էս էլ սենց....
Նախապես երկու ամիս առաջ գրանցվել էին, որ ամսի 20-ին ՀՀ օրենքով ամրագրենք մեր ընտանիքը… Կանչել էին առավոտյան ժամը 11-ին… Առավոտյան վաղ էինք արթնացել ու շտապում էինք, որ ամեն ինչ հասցնենք, որ ԶԱԳՍ-ից հետո գանք տուն ու մի փոքր մտերիմներով նշենք: Հոգ չէ, որ երկուշաբթի էր, մարդիկ աշխատանքի վայրերից խնդրել դուրս էին եկել, որ մեզ հետ կիսեն այդ երջանիկ պահերը: Ժամը 10:55 այդ հաստատության դռան դիմաց էինք… զարմացանք, որ այդքան շատ մարդ կար: Ներս մտանք այն վստահությամբ, որ մեր ժամն է, մենք ենք ամուսնանալու ու..... Պարզվեց այդտեղ մոտ 5-6-7 զույգ կա, մի այդքան էլ նորածն ծնողներ ու բոլորին ժամը 11-ին են կանչել: Ստիպված էինք սպասել: Անգամ նստելու տեղ չկար, իսկ սենյակն ինքը հաստատությունն այնքան անհրապույր ու վանող էր, որ որոշեցինք դրսում սպասել՝ վայելելով գրեթե գարնանային արևի ջերմությունը: Հյուրերի մի մասը գնաց,այլևս սպասել չէր կարող: Անչափ գեղեցիկ ծաղկեփունջս էլ սկսեց ճլորել, նվաղել: Ժամ 12:15 ներս հրավիրեցին: Կատարյալ լռություն, երևի նման մթնոլորտ մեկ էլ դատավճռի կարդալու ժամանակ է լինում, չգիտեմ ինձ մոտ նման տպավորություն էր: Պետը սկսեց լրացնել տվյալներն ու ատամների արանքից ."Չեմ հասկանում էսօր բոլոր հարսնացուները որոշել են ազգանունները փոխել էս ինչ մի հետամնացություն" …Չգիտեմ արժեր բացատրել այդ կնոջը, որ դա հետամնացություն չէ ոչ էլ ձևականություն, այլ մի անսահման նվիրական զգացողություն, որ ընտանիքը միայն մի ազգանուն է ունենում, որ չի կարա մաման ուրիշ ազգանուն ունենա, պապան ուրիշ, եթե իրանք մի ընտանիք են, համենայն դեպս իմ պատկերացմամբ: Պետը լրացրեց վերջացրեց, հարցրեց." Կուզե՞ք կազմով տանք": Իհարկե, այդպես ավելի գեղեցիկ է: Ոչ մի հանդիսավորություն, ոչ մի զգացմունքայնություն… Արտասանեց անգիր արված խոսքերը, շնորհավորեց, իսկ երբ արդեն դուրս պիտի գնայինք, ասեց. " Կազմի համար վճարեք 3000 դրամ այստեղ": Չգիտես էլ ինչ անվանես նման արարքը:Միգուցե ստորություն, կամ էլ ողորմության նոր տարբերակ: Դուրս եկանք այդ ճնշող սենյակից, որի պատերից սովետի հոտն էր փչում, ոչինչ չէր փոխված երևի 45 թվից այս կողմ: Դե քանի որ հյուրերի մեծ մասը գնացել որ իր գործերով, մենք էլ պայմանավորվել էինք երեկոյան հավաքվել ունշել, որոշեցինք գնալ եկեղեցի,որ այնտեղից էլ վերցնենք վկայական, որ մենք պսակվել ենք այդ եկեղեցում: Հասանք եկեղեցի, ու պարզվեց, որ պետք է սպասենք մինչև Տեր Հայրը գա: Մոմ վառելուց հետո դրսում կանգնած սպասում էինք, երբ բանալիները պտտացնելով ծամոնով մի մարդ մտավ եկեղեցի, իսկ հետո պարզվեց, որ նա այն Տեր Հայրն էր որին սպասում էինք: Ուղարկեցին պատճենելու բոլոր փաստաթղթերը, երբ բերեցինք պատճեներն ուղարկեցին մեկ այլ հաստատություն, որտեղ ասեցին, որ վճարենք 5000 դրամ ու սպասենք 30 րոպե: Չկար վեհություն, չկար առաքինություն չկար... բայց էնքան կուզենայի, որ լիներ.....
չգիտեմ էլ ինչու եմ սա գրում,բայց երեկվանից մի տեսակ էնքան վիրավորված եմ, չգիտեմ էլ ումից, ինչի համար, բայց անսահման վիրավորանքի զգացողությունը չի թուլանում
Ախր ինչի է ամեն ինչ այսպես, երբ կարար լինել լրիվ հակառակը..... ու դրա համար առանձնապես ոչ մի մեծ բան անհրաժեշտ չէ, ուղղակի ՄԱՐԴԿՈՒԹՅՈՒՆ
Մեջբերել
»:
Ինչո՞ւ։ Փորձիր հիշել կամ եթե դու աղջիկ ես կամ կին փորձիր պատկերացնել, թե ի՞նչ է առնում տղամարդը շամպայնից անմիջապես հետո, եթե իհարկե մինչ այդ արդեն չի գնել 
Դե ինչ կռահեցի՞ր։ Եթե մտածում ես շոկոլադ, ապա չես սխալվում։ Բայց սովորաբար տղամարդը շամպայնի հետ միասին անպայման գնում է ծաղիկներ 
զգում է սուպերմեն ու մի քիչ էլ հպարտանում է, քանի որ զգում է կանանց և աղջիկների վախեցած հայացքները, որոնք աչքերը համարյա թե փակում են և յուրաքանչյուր վայրկյան ակնկալում են պայթյուն։ Եվ երբ այդ ժամանակ դու առանց ձայնի հանգիստ բացում ես շիշը և շշից դուրս է գալիս շամպայնի սպիտակ «ծուխը».... Նայում ես շուրջդ հավաքվածներին և միանգամից հասկանում, որ ակցիաներիդ գները սկսեցին ահավոր բարձրանալ 
Շամպայնը պահանջում է կանոնավորություն և հանգիստ։ Հարկավոր է զգալ ու «բռնել» նրա համը։ Զգալ, բռնել, բայց ոչ հասկանալ.... Շամպայնին անհնար է հասկանալ։ Շամպայնը գլուխկոտրուկ կամ մաթեմատիկայի խնդիր չէ։ Շամպայնը կամ պիտի սիրես կամ ատես՝ հասկանալ-մասկանալ չկա 
Ամոթ ու հիասթափություն, որ երեկոյի ընթացքում չհերիքեց սրամտությունդ, հումորդ, զրույցը կենդանի պահելու ունակությունդ.....
Էջանիշներ