Ոնց Լյովը կասեր, սկսում ես ուսուցիչ Յոդայի նման խոսելԲարեկամ-ի խոսքերից
Անվանումները մարդիկ են տալիս: Բառերը բացարձակ միավորներ չեն: Կոնտեքստից կախված նրանք տարբեր նշանակություն կամ նրբերանգներ կարող են ունենալ: Բովանդակալից գործ - չի նշանակում գրած մի բան, որն ինչ որ բովանդակություն ունի, այսինքն ինչ-որ բանի մասին ա: Եթե իհարկե մենք խոսում ենք գրականության մասին: Թե չէ, յուրաքանչյուր տեքստ էլ բովանդակություն ունի, նույնիսկ քրեական օրենսգիրքը«Dark side of the power I sense in you...»
Մենք հիմա աբստրակտ հասկացությունների շուրջ չենք փիլիսոփայում: Խոսում էինք բովանդակության ու ֆորմատի մասին: Իմ գրած տեքստը, օրինակ, ոչ մի բովանդակություն չունի: Բայց շատ մարդիկ կարող են նրա մեջ բովանդակություն տեսնել: Բայց դա չի նշանակի, որ այն բովանդակություն է ստանում դրանից. այն բովանդակություն չունի, որովհետև ես նրա համար բովանդակություն չեմ նախատեսել:
Նայիր, ես քեզ գինի եմ տալիս: Կարող եմ տալ շշով, կարող եմ տալ բաժակով, կարող եմ բռիս մեջ էլ տալ, գետնին էլ լցնել, ասել՝ խմի: Բաժակն ու նման բաները ամենահարմար տարբերակն են: Իսկ երբ քեզ հարմար անոթով են գինին տալիս, կարող ես այն խմել, հետո ասել՝ քացա՞խ էր, թե՞ Կասիլյերո դել Դիաբլո))) բայց լավագույն գինին էլ եթե գետնին լցնեն կամ խոզի տաշտի մեջ, երևի թե քիչ մարդիկ որոշեն այն խմել, մի հատ էլ՝ գնահատել))) «թրիքի համ մը կառնիմ», բայց ո՞վ իմանա՝ տաշտից է, թե գինուց)))
Մեջբերել
Էջանիշներ