Տարօրինակ զգացողություններ

[Բարեկամ]

Տարօրինակ մի զգացողություն կա. ուզում ես և չես ուզում. 50/50: Երկուսն էլ հավասար, ու երկուսն էլ կայուն: Ու մեկը մյուսին չի չեզոքացնում` հանգեցնելով անտարբերության, այլ երկուսն էլ հավասար ապրում են կողք-կողքի, նույն հարթության վրա, նույն սրտի մեջ, հավասարապես ուժգին ու հավասարապես լցնող ողջ էությունդ:
Բորխեսը երևի մի անուն կտար այդ զգացողությանը և կտեղավորեր իր աշխարհներից մեկի մեջ:
Հա'մ ուզում ես, հա'մ չես ուզում: Հավասարապես:
Նույնիսկ չգիտեմ` խանգարող զգացմունք է, թե ոչ: Ու ինչ է տալիս: Տալիս է շարունական մտահայեցողական վիճակ: Չկա պահանջ, բայց և չկա ապատիա: Կարծես ուզում ես մի բան ասել, բայց կանգ ես առնում. ասելիք չկա: Որովհետև, երևի, չկա պահանջ: Կամ չկա վերջնական նպատակ:
Բորխեսի մետաֆիզիկայում կբնութագրեի այդ զգացողությունն այսպես.
Նախ անվանենք այն... ինչպես անվանել միաժամանակ ուզենալ-չուզենալը...? Անվանենք, ասենք, ուզանչել: Քիչ թե շատ հնչում է:

Ուրեմն այսպես, ուզանչելը այն հոգեվիճակն է, երբ ինչ-որ մի բան ուզում ես շատ, ու միաժամանակ հավասարապես չես ուզում: Ուզանչելու դեպքում նպատակները վերանում են, ու, թեև լցված ես, ասելիք չունես: Ամբողջ ասելիքդ ուղղված է դեպի ներս` փոխակերպված մտահայեցողության:
Ուզանչելը, թեև հակառակ լիցքերի հարևանություն է, վիճակներից ամենակայունն է, որի պատճառը մետաֆիզիկորեն բացատրվում է լիցքերից և ոչ մեկի` մյուսի նկատմամբ գերակայությամբ, մեկը մյուսի նկատմամբ "վերխ" վերցնելու, մյուսին ոչնչացնելու տենդենցի իսպառ բացակայությամբ, որի արդյունքում նրանցից և ոչ մեկը չի քայքայվում, բայց և չի էլ հագենում:
Մի գիտնական պնդում էր, որ ուզանչելը ամենախորը կապվածության արդյունք է, որի առաջացման համար անհրաժեշտ են հազվագյուտ անտրամաբանական պայմաններ` որոշակի բնական նախադրյալներից ծնված: Ինչպես օրինակ օրգանիզմների բնական մումիֆիկացիան է:

[Ֆոտոն]

Ինձ թվում է՝ բավական հազվագյուտ զգացողություն է սա: Մի քիչ չհասկացա, թե կոնկրետ ինչի՞ նկատմամբ է այն առաջանում: Ասենք՝ որպես սիրել ու չսիրել միաժամանակ, թե՞ գործողությունն անել ու չանել:

[John.24]

АМБИВАЛЕНТНОСТЬ !!! ՈՒր ասես հասել եք բացատրություն ման գալով )
շատ հայտնի երևույթ է հարյուր տարվա հեգաբանական երևույթ , տերմին : ունի իր պատճառները, հստակ դասակարգումը և իհարկե բուժումը :

[Chilly]

Մի ժամանակ բավական հաճախակի էր պատահում, վերջերս՝ հազվադեպ: Հիմնականում երբ մենակ եմ լինում: Թվում է՝ օդում լիքը ձայներ են պտտվում շուրջս ու մտածածս ամեն բառը հարյուրավոր մարդկանց ձայներով կրկնվում է, ու ամեն հաջորդը նախորդից ավելի բարձր ու հիստերիկ, մեկ էլ՝ հաջորդ բառը, հաջորդը... ու էդպես բավական ժամանակ, մինչև ուշքի գամ ու էդ վիճակից դուրս գամ: Չգիտեմ, գուցե սա էլ իր բացատրությունն ու տերմինը կունենա...

[John.24]

Մի ժամանակ բավական հաճախակի էր պատահում, վերջերս՝ հազվադեպ: Հիմնականում երբ մենակ եմ լինում: Թվում է՝ օդում լիքը ձայներ են պտտվում շուրջս ու մտածածս ամեն բառը հարյուրավոր մարդկանց ձայներով կրկնվում է, ու ամեն հաջորդը նախորդից ավելի բարձր ու հիստերիկ, մեկ էլ՝ հաջորդ բառը, հաջորդը... ու էդպես բավական ժամանակ, մինչև ուշքի գամ ու էդ վիճակից դուրս գամ: Չգիտեմ, գուցե սա էլ իր բացատրությունն ու տերմինը կունենա...

կոնկռետ դա որպես առանդզին տերմին չունի բայց էլի շատ պատահող <навязчивые состояния > երևույթին պատկանում ; էդ լավ ա որ քչացելա շատ , թե կարաք մտածեք գտեք թե ինչից կոնկռետ սկսեց քչանալ ինչ իրադարձություն կամ ինչ փոխվեց կյանքում ,
իսկ ուրիշ ոչինչ չի անհանգստացրել դրան զուգահեռ ? միայն էդ ա եղել ?
իհարկե պատճառ ունի դա էլ , եթե հարմար է հարղերի միջոցով մոտավոր կարող ենք փորձել գտնել պատճառը

[Sambitbaba]

Տարօրինակ մի զգացողություն կա. ուզում ես և չես ուզում. 50/50:

Ես կբացատրեի սա հետևյալ կերպ.

Զգացողության առաջին մասը՝ ուզենալը, - այսինքն՝ ցանկությունը, - ճանաչողության և փորձի հիմնական կոմպոնենտն է: Իսկ չէ՞ որ մենք այս աշխարհ ենք գալիս հենց ճանաչելու և փորձի համար:

Երկրորդ մասը՝ չուզենալը, - ավելի հաճախ ալարկոտության արդյունք է. չէ՞ որ ավելի հեշտ է նստել տեղում և ոչինչ չձեռնարկել, ամեն ինչ ինքնահոսի թողնել: Ալարկոտ մարդը, ձեռք բերելով ինչ-որ մի արժանիք, կենտրոնացնում է իր կյանքը դրա վրա և սկսում է խաբել ինքն իրեն, որ ինքն արդեն կայացել է: Ինչ խոսք, որ դա սխալ մոտեցում է հարցին և անձն ինքն էլ ներքուստ գիտի դա, քանի որ մեր կյանքի իմաստը հենց դա է՝ անվերջ ավելի ու ավելի կայանալը: Եվ այդպիսի անձը, ներքուստ չհամակերպվելով իր պսեվդո-կայացած կենսավիճակի հետ, բայց ձգտելով արդարացնել իր ալարկոտությունը, սկսում է իր՝ վիճակից անբավարարված լինելու համար մեղադրել արտաքին աշխարհը. հեռու-մոտիկներին, ամուսին-երեխաներին, Աստծոն վերջապես…

Չուզենալը երբեմն կարող է վախի արդյունք էլ լինել: Բացատրեմ կոնկրետ օրինակով:
Երիտասարդ տարիներիս, հաճախ էին նման դեպքերը. նստած եմ մի տեղ ու մեկ էլ զգում եմ, որ հայացքս սկսել է կենտրոնանալ առջևս դրված բաճակին, կամ պատից կախված ժամացույցին: Ու մեկ էլ ահագնացող տեմպերով իմ մեջ սկսում է հասունանալ զգացմունքը, որ եթե չշեղեմ հայացքս, ուրեմն բաժակը կկոտրվի, կամ ժամացույցը պատից կընկնի… Եվ վախը, որ եթե դա կատարվի, ես չեմ կարողանալու պատասխանել հարցին, թե ինչո՞ւ դա կատարվեց, - միշտ ստիպել է ինձ շեղել հայացքս: Սա էլ հենց ուզեցածը՝ վախից չուզենալն է:

[Sambitbaba]

Մի ժամանակ բավական հաճախակի էր պատահում, վերջերս՝ հազվադեպ: Հիմնականում երբ մենակ եմ լինում: Թվում է՝ օդում լիքը ձայներ են պտտվում շուրջս ու մտածածս ամեն բառը հարյուրավոր մարդկանց ձայներով կրկնվում է, ու ամեն հաջորդը նախորդից ավելի բարձր ու հիստերիկ, մեկ էլ՝ հաջորդ բառը, հաջորդը... ու էդպես բավական ժամանակ, մինչև ուշքի գամ ու էդ վիճակից դուրս գամ: Չգիտեմ, գուցե սա էլ իր բացատրությունն ու տերմինը կունենա...

Անշուշտ, Չիլի ջան: Եվ բացատրություններից մեկը հետևյալն է.

Կարծում եմ, դու տեղյակ ես, որ գոյություն ունեն բազմաթիվ տարածքներ: Բայց մարդու փորձն ընդամենը երեքտարածքային է եղել և այդ երեքտարածքային վիճակից դուրս, մարդն իր սովորական վիճակում, ոչինչի հետ չի առընչվել:

Իսկ այսօր անեմ ինչ փոխվել է: Փոխվել է երեքտարածքային ծրագիրն էլ և մենք արդեն գտնվում ենք հինգերորռդ տարածքն անցնելու պրոցեսի մեջ:

Բայց անցման համար մեզ ավելի շատ ինֆորմացիա է հարկավոր և ավելի շատ գիտելիքներ, ինչպես նաև մտքի աշխատանքի նոր վիճակներ: Այդ ամենը մենք ստանում ենք այսօր բազում ձևերով և տարբեր կողմերից: Կոպիտ ասած, սկսել ենք… լայնածավալվել:

Եվ այստեղ ի հայտ է գալիս լրիվ նոր մի տեղեկություն մեր մասին. մենք եզակի չենք: Այո, այո, մենք մի հատ չենք: Պարզվում է, որ մենք… բազմատարածքային ենք, այսինքն, գոյություն ունենք ուրիշ տարածքնելում էլ, այլ ոչ միայն մեր գիտեցած երեքում:

Ասածդ ձայները, Չիլի ջան, քո բազմատարածքային ձայներն են: Եվ դու ավելի քիչ ես հիմա լսում նրանց, քանի որ վանել ես նրանց, համարելով նրանց քո պատկերացրած կյանքի ստերեոտիպին չհամապատասխանող մի բան: Դե, նրանք էլ նահանջել են ու սպասում են, թե երբ դու իրենց կարիքը կունենաս ու հետ կկանչես:

Ասեմ, որ ձայները միակ նորությունը չեն մեր կյանքում: Հավանաբար, ժամանակ առ ժամանակ նկատած կլինես տարօրինակ փայլքեր, որոնք կարծես թե ծնվում են աչքերիդ ծայրերին, այնտեղ, որտեղ միանում են բիբերդ, ոչ թե քթիդ մոտ, այլ ականջիդ: Կամ երբեմն ինչ-որ տարօրինակ շարժումներ ես նկատում հայացքիդ կողքին, բայց համոզում ես քեզ, թե քեզ թվաց:

Դա մեր բազմատարածքայնությունն է արդեն իրեն զգացնել տալիս…

[VisTolog]

Անշուշտ, Չիլի ջան: Եվ բացատրություններից մեկը հետևյալն է.

Կարծում եմ, դու տեղյակ ես, որ գոյություն ունեն բազմաթիվ տարածքներ: Բայց մարդու փորձն ընդամենը երեքտարածքային է եղել և այդ երեքտարածքային վիճակից դուրս, մարդն իր սովորական վիճակում, ոչինչի հետ չի առընչվել:

Իսկ այսօր անեմ ինչ փոխվել է: Փոխվել է երեքտարածքային ծրագիրն էլ և մենք արդեն գտնվում ենք հինգերորռդ տարածքն անցնելու պրոցեսի մեջ:

Բայց անցման համար մեզ ավելի շատ ինֆորմացիա է հարկավոր և ավելի շատ գիտելիքներ, ինչպես նաև մտքի աշխատանքի նոր վիճակներ: Այդ ամենը մենք ստանում ենք այսօր բազում ձևերով և տարբեր կողմերից: Կոպիտ ասած, սկսել ենք… լայնածավալվել:

Եվ այստեղ ի հայտ է գալիս լրիվ նոր մի տեղեկություն մեր մասին. մենք եզակի չենք: Այո, այո, մենք մի հատ չենք: Պարզվում է, որ մենք… բազմատարածքային ենք, այսինքն, գոյություն ունենք ուրիշ տարածքնելում էլ, այլ ոչ միայն մեր գիտեցած երեքում:

Ասածդ ձայները, Չիլի ջան, քո բազմատարածքային ձայներն են: Եվ դու ավելի քիչ ես հիմա լսում նրանց, քանի որ վանել ես նրանց, համարելով նրանց քո պատկերացրած կյանքի ստերեոտիպին չհամապատասխանող մի բան: Դե, նրանք էլ նահանջել են ու սպասում են, թե երբ դու իրենց կարիքը կունենաս ու հետ կկանչես:

Ասեմ, որ ձայները միակ նորությունը չեն մեր կյանքում: Հավանաբար, ժամանակ առ ժամանակ նկատած կլինես տարօրինակ փայլքեր, որոնք կարծես թե ծնվում են աչքերիդ ծայրերին, այնտեղ, որտեղ միանում են բիբերդ, ոչ թե քթիդ մոտ, այլ ականջիդ: Կամ երբեմն ինչ-որ տարօրինակ շարժումներ ես նկատում հայացքիդ կողքին, բայց համոզում ես քեզ, թե քեզ թվաց:

Դա մեր բազմատարածքայնությունն է արդեն իրեն զգացնել տալիս…

Երբվանի՞ց ենք գտնվում, որովհետև ես էդ ձայները երևի մի 10 տարի առաջ էի լսում: Չնայած հիմա էլ մեկ-մեկ լինում են:

Դրանք լսողական հալյուցինացիաներ են, որոնք կարան առաջանան հիվանդ ժամանակ, քուն մտնելու շրջանում ու հոգեկան հիվանդության ժամանակ: Եթե էդ ձայները քեզ ինչ-որ բան են ասում, որը դու պետքա անես, էդ արդեն հիվանդության նշաններա: Իսկ ընդհանրապես համարյա բոլոր մարդկանց մոտ էլ լինումա, որ սեփական մտքերն իրանք լսում են ինչ-որ մեկի ձայնով ու թվումա թե դրանք ուրիշ մարդկանց ձայներն են: Մնում էր ասեիր, որ ուրիշ աշխարհների «մարդկանց» ձայներն ենք լսում: Քո գրածով եթե առաջնորդվենք, կարելիա շիզոֆրենիկի լսած ձայներն էլ համարել եռաչափ տարածության «հետևանք»:

[Varzor]

Դրանք լսողական հալյուցինացիաներ են, որոնք կարան առաջանան հիվանդ ժամանակ, քուն մտնելու շրջանում ու հոգեկան հիվանդության ժամանակ:

Միանշանակ համամիտ չեմ: Լսվող ձայները կարող են լինել նաև բարձր տեխնոլոգիաների կիրառման արդյունք, որոնց մասին դու տեղյակ չես:

Կամ էլ ասենք մոռացել ես հեռախոսիդ նաուշնիկի մի թայը հանես ու ձեները դեռ լսվում են

[Sambitbaba]

Երբվանի՞ց ենք գտնվում, որովհետև ես էդ ձայները երևի մի 10 տարի առաջ էի լսում: Չնայած հիմա էլ մեկ-մեկ լինում են:

Դրանք լսողական հալյուցինացիաներ են, որոնք կարան առաջանան հիվանդ ժամանակ, քուն մտնելու շրջանում ու հոգեկան հիվանդության ժամանակ: Եթե էդ ձայները քեզ ինչ-որ բան են ասում, որը դու պետքա անես, էդ արդեն հիվանդության նշաններա: Իսկ ընդհանրապես համարյա բոլոր մարդկանց մոտ էլ լինումա, որ սեփական մտքերն իրանք լսում են ինչ-որ մեկի ձայնով ու թվումա թե դրանք ուրիշ մարդկանց ձայներն են: Մնում էր ասեիր, որ ուրիշ աշխարհների «մարդկանց» ձայներն ենք լսում: Քո գրածով եթե առաջնորդվենք, կարելիա շիզոֆրենիկի լսած ձայներն էլ համարել եռաչափ տարածության «հետևանք»:

Անցման պրոցեսի մեջ ենք մոտավորապես 1989 թվականից:

Իսկ իմ գրածով հարկ չկա առաջնորդվել, Վիստ ջան, - դրանք ուղղակի տեղեկություններ են այն մասին, ինչին դու, հնարավոր է, տեղյակ չես: Բայց եթե դու տեղյակ չես, դա չի նշանակում, չէ՞, որ այդ բանն ընդհանրապես գոյություն չունի: Իմ գրածը նրա համար է, որ դու, քո ընտրությամբ, կամ շարունակես չիմանալ, կամ փորձես տեղեկանալ:

Դրանք լսողական հալյուցինացիաներ են, որոնք կարան առաջանան հիվանդ ժամանակ, քուն մտնելու շրջանում ու հոգեկան հիվանդության ժամանակ:

Երբ դու ասացիր. "Ես էդ ձայները երևի մի 10 տարի առաջ էի լսում: Չնայած հիմա էլ մեկ-մեկ լինում են", - դու ի նկատի ունեիր, որ հիվանդ ժամանա՞կ էիր լսում…
Ես կասեի՝ ոչ, քո առողջական վիճակի հետ այդ "լսելը" ոչ մի կապ չուներ: Կներես, Վիստ ջան, բայց ստիպված եմ այստեղ էլ մի փոքր "տեղեկացնել"…

Հին մարդը /ես, օրինակ, կամ անցման ժամանակաշրջանից առաջ ծնված մարդկանց հիմնական մասը, չհաշված որոշ անհատների/, մինչև հինգ-վեց տարեկան հասակը, հիմնականում հիշել է, թե ով է ինքը և որտեղից է եկել: Այսինքն, այս աշխարհ գալով իր երեքտարածքային փորձի համար, նա դեռևս չի հասցրել ամբողջովին կտրվել իր հիմնական, բազմատարածքային կյանքից: Իր կյանքի առաջին մի երկու տարիներում, երբ նա ուրախությամբ կկիսվեր իր հիշողություններով բոլորի հետ, նա, ցավոք, դեռ չունի ֆիզիկական աշխարհում շփման հիմնական միջոցը՝ խոսելու ունակությունը: Եվ, քանի դեռ նա ձեռք կբերեր այն, սկսում է հասկանալ, որ իրեն շրջապատող աշխարհը՝ "մեծերը", - իրեն չեն աջակցի, քանի որ նրանք, չգիտես ինչու, բայց տեղյակ չեն նրան, ինչ ինքը գիտի: Ահա, դա է պատճառը, որ փոքրիկը սկզբում պահում էր իր մեջ, իսկ հետո էլ՝ աստիճանաբար մոռանում էր իր հետ այս աշխարհ բերած գիտելիքները:

Նոր մարդը/դու, օրինակ, կամ անցման ժամանակաշրջանում ծնված մարդկանց հիմնական մասը/, հանդիպելով իրեն չհասկացող շրջապատի պատնեշին, աստիճանաբար չի մոռանում իր, իր հետ բերած գիտելիքները, այլ բլոկ է անում այն /կներես, այս պահին հայերեն բառը մոռացա/, մինչև կգա այդ գիտելիքները նորից արտաքին աշխարհ հանելու ժամանակը: Այդ է պատճառը, որ դու լսել ես արդեն ոչ թե մինչև վեց, այլ մինչև տաս տարեկանդ, և մինչև այժմ էլ մեկ-մեկ լսում ես: Ես քեզ խոստանում եմ, որ շուտով դու ավելի շատ ես լսելու…

Հիվանդ ժամանակ լսածները, ճիշտ ես, հալյուցինացիաներ են, իսկ ավելի ճիշտ՝ զառանցանքներ, եթե դրանք հենց իր՝ հիվանդի, բազմատարածքային այն ձայները չեն, որոնք եկել են օգնելու հիվանդին վերականգնել իր առողջական վիճակը, որովհետև մարդ ինքնաապաքինման հնարավորություն էլ ունի բազմատարածքայնության մեջ:

Քուն մտնելու վիճակում, իսկ ավելի շատ՝ քնից արթնանալու վիճակում, մարդու ուղեղը գտնվում է իր ալֆա-վիճակում /ուղեղի վիճակները չորսն են. ալֆա, բետա, դելտա և տետա/, իսկ դա այն վիճակն է, երբ մարդ կոնտակտի մեջ է գտնվում Բարձրագույն Գիտակցության, կամ իր բազմատարածքային գիտակցության հետ: Այդ թեմայով ահագին գրականություն կա, կարող ես կարդալ, ասենք, Հոզե Սիլվայի մեթոդը. շատ հետաքրքիր է:

Քո գրածով եթե առաջնորդվենք, կարելիա շիզոֆրենիկի լսած ձայներն էլ համարել եռաչափ տարածության «հետևանք»:

Սա իմ ասածի լրիվ հակառակն է: Ես ասացի. հինգերորդ տարածքն անցման պրոցեսի հետևանք:

[VisTolog]

Անցման պրոցեսի մեջ ենք մոտավորապես 1989 թվականից:

Իսկ իմ գրածով հարկ չկա առաջնորդվել, Վիստ ջան, - դրանք ուղղակի տեղեկություններ են այն մասին, ինչին դու, հնարավոր է, տեղյակ չես: Բայց եթե դու տեղյակ չես, դա չի նշանակում, չէ՞, որ այդ բանն ընդհանրապես գոյություն չունի: Իմ գրածը նրա համար է, որ դու, քո ընտրությամբ, կամ շարունակես չիմանալ, կամ փորձես տեղեկանալ:


Երբ դու ասացիր. "Ես էդ ձայները երևի մի 10 տարի առաջ էի լսում: Չնայած հիմա էլ մեկ-մեկ լինում են", - դու ի նկատի ունեիր, որ հիվանդ ժամանա՞կ էիր լսում…
Ես կասեի՝ ոչ, քո առողջական վիճակի հետ այդ "լսելը" ոչ մի կապ չուներ: Կներես, Վիստ ջան, բայց ստիպված եմ այստեղ էլ մի փոքր "տեղեկացնել"…

Առողջ ժամանակ նկատի ունեմ: Ես քո տեսակետը, ավելի ճիշտ քո մոտ գրքերի ստեղծած տեսակետը չեմ կիսում: Նենց չի որ 1989 թվից հետո մարդիկ նոր սկսել են նման ձայներ լսել: Գրողների մի մասը գրումա էն ինչին ուզումա հավատա, իսկ ընթերցողը կարդումա էն ինչին ուզումա հավատա:

[Sambitbaba]

Առողջ ժամանակ նկատի ունեմ: Նենց չի որ 1989 թվից հետո մարդիկ նոր սկսել են նման ձայներ լսել: Գրողների մի մասը գրումա էն ինչին ուզումա հավատա, իսկ ընթերցողը կարդումա էն ինչին ուզումա հավատա:

Դու ինձ այնքան էլ չհասկացար: Ես չասացի, որ մինչև 1989 թիվը մարդիկ այդ ձայները չեն լսել: Ես ասացի, որ մենք անցման պրոցեսի մեջ ենք մոտավորապես 1989 թվականից: Իսկ այդ պրոցեսը մեզ հնարավորություն է տալիս ավելի մոտ ընկալել նման երևույթյերը և նոր գնահատականներ տալ դրանց:

Ես քո տեսակետը, ավելի ճիշտ քո մոտ գրքերի ստեղծած տեսակետը չեմ կիսում:

Շնորհակալ եմ: Եվ ուրախ կլինեի, եթե դու էլ նույնպիսի հանգստությամբ վերաբերվեիր իմ ասածին:

Դու սխալ ես, սիրելիս: Ինձ մոտ գրքերի ստեղծած տեսակետը ես վաղուց արդեն ապրում եմ փորձով: Եվ արդեն այնքան եմ ճակատ ճակատի բախվել նախկինում անհավատալի և անհասկանալի թվացող մտքերի, գաղափարների, քո ասած տեսակետների փաստացի ապացուցմանը, որ վաղուց արդեն կորցրել եմ նախկին ստերեոտիպերով շարժվելու հատկությունս, ինչ որ, ցավոք, դեռևս անում ես դու: Այստեղ, օրինակ, ես փորձել եմ քիչ թե շատ պարզ պատմել դրանցից ոմանց մասին. http://www.akumb.am/showthread.php/60784:

Իսկ ճիշտ ես մեկ հարցում. գրքերն իրոք որ մեծ տեղ են գրավել ինձ համար իմ ամբողջ կյանքի ընթացքում: Բայց երբ դու հասցնես կարդալ իմ կարդացած գրքերի գոնե մեկ տասերորդ մասը, կհասկանաս, որ այդ քանակության գրքերն արդեն չեն կարող ծառայել որպես տեսակետ, քանի որ անհնար է միանգամից մի քանի հարյուր տեսակետ ունենալ /սա՝ մեկ-տասերորդի դեպքում/:

Ես քեզ խորհուրդ կտայի դադարել մտածել ստերեոտիպերով: Կայացած կարծիքները միշտ էլ կան ու քեզանից չեն փախչի, Վիստ ջան: Բայց իսկական կյանքը հավերժական զարգացումն է և զգտումը դեպի ավելի ու ավելի կատարելին: Ստերեոտիպը՝ հակառակը. նախ, դադարեցնում է մտքի աճը և հետո, սպանում է միտքը: Ի միջի այլոց, համարյա նույն կերպ դու էլ կարող ես արտահայտվել /եթե դեռ չես արտահայտվել/, ասենք, "Կրոն" բաժնում, մեր հավատացյալներից մեկի հետ վիճելիս:

Շատ ուրախ կլինեի, եթե գոնե որոշ ժամանակ դու հիշեիր հետևյալը.

Այն ակնթարթին, երբ թրթուռը դադարում է մտածել որդի ստերեոտիպով, - այդ ակնթարթից հետո նա սկսում է ԴԱՌՆԱԼ թիթեռ:

[Նետ]

Իսկ ճիշտ ես մեկ հարցում. գրքերն իրոք որ մեծ տեղ են գրավել ինձ համար իմ ամբողջ կյանքի ընթացքում: Բայց երբ դու հասցնես կարդալ իմ կարդացած գրքերի գոնե մեկ տասերորդ մասը, կհասկանաս, [/B]

Էդ կարդացածդ գրքերի մեջ, երկխոսության տարրական կուլտուրայից, հեչ բան չկա՞ր գրված: Գուցե դրա՞ն սկզբում վարժվեիր, նո՞ր մտեիր 5րդ տրածաչափություն:
( Կներես՝ արդեն 6 էի՞ր մտնում, թէ՞պավարոտի վրա էիր,լավ չեմ հիշում):

[Sambitbaba]

Էդ կարդացածդ գրքերի մեջ, երկխոսության տարրական կուլտուրայից, հեչ բան չկա՞ր գրված: Գուցե դրա՞ն սկզբում վարժվեիր, նո՞ր մտեիր 5րդ տրածաչափություն:
( Կներես՝ արդեն 6 էի՞ր մտնում, թէ՞պավարոտի վրա էիր,լավ չեմ հիշում):

Չեմ կարծում, որ Վիստոլոգը քո կարծիքին լինի, քանզի համոզված եմ, որ նա շատ լավ հասկանում է, որ ես իրեն վիրավորելու ոչ մի պատճառ չունեմ: Վիստին ես պատասխանեցի իր իսկ գրածի ոճով, ընդ որում, չընկալելով նրա գրածը որպես ինձ հասցրած վիրավորանք, այլ ընդամենը որպես երկու տարբեր մարդկանց մտքերի տարաձայնություն: Ի միջի այլոց, նախապես նրան այդ մասին զգուշացնելով: Ինչը չէի ասի քո մասին, որ փորձում ես վիրավորել ինձ ոչ թե այն պատճառով, որ այդքան հարկավոր է քեզ պաշտպանել Վիստին, այլ ընդամենն այն պատճառով, որ մի երկու բան ասացի կրոնական ստերեոտիպերի մասին:
Բայց չեմ կարծում, որ սա հարմար տեղ է կրոնի մասին խոսելու համար, իսկ եթե կուզեսա, ընտրիր մի հարմար տեղ, և ես քո բոլոր հարցերին հաճույքով կպատասխանեմ, անգամ իմ հարցերն էլ քեզ կտամ, քանի որ մեծ հույսեր եմ կապում մեր զրույցի հետ. միգուցէ դո՞ւ ինձ կսովորեցնես երկխոսության տարրական կուլտուրային…

Իսկ կարդացած գրքերի քանակը նշեցի միայն մեկ նպատակով. ասելու, որ մի օր հասնում ես մի քանակի, որը հասկացնում է քեզ, որ անիմաստ է արդեն խոսել այն մասին, որ դու քո տեսակետը կազմել ես, ելնելով կարդացածդ գրքերից: Որովհետև, եթե այդպես լիներ, ուրմեն դու հարյուրավոր տեսակետներ պետք է ունենայիր, իսկ դա խելքին մոտ բան չէ արդեն:
Այ, ուրիշ բան, եթե կարդացել ես, ասենք, միայն Աստվածաշունչը, և եկել ես այն համոզմունքին, որ քո անձնական գրադարանն արդեն լիքն է ու դու այլ գրքի կարիք չունես: Այս դեպքում ես էլ դու էլ, Վիստն էլ, խիզախորեն կարող ենք ասել, որ տվյալ մարդն ունի գրքով ստեղծված տեսակետ: Համաձա՞յն ես… Գիտեմ. ոչ:

Հ.Գ. Նշածդ տարածաչափություն բառը, եթե չեմ սխալվում, երկրաչափական տերմին է: Իսկ մենք այստեղ տարածքների մասին էինք խոսում, այլ ոչ երկրաչափության: Բայց, անկախ ամեն ինչից, խոստանում եմ ավելի ուշադիր լինել, որովհետև այս անգամ, հինգից վեց մտնելու պավարոտին, քեզ չտեսա, չնայած այն բանին, որ քո գրածից հստակորեն երևում է, որ դու, ուրիշներին իզուր քարկոծելուց ազատ ժամանակդ հենց այնտեղ էլ անց ես կացնում

[Նետ]

Չեմ կարծում, որ Վիստոլոգը քո կարծիքին լինի,

ի՞նչ կապ ունի Վիստոլոգի կարծիքը։ Ոչ Վիստին եմ ուզում հաճոյանալ. ոչ քեզ .ոչ էլ մյուսին. Ասում եմ այն.ինչ տեսնում եմ։

Ի միջի այլոց, նախապես նրան այդ մասին զգուշացնելով: Ինչը չէի ասի քո մասին, որ փորձում ես վիրավորել ինձ ոչ թե այն պատճառով, որ այդքան հարկավոր է քեզ պաշտպանել Վիստին, այլ ընդամենն այն պատճառով, որ մի երկու բան ասացի կրոնական ստերեոտիպերի մասին:

Հետաքրքիր է թէ ինչի էիր նախատրամադրված որ պիտի պաշտպանեի Վիստին. Ոչ Վիստը պաշտպանության կարիք ունի. և ոչ էլ ես հիշում եմ մի թեմա ուր համաձայնած լինեի Վիստի հետ։
Հավատքի ստերեոտիպերի վերաբերյալ ես քեզ բան չասացի։ Այդ դու ինքդ քո դատապարտությունը կնքեցիր որ վիրավորում ես։ Բայց ես ազնվությամբ քեզանից չեմ վիրավորվի ի նկատի ունենալով վերը շարադրածդ ստեորտիպերդ ու հայացքներդ։

Բայց չեմ կարծում, որ սա հարմար տեղ է կրոնի մասին խոսելու համար, իսկ եթե կուզեսա, ընտրիր մի հարմար տեղ, և ես քո բոլոր հարցերին հաճույքով կպատասխանեմ, անգամ իմ հարցերն էլ քեզ կտամ, քանի որ մեծ հույսեր եմ կապում մեր զրույցի հետ. միգուցէ դո՞ւ ինձ կսովորեցնես երկխոսության տարրական կուլտուրային…

Չեմ ուզում։

Իսկ կարդացած գրքերի քանակը նշեցի միայն մեկ նպատակով. ասելու, որ մի օր հասնում ես մի քանակի, որը հասկացնում է քեզ, որ անիմաստ է արդեն խոսել այն մասին, որ դու քո տեսակետը կազմել ես, ելնելով կարդացածդ գրքերից:

Ընդհանրապես. որևե զրույցի կամ վիճաբանության ժամանակ. չի կարելի որ քո տեսակետին ի պաշտպանություն վկայակոչես քո իմացությունը.կամ քո կարդացածությունը. կամ տարիքը կամ էլի նման այլ վերապատվություներ։ Չի կարելի նաև. երկխոսության ժամանակ ընդունել օրբիտորի տեսք և ասել դիմացինին՝ դու սխալ ես կամ ՝ դու ճիշտ ես։ Ուղղակի շարադրիր քո տեսակետը և վերջ ։

Հ.Գ. Նշածդ տարածաչափություն բառը, եթե չեմ սխալվում, երկրաչափական տերմին է: Իսկ մենք այստեղ տարածքների մասին էինք խոսում, այլ ոչ երկրաչափության: Բայց, անկախ ամեն ինչից, խոստանում եմ ավելի ուշադիր լինել, որովհետև այս անգամ, հինգից վեց մտնելու պավարոտին, քեզ չտեսա, չնայած այն բանին, որ քո գրածից հստակորեն երևում է, որ դու, ուրիշներին իզուր քարկոծելուց ազատ ժամանակդ հենց այնտեղ էլ անց ես կացնում

Տարածքն ու տարածաչափությունը ըստ էության նույն բանեն են։Սակայն չեմ ուզում քննարկել չեղածը։ ես ուղղակի համբերությամբ կսպասեմ այս տարվա ավարտին. երբ բոլոր երևակայությունները հոդս են ցնդելու։
Դու էիր չէ՞ որ նախկինում 2012 թվականին էիր սպասում. որ ինչ որ գլոբալ. տեսանելի ու աննախադեպ իրադարձություններ էիր խոստանում. այնպես չէ՞։Ուստի հիմա ոչինչ չեմ ուզում շարունակել. ուղղակի սպասում եմ։