
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Համաձայն եմ ընգեր, բայց դրանք պետք ա ճիշտ ժամանակին լինեն… կարծում եմ դրա ժամանակն էլ կգա… ուղղակի էդ ակցիաները միանշանակ հաջողության գրավական չեն… դրանք պահանջում են հսկա ռեսուրսներ… օրինակ Րաֆֆին 15 օր խոսում էր, բայց 2րդ օրվանից հետո արդեն խալաստոյ պատրոններ էր կրակում ու վիզս կտրեմ թե մեկի մի բան հիշում ա թե ինչի մասին էր խոսում… ի դեպ Րաֆֆին էլ նստացույցի ու հանրահավաքի նախադեպ էր, բայց մարդիկ մոտենում զորակցում, ստորագրում ու գնում էին…
Սարդարապատն առաջարկում ա կտրուկ միջոցներ ձեռք առնել ու ընտրությունների չի հավատում, տեսնենք թե ինչքան մարդ պիտի հավաքեն…
ամեն ինչ իրա ժամանակն ունի ու որ էդ ռեսուրսը վատնենք հաստատ կարող ա մեռնի էս ամեն ինչը… կարծում եմ որ եթե ժամանակը գա մենք կզգանք
Խնդիր - վերը նշված հոդվածի ու հատկապես ընդգծված մտքերի հիման վրա երեք անգամից գուշակիր, թե ինչ կորոշի միաձայն ժղովուրդը հաջորդ հանրահավաքին՝ ՀԱԿ-ի առաջարկությամբ:ՏԵՐ-ՊԵՏՐՈՍՅԱՆԸ ԿՊԱՏԱՍԽԱՆԻ
Հայ ազգային կոնգրեսի համակարգող Լեւոն Զուրաբյանը ապրիլի 5-ին տեղի ունեցած մամուլի ասուլիսում նշել է, որ կոնգրեսի ապրիլի 8-ի հանրահավաքը «պատահաբար համընկնում է Սերժ Սարգսյանի նախագահության» երեք տարին լրանալու հետ: Այդ առումով, Լեւոն Զուրաբյանը նշել է, որ հանրահավաքը կլինի այդ երեք տարիների յուրօրինակ ամփոփում:
Կոնգրեսի համակարգողը նաեւ ընթերցել է Կոնգրեսի հայտարարությունը, որտեղ նշվել է, որ Սերժ Սարգսյանի նախագահության երեք տարիները կարելի է համարել աղետալի, քանի որ հետընթաց է արձանագրվել թե տնտեսության, թե դիվանագիտության, թե ժողովրդավարության ասպարեզներում:
Լեւոն Զուրաբյանը նշել է, որ այդ իմաստով պետության համար կարեւոր է Սերժ Սարգսյանի գլխավորած վարչախմբի հեռացումը, ինչի համար պայքարում է Կոնգրեսը եւ կոչ է անում նաեւ այդ պայքարին միանալ եւ ապրիլի 8-ին փողոց դուրս գալ բոլոր քաղաքացիներին:
Ի դեպ, ի պատասխան լրագրողների հարցի, թե արդյոք Կոնգրեսն ինչ կանի, երբ իշխանությանը վերջնագիր կներկայացնի, եթե իշխանությունը անհաղորդ մնա Կոնգրեսի ներկայացրած պահանջներին, Լեւոն Զուրաբյանը պատասխանել է, թե այդ եւ դրա հետ կապված այլ հարցերի մանրամասն կպատասխանի Լեւոն Տեր-Պետրոսյանն ապրիլի 8-ի հանրահավաքում:
Ինչ վերաբերում է հանրահավաքի հնարավոր անելիքների մասին հարցին, ապա Լեւոն Զուրաբյանը պատասխանել է, որ «բոլորի համար ակնհայտ է, որ ժողովուրդը իր բախտն իր ձեռքն է վերցրել արդեն», եւ ինքը այժմ չի կարող ասել, թե ապրիլի 8-ին ինչ կորոշի ժողովուրդը: Այդուհանդերձ նա ասել է, որ Կոնգրեսը ստանում է բազմաթիվ առաջարկներ, տարբեր մակարդակներում քննարկում դրանք եւ հանրահավաքին ներկայացնում օպտիմալ առաջարկ, որը, ինչպես ըստ Լեւոն Զուրաբյանի ցույց է տվել նախորդ հանրահավաքների պատմությունը, առայժմ արդարացնում է իրեն եւ միաձայն հավանության արժանանում ժողովրդի մոտ:
davidus (05.04.2011)
Էլի ես եմ ժողովուրդ: Չորրորդ իշխանության վերջին համարում կարդում ենք- "ԱՄԵՐԻԿԱՀԱՅԵՐԸ ԿՈՉ ԵՆ ԱՆՈՒՄ ՄԱՍՆԱԿՑԵԼ ՀԱԿ ՀԱՆՐԱՀԱՎԱՔԻՆ": Այ քեզ բան....կարդում ու զարմանքից ապշում ենք.. ուրեմն ՀԱԿ-ը այնքան է հզորացել, որ ամերիկահայությանն էլ է ներգրավել իր շարժմանը... Ու հետո բոցավառ սրտով կարդում ենք շարունակությունը ու ինչ պարզում? բանից պարզվում է ՀԱԿ-ի ինչ որ կորած մոլորած ամերիկյան գրասենյակ հայտարարությամբ է հանդես եկել, որով կոչ է անում ամերիկահայերին աջակցել շարժմանը: Ու մեր ընդդիմադիր մամուլը որոշել է ՀԱԿ-ի ամերիկյան գրասենյակը ներկայացնել ամերիկահայության անունից: Այ թե քնձռոտ տակտիկա է... դրանով էլ ուզում են իշխանության գալ...
ԴԵ ԶԶՎՑՐԻՔ ԷԼԻ…
Անահիտ (26.04.2011)
ապեր, քո նման մարդիկ որ սկսում են ՀԱԿ-ին փնովել, անգամ հակալևոնականներն են սկսում ՀԱԿ-ին համակրել…
Overdose (07.04.2011)
Հետաքրքիր ա, "Չորրորդի" խմբագիր Շողերն ինքը էնքան կարդում ա էդ թերթը, ինչքան դու ես կարդում՝ ամեն անգամ չմոռանալով հայտարարել զզվանքդ այդ իսկ թերթի հանդեպ:
Ախր Գալաթեա ջան, դրանք մի քիչ շատ են համը հանում: Բայց դե անկախ ինձանից էդ թերթը սիրում եմ: Հատկապես Քյոհնա կտակարանն ու ՉԻ մեկնաբանությունները: Հենց տրամադրությունս վատ ա լինում բացում եմ էդ թերոն ու սկսում զվարճանալ: Ուղղակի ցավալի է որ ընդդիմադիր մամուլի այդ ներկայացուցիչը օգտագործվում է ոչ թե տեղեկատվության ու լուրջ վերլուծությունների աղբյուր, այլ զուտ զվարճանքի առարկա
ԴԵ ԶԶՎՑՐԻՔ ԷԼԻ…
Անահիտ (26.04.2011)
Այս պահին թեմայում են 2 հոգի. (1 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ