Ի՞նչ է տխրությունը

[Hda]

Hda ջան, հապա մի նայիր գրառումս ինչ հնություն ա: Մի ախմախ տեղից երևի կարդացել էի` տպավորվել էր, գրել եմ// ժամանակները ուրիշ էին :

չէի նկատել
առաջին անգամ մտա այս թեման, տվյալ էջի առաջին գրառումն էլ դա էր
ու ասեմ, մտքիցս չէր դուրս գալիս:Մինչ վերջին գրառումդ կարդալը ճնշված էի, մեկ էլ մտածում էի թեմայի հեղինակի իրավիճակից այն բացելիս:
ուրախ եմ,որ ժամանակները ուրիշ են
տխրությունը այն է,ինչ միայն անցյալ լինի
օրը լավ սկսեց

[Անամնիսիս]

Տխրությունը դա մի բան է, որը թույլ է տալիս մարդուն մտածել ուրախության, լավի, վատի մասին:
Առանց տխրության չի լինում նաև ուրախություն:Դատեք ինքներտ եթե չլիներ տխրություն ապա մարդիկ կզրկվեին այնպիսի հրաշալի զգացումից ինչպիսին է ուրախությունը:Այսինքն տխրությունը այն է ինչը իմաստավորում է կյանքը:Տխրությունը մարդու վրա կարող է ունենալ ինչպես դրական այնպես էլ բացասական ազդեցություն:
Եթե նկատել եք հաճախակի տխուր են լինում այն մարդիկ որոնք ունեն քիչ կամ ընդանրապես չունեն ընկերներ, որոնք իրենց համարում են թույլ,վատ,միայնակ կամ էլ լքված:
Մեկ մեկ Տխրել պետք է որպիսի կարողանաս գնահատես ունեցածտ, որպիսի հաղորդես կյանքիտ շարժում:
ԲԱՅՑ ԽՈՐՀՈՒՐԴ ՉԵՄ ՏԱԼԻՍ ՏԽՈՒՐ ԼԻՆԵԼ
ԱՌԱՆՑ ԴՐԱ ԷԼ ՄԵՐ ԿՅԱՆՔԸ ՏԽՈՒՐ Է«ՊԵՏՔ Է ԳՏՆԵԼ ԺՊՏԱԼՈւ,ՈւՐԱԽԱՆԱԼՈւ ՊԱՏՃԱՌ
համ էլ դա կարող է սովորություն դառնալ իսկ դա արդեն վտանգավոր է

[Մանուլ]

Ի՞նչ է տխրությունը

Նյարդային վիճակ:

Առանց տխրելու լավ էլ հնարավոր ա ուրախ լինել, ուղղակի հնարավոր չի, որ մարդ ընդհանրապես չտխրի:

[Հարդ]

Առանց տխրելու լավ էլ հնարավոր ա ուրախ լինել, ուղղակի հնարավոր չի, որ մարդ ընդհանրապես չտխրի:

Ես կասեի անհրաժեշտ ա:

[Մանուլ]

Ես կասեի անհրաժեշտ ա:

Ես չէի ասի : Ինչի՞ համար ա անհրաժեշտ տխրելը:

[Հարդ]

Ես չէի ասի : Ինչի՞ համար ա անհրաժեշտ տխրելը:

Տխրությունն ինձ ստիպում ա ավելի խորն ու գլոբալ մտածել ու ամեն անգամ կարծես ավելի ու ավելի շատ բան եմ հասկանում: Իմ ամենալավ ստեղծագործությունները գրել եմ տխուր ժամանակ:

[ամատոնա]

Տխրությունը ինչ-որ վատի վերջ է ու լավի սկիզբ....

[Մանուլ]

Տխրությունն ինձ ստիպում ա ավելի խորն ու գլոբալ մտածել ու ամեն անգամ կարծես ավելի ու ավելի շատ բան եմ հասկանում: Իմ ամենալավ ստեղծագործությունները գրել եմ տխուր ժամանակ:

Տարբեր մարդկանց մոտ տարբեր ազդեցություն ա ունենում ուրեմն: Դու ստեղծագործող տղա ես :
Ես որ տխուր ժամանակ ինչ-որ բաներ եմ մտածում, հետո «ուշքի եմ գալիս», հասկանում եմ, որ էդ մտքերս լրիվ ախմախություններ էին :

[Agni]

Հիմա տխրեցնեմ ձեզ Տխրությունը շատ նորմալ հույզ է, որը ուրախության հակադիր դրսևորումներն ունի... պետք չի տենց շատ բացասական վերաբերվել այս հույզին, եթե ադեկվատ է ու չափի մեջ...

[Skeptic]

Հիմա տխրեցնեմ ձեզ Տխրությունը շատ նորմալ հույզ է, որը ուրախության հակադիր դրսևորումներն ունի... պետք չի տենց շատ բացասական վերաբերվել այս հույզին, եթե ադեկվատ է ու չափի մեջ...

Ինգա ջան, մի հատ հարց առաջացավ. սթրեսներն ու դեպրեսիաները հոգեբանության մեջ ներառվու՞մ են տխրություն կատեգորիայում, թե՞ դրանք առանձին են դիտարկվում:

[Dayana]

Հիմա տխրեցնեմ ձեզ Տխրությունը շատ նորմալ հույզ է, որը ուրախության հակադիր դրսևորումներն ունի... պետք չի տենց շատ բացասական վերաբերվել այս հույզին, եթե ադեկվատ է ու չափի մեջ...

Իսկ էդ չափ ասվածը որոշակի սանդղակո՞վ է սահմանված, թե՞ «աչքաչափով», գիտական չափում կա՞:

[Ուլուանա]

Իսկ էդ չափ ասվածը որոշակի սանդղակո՞վ է սահմանված, թե՞ «աչքաչափով», գիտական չափում կա՞:

Դեմ երևի սենց ա որոշվում. հենց որ սկսում ա դուրդ չգալ, ուրեմն արդեն չափն անցել ա։

[Ֆոտոն]

Այսպիսի մի դիտարկում. պատահել է, որ տխուր ժամանակ փորձել են ինձ շատ արագ այդ տրամադրությունից հանել ու ուրախացնել: Ճիշտն ասած շատ տհաճ պրոցես է: Նախընտրելի է բնական հունով այդ անցումն անել, քան թե արագացված ու ստիպողաբար:

Նման է այն բանին, որ մարդիկ վիճում են, իսկ կողքի դիտորդները գալիս ընդհատում են վեճն ու ասում.
_ Դե լավ, անցած լինի: Փաղաղվեք, իրար ներեք:
ու նման բաներ: Նամն դպքերում պետք է թողնել՝ մարդիկ ասելիքն ասեն, իրար հասկանան ու տրամաբանական ավարտին հասնեն հույզերը:

Եթե մարդն ունի ներքին խնդիր կամ մտածմունք, անհանգստություն, ինքը պետք է ինքնուրույն լուծում գտնի: Եթե կդիմի մեկին, միասին կգտնեն, իսկ տխրությունը դրանից հետո կանցնի, քանի որ ո՛չ թե տխրությունն է ծնում խնդիր, այլ խնդրի հետևանքով ենք տխրում:

Ինձ համար հաճախ հաճելի է տխուր լինելը, բայց մենակ ժամանակ: Տխուր ժամանակ ավելի հեշտ կենտրոնանալ մտքերով: Եթե մենակ չեմ, ընկճվածության է վերածվում, անօգնական վիճակի: Հենց նորից մենակ եմ մնում, իմ խնդրի լուծման համար միայն ինձ վրա հույս դնելով՝ ինձ ուժեղ եմ զգում: Այսպիսի վիճակներին սովորաբար հաջորդում է տրամադրության վերելք, ուրախություն ու ցնծություն, անկեղծ հրճվանք:

Տխրությունը, ինչպես նաև մեծ ուրախությունը ունեն շատ էներգիա ու «զրոյական» տրամադրության իջնելու համար այդ էներգիան ինչ-որ աշխատանք է կատարում: Ոմանք ստեղծագործաբար են էներգիայից ազատվում, ոմանք մարմնամարզությամբ կամ սպորտով, ոմանք բամբասանքով կամ ինքնակենսագրական պատմելով ընկերներին: Բոլոր տարբերակներն էլ նորմալ եմ համարում, այսինքն բնական (նորմալ համարելը լավ կամ վատ համարելու հետ կապ չունի):

[Ariadna]

Էրեխեք, ինձ թվում ա դուք տխրություն բառի իմաստը չեք հասկանում։ Ո՞նց կարող ա տխրությունը հաճելի լինի Ամեն դեպքում ես դրանից երբեք հաճույք չեմ ստանում։ Ես տխուր եմ էն ժամանակ, երբ մեծ պրոբլեմ ունեմ՝ հարազատի մահ, հիվանդություն, վեճ սիրելիի հետ ու նման բաներ։ Ոնց ա հնարավոր, որ դրանց արդյունքում տխրես ու հաճույք ստանաս։ Իսկ առանց պատճառի տխրել երբեք չեմ փորձել, միգուցե կայֆը հենց դրա մեջ է

[Katka]

Իսկ առանց պատճառի տխրել երբեք չեմ փորձել, միգուցե կայֆը հենց դրա մեջ է

Էդ ջահելությանն ա բնորոշ: Էն, որ ռոմանտիկայի մեջ ես լինում: Պլատոնական սեր ու ասենք անփոխադքարձ սեր ու նման բաներ:
Բայց իրականում առանց պատճառի տխրություն գյություն չունի, բայց կան տխրության հաճելի պատճառներ: