Մեջբերում Դեկադա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Լավ սենց ասեմ: Իհարկե ես չեմ համոզում, իմ համոզմունքները ոչ մեկի չեմ պարտադրում: Բայց ինձ համար բացառիկ դեպքերը համոզմունքի հիմք չեն կարա լինեն: Տեսակետիս կետեր կարան լինեն: Շատ տարիներ առաջ / ես դեռ մանկահասակ աղջնակ էի/ անտառում քուրս գտանվ ոսկյա կուլոն / հայերեն տարբերակը չեմ գտնում/: Բնականաբար մեզնից ոչ մեկինը չէր: Ի՞նչ եք առաջարկում: Թողնեինք թե՞ վերցնեինք: Ու ինչքանո՞վ ա սա իմ համոզմունքների համար հիմք հանդիսանում:

Իհարկե ես չեմ համոզում, որ համաձայնվեք, բայց էն ինչը անում ա մեծամասնությունը դա ինձ համար ինչ որ տեսակետի կետ ու հետագայում համոզմունքի հիմք ա: Ոչ թե էն ինչ ասում ա մեծամասնություն:
Դեկադա, դու էլ համեմատեցիր... անտառում.. երևի մի հարյուր տարի առաջ մեկը կորցրել էր, տենց չեղավ, իսկ զուգարանում ուրիշ ա, մարդը նոր ա կորցրել... վերցնելդ չի գալիս(խղճալով), կարողա էդ մարդը չգա էլ, կարողա չփնտրի էլ քանի որ կարողա ինքը միլիոնատեր ա, բայց միգուցե հակառակը... մի կողմից էլ աչքերդ փայլում են ու ուզում ես վերցնես...