Իսկականից որ ֆրանսիական բյուրոկրատիան անգերազանցելի բարձունքների բրա է:
Ֆրանսիական կազմակերպությունից գնում եմ միջազգային ապահովագրություն: Վճարումը՝ կամ առձեռն, կամ բանկաըին փոխանցումով, կամ ավտոմատ՝ իմ լիազորմամբ, բանկային հաշվիցս: Հարցնում եմ գործակալին՝ ո՞ր տարբերակն է նախընտրելի, ասում է՝ միանշանակ երրորդը: Ասում եմ՝ եղավ, ահա իմ բանկային հաշվեհամարը շվեյցարական UBS-ում: Մադամն անմիջապես լրջանում է և հայտարարում, որ գործակալությունն աշխատում է միայն ֆրանսիական բանկերի հետ, որովհետև իմ ապահովագրական ծախսերը հատուցելիս գումարը փոխանցում են միայն ֆրանսիական բանկ:Այս և մի քանի այլ պատճառներով որոշեցի հաշիվ բացել ֆրանսիական Crédit Agricole-ում: Ու սկսվե՜ց...
Բոլոր անհրաժեշտ թղթերը լրացրեցի, պահանջեցի նաև e-բանկինգի հնարավորություն: Մի առ ժամանակ հետո ուղարկեցին պլաստիկ քարտի կոդը՝ խոստանալով քարտն ուղարկել ավելի ուշ: Ըստ որում՝ դու պետք է զանգես բանկային գործակալիդ և հարցնես՝ արդյո՞ք քարտը պատրաստ է, կամ էլ. նամակ գրես: Գրեցի մեկ շաբաթ հաշիվը բացելուց հետո, պատասխանեցին, թե կարող եք վերցնել շաբաթ օրը այսինչ գործակալությունից (բավական հեռու) կամ հաջորդ երեքշաբթի՝ ավելի մոտ վայրից: Ընտրեցի երկրորդը: Գնացի երեքշաբթի օրը, պարզվեց, որ «քարտն ուղարկել են մյուս գործակալություն, համեցեք վաղը»:Ասացի՝ կլինի՞ փոստով ուղարկեք: Ասացին այո: Երեկ փոստատարը եկել է, բնակարանումս չեմ եղել, գրություն էր թողել, գնացի փոստից քարտս վերցրի, տեսնեմ մեջը գրած է՝ «շնորհակալություն ներդրված ստացականը ստորագրելու և մեզ ետ ուղարկելու համար» և ծրար՝ հակադարձ հասցեով: Զանգում եմ իմ գործակալություն, որտեղից պետք է առաջին անգամ վերցնեի քարտը, ասում եթե եթե ձեզ փոստով ուղարկեմ, բավարա՞ր է: Պատասխանը՝ այո, իհարկե, բայց ծրարը պետք է անձամբ հանձնեք մեզ:
Տո տնաշեններ, որ պետք է գայի ձեզ մոտ ծրար հանձնելու, հենա քարտս կվերցնեի, էլի, էլ փո՞ստն ինչու մեջ խառնեցինք:
Cauchemar.
Էջանիշներ