Հանցավոր անտարբերություն

[Գաղթական]

Այ սրա հետ չեմ կարող համաձայնվել: Հարցը նրանում ա, որ էստեղ կա անբարեխիղճ գովազդի գործոնը: Այսինքն մեզ ներկայացվում ա անորակ ապրանք ու դրա անունը դրվում բարձրակարգ:
Եթե դու խանութից պարբերաբար թթվասեր գնեիր ու դրա փոխարեն թթվասերի պիտակով քեզ յուղազրկված կաթ տաին, ու ամեն անգամ համոզեին, որ դա բարձրորակ թթվասեր ա, մի օր էդ ապրանքը չէիր տա գլխներին???
ինչ տարբերություն թթվասերի ու արվեստի մեջ: Եթե մարդը ամեն անգամ լռի ու իր երեխային թթվասերի փոխարեն յուղազրկված կաթ տա, երեխան էլ կմեծանա ու չի իմանա իսկական թթվասերի համը: Էդպես էլ արվեստի հետ ա ստացվում: Մի սերունդ ա մեծանում մուղամա-վայնասունա-ռիտմա-ճվճվոցների տակ ու... Էլ չշարունակեմ, որ չկրկնվեմ:
Ինչպես դուք եք անվանում մեր "առաջադեմ հասարակությանը" էսօր իսկապես կերակրում են անորակ սնունդով ու դրա գործը հեշտացնում ա անբարեխիխճ գովազդը:
Էսօր մեր բնական հյութերի ու այլ ներկրվող սննդամթերքի շուկան ահավոր վիճակում ա: Քիմիական զիբիլը էնքան շաաաատ ա: Պետ ստանդարտն էլ էշի ականջում քնած ա: Ինքս ժամանակին սննդամթերք եմ արտադրել: Մեկը մի օր չհարցրեց, ես բարեխիղճ եմ արտադրում, թե թուրք դիվերսանտ եմ ու ազգ եմ թունավորում...
Էհ......
Շաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաաատ մեծ քաղաք ունենք ու ահավոր առաջադիմել ա մեր հասարակությանը:

լիովին հասկանում եմ դժգոհությունը ու կիսում..

ուղղակի դուք խոսում էիք շուկայի ու հասարակությանը հրամցվող ապրանքների որակի մասին ու, դրա օրինակով, զուգահեռներ տանում արվեստի ու շուկայի միջև..


պատասխանեմ հերթով.

ցավոք այսօրվա Հայաստանյան ներքին շուկայի մասին մի քիչ աղոտ պատկերացումներ ունեմ, բայց կարող եմ ենթադրել, որ տնտեսական բլոկադայի մեջ գտնվող երկրի ներքին շուկան դժվար թե աչք զարմացնի իր ընտրության հարստությամբ ու որակով..
ներմուծման առյուծի բաժինն էլ կատարվում է ցամաքային եղանակով՝ Վրաստանի նավահանգիստների միջոցով..
դե Վրաստանի նավահանգիստներն էլ միջազգային ստանդարտներին մի քիչ զիջում են իրենց ծավալներով ու, հետևաբար, նավերը պիտանի են միայն ոչ շատ հեռու երկրներ հասնելու ու այնտեղ առևտուր անելու համար..

ինչ վերաբերում է պետ.ստանդարտների վերահսկմանը, պիտի խոստովանեմ, որ ինձ թվում էր, թե մի քիչ ավելի խիստ են սկսել վերաբերվել տեղական արտադրողին, բայց, երևի, սխալվել եմ..

իսկ «քիմիական զիբիլ»-ը, հավատացեք, եթե ձեր մոտ շատա, ապա մնացած տեղերում համարյա ամբողջովին դա ա..

ճիշտն ասած՝ իմ անձնական փորձը կապված է ընդամենը մի քանի արևմտաեվրոպական երկրների շուկաների հետ, ու, հետևաբար, կարող եմ բերել դժգոհության մի քանի թարմ օրինակներ, իսկ վերլուծությունն էլ թողնում եմ ձեր վրա..
այնպես է ստացվել, որ ես հիմնականում առևտուր եմ անում տեղի մասշտաբներով ամենահարգի սննդամթերքի խանութներից մեկից.. բայց դա էլ չի կարողնաում գոհացնել..
օրինակ՝ փաթեթավորված պղպեղների տեսականի էի գնել, կինս մեջը մի մեծ ու հաստ որդ հայտնաբերեց.. կենդանի վիճակում.. չալարեցի՝ նորից հետ գնացի խանութ ու փաթեթները հերթով ստուգեցի.. բոլորը ժամկետնանց էին (թե պղպեղի ժամկետը որսա).. վաճառողուհին էլ բացարձակապես առանց զարմանալու հայտարարեց, թե իրենք չեն կարող պատասխանատու լինել ամեն մի ապրանքի համար, որ վաճառվում է իրենց խանութում..
«լազանյա» գնեցի, միջից մի երկար մազ դուրս եկավ.. - զանգեք արտադրողին, ոչ մի բանով չենք կարող օգնել.. արտադրանքը Բելգիայի..
«Կովկասյան յոգուրտ» գնեցի.. ուղղակի հետաքրքրությունից դրդված, թե էդ ինչ Կովկասյան յոգուրտ է, որ պատրաստվել է Գերմանիայում.. բորբսնած դուրս եկավ.. ժամկետն էլ չէր անցել..
իսկ մի քանի ամիս առաջ էլ ծանոթներիցս մեկը Հոլանդական ամենամեծ սև շուկայից թուրքական ձմերուկ էր գնել.. (հիմնականում մրգեղենը ներկրվում է Իսպանիայից ու Մարոկկոյից.. բայց վերջերս թուրքիան էլ է խաղի մեջ մտել..) ..թունավորվեց.. ով է այդ ներկրված ապրանքները ստուգում՝ հայտնի չէ..


հիմա արվեստի մասին..

գիտե՞ք թե ինչու «ռաբիզ» երգիչները իրենց «արվեստ»-ով ամբողջովին գրաված բեմի մեծ մասը զիջեցին ու դեռ շարունակում են նահանջել..
որովհետև ձեզ, ինձ ու էլի շատ-շատերի իրենց ոճը չէր դուր գալիս..
իսկ առաջարկը միշտ էլ բխում է պահանջարկից..
այստեղ միայն ամենակարևոր հանգամանքը, որ առողջ պահանջարկ ունենանք..

ու, պիտի ասեմ, որ համաձայն չեմ լինի ձեր հետ, եթե պնդեք, թե Հայկական արվեստը չի զարգանում..
կարող եք վերցնել արվեստի ցանկացած ճյուղ..
այ ուրիշ բան, եթե պնդելու լինենք, որ արվեստի այս կամ այն ճյուղի զարգացման տեմպերը չեն բավարարում մեր պահանջներին կամ մեր կյանքի ռիթմին..
իրավունք ունենք.. կարող ենք մեղադրել..
բայց պիտի մտածենք, թե ո՞ւմ է հարկավոր մեր մեղադրանքների համար թիրախ ընտրել..
այն սակավաթիվ լուրջ արվեստագետներին, որոնք առողջության ու ներվային համակարգի քայքայման միջոցով մնացին Հայաստանում ու այսօր էլ ինչ-որ կյանքի նշաններ են փորձում ցույց տալ, թե՞ նրանց, որոնք ուղղակի հիասթափվեցին իրենց հայրենիքից և/կամ իրենց ընտանիքի բարօրրությունը ավելի բարձր գնահատեցին, քան թե չգնահատված անձնազոհությունը ու հեռացան օտար երկրներում բախտ որոնելու՝ մի մեծ անդունդ առաջացնելով Հայ արվեստում..

[Mark Pauler]

լ

...ու, պիտի ասեմ, որ համաձայն չեմ լինի ձեր հետ, եթե պնդեք, թե Հայկական արվեստը չի զարգանում..
կարող եք վերցնել արվեստի ցանկացած ճյուղ...

Զարգանում ա ինչպես հայկական արդյունաբերությունը` այսինքն արտադրվում ա մենակ ցածրորակ ապրանք, որ "հասանելի" լինի բոլորին, ծառայում ա մենակ ներքին կարիքների համար ու չի արտահանվում: Հումքն էլ անպայման բերվում ա դրսից:
Սա վերաբերվում ա և՛ արվեստին, և՛ արդյունաբերությանը:
Վերջին տարկներին ի՞նչ բարձրակարգ ֆիլմ ա նկարվել Հայաստանում: Վերջին քսան տարում ի՞նչ հայտնի կոմպոզիտոր ենք ունեցել??? ի՞նչ հայտնի նկարիչ ունենք, որ խորհրդային Հայաստանի սերունդ չի??? Ու՞մ ունենք, որ որպես Անկախ Հայաստանի ներկայացուցիչ աշխարհին իր արվեստն ա ներկայացնում…
Արվեստագետներ իհարկե ունենք: Չեմ ամաչի ասեմ, որ նույնիսկ հանճարներ ունենք: Բայց ներսում ներփակված, մի քիչ նեղված, մի քիչ արհամարված, մի քիչ մեր սաղից զզված...

[Գաղթական]

Զարգանում ա ինչպես հայկական արդյունաբերությունը` այսինքն արտադրվում ա մենակ ցածրորակ ապրանք, որ "հասանելի" լինի բոլորին, ծառայում ա մենակ ներքին կարիքների համար ու չի արտահանվում: Հումքն էլ անպայման բերվում ա դրսից:
Սա վերաբերվում ա և՛ արվեստին, և՛ արդյունաբերությանը:
Վերջին տարկներին ի՞նչ բարձրակարգ ֆիլմ ա նկարվել Հայաստանում: Վերջին քսան տարում ի՞նչ հայտնի կոմպոզիտոր ենք ունեցել??? ի՞նչ հայտնի նկարիչ ունենք, որ խորհրդային Հայաստանի սերունդ չի??? Ու՞մ ունենք, որ որպես Անկախ Հայաստանի ներկայացուցիչ աշխարհին իր արվեստն ա ներկայացնում…
Արվեստագետներ իհարկե ունենք: Չեմ ամաչի ասեմ, որ նույնիսկ հանճարներ ունենք: Բայց ներսում ներփակված, մի քիչ նեղված, մի քիչ արհամարված, մի քիչ մեր սաղից զզված...

հայտնի կոմպոզիտոր.. հայտնի նկարիչ.. անկախ Հայաստանի աշխարհահռչակ ներկայացուցիչ..
գեղեցիկ ակնկալիքներ են, բան չունեմ ասելու..
բայց, երևի, մի քիչ ժամանակավրեպ..

հանճարների ու բարձրակարգ արվեստագետների նախորդ հարուստ սերունդը մաշվեց ու քայքայվեց.. նրանց աշակերտ սերունդն էլ աշխարհով մեկ ցրիվ եկավ..

հիմա Հայաստանում նորն է խմորման գործընթացում..
դեռ պիտի մի նորմալ ձևավորվի ու նոր հետո միայն կարգին պտուղ տա..
ու անպայման կտա.. եթե երկիրը դեռ դրա կարիքն ունենա..


անձամբ ես քչով էլ եմ բավարարվում..
համենայն դեպս «քիչ»-ը շատ ավելի լավ է, քան «ոչինչ»-ը..

ինտերնետային տարածության մեջ հազարավոր Հայ մարդկանց եմ հանդիպում, որոնք արվեստի ինչ-որ նոր ու յուրահատուկ ճյուղ են մշակել ու իրենց պտուղը վաճառքի հանել..
սա էլ արվեստ է.. սա էլ ենք մենք.. ու նրանց շատ գործերում անպայմանորեն առկա է մի որևէ Հայկական տարր..

բարձրակարգ ֆիլմ էլ գուցե չասեմ..
բայց անպայման պիտի նշեմ, որ մի քանի սերիալի մասնակի հետևելու ժամանակ ունեցել եմ..
շատերը տեսնում են «հերթական սերիալ», իսկ ես՝ առանձին դերասանների հիանալի խաղ, առանձին սերիաների լավ մշակված ու անթերի սցենար, ռեժիսորական վարպետության ձիրք ու նուրբ հումոր..
թող մշակվեն.. թող փորձ ձեռք բերեն.. բա նոր են ընդարմությունից արթնացել.. ինչ է՝ միանգամից Հոլիվուդի հետ մրցման մեջ մտնեի՞ն..

կամ էլ աշխարհ «արտահանած» մի քանի դեպք հիշեմ..
եթե չեմ սխալվում, Միստր X-ը չէ՞ր, որ հրավիրել էին մեծ բեմ..
կամ էն մյուսը, որ էլի օպերային երգիչ էր.. անունը մոռացա.. վերևի հոլովակում էլ կար ինքը..
կամ պուեռտորիկացի դուդուկահարը և Հայ 2 ջութակահարները (մեկը Երվանդ Երվինյանն էր, մյուսի անունն էլ, կարծեմ, Արմեն էր), որոնք աշխարհահռչակ Յաննիի հրավերով դուրս էին եկել մեծ բեմ..

էլ չասեմ՝ «Երևան-Մոսկվա Տրանզիտ» կամ «Երևան-Կիև Տրանզիտ», մեղմ ասած, հանճարեղ ծրագրերը..

ու, իհարկե, մեղք կլինի չհիշել Ջիվան Գասպարյանի ավանդը՝ Հայ արվեստը աշխարհի ամենատարբեր երկրների մեծ ու փոքր բեմերից ներկայացնելու գործում..


հավատացած եմ դեռ էլի շատ ու շատերին մոռացա հիշատակել..
ու առավել ևս համոզված եմ, որ մեր քայքայված արվեստի վերջին 20-ամյակի նշված պտուղներն էլ ծանր ու նվիրված աշխատանքի արդյունք են, որոնք կարող էին շատ ավելի բազմապատկված լինել, եթե բոլորը մնային Հայրենիքում ու պահանջված լինեին..

[Գաղթական]

կամ պուեռտորիկացի դուդուկահարը և Հայ 2 ջութակահարները (մեկը Երվանդ Երվինյանն էր, մյուսի անունն էլ, կարծեմ, Արմեն էր), որոնք աշխարհահռչակ Յաննիի հրավերով դուրս էին եկել մեծ բեմ..

ևս մեկ օֆֆ-տոպ

ես ներողություն՝ Երվանդ չէ, Սամվել Երվինյան..
իսկ 2-րդ ջութակահար Արմենի ազգանունը այդպես էլ չհիշեցի..

[Mark Pauler]

Շաաաաատ շեղվեցինք թեմայից…
Էսպիսի գրառումները կարելի ա նամակի ձևով էլ ուղարկել, որ թեման չաղավաղվի:
Գաղթական ջան, դու շեղել ես, դու էլ պիտի նորից հունի մեջ քցես

[Գաղթական]

Գաղթական ջան, դու շեղել ես, դու էլ պիտի նորից հունի մեջ քցես

դարձյա՞լ ես մեղավոր գտնվեցա սույն պարագային մեջ..
հանցավոր անտարբերության մասին հոլովակ էր տեղադրված, ես էլ կարծիքս հայտնեցի դրա վերաբերյալ..
էդ դու էիր, որ շուկայով սկսեցիր, արվեստով վերջացրիր..


բայց լավ, խնդրանքդ չանտեսեմ..

հանցավոր անտարբերություն.
ինչո՞ւ են շատ մարդիկ հանդուրժում, երբ իրենց ներկայությամբ «Ղարաբաղ» են ասում..
էդքան պայքարեցին, արյուն թափեցին «ղարաբաղ»-ը «Արցախ» դարձնելու համար, որ էլի «ղարաբաղ» կոչե՞նք.. թե´ պետության, թե´ շարքային քաղաքացու մակարդակով..

[Mark Pauler]

Կարծում եմ դեռ դրա օրն էլ կգա: Այս հարցում իրավական հիքերն ու արտաքին քաղաքականություն է հիմա խանգարում: Եթե նայենք թե ոնց ա սկսվել Արցախի հայկականացման գործընթացը կհասկանանք: Կար Լեռնային Ղարաբաղի Ինքնավար մարզ, որը փաստացի իրավական հիմքերով դարձավ ԼեռնայինՂարաբաղ հանրապետություն… Երբ այն կճանաչվի որպես անկախ հանրապետություն՝ կարելի կլինի նաև անվանափոխել կամ գալ հին անվանմանը՝ Արցախ, ու կարծում եմ, ոչ որպես անկախ պետության կարգավիճակով, այլ որպես Հայաստանի մի սովորական մարզ: Հիմա սովորական քաղաքացին կարա ասի Արցախ, բայց, ոչ պաշտոնական ձևաչափով, քանի, որ դա կլինի իրավախախտում:
Իսկ ինձ ավելի շատ հուզում ա էն հարցը, որ առանձնացնում են ղարաբաղցի հասկացողությունը: Շատերի մոտ անճարակությունը կամ նախանձը բերում է մի նոր շերտավորման - "հայ ես, թե ղարաբաղցի" հիմար արտահայտությամբ:

[Գեա]

Իսկ ինձ ավելի շատ հուզում ա էն հարցը, որ առանձնացնում են ղարաբաղցի հասկացողությունը: Շատերի մոտ անճարակությունը կամ նախանձը բերում է մի նոր շերտավորման - "հայ ես, թե ղարաբաղցի" հիմար արտահայտությամբ:

այդ հարցը տվողները ոււղղակի չեն կարողանում հանցավոր անտարբերությամբ նայեն թե ինչպես են իրենց պահում "հայ-վայ"ղարաբաղցիները մեր նման հայ-հայը գնացած վայ-վայը մնացած հայաստանցիների հանդեպ…

[Mark Pauler]

այդ հարցը տվողները ոււղղակի չեն կարողանում հանցավոր անտարբերությամբ նայեն թե ինչպես են իրենց պահում "հայ-վայ"ղարաբաղցիները մեր նման հայ-հայը գնացած վայ-վայը մնացած հայաստանցիների հանդեպ…

Մի ընկերս գրել ա սա, մյուսն էլ տակը շնորհակալություն հայտնել....
Գնամ կախվեմ էլի...
Դուք էլ եք տառապում հայկական արդի ռասիզմով??? Դուք էլ եք մի քանի հոգու արարքների պատասխանատվությունը դնում մի ամբողջ մարզի բնակչության վզին???

[Գեա]

Դուք էլ եք տառապում հայկական արդի ռասիզմով??? Դուք էլ եք մի քանի հոգու արարքների պատասխանատվությունը դնում մի ամբողջ մարզի բնակչության վզին???

Դուք էլ եք տառապում հայկական արդի ռասիզմով??? Դուք էլ եք մի քանի հոգու արարքների պատասխանատվությունը դնում մի ամբողջ մարզի բնակչության վզին???

Ռասիզմով՞...ռասիզմով՞
փաստորեն հինգերորդ ռասսա կա ՞՞՞՞...վայ ես մեռառասիստ էլ դարձա …ինչ վատ բան կա որ ժողովուրդը վատը տեսնում և արձանագրում է…Օրինակ չենք կարողանում հանցավոր անտարբերությամբ անցնել լոռեցիների միամտության ,ապարանցիների...լավ չգրեմ, գյումրեցիների մի քիչ մեծախոսության ,քյավառցիների օղուց հակվածության վրա…իսկ ղարաբաղցիների ՝ որոշ վատ հատկությունների մասին խոսելը դարձնում ենք ռասիզմի օրինակ…ԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷԷ հանցավոր անտարբերությունից լավը չկա շառից փորձանքից հեռու

[E-la Via]

Մի ընկերս գրել ա սա, մյուսն էլ տակը շնորհակալություն հայտնել....
Գնամ կախվեմ էլի...
Դուք էլ եք տառապում հայկական արդի ռասիզմով??? Դուք էլ եք մի քանի հոգու արարքների պատասխանատվությունը դնում մի ամբողջ մարզի բնակչության վզին???

Մարկ, լավ էլ գիտես, որ ոչ ռասիստ ենք, ոչ էլ մի քանիսի արածների պատասխանատվությունը դնում ենք ղարաբաղցիների վրա:

Բայց հիմա սա ուզում եմ մի կողմ թողնել ու մի այլ հանցավոր անտարբերության մասին խոսել:
Ես այստեղ, որքան հիշում եմ , մեծ-մեծ խոսել եմ, բայց հենց այսօր ես անտարբեր եմ եղել մի երևույթի հանդեպ, որը նախկինում ինձ բարկացնում էր, ստիպում արտահայտվել, պաշտպանել անմեղին, հանդիմանել մարդկանց նման արարքի համար...

Իսկ բանն ահա թե ինչումն էր:

Այսօր որոշ մարդկանց հետ նստած եմ սեղանի շուրջ: Մեկ էլ այդտեղ սկսեցին քննարկել սեղանակիցներից մեկի արարքը, որը տարիքով մարդ է և իր նման տարիքով մարդու վրա ձեռք է բարձրացրել ինչ-որ սխալի համար: Ոչ միայն ձեռք է բարձրացրել, վիրավորել, այլ նաև գոհ է իր արածից: Դեռ մի բան էլ ասում է, որ քիչ է արել: Սեղանակիցները ոգևոևվեցին, սկսեցին մեղադրել նման արաքի համար, ասել, որ մարդուն կարելի է իր սխալը խոսքով հասկացնել, նման վայրենություն չի կարելի թույլ տալ և այլն… Իսկ էդ մարդը ոչինչ չէր ուզում լսել ու շարունակում էր համոզված լինել , որ ճիշտ է արել: Ես անտարբեր էի այդ ամենի հանդեպ, ու անտարբեր էի ոչ միայն արտաքնապես, այլև ներքուստ: Իսկ ժամանակին անպայման բուռն արձագանքում էի: Ուղղակի թողեցի ու դուրս եկա, ոչ թե որ ցույց տամ արհամարհանքս, այլ ուղղակի այդ վեճը ինձ ձանձրացրեց…
Ինչի արձագանքեմ??? Ինչի ձայն գլուխս գցեմ, ինձ մեջից պատռեմ, երբ այդ մարդը ոչինչ չի լսում ու հասկանում???
Ինչի տուժողին պաշտպանեմ, երբ նա, պաշտպանվելու փոխարեն, գլուխը կախ տարել է այդ նվաստացումը??? Ու դեռ մի բան էլ դրանից հետո ջանով է դիմում իր հետ այդպես վարվողին???
Հա, ես անտարբեր էի ու երևի հանցավոր անտարբեր, որովհետև այդ լռությունս էլ կարող է վատ հետևանքն ունենալ: Բայց երբ գործ ես ունենում անգիտակից մարդկանց հետ, որոնց միևնույնն է ոչինչ չես կարող հասկացնել, ուրեմն էդպես էլ պետք է լինել:

Էնպես որ, նույնիսկ էս հանցավոր անտարբերությունն ա հարաբերական բան…

[Mark Pauler]

Way ջան, ամեն ինչն էլ հարաբերական է:
գիտակից ու անգիտակից լինելնել է հարաբերական:
Եթե ծեծի պահին այդտեղ լինեիր ու ձեռքը չբռնեիր խփողի գուցե և անտարբերությունդ հանցավոր լիներ, բայց հետո լավ էլ գիտես խոսալը ու քննադատելը չի օգնում: կարծում եմ ճիշտ էլ արել ես, որ թողել հեռացել ես, թեկուզ այն պատճառով, որ այդ պատմությունը քեզ տհաճ է եղել:
Ուղղակի շատ մարդիկ չեն մեծանում ու պատանեկան տարիներին ընդունված ծեծով գերիշխանության սկզբունքը իրանց հետ ա լինում ամբողջ կյանքում: Մյուս կողմից էլ ցանկացած մարդու կյանքում, անկախ տարիքից, միշտ էլ պատահում են դեպքեր երբ անհնար ա լինում խուսափել հարցը բռունցքների ուժով լուծելը, մանավանդ երբ դիմացինը լինում ա անիքնասեր ու անողնաշար ու նրա անասնական բնազդներին հասնելու համար պետք ա լինում մարմնական ցավ պատճառել:
Ազնվությամբ՝ ես քո արարքում դատապարտելի ոչինչ չեմ տեսնում:

[E-la Via]

Մարկ, ասում ես դա դատապարտելի չէ:
Իսկ այն, որ ժամանակին իմացել ես գառի մորթի հագած գայլերի մասին, որոնք պատրասվում էին մի տարեց կնոջ ունեցվածքին տիրանալ խաբեության շնուրհիվ ու այդպես էլ ձայն չես հանել, չես զգուշացրել այդ կնոջը??? Ախր էնքան լավն էին դրանց դիմակները: Իմ լռելը արդարացնելու համար հազար ու մի փաստարկ բերեցի ինձ համար այդ ժամանակ:
Իսկ այն, որ որոշ էգոիստներ իրենց գրեթե իմպոտենտ տղային ամուսնացրեցին մի շատ լավ աղջկա հետ, որից գաղտնի պահեցին այդ փաստը` ասելով, կարևորը սերունդ ունենա, մինչ իմպոտենտ դառանալը: Ու թքած, թե այդ աղջկա հետ հետագայում ինչ կլինի, թքած, թե նա կարող է դժբախտանալ:
Դա էլ գիտեի ու շատ էի ուզում այդ մասին տեղեկացնել այդ աղջկան: Բայց չարեցի: Ինչի??? Որովհետև արգելեցին, որովհետև կարծեցի, որ դա իմ գործը չի, վախեցա:
Դա էլ հանցավոր անտարբերություն չի???
Այսպես կարող եմ էլի օրինակներ բերել:
Իրականում, ինչպես Գեան ասեց, հանցավոր անտարբերությունը մեզ շառից ու փորձանքից հեռու ա պահում: Մենք չենք ուզում մeզ մի քիչ նեղություն տալ, չենք ուզում մեր կաշին վտանգի տակ դնել հանուն մյուսի բարեկեցության: Ու գիտես, որն է վատը??? Այն, որ մի օր էլ մի մարդ, էլի շառից-փորձանքից իրեն հեռու պահելու համար, վախից ելնելով` ինձ էլ չի զգուշացնի մի վտանգի մասին: Ու ես այդ ժամանակ էդ մարդկանց կմեղադրեմ, բայց չէ որ ես էլ այդպես վարվում:
Ինչի եմ այս ամենը գրում??? Որովհետև այստեղ քննարկում ենք համընդհանուր անտարբերությունը: Կարող ենք հազար ու մի օրինակներ բերել, որոնց կցանկանանք ընդհանուր լուծումները տալ: Բայց սրանք ընդամենը խոսքեր են, բառեր: Իսկ ինչ որ արդյունքի հասնելու համար նախ հարկավոր է, որ ինքնս մեզ խոստովանենք մեր անտարբերությունը, հետո փրձենք էդպիսին չլինել, մեր մեջ դաստիարակել հոգատարություն, պատասխանատվության զգացողություն, սովորենք ձայն հանել ու լռել ճիշտ ժամանակին, հետո էլ նաև լռությունը պայքարի միջոց դարձնել: Ամեն մեկն առանձին-առանձին դա պետք է անի, որ համընդհանուր երևույթ դա դառնա:
Այ այս հատկությունները մեր մեջ սերմանելու ձևեր գտնելու մասին միգուցե արժե խոսել??? Կարող ենք անընդհատ այս կամ այն երևութը մատնացույց անել, իսկ լուծումը...????

[Mark Pauler]

... Իսկ այն, որ ժամանակին իմացել ես գառի մորթի հագած գայլերի մասին, որոնք պատրասվում էին մի տարեց կնոջ ունեցվածքին տիրանալ խաբեության շնուրհիվ ու այդպես էլ ձայն չես հանել, չես զգուշացրել այդ կնոջը??? Ախր էնքան լավն էին դրանց դիմակները: Իմ լռելը արդարացնելու համար հազար ու մի փաստարկ բերեցի ինձ համար այդ ժամանակ...
Այսպես կարող եմ էլի օրինակներ բերել:

Սա արդեն քրեական հանցագործություն ա Way ջան: Դու օրենքից թաքնվում ես հիմա??? Գողոնի, որ մասն ա քեզ հասել, որ լռես???
Մյուս օրինակները ստեղ մի գրի` կբռնեն քեզ: Մի լավ փաստաբանի են ճանաչում, ավելի լավ ա իրան սկզբից նամակ գրի, հետո նոր ստեղ գրառում կանես

Իսկ եթե լուրջ ասեմ, ապա կսկսեմ այս թեմայում իմ ամենառաջին գրառումով`

Հանցավոր անտարբերություն կամ հանցավոր լռություն...
Այս հանցանքը գործել ենք բոլորս: Բացարձակապես բոլորս:

Առաջին քայլը սա գիտակցելն ա, իսկ երկրորդը` ներսումդ ուժ զգալն ա դրա դեմ պայքարելու համար:
Դու առաջին քայլը փաստորեն արել ես, հետն էլ մասայական կիսվելով մեր հետ: Դե առաջ գնա: Տես ու զգա մեջդ այն ուժը, որ քեզ կստիպի խոսալուց բացի գործես էլ:
Իրականում մենք ավելի ուժեղ ենք քան կարծում ենք: Ընդունակ ենք ավելիին քան անում ենք:
Աշխարհը ուժեղներին հարգում ա, բարիներին սիրում, իսկ այդ 2 հատկանիշները կրողները, էն ընտրյալներն են, որ կարծրատիպեր են կոտրում ու իրական, արժեավոր հեղինկաություն վայելում:

[CactuSoul]

Ժողովուրդ, մի դեպք պատմեմ, ինձ օգնեք հասկանալ, թե կոնկրետ ով էր տվյալ դեպքում հանցավոր անտարբեր, լա՞վ Որ մեկնումեկը կամ մի քանիսն այդպիսին էին(ք), կասկած չի հարուցում…

Ամանորից մի 2 օր առաջ "Սթար"-ից մոմակալներ գնեցի: Հասա դրամարկղի մոտ, սպասեցի, մինչև դիմացիս տիկինը վճարի իր գնման համար: Ու մինչ ես քարտով վճարում էի մոմակալների համար (երևի մեկ րոպեի չափ տևեց), տիկինը վերցրեց գնումներն ու գնաց: Վերջապես ստորագրեցի համապատասխան տեղում, ուզում էի ապրանքս վերցնել-գնալ, տեսնում եմ՝ չկա: Հարցնում եմ՝ բա մոմակալներն ուր են, դրամարկղի մոտի աղջիկն ուսերն է թոթվում, իսկ «տոպրակի մեջ դնող» աղջիկը, որ այդ պահին ինչ-որ բամբասանքով էր զբաղված կողքի դրամարկղի վաճառողուհու հետ, շրջվեց ու. «Վա՞՜յ, բա էն կինը տարավ…» ու մի տեսակ ապուշ հետաքրքրության ժպիտ դեմքին: Ասում եմ՝ «բա ո՞նց թե տարավ, բա դուք չէիք նայո՞ւմ», - «Չէ, ես մենակ տոպրակի մեջ դնելու համար եմ պատասխանատու (), ձեր ապրանքին դուք պիտի հետևեք: Այ որ ես ձեր ապրանքը ուրիշի տոպրակի մեջ դնեի, դա իմ մեղքը կլիներ, բայց էս դեպքում ես պատասխանատու չեմ»: Ապշել էի. մտածում եմ՝ եթե հանկարծ նույն աշխատանքն իմը լիներ, եթե նույնիսկ ինձ ասած լինեին, որ իմ պատասխանատվությունը միայն «տոպրակի մեջ դնելն» է, ես արդյո՞ք չէի ամաչի դրա մասին բարձրաձայնել…
Մի խոսքով, ես կորցրի 2500-2600 դրամ, ինչ-որ կին «շահեց» 2 հատ մոմակալ: Ի միջի այլոց, ըստ «տոպրակի մեջ դնող» աղջկա՝ նա նայել է տոպրակի պարունակությունը, մի թեթև զարմացել, բայց այնուամենայնիվ վերցրել ու գնացել, «Ես իմացա, թե Ձեր մայրն է…»(թե ես ու մայրս ինչո՞ւ պիտի իրարից առանձին առևտուր անեինք, հետո առանձին վճարեինք ու հետո ինքն առանց ինձ սպասելու ու նույնիսկ առանց հրաժեշտի դուրս գար խանութից, ուղեղումս չի տեղավորվում):
Խանութի աշխատողների ռեակցիան կատարվածին, ներառյալ մենեջերուհուն, միայն ժպիտն էր, ուրիշ ոչինչ: Նույնիսկ «ցավակցության» ոչ մի նշույլ:
Ու հիմա չեմ հասկանում. «տոպրակի մեջ դնո՞ղն» էր հանցավոր անտարբեր, էդ տիկի՞ը, որ առանց խղճի խայթի վերցրել էր ուրիշի ապրանքն ու գնացել, մենեջե՞րը, որ բոլորովին չանհանգստացավ կատարվածից, վաճառողուհի՞ն, որի աչքերը մի տեսակ սկսել էին փայլել (երևի քանի որ սովորական առօրյայից տարբեր մի բան տեղի ունեցավ), թե՞ այնուամենայնիվ ես, որ հենց ինձ հետ սա տեղի ունեցավ:

Ախր քանի դեռ չեմ վճարել, ապրանքն իմը չի, չէ՞: Իսկ քանի որ էդ անտեր թղթի վրա դեռ չէի ստորագրել, ուրեմն չէի էլ վճարել, հետևաբար ապրանքը խանութինն էր, ոչ թե իմը Համ էլ սպասում էի, որ թուղթը տան ստորագրելու, հո չէի՞ գնալու ապրանքս վերցնեի ձեռքս, հետո վերադառնայի, որ ստորագրեի…
Թե՞ ուղղակի մեղքս ուրիշների վրա եմ բարդում: