Ես նույն կազմակերպիչների նախաձեռնած դասընթացներից մեկին մասնակցել եմ 2008-ին, երբ 19 տարեկան էի ու հաստատ իմ հասակակիցների մեջ ամենահիմարներից չէի, բայց Արցախի, պատերազմի ու նույնիսկ ԼՂՀ ներկա սահմանների մասին գրեթե պատկերացում չունեի։
Հիմա բավական շատ բան գիտեմ, իմ իմանալուն զուգահեռ ընկերներիցս շատերն էլ են սովորել, վա՞տ է։ Ես դրանից ավելի կամ պակաս այլատյաց չեմ դարձել, մինչ այդ ինձ հուզած այլ խնդիրներից ուշադրությունս չեմ շեղել, իսկ թե ինչքան բան եմ ստացել նույնիսկ սահմանել չեմ կարող։ Ամեն մարդ ինքն է ընտրում իր ակտիվության ոլորտը։ Ում կհետաքրքրի՝ կմտնի, իսկ ով նման բաների վրա թքած ունի, իսկի ուշադրություն էլ չի դարձնի։ Ջուրն իր ճամփան գտնում է։
Ինչո՞ւ պետք է հազար ու մի «ակտուալ» հարցերով զբաղվող հ.կ.-ներ ակտիվ երիտասարդության ուշադրությունը շեղեն կարմիր խնձորի թաղումներով ու «գենդերային անհավասարության դեմ պայքարի» անվան տակ ուղեղ լվանալով, իսկ սեփական երկիրն ու նրա խնդիրները ճանաչելու հնարավորություն ընձեռող մարդիկ որակվեն «ուղեղ լվացողներ» ու դուրս մղվեն ասպարեզից։
Մեջբերել
Էջանիշներ