Դիմացինիդ հետ վարվիր այնպես, ինչպես կցանկանայիր, որ քեզ հետ վարվեին

[Արծիվ]

Նայի, Տիգրան ջան, բնության հետ ներդաշնակ ապրելը քրիստոնեության ու Աստվածաշնչի համար չափանիշ չի, քանի որ փրկվելու համար պարտադիր պայման ա համարում Աստծուն հավատալը։ Այսինքն՝ էս հոդվածով արդեն ընկան դատի տակ։
Հաջորդ։ Ինչքան էլ մարդը ապրի մաքուր կյանքով, բնության մեջ, քրիստոնեությունն առանձնացնում ա մի շարք մեղքեր, որոնք չի կարող չունենալ ՈՉ ՄԻ մարդ, նույնիսկ իդեալականը՝ սկսած նախանձից, վերջացրած չարախոսությամբ ու որկրամոլությամբ։ Էլ չեմ ասում՝ հետամնաց ու անմեղ միամիտ մարդիկ... Նրանք ապրում են իրենց համայնքով, ապրում են իրենց բարոյական արժեքների ներքո, չեն էլ կասկածում, որ դա վատ ա...
Եւ վերջին, այդ ինչից վերցրիք որ մենք, սովորական մարդիկս, բոլորս մեղսավոր չարագործներ ենք ու այնպիսի մի փչացած կյանք ենք վարում, որ բոլորս պետք է մինչև վիզը խեղդվենք մեղքերի մեջ...
Ես ինձ ու իմ շրջապատի մեծամասնությանը էդպիսին չեմ համարում։ Շատ քիչ մարդիկ կան, ովքեր ռեալ չարիքներ են գործում։ Թող իրենք մտածեն, ոչ թե մենք։
Քրիստոնեության կողմից հարցի դրվածքը ճիշտ չի։ Ինչպես ապացուցեց մեզ Նորտոնը, դուրս է գալիս ցանկացած մարդ կարող է 70 տարի ապրել մեղսագործի կյանքով, հետո վերջին օրը հավատալ Աստծուն, մեքերի թողություն խնդրել ու հանգիստ խղճով գնալ..
Իսկ մինչ այդ, կվայելի...

Ֆրեյա դու ճիշտ ես նկատել, կներես բայց սխալ ես հասկացել, փրկվելու համար պայման չէ միայն Աստծուն հավատալը: Դա շատ սխալ կարծիք է քանի որ այսօր կան մարդիկ որ հաճախում են եկեղեցի, մասնակցում պատարագներին, Աստծուն ավելի շատ հավատում քան ես, դու և շատերը, բայց նրանց վարքը կամ ապրած կյանքը չի վկայում այն ամենը ինչ նրանք ցույց են տալիս: Հավատացած եղիր Աստված նրանց վրա աչք չի կարող փակել, քանի որ մարդու գործերից է երևում նրա ընթացքը թե ուր է գնում նա՝ դրախտ թե դժոխք:
Մարդ կարող է ձգտել ճիշտ և մաքուր կյանք ապրել և դա հնարավոր է բայց ոչ կատարելապես, այսինքն անհնար է ասել որ անմեղ մարդ կա աշխարհում, բոլորս էլ ինչ որ չափով մեղավոր ենք մեր ծնված օրվանից, մեկը մարդ է սպանում իսկ մյուսն էլ լուցկի է գողանում, դրանք բոլորն էլ մեղքեր են Աստծու առջև, չնայած որ ամեն մեկը ունի իր մեղքի և պատժի չափը: Աստվածաշունչը հիմնականում խոսում է այն մեղքի համար որի պատճառով մարդը մեղանչեց Եդեմի պարտեզում և դա փոխանցվեց սերնդից սերունդ:
Եթե մարդ հաստատ իմանա որ մինչև յոթանասուն տարեկան կապրի որ դրանից հետո մեղքերի թողությունով կճողոպրի դատաստանից ապա այդ առիթը չի կորցնի նա: Բայց խելացիորեն դատողը և մտածողը չի գնա այդ քայլին քանի որ նա չգիտի թե ինչ է լինելու իր հետ վարկյան հետո:
Մի խոսքով պետք չէ որ մարդ ահ ու սարսափի մեջ ընկնի այլ կարելի է ապրել մաքուր և արդար կյանք յուրաքանչյուրի նկատմամբ, իսկ եթե դիմացինտ այնպիսին է որ արժանի չէ քո բարի վերաբերմունքին, ապա առանց վրեժխնդրության հեռացիր նրանից և մի փորձիր չշփվել նրա հետ: Քանի որ ով ինչ ցանի այն էլ կհնձի:

---------- Ավելացվել է՝ 22:49 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 22:44 ----------

Gardmanian ջան, սորիի կարիք չկա… վատը գիտե՞ս որնա, որ էսա արդեն համարյա 2000 տարիա շատերը չեն ուզում հասկանան դա…
Քրիստոնեությունը իսկզբանէ էր դատապարտված պայթելուն, քանի որ իսկզբանէ հիմնվեց վախի վրա…

Սխալ ես կարծում Տիգ, կարողա ուրիշ կրոննրեը հիմքը և արմատը վախը լինի բայց իսկական Քրիստոնեության հիմքը վախը չի, այլ ՍԵՐԸ:
Ես չեմ խոսում այսօրվա մասին այլ այն ժամանակների երբ անխարդախ ձևով Քրիստոնեությունը մատուցվեց բոլորին, իսկ թե հիմա ինչ են անում, կամ ինչ ձևով են մարդիկ քրիստոնեությունը բացատրում մարդկանց դա արդեն իմ հոգը չի: