բոլոր մարդկանց բնորոշ բանա տխրությունը, ամենատարբեր բաներից կարող ես տխրել, կարող ես տխրել, նույնիսկ այն ժամանակ, երբ գտնվում ես ամենաուրախ շրջապատում, դա շատ ինդիվիդուալ երևույթ է
Գարդմանյան ջան տխրության կատեգորիա ասվածը լավ չհասկացա…Տխրությունը դասվում է հուզակամային ոլորտի մեջ ` որպես հույզ: Դեպրեսիան տրամադրության աֆեկտիվ խանգարում է, որի ընթացքում իհարկե գերակշռում է տխրությունը, տխուր ֆոնի վրա մտքերը և այլն/որպես էդպիսին դիտարկում են բացասական հույզ/:
Սթրեսը արտաքին աշխարհից եկող ազդակներն են հոգեկանի վրա և հոգեկան լարվածության վիճակն է,որն առաջանում է մարդու գործունեության ընթացքում բարդ և դժվար իրավիճակներումում: Սթրեսի ընթացքում հոգեկանի և օրգանիզմի պայքար է գնում ադապտացվելու սթրեսորներին:
---------- Ավելացվել է՝ 14:50 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 14:40 ----------
Dayana ջան նորմայի ու չափի խնդիրը որպես փիլիսոփայական հիմնահարց չեմ կարծում, որ լուծում ունի...
Իմ ասածի պարագայում՝ նորման հոգեկանի կայուն , ոչ պաթոլոգիկ վիճականնա, որը չի ազդում մարդու կենսակերպին ու արդյունավետությանը…
Իհարկե, կան նաև վալիդ ու ստանդարտիզացված, գիտական հիմանվորում ունեցող սանդղակներ, որոնք չափում են հույզի ինտենսիվությունը:
ԱՄԵՆԱԿԱՐԵՎՈՐԸ ԱՉՔՈՎ ՉԵՍ ՏԵՍՆԻ, ԱՄԵՆԱԿԱՐԵՎՈՐԸ ԶԳՈՒՄ ԵՆ...
Skeptic (08.07.2010)
Եթե ուրախ չես, նորմալ էլ չես, ուրեմն տխուր ես![]()
Եկա, տեսա, հաղթեցի...
Նացիոնալիստ
Այսօր հասկացա որ տխրությունը իմ համար սիրելի մարդուն հրաժեշտ տալն է,հրաժեշտից տխուր բան չկա այս աշխարհում,այսօր սիրելիս գնաց Ամստերդամ,իսկ հիմա ես չգիտեմ թե ինչ եմ անելու?Ինչ անեմ առանց նրա ջերմ համբույրի,առանց նրա գեղեցիկ ու կյանքով լի աչքերի՝որոնք իրենց խորաթափանցությամբ ջերմացնում էին իմ հոգին ու ինձ ասում կյանքը հիասքանչ է երբ դու իմ կողքին ես,ինչ եմ անելու առավոտը,երբ արթնանամ ու տեսնեմ որ նա իմ կողքին չէ ու ոչ մեկ ինձ չի ասի սիրելիս ես քեզ սիրում եմ
Ում հետ եմ երազելու ու մոմերի լույսի տակ ռոմանտիկ ընթրիկ պատրաստելու՝մեկ գավաթ դառը կարմիր գինով ու նոստալգիկ երաժշտության,ես հիմա շատ տխուր եմ,սերոտոնինը այրում է իմ հոգին ու հույզերը հասել են իրենց գագաթնակետին,նույնիսկ արտասվեցի
եւ կարծում եմ դա շատ գեղեցիկ է երբ տղամարդը արտասվում է,չէ որ նա էլ է մարդ,սակայն կարծում եմ որ դա ինձ ավելի ուժեղ է դարձնում,չէ որ ինչը մեզ չի սպանում ուժեղացնում է,բայց հիմա միայն այս երգն եմ լսում ու տնից չեմ պատրաստվում դուրս գալ,
սպանիր ինձ մեղմ
Դուք կարող եք ասել,որ ես երազող եմ,բայց ես միայնակ չեմ" (c) Ջոն Լեննոն
Don't spend time beating on a wall, hoping to transform it into a door
Magic-Mushroom (06.09.2010)
Տխրելը երբեմն օգտակար է:Ուրախության պահերին շատ հարցերի մասին չես կարողանում մտածել այնպես,ինչպես կմտածես տխրության պահերին,այդ ժամանակ շատ բաներ ավելի լավ ես հասկանում և ընկալում:Սակայն խորհուրդ չեմ տա տխրությունը դարձնել բնավորություն,քանի որ դա արդեն թերություն կհամարվի:
Մի անգամ, վաղուց սենց բաներ էին մտքովս անցնում.
"Տխրության ճանապարհով քայլելիս մի սայթաքիր ինքնանվաստացման փոսերի մեջ: Գնա մինչև վերջ. տանում ա դեպի ճշմարտություն:"
Անտիգոնե (09.09.2010)
Մեղք...
Legolas (07.09.2010)
Տխուր եմ:![]()
Բարեկամ (07.09.2010)
Հաճախ եմ տխրում: Հիմաէլ տխուր եմ: Վերջերս եկա այն համոզման որ հիմնականում տխրում եմ մտածելու ժամանակ: Չգիտեմ ինչու իմ տխրության մեջ բարության ու կարոտի երանգներ եմ նկատում, ու դա ինձ դուր է գալիս: Տխուր է, որ մտածելիքներս այսքան տխուր են, բայց ես իմ տխրությունը սիրում եմ...
Տխրում եմ հաճախ....գուցե ավելի հաճախ քան կարելի է....
Տխրությունը երևի այնէ , երբ չես հասկանում` ինչ ես ուզում, ինչու ես ուզում, .... մեկ այլ բառով` սա կարելի սահմանել որպես անորոշություն, բայց հենց այդ պահին տխուր եմ լինում,
հա-հա, երբ զգում եմ անորոշություն.... մեկ էլ երբ զգում եմ մենակ Միայնության ընկերակցությունը................
Հիանալի է, երբ տխրում ես առանց լուրջ պատճառ ունենալու: Օրինակ ես այդ ժամանակ զգում եմ, որ աճում եմ:
Գանգրահեր (09.09.2010)
Իհարկե,չկա մարդ,որ ուրախ ժամանակ սկսի մտածել լուրջ հարցերի մասին,տխրությունը նպաստում է,իսկ մտածելու ժամանակ ավելի է հասունանում մտքով:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ