Շնչի՜ր
Շնչի՜ր, օրդ նոր է բացվում,
Քեզ մաղթում եմ անամպ երկինք,
Շնչի՜ր,
Օրդ քեզ է հասնում
Քո բարության ու քո լույսի
Արգասիքով խի՜տ հագեցած,
Շնչի՜ր...
Օդը լույս կբերի...
Սիրում եմ քեզ...
Շնչի՜ր
Շնչի՜ր, օրդ նոր է բացվում,
Քեզ մաղթում եմ անամպ երկինք,
Շնչի՜ր,
Օրդ քեզ է հասնում
Քո բարության ու քո լույսի
Արգասիքով խի՜տ հագեցած,
Շնչի՜ր...
Օդը լույս կբերի...
Սիրում եմ քեզ...
*e}|{uka* (06.07.2010), A.r.p.i. (06.07.2010), Agni (06.07.2010), Chuk (06.07.2010), E-la Via (07.09.2010), einnA (06.07.2010), Farfalla (06.07.2010), Lianik (07.09.2010), Meme (06.07.2010), Nadine (06.07.2010), Renata (17.09.2011), Sambitbaba (26.01.2011), Tig (06.07.2010), Արևածագ (07.07.2010), Դատարկություն (06.07.2010), Եկվոր (06.07.2010), Երկնային (06.07.2010), ԿԳԴ (14.11.2010), Հենրիկ Բաբաջանյան (06.07.2010), Մանուլ (06.07.2010), Շինարար (06.07.2010), Ջուզեպե Բալզամո (06.07.2010), Ստեգոզավր (07.09.2010)
*e}|{uka* (06.07.2010), Chilly (06.07.2010), Sambitbaba (26.01.2011), Tig (07.07.2010)
My World My Space (06.07.2010)
Lianik (07.09.2010)
Chilly... Այ քեզ բացահայտում, ափսոսում էլ եմ , որ շատ չեմ կարողանում ակումբում լինել, ծանոթանալ նման ստեղծագործությունների ու նման ստեղծագործողմարդկանց:
Կարդացի բոլոր գործերդ, գրեթե բոլոր հավանեցի, որոշները շատ հետաքրքիր էին, բայց մի քանիսը շատ սիրեցի:
Ուզում եմ մի քիչ խոսել իմ հավանածների մասին…Բայց սկսեմ սկզբից…
"Homo Sapines"-ում ես կոչ տեսա, այն ուղերձ էր, որը հասավ տեղ:
"Հայտարարություն"- Հետաքրքիր էր: Հատկապես հավանեցի "Ես խենթությունս եմ կորցրել հոգուս"-ից մինչև "Ես տակ չեմ մնա, ես ձեզ կսիրեմ"-ը: Այս նախադասությունը հատկապես դուրս եկավ, գրված է պարզ, մեր առօրյա խոսքով, առաջին հայացքից կարող է հասարակ թվալ, բայց այնքան բան ասող է:
Ինչ վերաբերվում է "Ցավին", ապա ասեմ, որ ինձ առաջին տարբերակը դուր եկավ:
Այնքան դիպուկ ու այնքան չիշտ գրված խոսքեր…Եթե մի սրտում կարոտ սերմանես,
Ուրեմն ամեն-ամեն ինչ ունես
Այդ նույն սրտին տեր դառնալու համար,
Միայն թե պետք է իսկապես սիրես...
Եթե մի սրտում թախիծ սերմանես,
Ու եթե սիրտդ ձուլես այդ թախծին,
Ուրեմն իմացիր. արդեն սիրում ես
Միայն թե պետք է սերդ պահպանես...
"Ես ներում եմ քեզ"- Հուզեց, շատ հավանեցի ու սիրեցի:
"Ես-ի քավություն"- Անկեղծ էր, չափազանց անկեղծ, չնայած որ անկեղծությունը չափազանց չի լինում: Այն կամ լինում է, կամ ոչ: Այս գործդ մի հայելի էր, որ ստիպեց ինքներս մեզ նայել ու տեսնել…
"Խառն եմ"
Գիտեք ի՞նչ եմ տեսնում Chilly-ի գործերում: Հենց Նրան… Հազվադեպ են մարդիկ այնքան անկեղծ ստեղծագործում, որ թույլ տան տեսնես իրենց: Բայց այստեղ ես տեսնում եմ Chilly-ին: Տեսնում եմ նրա կյանքի տարբեր փուլերը, կատարվող փոփոխությունները, տեսնում եմ սկզբում սեր-կիրք ապրողին, հետո փնտրողին, հարցեր տվողին, այնուհետև գալիս է ճիշտը սխալից փորձել տարբերողը, իրականը ու իրեն փնտրողը ու խճճվողը: "Խառն եմ"-ն էլ հենց այդ խճճվածություն է արտահայտում: Chilly-ի անցնում է իր ուղին, ապրում այն ու մեզ էլ դրա դիտորդը դարձնում:
---------- Ավելացվել է՝ 13:58 ---------- Սկզբնական գրառումը՝ 13:53 ----------
Մենախոսություն
Լինել... չլինել...
Լինել առանց քեզ...
Չլինել քեզ հետ...
Չլինել հոգուդ կայծակների մեջ,
Չլինել ինձ հետ...
Քեզ չսիրելով`
Ողջ տիեզերքում քեզ գերադասել,
Ու լքել նրանց, ովքեր սիրում են առանց սիրվելու...
Չլինել ոչինչ...
Դատարկ հույսերի դատարկված տոպրակ...
Խելագար վազքի ընթացքում դեմքիս
Մերթընդմերթ խփվող կաթիլների պես
Ես չեմ հասկանում, թե ու՞ր եմ ընկել,
Չեմ տեսնում էլ ինձ,
Չկա ոչ աշխարհն ու ոչ դու` կողքիս...
Ոչ մի տիեզերք ինձ չի պարուրում...
Ցնդել եմ:
Գիժ եմ:
Լացել եմ ուզում:
Չգիտեմ,
Հիմա ես ու՞ր եմ վազում...
Իմ տիեզերքում պայթյունի նման մի բան էր գվվում...
Խելագար եմ չէ՞...
Ձուլվել եմ քամուն
Ու հիմարի պես վազում եմ անդունդ...
Խելագար կյանքի խելագար ծնունդ...
Արթնանալ է պետք,
Սակայն չեմ կարող. արթուն եմ արդեն...
Ու գարուններս անէացել են...
Եվ իմ գարունը ես էլ չեմ տեսնում...
Կողակի՞ցս ես:
Է՞գս ես արդյոք
Ասա, գարունս որտե՞ղ ես պահել,
Կամ էլ ինձ լքիր
Ու գարունս ինձ կրկին կգտնի...
Լքիր ինձ...
Լքիր...
Լքիր ինձ...Աղոթք
Ես
Մոլորվել եմ
Ժամանակի մեջ...
Ներսս խարխուլ է,
Ներսս
Կարծես թե
Ինձնից հեռու է...
Ես
Մոլորվել եմ
Խեղդուկ, խենթացող
Իրականության
Ու իմ իսկ կյանքի
Ոլորաններում:
Անցյալիս հեռու
Հորատանցքերում
Հրդեհ եմ սարքել
Ու մոլորել եմ ինքս ինձ այնտեղ,
Որ էլ դուրս չգամ...
Հոգնած իմ շուրջը
Տիրող ամենից,
Ինչ ճիշտ է թվում`
Ես ջուր եմ ուզում,
Մի անարատ կում,
Եվ կրակի մեջ այդ ջուրն եմ փնտրում,
Սակայն` ապարդյուն...
Տե՛ր իմ,
Ընկե՛ր իմ,
Օգնիր ինձ չապրել,
Թե սա է կյանքը...
Օգնիր ինձ տխրել,
Թե այս ամենն է
Այնքան ցանկալի
Կյանքի բերկրանքը:
Աղոթքս քոնն է,
Զոհաբերում եմ
Մարմինս, հոգիս,
Ամենն ինչ ունեմ,
Ու փոխարենը
Մի բան եմ խնդրում`
Ինձ ջուր տուր մի կում...
այստեղ ես տանն եմ...Իսկ սրանք հոգուց հոգուն էին ուղված, սրանք հարազատ էին, սրանք .... Խոսքեր չեմ գտնում: Սրանց համար քեզ հատուկ ՇՆՈՐՀԱԿԱԼՈՒԹՅՈՒՆՇնչի՜ր
Շնչի՜ր, օրդ նոր է բացվում,
Քեզ մաղթում եմ անամպ երկինք,
Շնչի՜ր,
Օրդ քեզ է հասնում
Քո բարության ու քո լույսի
Արգասիքով խի՜տ հագեցած,
Շնչի՜ր...
Օդը լույս կբերի...
Սիրում եմ քեզ...:
Հեռացողներին ճամփան չի ներում:
Zulo
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ